Human Again Ch.4-Resident Evil Fiction.[TH]

Human Again.

Rated: M

English - Horror/Romance

Alice & Claire R.

By : andella07/FanFiction.net

Translated to Thai : Anhy

Chapter 4 : Hesitation.

อดีตโปรเจ็คพิเศษก้มมองนาฬิกาของเธอ 0600 ชั่วโมง

เราควรจะไปได้แล้ว เธอคิด- จนกระทั่ง-หรือถ้า- แคลร์ได้ความทรงจำกลับคืนมา-

แผนงานของอลิซคือการแค่เดินทางไปทางทิศตะวันตกและมุ่งหน้าไปตามชายฝั่ง อลิซรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์เหลือเกิน ถึงแม้เธอจะพบผู้รอดชีวิตแล้วคนหนึ่ง แต่มันก็คล้ายเธอล้มเหลวจากคนที่เหลืออยู่ดี มันเป็นความผิดของเธอที่ปล่อยให้พวกเขามาที่นี่ตั้งแต่แรก โดยไม่รู้ชะตา ถ้าหากเธอไม่ได้เอาสมุดบันทึกนั่นไปโชว์ให้แคลร์กับคาร์ลอส เรื่องมันก็คงแตกต่างจากนี้

“กลับไปที่เครื่องบินกันเถอะ..” อลิซเอ่ยขึ้นกับสาวอายุน้อยกว่าที่ยังคงนั่งอยู่บนท่อนซุงที่เดิม สองมือมัดเข้ากันไว้อยู่บนตักของเจ้าหล่อนเอง เจ้าของเรือนผมซอยสั้นสีน้ำตาลยื่นส่งมือให้หล่อนหวังช่วยเหลือ แต่อีกครั้งแล้วที่แคลร์ปฏิเสธมัน อลิซไม่รู้เลยว่า อะไรที่ทำให้แคลร์คนใหม่เป็นแบบนี้ บางอย่างก็เหมือนเดิมที่เธอค่อนข้างจะดื้อรั้น แต่ความไม่ไว้วางใจและความเย็นชา ทำให้อลิซรู้สึกเศร้า

กลับมายังเครื่องบินสีแดง เครื่องยนต์เดี่ยวของเธอ อลิซดึงท่อก๊าซที่ว่างเปล่าออกมา ใช้เวลาไม่นานกับการเติมเต็มของใหม่ใส่กลับไป เธอหวังเพียงว่า เธอจะมีเชื้อเพลิงมากพอ แต่สำหรับการมีผู้โดยสารเพิ่มอีกหนึ่งขึ้นในเวลาขึ้นบิน คงจะต้องใช้เชื้อเพลิงมากขึ้นเป็นแน่

ระหว่างที่อลิซกำลังวุ่นวายกับการเติมเชื้อเพลิงให้กับเครื่องบินของเธอ แคลร์นั่งอยู่ใกล้ๆกองไฟที่กำลังมอดและดึงผ้าห่มคลุมตัวไว้ ผ้าห่มผืนเดียวกับที่เธอใช้เมื่อคืน สาวผมแดงนั่งตัวสั่น แต่เธอไม่รู้จริงๆว่า อาการที่เป็นนั้นมาจากความหนาวหรือความกลัวกันแน่ เธอแอบขอบคุณที่สาวตัวสูงกว่าปรากฏตัวมา เธอไม่รู้เลยว่า เธอเอาชีวิตรอดมาตามลำพังได้อย่างไร หลายนาทีผ่านไป เธอรู้สึกอุ่นขึ้นในที่สุด และมากพอที่จะขยับผ้าห่มออกจากตัว แต่ตัวเธอยังสั่นไม่เลิกเสียที

“หิวเหรอ..” อลิซถามขึ้นและสามารถดึงแคลร์กลับมาจากภวังค์ สาวผมยาวส่ายศีรษะ เป็นสัญญาณตอบว่า “ไม่” ความคิดที่จะทานอะไรหลังจากที่ดูวิดิโอนั่น ทำให้แคลร์รู้สึกคลื่นไส้

“โอเค..งั้นถ้าเป็นอาบน้ำล่ะ.. ฉันเห็นมีลำธารเล็กๆอยู่ทางตะวันออก ตอนที่ฉันลงจอดเครื่องน่ะ..” อลิซแนะ รู้สึกว่าแคลร์คงจะไม่คิดอยากพลาดโอกาสนี้ ถึงแม้ว่าน้ำมันจะเย็นจัดเลยก็ตาม แคลร์ลุกขึ้นและเริ่มออกเดินมุ่งหน้าไปทางที่พระอาทิตย์ขึ้น

“รอเดี๋ยวนะ.. ฉันต้องไปหยิบอะไรบางอย่างก่อน..”

