Human Again Ch.8-Resident Evil Fiction.[TH]

Human Again.

Rated: M

English - Horror/Romance

Alice & Claire R.

By : andella07/FanFiction.net

Translated to Thai : Anhy

Chapter 8 : Honeymoon.

“1355 ชั่วโมง, วันที่ 4 พฤษภาคม ออกจาก ควีน ชาร์ลอต บินเข้าสู่แวนคูเวอร์ จากนั้นก็ร่อนลงยังเมืองที่เรียกว่า ร็อคอเวย์ บีช ทางตะวันตกของพอตแลนด์,โอเรกอน.” อลิซปิดสวิตซ์ของเครื่องบันทึกภาพของเธอและหยิบมันใส่กลับในกระเป๋าเป้

“หืม..โอเรกอน..” แคลร์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ใช่.. ฉันรู้จักสถานที่ดีๆที่เราจะหยุดและพักที่นั่นได้..” อย่างน้อยอลิซก็คาดหวังว่า มันจะยังคงดูดีอยู่ เธอไม่ได้มาที่หาดร็อคอเวย์มานานหลายปี แต่มันก็เป็นเมืองเล็กๆที่เธอคิดว่าคงจะมีพวกซอมบี้อยู่น้อยมากที่นั่น

แคลร์นอนหลับ ขณะที่เธอทั้งสองบินอยู่เหนือแวนคูเวอร์ ประมาณสองชั่วโมงครึ่งผ่านมา ลมไม่เหมือนที่เคยเป็นผ่านมา แต่ไม่ได้ทำลายอะไร อลิซเกือบจะนึกอิจฉาแคลร์ ไม่ใช่เพราะว่าหล่อนนอนหลับ แต่เพราะแคลร์ดูเหมือนหลับได้อย่างสงบ อลิซแทบไม่เคยรู้สึกแบบนั้น โดยเฉพาะเวลาที่เธอพักผ่อน การนอนหลับเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ทุกๆคืนมีเพียงแต่ฝันร้ายเหมือนๆกัน ที่มันทำให้เธอต้องตกใจตื่น เธอสามารถอยู่อย่างสงบได้เป็นครั้งคราว ในบางคืน ที่เธอรู้สึกเหนื่อยมาก จนหลับไม่รู้เรื่อง

หลังจากนั้นชั่วโมงครึ่ง อลิซก็ปลุกแคลร์และเตรียมตัวที่จะลงจอดในสนามที่ถูกทิ้งร้าง เมื่อเธอทั้งสองออกจากเครื่องบิน เป็นอีกครั้งที่ปืนเตรียมพร้อม อลิซสามารถสัมผัสได้ถึงเกลือในอากาศ

ทั้งสองเดินประมาณครึ่งไมล์เข้าสู่ดงของต้นไม้ใหญ่ พวกมันสูงมากและหนาทึบ กระทั่งทำให้หญิงสาวไม่สามารถเห็นตัวอาคาร แต่อลิซก็รู้ดีว่า มันอยู่ด้านหลัง หลังจากหนึ่งนาทีหรือสองนาทีของการเดินผ่านความสุมทุมหนาทึบของต้นไม้ พวกเธอก็หลุดออกมายังชายฝั่งและได้เห็นบ้านตากอากาศสไตล์เวนิส ตัวอาคารมีหลังคาโค้งสูงและหักมุมต่ำลงมา แสดงให้เห็นถึงสไตล์ที่เป็นสมัยโบราณ มุมสามเหลี่ยมของหลังคายาวลงมาจรดผนัง หน้าต่างบานหนึ่งแตก แต่ดูโดยรวมแล้ว โครงสร้างยังคงอยู่ในสภาพดี ทั้งคู่เดินผ่านข้ามเข้ามาในเขตของตัวบ้านอย่างเงียบๆ และเดินจากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง เพื่อตรวจเช็คความปลอดภัย อลิซไม่อยากให้เหตุการณ์เกิดขึ้นซ้ำ เหมือนที่อุบัติกับช่างเชื่อม

พื้นโดยส่วนใหญ่ทำจากไม้และกระเบื้อง ดังนั้นเสียงฝีเท้าของพวกเธอเอง ทำให้อดีตโปรเจ็คเป็นกังวล การปรากฎตัวของพวกเธอคงโดนประกาศจนก้องและชัดเจนไปแล้ว อย่างที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงมัน ผนังด้านในมีกระจกประดับด้วยกรอบกระจกสีเงินและภาพวาดในยุคเก่า แต่ละห้องที่พวกเธอทั้งสองก้าวเข้าไป ทั้งหมดถูกประดับประดาอย่างงดงาม ซึ่งสวยงามมากกว่าห้องหนึ่งที่เดินผ่านมาแล้ว แต่ก็ยังเปรียบเทียบไม่ได้กับห้องนอนใหญ่

