Privacy-Resident Evil Fiction.[TH]

Privacy-

Rated: T

English - Humor/Romance

Alice & Claire R.

By : ToryV

Translated to Thai : Anhy

ประตูไม่เวลาที่จะถูกปิด ก่อนที่อลิซจะนำสาวผมแดงกดลงกับมัน เธอใช้สองมือของตัวเองจับต้นขาทั้งสองของแคลร์ เพื่อให้ขาของสาวตัวสูงน้อยกว่าขึ้นมาพาดตรงเอวของเธอ ช่วงระยะเวลานั้น เธอทั้งสองไม่ยอมละวางจุมพิตอันเร่าร้อนออกจากกันและกัน

แคลร์เปล่งเสียงครางออกมาจากลำคอ ขณะที่อลิซขยับสะโพกเข้าไปบดตรงส่วนกลางระหว่างต้นขาทั้งสองข้างของเธอ สาวผมแดงละตัวเองออกจากจุมพิตและเริ่มต้นใช้ริมฝีปากของเธอท่องเที่ยวลงมา เล็มและเลียไปตามผิวกายที่อ่อนไหวง่ายตรงลำคอของอลิซ ขณะที่สองมือดึงขอบเสื้อของสาวผมสีน้ำตาล แต่หลังจากการที่ล้มเหลวกับการนำเสื้อของคนตรงหน้าออกจากลำตัว แคลร์ก็เปลี่ยนมาใช้มือทั้งสองกำขอบเสื้อนั่น จากนั้นก็ดึงมันอย่างรุนแรงจนเสื้อของอลิซฉีกขาดออกจากกัน จนได้ปรากฏให้เห็นบรา มือทั้งสองข้างของสาวผมแดงไล้ลงไปหาผิวกายที่ขาวเนียนดั่งครีมน้ำนมตรงหน้าท้องของอีกฝ่ายซึ่งกำลังเฝ้ารอเธออยู่ เสียงหัวเราะต่ำๆดังขึ้นในอกของอลิซ เมื่อเธอรู้สึกถึงฟันของแคลร์กัดเม้มลงกับซอกคอ

“ใจร้อน.. กันจังนะ.. พวกเรา..” อลิซพูดขึ้นพร้อมเสียงหายใจหอบถี่ จนปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ริมฝีปากของแคลร์ ขณะที่เธอละออกจากผิวกายของอีกฝ่ายซึ่งเป็นจุดสนใจของความกระหายใคร่ต้องการสัมผัส

“ฉันไม่มีโอกาสได้เล่นกับเธอมาหลายวันแล้วนะ นี่เป็นการเติมเต็มส่วนที่ขาดหายของตอนนั้น เมื่อฉันมีโอกาส..” เสียงของเธอเอ่ยตอบออกมา ก่อนจะดึงอลิซกลับเข้าสู่จุมพิตลึกล้ำต่อไป

“แคลร์..? อลิซ..? พวกพี่อยู่ตรงนั้นรึเปล่า..” เสียงเคมาร์ทร้องเรียกมาจากทางเดิน พลันอารมณ์พิศวาสขาดสะบั้นลงในทันที

แคลร์ส่งเสียงครางอย่างผิดหวังออกมาและบ่นพึมพำเบาๆ เธอทิ้งตัวลงในอ้อมแขนของอลิซ สาวผมสีน้ำตาลไม่สามารถหยุดเสียงหัวเราะอย่างขบขันขณะที่แคลร์ซ่อนใบหน้าไว้กับซอกคอของเธอ

“มีอะไรเหรอ..เค..?” อลิซเอ่ยตอบกลับไป โดยหวังว่าเสียงของเธอจะคงความเป็นปกติเอาไว้ได้

“ลูเทอร์อยากได้คนช่วยข้างบนน่ะ..” เด็กสาวเอ่ยกลับมาอย่างรื่นเริง

“ลูเทอร์เหรอ.. เพอร์เฟ็ค..” แคลร์บ่นพึมพำกับซอกคอของอลิซ สาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลส่ายศีรษะและยิ้มน้อยๆเมื่อเธอนึกถึงภาพของสิ่งน่ากลัวที่แคลร์อาจจะคิดทำกับหนุ่มเจ้าปัญหาคนนั้นที่มาขัดจังหวะความสุขของเธออย่างหยาบคาย

“เดี๋ยวเราออกไป..” อลิซร้องบอก

“แคลร์ก็อยู่นั่นด้วยเหรอ..” เด็กสาวเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ

“ใช่..ฉันอยู่นี่..” แคลร์บอกเพื่อแสดงตัวของเธอ

“โอ้..ยอดเลย..”