ถ้าสาวผมแดงคิดว่าการหยุดของตัวเองจะทำให้ไม่สะดวกล่ะก็ เธอก็ต้องเปลี่ยนความคิดอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเห็นอลิซถืออะไรบางอย่างมาในมือ ผ้าขนหนู เสื้อผ้าสะอาด และหวี นี่เป็นครั้งแรกในรอบสิบแปดเดือนที่อลิซทำให้มนุษย์อีกคนยิ้มได้ และเธอก็ยิ้มตอบกลับ

“เธอจะซักผ้าชุดเก่าของเธอด้วยก็ได้นะ เราจะทำให้มันแห้งก่อนที่เราจะไปจากที่นี่..” สาวตัวสูงกว่าเสนอแนะ

เมื่อทั้งสองพากันมาถึงริมน้ำ แคลร์ยกมือทั้งสองที่ถูกมัดของเธอขึ้น แต่อลิซมองเธอกลับมาด้วยการเลิกคิ้วข้างหนึ่งเหมือนกำลังคิดอะไร

“เธอจะทำร้ายฉันมั้ย ถ้าฉันปล่อยเธอ..” อลิซเอ่ยถาม ระหว่างหยิบมีดของแคลร์จากเสื้อโค้ทตัวเอง

แคลร์เผยยิ้มออกมาอย่างคาดหวังและพามือทั้งสองของเธอเข้ามาใกล้สาวตัวสูงกว่ามากขึ้น เตรียมพร้อมที่จะเป็นอิสระ แต่เมื่อเธอทำแบบนั้น อลิซกลับชักมีดกลับและพูดว่า

“เสียใจด้วย.. เธอไม่ตอบ..” แคลร์ส่งเสียงครางออกมาด้วยความผิดหวัง

“ฉันล้อเล่นน่ะ แค่ไม่ทำอะไรบ้าๆก็พอนะ..” อลิซบอกอีกครั้ง ขณะนำมีดกลับมาและตัดเชือกให้ “และฉันก็จะเก็บเจ้านี่เอาไว้ก่อน..” อลิซพูดถึงมีดในมือเธอ

แคลร์กลอกตา และนำมือที่เป็นอิสระของเธอลูบที่ข้อมือตัวเอง คล้ายจะทำให้พลังงานและประสาทรับรู้ในจุดนั้นๆของเธอกลับคืน และเมื่อเธอเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง เธอสังเกตเห็นอลิซยังคงยืนอยู่ตรงหน้า แสดงให้เห็นชัดเลยว่าจะไม่ยอมไปไหน

“เอ่อ.. หันหลังไป..” แคลร์เอ่ยขอขณะแกว่งนิ้วชี้ของเธอ

อลิซยิ้มขี้เล่นออกมาและยกสองมือขึ้นในท่ายอมแพ้ ถ้าเธอไม่รู้อะไรดีกว่านี้ล่ะก็ คงจะคิดว่า นี่เป็นอะไรที่สนุกดี เธอเดินกลับหลังไปไม่กี่ก้าวและทำตามที่สาวผมแดงขอ..หันหลังให้ ไม่กี่วินาที เธอได้ยินเสียงแคลร์ครางเหมือนตกใจ จึงหันหน้ากลับไปหาอย่างรวดเร็ว สายตาของเธอกวาดมองพื้นที่ตรงนั้น เพื่อควานหาอันตราย แต่สิ่งที่อันตรายที่สุดที่เธอได้เจอก็คือ ลำน้ำและแคลร์ที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้ากำลังจ้องเธอกลับมาอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ขอโทษ..” เธอเอ่ยไปยังสาวผมแดงนั่น และตัดสินใจว่า มันคงจะไม่ดีแน่ ถ้าจะหันกลับไปมองอีกครั้ง ทางที่ดีเธอควรจะนั่งลงและทำสมาธิ มันเป็นเทคนิคที่อลิซใช้บ่อยๆ เพื่อดึงสติของตัวเองกลับคืน ครั้งที่เธอเป็นมากกว่ามนุษย์ธรรมดาและมันอาจจะช่วยเธอได้อีกก็ได้ในเวลานี้

แคลร์ใช้เวลาไม่มากนักสำหรับการอยู่ในน้ำเย็น เธอรีบแต่งตัวและเตรียมตัวทำตัวเองให้อุ่นอีกครั้ง เสื้อผ้าที่อลิซให้มันยาวกว่าตัวของเธอเองแต่มันก็พอดีตัวดีทีเดียว เธอห่อเสื้อผ้าชุดเก่าของเธอไว้กับผ้าขนหนู และวางมันไว้ใกล้ๆฝั่ง ขณะที่เธอหยิบหวีขึ้นมาจัดการกับเส้นผมที่เปียกน้ำของตัวเอง เมื่อเธอทำเสร็จเรียบร้อย เธอก็เห็นว่าอลิซนั่งอยู่อย่างนั้นใต้ต้นไม้แก่ๆ..หลับตา เธอเกือบจะไม่อยากรบกวนสาวอีกคนนั่น เพราะเห็นว่าเขาคล้ายจะดูสงบ สบาย แต่เธอก็ก้าวเข้าไปหาอลิซจนได้ ด้วยความพยายามที่จะทำตัวให้เงียบที่สุด

สาวผมแดงเดินผ่านอีกฝ่ายไปไม่กี่ก้าว จากนั้นก็หันกลับมา ขณะที่อลิซลืมตาขึ้นพอดี แคลร์ดูเหมือนเป็นสาวคนใหม่ทีเดียว

“ขะ..ขอบใจนะ..” แคลร์พูดอย่างอายๆและพยายามส่งหวีขึ้นให้อลิซ แต่อีกฝ่ายไม่ยอมรับมัน

“เธอตัวสั่น..” อลิซเอ่ยขึ้นอย่างกังวล เธอลุกขึ้นและนำเสื้อโค้ทออกจากตัว ส่งมันให้อีกฝ่าย แคลร์รับมันอย่างว่าง่าย ไม่เอ่ยพูดอะไรแต่สวมใส่มัน

เมื่อทั้งสองพากันกลับมายังที่ตั้งแคมป์ อลิซจัดการกับกองไฟที่มอดลงให้กลับคืนมามีชีวิต ขณะที่แคลร์ห่อตัวเองด้วยเสื้อผ้าอยู่ใกล้ๆ

To be continue…..