กระจกบานใหญ่หันหน้าออกไปยังมหาสมุทร โดยมีเตียงขนาดคิงไซส์ตั้งอยู่ไม่ห่าง โต๊ะเครื่องแป้งไม้ ชั้นวางของใกล้เตียง เสาเตียง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนทำมาจากวัสดุราคาแพง เตาผิงหินอ่อนสีขาวที่ถูกประดับด้วยรูปแกะสลักนางฟ้า ความฟุ่มเฟือยที่เห็นทั้งหมดทำให้อลิซรู้สึกไม่ค่อยดี อย่างน้อยที่สุดก็กับอะไรที่เธอต้องพยายามเสแสร้งที่จะไม่รู้สึก เมื่อตรวจดูความเรียบร้อยเสร็จสิ้น อลิซจึงเก็บปืนพกของเธอ และแคลร์ก็รู้สึกว่าการเริ่มต้นของบทสนทนาตอนนี้คงไม่มีปัญหาอะไร

“ที่นี่สวยสุดยอดเลย..” แคลร์เอ่ยขึ้นอย่างสงสัย ขณะที่พวกเธอเดินกลับมายังทางเดินสั้นๆเพื่อเข้าสู่ห้องโถง

“อืม..ฉันมาฮันนีมูนที่นี่น่ะ..”

“เธอแต่งงานแล้วเหรอ..”

อลิซส่งเสียงอย่างขบขันกับคำถาม “แทบจะเรียกแบบนั้นไม่ได้ มันเป็นส่วนหนึ่งที่อัมเบรลล่าจัดขึ้น สำหรับการพรางตัวของฉัน..”

“โอ้..แล้วเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนั้นล่ะ..”

“เขาได้รับในสิ่งที่ควรไปแล้วล่ะ..” อารมณ์ขันของอลิซจางหายไปในทันทีที่นึกถึงผู้ชายที่เอาทุกอย่างไปจากเธอ สเปนซ์น่าจะได้รับการตำหนิจากเรื่องมากมาย...

“ถ้างั้น..มันก็เป็นความรับผิดชอบของอัมเบรลล่าสำหรับเรื่องบ้าๆพวกนี้..”

แต่สิ่งที่อลิซคิด....

“เพื่อกระจายมันน่ะเหรอ..”

“เธอหมายความว่ายังไง..”

“ไม่มีอะไร.. ลืมมันไปเถอะ..” อลิซตอบห้วนๆ

แคลร์หยุดคำถามของเธอ แต่ความเสียหายก็เกิดขึ้นแล้ว อลิซไม่พูดอะไรต่ออีก ขณะที่พวกเธอค้นหาของที่สามารถใช้การได้ภายในบ้าน อาหารที่เหลืออยู่ และแคลร์ก็ยังอยู่ในท่ามกลางความตะลึงกับความงดงามของบ้าน สถานที่สวยๆที่ตั้งอยู่ในที่ที่ไม่อาจคาดคิด คล้ายกับบ้านนี้ อาหารล้วนแล้วแต่แสดงให้เห็นถึงความหรูหรา ดั่งครั้งหนึ่งที่มีลูกค้าอันมีระดับมาจับจ่ายเงินที่นี่

สำหรับอลิซแล้ว อาหารมันไกลเกินกว่าความรู้สึกสำราญกับมัน ที่นี่ทำให้เธอเกิดอาการทรมาน ราวกับว่า เธอไม่ได้ระลึกถึงความผิดพลาดต่างๆสำหรับที่เกิดขึ้นมากนัก เวลาที่เธอเผชิญหน้ากับบรรดาซอมบี้ เธอทั้งคู่มาที่นี่ อลิซถูกปลดเปลื้องทุกอย่างเป็นครั้งแรกที่นี่ ครั้งแรกที่เธอไม่ฉลาดเลยที่นอนกับ สเปนซ์ ปาร์ค นำเขามา และทำให้เขาคิดว่า เขาเป็นในสิ่งที่เธอต้องการ และครั้งนี้..เธอคิดว่ามันคงเป็นการที่ดีที่เธอพาแคลร์มาที่นี่ เพราะสาวผมแดงคงจะชอบที่นี่ และหล่อนก็ชอบจริงๆ ไม่ใช่อลิซที่ชอบมัน อลิซกำลังละอายใจที่คิดเปรียบเทียบคนสองคนที่มากับเธอที่นี่ ที่บ้านอันเต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหลนี้ สเปนซ์ เต็มไปด้วยความปรารถนา ความรีบร้อนที่จะต้องเติมเต็มเซ็กซ์ แต่แคลร์- แคลร์เป็นอะไรที่มากกว่านั้น...

To be continue….