หลังจากนาทีแห่งความเงียบ ทั้งสองคิดว่าพวกเธอได้ยินเสียงเด็กสาวจากไป แคลร์ละตัวเองออกจากคอของอลิซและพบกับรอยยิ้มอบอุ่นแต่ผิดหวัง

“เอาไว้ต่อกันทีหลังนะ..” อลิซกระซิบบอก แคลร์พยักหน้าให้ แต่เห็นได้ชัดเลยว่าไม่มีความสุขกับเหตุการณ์พลิกพลันแบบนี้

“อื้ม..” สาวผมแดงตอบพร้อมเสียงถอนหายใจ เธอขยับเข้าไปจุมพิตอลิซ จุมพิตคราวนี้ไม่เหมือนเมื่อครู่ที่ค่อนข้างหิวกระหายในการสัมผัสกัน มันนุ่มนวล อ่อนโยนและรักใคร่ อลิซปล่อยมือเธอออกจากเอวของแคลร์และรอจนกระทั่งเท้าทั้งสองของสาวผมแดงถึงพื้น เธอวางหน้าผากของตัวเองลงกับของแคลร์และนำมือหนึ่งขึ้นจับแก้มของฝ่ายนั้น

“ฉันจะทำมันให้ได้.. สัญญา..” เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลกระซิบบอกอีกครั้ง ระหว่างใช้ปลายนิ้วไล้สัมผัสไปตามใบหน้าของสาวอายุน้อยกว่า

“ด้วยการตอนลูเทอร์เหรอ..” แคลร์พึมพำ อลิซหัวเราะในลำคออีกครั้ง

“แล้วถ้าเป็นวันว่างหนึ่งวันจากสิ่งรบกวนล่ะ แค่เธอกับฉัน ว่าไง.?” สาวผมน้ำตาลเอ่ยอย่างมีความหวัง แคลร์เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นเหมือนไม่เชื่อ

“ระหว่างที่เคมาร์ทเข้ามาแทรกจังหวะอย่างมหัศจรรย์ หมาน้อยลูเทอร์ร้องหาเธอ และพี่ชายฉันเกิดอยากได้การรายงานผลงานล่าสุดขึ้นมา นี่ยังไม่นับรวมว่า ถ้าเวสเกอร์โชว์ตัวขึ้นอีกครั้ง ใส่ชุดทูทูและขอร้องคาราโอเกะแข่งกับเธอ..”

อลิซดัดเสียงหวานและส่งยิ้มหวานๆให้แคลร์

“ช่างถากถางจังนะ..”

สาวผมแดงยิ้มออกมาอย่างไม่เต็มใจให้คนตัวสูงกว่า และมอบจุมพิตเบาๆตรงริมฝีปากของฝ่ายนั้น ก่อนที่เอื้อมมือไปด้านหลังตัวเอง เพื่อเปิดประตู ทั้งสองก้าวออกมาและเดินลงไปตามทางเดิน เจอเคมาร์ทกำลังยืนพิงกำแพงรอพวกเธออยู่ไม่กี่ก้าว สองคนจึงหยุดเดินเมื่อเด็กสาวหันมาทักทาย

“เฮ้..พี่..” เธอส่งยิ้มสดใสมาให้ กระทั่งสายตาของเธอไปจรดลงกับเสื้อขาดของอลิซ คิ้วทั้งสองจึงขมวดเข้าหากัน

“อลิซ.. เสื้อพี่เป็นอะไรน่ะ..”

ดวงตาของอลิซหลุบลงเล็กน้อย เธอชำเลืองมองต่ำลงมายังเสื้อที่ขาดของตัวเองและดึงมันออกจากกัน โชคดีทีเดียวที่เด็กสาวมัวแต่สนใจอลิซอยู่ จึงไม่เห็นหน้าสวยๆที่แดงก่ำของแคลร์

“ป้ายพวกนี้มันทำให้ฉันรำคาญน่ะ..” สาวผมน้ำตาลตอบแบบงี่เง่า เท่าที่ตัวเองจะคิดได้

“เหรอ... แล้วพี่ก็ฉีกมันออกแบบนั้น..” เคมาร์ทโต้กลับมาอย่างเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อคำแก้ตัว

“มันคันมือน่ะ..” อลิซพูดเสริม เคมาร์พยักหน้าแบบที่ยังไม่เชื่อเท่าไหร่และเผยยิ้มกว้าง เธอหันไปและมองลงไปยังทางเดิน

แคลร์เอื้อมมือขึ้นและตีแขนอลิซ

‘ป้ายเหรอ’ สาวผมแดงขยับปากพูดแต่ไม่ส่งเสียงดัง อลิซชี้นิ้วไปยังแคลร์เหมือนกล่าวโทษเธอ แต่ในแววตาจากดวงตาสีฟ้าฉายแววความสนุกสนานอย่างเห็นได้ชัด

ก่อนที่การโต้เถียงกันอย่างเงียบๆจะได้ดำเนินต่อไป เคมาร์ทก็ตะโกนมาจากทางเดิน

“พวกพี่จะมามั้ยน่ะ..”

“ไม่ไปแน่..” แคลร์งึมงำออกมา อลิซหยุดการก้าวขาและเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นกับความเห็นนั้น

“ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ ขอให้สนุกกับลูเทอร์นะ..” เธอบอกพร้อมยิ้มเยาะ แคลร์ส่งสายตาถมึงทึงใส่เธอ ก่อนหันไปหา เดินตามหลังเคมาร์ท

ต่อมา....

โรงอาหารของอาร์คาเดียยามเย็น เต็มไปด้วยผู้คน ที่นั่งส่วนใหญ่ก็ถูกจับจอง แต่ที่มุมหนึ่งของห้องใหญ่นั่น แคลร์กับอลิซนั่งเคียงกันตรงโต๊ะหนึ่ง ทั้งคู่ทานอาหารของตัวเองท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสบาย โอกาสนี้ทำให้เกิดรอยยิ้มฉาบบนใบหน้าของทั้งสอง ระหว่างที่ต้นขาของพวกเธอสัมผัสกันอยู่ใต้โต๊ะ หยอกล้อ สาวสองคนดูเหมือนจะมีความสุขอย่างเห็นได้ชัดที่ได้อยู่ด้วยกันลำพัง

“เห็นคอของตัวเองรึเปล่า..” แคลร์ถามเบาๆ อลิซหัวเราะน้อยๆและยิ้มอย่างมีเลศนัยให้สาวอายุน้อยกว่า เธอเห็นจุดสีม่วงคล้ำปรากฏตรงผิวขาวๆของตัวเอง ลำคอและไหปลาร้า

“เหมือนเธอจะจัดการฉันอยู่หมัดเลย..” เธอเอ่ยตอบ

“โอ้..ที่รักผู้น่าสงสาร..” สาวผมแดงแสร้งปลอบ พลางถูมือข้างหนึ่งของตนกับต้นขาของอลิซ เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลหัวเราะและใช้ข้อศอกกระทุ้งอีกฝ่ายเบาๆ

“สองคนนี่มีความสุขจัง.. ฉันพลาดเรื่องตลกอะไรรึเปล่า..”

สองสาวหันไปเจอตอนคริสวางจานอาหารของเขาลงบนโต๊ะตรงกันข้ามกับพวกเธอ เคมาร์ทติดตามมาด้านหลังและนั่งลงใกล้ๆกับอดีตตำรวจทีมสตาร์ ยิ้มให้กับอลิซและแคลร์

“พวกเราแค่... เอ่อ....” แคลร์อึกอัก

“พูดถึงเรื่องมอเตอร์ไซด์น่ะ..” อลิซรีบต่อท้ายให้ คริสเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ

“ฉันเข้าใจนะว่าทำไมแคลร์ถึงยิ้ม แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นพวกชอบความเร็วเหมือนกันนะ..อลิซ..” คริสพูดพร้อมส่งยิ้มให้

“อืม.. เอ่อ.. อื้ม.. ฉันชอบมอเตอร์ไซด์..” อลิซพึมพำเบาๆอย่างอายๆ

‘ถึงพวกมันจะอยู่กับฉันได้ไม่นานก็เถอะ’ เธอเสริมอย่างเงียบๆ จำได้ว่าครั้งหนึ่งเธอขับมันทำลายกระจกที่โบสถ์ จากนั้นก็เผามันทิ้ง และครั้งที่ห้าหรือหก เกิดอุบัติกับมันระหว่างเดินทางข้ามทะเลทราย.. เผลอทำลายมันด้วยพลังจิตของเธอ

“โอ้..ยอดไปเลย.. พนันได้เลยว่าแคลร์ต้องชอบแน่ๆที่มีเพื่อนคลั่งมันเหมือนกัน ใช่รึเปล่าน้องสาว..?” คริสเอ่ยพร้อมคำถามและหันไปทางน้องของเขา

“ใช่..มันยอดมาก..” แคลร์ตอบและพยายามซ่อนรอยยิ้มอย่างขบขันของเธอเพราะบทสนทนาที่เปลี่ยนมาในทางนี้ แต่จากนั้นรอยยิ้มของเธอก็เหือดหายไปทันทีที่มีคนห้าคนมาจับจองที่นั่งตรงโต๊ะตรงหน้า ตรงกันข้ามกับอลิซ

“เฮ้..พรรคพวก..” ลูเทอร์ทักทายอย่างดีใจ สายตาของเขาไม่ละวางจากสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลตรงหน้า การมองจ้องของเขา แคลร์คิดว่ามันนานเกินกว่าความจำเป็น

“เฮ้..ลูเทอร์..” คริสกับเคมาร์ททักทายยิ้มแย้ม

“เฮ้..ลูเทอร์ เข้าเวรเป็นไงบ้าง..” อลิซถาม

ชายหนุ่มยักไหล่และเอนตัวมาด้านหน้าจากเก้าอี้ของเขา

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันคิดว่า..จะเข้าเวรตอนกลางคืนด้วยน่ะ คุณสนใจ... จะไปด้วยกันมั้ย..” อดีตนักบาสเกตบอลเอ่ยขึ้นพร้อมใช้เสน่ห์จากรอยยิ้มของเขากับอลิซ

มือของแคลร์จับต้นขาของสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลทันที เป็นผลให้สาวตัวสูงกว่าสะดุ้งตกใจ ลูเทอร์มองอลิซด้วยสายตาแปลกๆ

“คุณโอเคนะ..” เขาถาม อลิซพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว

“ฉันสบายดีลูเทอร์ ขอบคุณนะ..” เธอตอบ ลูเทอร์ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ด้วยท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง

คนห้าคนเงียบกันไปง่ายดายและเมื่อทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย เคมาร์ทสะกิดคริสด้วยศอก พยักเพยิดหน้าไปหาอลิซพร้อมรอยยิ้มอย่างมีนัย

“พวกนั้นน่ะมัน......” เคมาร์ทกระซิบกระซาบกับคริส เขาทำท่าทางยิ้มเยาะเมื่อชำเลืองกลับมาจากรอยจุดสีม่วงเข้ม

“อา..พวกมันคงจะเป็นรอยช้ำหรืออะไรสักอย่างล่ะ ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก..”

เคมาร์ทจ้องหน้าเขา “คิดแบบนั้นจริงเหรอ..? นั่นมันรอยถูกดูดชัดๆ..” เธอกระซิบกลับ “ฉันยอมพนันหมดตัวเลย..ว่าใช่..”

คริสยิ้มเย้ยๆอีกครั้ง “เธอไม่มีอะไรจะพนันหรอกน่า..”

“พวกเธอพึมพำอะไรกันน่ะ..” แคลร์ถามขึ้นทันที ทำลายบทสนทนาส่วนตัวของพวกเขา

“ไม่มีอะไร..” ทั้งสองสำลัก คริสกระแอมและหันกลับไปมองอลิซ

“เฮ้..คอเธอเป็นอะไรมั้ย..” อดีตตำรวจทีมสตาร์ถาม ขณะสายตาของเขาจ้องอยู่กับร่องรอยตรงคอของอลิซ สาวเจ้าของผมสีน้ำตาลตอนนี้ดูเหมือนกวางน้อยถูกจับด้วยแสงสปอตไลท์ ในไม่ช้าทุกคนในโต๊ะก็หันมาจ้องเธอเป็นตาเดียว

“อื้ม..ไม่เป็นอะไรนี่.. สบายดี..” เจ้าของเส้นผมสีน้ำตาลลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ฉันเพิ่งนึกได้ว่า.. อืม..ต้องไปทำอะไรบางอย่าง.. แล้วเจอกันนะ ทุกคน..”

อลิซหยิบจานของเธอขึ้นและออกจากโต๊ะไป คริสกับลูเทอร์มองตามหลังสาวผมสีน้ำตาลด้วยท่าทางฉงนใจที่อยู่ๆเธอก็รีบร้อนจากไปทันที ขณะที่เคมาร์ทมองแคลร์ด้วยรอยยิ้มอย่างรู้ทัน สาวผมแดงทำท่าเคืองและจัดการกับของที่เหลือในจานของเธอ

‘มากเกินพอแล้วสำหรับมื้อเย็น’

เวลาต่อมา...

แคลร์แทรกตัวเข้าไปในความมืดของห้องและปิดประตูด้านหลังเธอ มันเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงกว่าเธอสามารถสำเร็จการแยกตัวออกจากกลุ่มสนทนาที่มีประเด็นคุยกันเข้มข้นเรื่องอาวุธปืน ซึ่งมีจุดเริ่มต้นมาจากลูเทอร์กับคริส แม้ว่าปกติแล้วแคลร์จะสนุกสนานกับบทสนทนานั้นๆ แต่ตอนนี้จิตใจของเธอล่องลอยไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว

หลังจากถอดรองเท้าและเสื้อคลุม สาวผมแดงระมัดระวังในการพาตัวเองมายังเตียง มือทั้งสองของเธอหาเจอเป้าหมายที่ต้องการในทันที

“มาแล้วเหรอ..” อลิซพึมพำคำถามเบาๆจากข้างใต้ผ้าห่ม แคลร์แทรกตัวของเธอเข้ามายังเตียงข้างๆสาวผมสีน้ำตาล และในทันทีก็พบอีกริมฝีปากประกบกับของเธอ อลิซครางเบาๆกับจุมพิต ดึงสาวผมแดงเข้ามาใกล้ขณะที่สองมือของเธอ เริ่มออกเดินทาง อลิซพลิกตัวขึ้นและกดแคลร์ลงกับเตียง ยังผลให้ลมหายใจของสาวอายุน้อยกว่าถูกกักอยู่ในลำคอของเธอ

“โอ้พระเจ้า..” แคลร์ครางออกมาระหว่างที่ต้นขาแทรกเข้ามาตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้าง สาวอายุน้อยกว่าดึงตัวอีกคนลงมาหาเพื่อจุมพิตที่เร่าร้อนอีกครั้ง ขณะที่ลิ้นของทั้งสองต่อสู้กันเพื่อชนะ มือทั้งสองของแคลร์ไล้ลงไปตามหลังของอลิซ จับขอบเสื้อของเธอแล้วแทรกมือกลับเข้าไปตรงลำตัวของสาวอายุมากกว่า พร้อมกับที่ดึงเสื้อของเธอขึ้นไปด้วย ทั้งสองแยกจากกันนานพอที่แคลร์จะนำเสื้อผ้าที่เหลือของอลิซออก ก่อนจะหาทางกลับมาเจอริมฝีปากของอีกคนอีกครั้ง

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงที่แคลร์ต้องแยกเขี้ยวออกมา

“เฮ้..อลิซ.. ยังไม่หลับใช่มั้ย..” ลูเทอร์ร้องเรียกมาจากนอกห้อง

ก่อนที่อลิซจะโต้ตอบกลับไป แคลร์ก็ลุกขึ้นและพาตัวเองออกไปจากเตียง สาวผมแดงก้าวไปยังประตูอย่างรวดเร็วและเปิดมันออก เพื่อเผชิญหน้ากับลูเทอร์ โดยไม่มีคำพูดใด สาวผมแดงพาตัวเองไปด้านหน้าและจับข้อมือของชายหนุ่มคนนั้น ใช้กำลังบังคับบิดมันจนกระทั่งหลังมือของเขาไปกดอยู่ตรงแผ่นหลังของเขาเอง เธอดึงคอเสื้อด้านหลังของลูเทอร์เพื่อจับเขาให้มั่นขึ้น ก่อนที่จะจัดการให้ใบหน้าของเขากระแทกกับผนังใกล้ๆ ลูเทอร์ส่งเสียงร้องอย่างตกใจและเจ็บปวดกับความรุนแรงนั่น ชายรูปร่างใหญ่กว่ามากมาย บัดนี้ตกอยู่ใต้อาณัติของแคลร์

“ลูเทอร์ ฉันจะบอกอะไรให้นะครั้งนี้ ใส่ใจด้วย..” แคลร์คำราม กดแขนชายหนุ่มหนักขึ้น “ผู้หญิงคนนั้นในห้องนั่น เธอเป็นของฉัน ไม่ใช่แค่ของฉันอย่างเดียวนะ แต่ตอนนี้เธอกำลังยุ่งมาก เพราะงั้นฉันแนะนำให้นายทำตัวดีๆเพื่อตัวของนายเอง กลับไปซะและปล่อยให้เราสองคนมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง ตามลำพัง ชัดมั้ย..”

“โอ.. โอเค..” ลูเทอร์ครางรับอย่างเจ็บปวด แคลร์ปล่อยตัวเขาในทันทีและตบบ่าเขาสองสามครั้ง

“ดีมาก ขอให้ฝันดีนะ..ลูเทอร์..” สาวผมแดงแสร้งพูด เธอหันหลังกลับและเดินเข้าสู่ห้องของอลิซ ปิดประตูและล็อกมัน แคลร์พาตัวองกลับมายังเตียงและแทรกตัวเข้าไป เธอได้ยินเสียงหัวเราะอย่างขบขันของอลิซเข้าหูในระหว่างที่ถูกดึงเข้าไปสู่อ้อมกอด

“อะไรเล่า..? นายนั่นจะรู้สักทีไง.. บางทีเขาอาจจะรู้แล้วก็ได้นะ... และกระจายข่าวไปทั่วกับเพื่อนๆคนอื่นๆของเราที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องของเรา..” แคลร์พึมพำกับริมฝีปากของอลิซ จุมพิตกันยาวนานหลายนาที ก่อนที่อลิซจะละจากไปเพื่อไปพรมมันลงกับลำคอของสาวอายุน้อยกว่า

“เธอพูดถูก และฉันไม่คิดว่าฉันจะพูดมันได้ดีกว่านี้หรอกนะ แต่มันก็มีอยู่อย่างนึง...” อลิซเอ่ยขึ้น

“อะไรเหรอ เรื่องที่ว่า..” แคลร์ถามอย่างสงสัย

“ก็คริสน่ะสิ จะต้องโมโหแน่ๆที่เขาแพ้พนัน..”

พลันสาวผมแดงผละตัวเธอออกจากการกอดของอลิซ

“พนันอะไรน่ะ..?”

End.