Human Again Ch.15-Resident Evil Fiction.[TH]

Human Again.

Rated: M

English - Horror/Romance

Alice & Claire R.

By : andella07/FanFiction.net

Translated to Thai : Anhy

Chapter 15 : The Swim.

นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ฉันแค่ทำได้เพียงล้มพับเข้าสู่อ้อมแขนของบางคน อย่างไม่มีความกลัวและไม่มีความอาย ไม่เคยเลยสินะ ฉันไม่คิดว่า ฉันจะทำสามารถทำแบบนั้นได้..

สองสาวกลับมายังบ้านตากอากาศที่ชายหาด หลังจากที่สาวผมแดงสำเร็จกับการโน้มน้าวใจอลิซให้ค้างต่ออีกคืน สาวตัวสูงกว่ายอมอย่างง่ายดายกับความประสงค์ของแคลร์ เพราะเธอรู้ตัวว่า มันยากขึ้นทุกทีที่จะปฏิเสธสาวผมแดงไม่ว่าอะไรก็ตาม แต่เธอก็แอบนึกขอบใจที่อีกฝ่ายขอเช่นนั้น

อดีตโปรเจ็คเกือบจะไม่เคยนอนค้างคืนที่เดิมซ้ำ แต่ครั้งนี้อลิซจำเป็นต้องใช้เวลากับการฟื้นตัวจากโศกนาฎกรรมที่สนามบิน การหยุดพักต่ออีกเล็กน้อย เพื่อคืนการปกป้องตัวเองกลับมา เพื่อสร้างความมั่นคงให้กับจิตใจและแค่..เพื่อหายใจ

หากว่านั่นหมายถึงการได้ใช้เวลามากขึ้นกับสถานที่อันงดงามกับสาวอายุน้อยกว่า.. แล้วล่ะก็..

อลิซก็..ไม่มีปัญหา..

สิ่งก่อสร้างนี้ไม่ได้คอยหลอกหลอนเธอเหมือนครั้งก่อนแล้ว สเปนซ์เป็นส่วนหนึ่งของอดีต แต่แคลร์เป็นที่นี่ของเธอและเป็นปัจจุบัน และหากว่าเธออนุญาตให้ตัวเองได้คิดแล้วล่ะก็ เธอก็เกือบจะเห็นว่า บ้านหลังนี้เป็นชิ้นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ใช้ร่วมกัน เธอสามารถเห็น พวกเธอนั่งทานมื้อค่ำด้วยกันที่โต๊ะ ทั้งสองหัวเราะกับเรื่องน่าขันที่สาวผมแดงเล่า เธอสามารถเห็นตัวเธอเองกลับมาจากที่ทำงาน โดยมีแคลร์นั่งรอคอยเธอกลับมาอย่างกระวนกระวาย เพราะการกลับบ้านช้า และนั่นก็ทำให้เธอเองโดนบ่นชุดใหญ่จากอีกฝ่าย ..แล้วทำไมฉันจะต้องสมมติว่า แคลร์ต้องอยู่กับบ้านล่ะ... อยู่ในฐานะภรรยา.. คำว่า “แคลร์” และ “ภรรยา” ทำให้อลิซยิ้มได้ บางที..เธออาจจะให้ที่พักพิงกับเด็กๆที่ไม่มีบ้าน หรือเป็นครู.. อลิซทำท่าขนลุกเมื่อนึกถึงภาพแคลร์มีความอดทนมากพอที่จะอยู่ท่ามกลางเด็กๆ เธออาจจะเป็นนางระบำเปลื้องผ้าอย่างที่ฉันกลัว.. เธอคิดและหัวเราะอย่างเงียบตามลำพัง แต่แคลร์ได้ยินอีกตามเคย

“หัวเราะอะไรอยู่น่ะ! แล้วทำไมต้องมองหน้าฉันตอนหัวเราะด้วย..” แคลร์ร้องถาม เมื่อเห็นสาวอายุมากกว่าทำท่าแปลกๆ

“ไม่มีเหตุผล..” อลิซปฏิเสธแต่ยังคงยิ้ม เธอบอกไม่ได้หรอกว่า เธอเพิ่งจะคิดภาพแคลร์ใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อยและเต้นโยกย้ายส่ายสะโพก

“เหรอ.. อย่างกับว่าฉันจะเชื่อแน่ะ..” คนอายุน้อยกว่าตอบกลับมาอย่างรำคาญใจ

เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลมองดูสีหน้าของแคลร์ที่เปลี่ยนจากความสงสัยมาเป็นสนุกสนาน จนเธออดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามว่า สาวผมแดงจะนึกสงสัยในเรื่องเดียวกับเธอหรือไม่ ..มันจะเป็นยังไงนะ ถ้าได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับแคลร์... จากนั้นเธอก็รู้สึกตัวว่า เธอทั้งคู่ก็คงไม่อาจจะมี อาชีพในฝัน บ้านในฝัน หรือชีวิตในฝันได้ แต่เธอทั้งสองก็ยังคงอยู่ด้วยกันได้ ถ้าเธอเลือกที่จะมีฉัน..

ในท่าทางตามปกติของแคลร์ สาวผมแดงลุกขึ้นจากโซฟาหนังสีเข้มด้วยกิริยาที่ลื่นไหลอย่างเป็นธรรมชาติ และส่งคำพูดแบบให้คิดกับอลิซ

“ฉันจะไปว่ายน้ำ..” สาวอายุน้อยกว่าเอ่ยบอกขณะพาตัวเองไปยังประตู

“อะไรนะ.. ที่ไหน..” อลิซถามอย่างประหลาดใจ และด้วยความรีบร้อนที่ตามแคลร์ให้ทัน เธอจึงลุกขึ้นจากโซฟาอย่างไม่เป็นท่าเลย

“ในทะเลไงล่ะ.. มีที่อื่นอีกเหรอ..” แคลร์หันมาตอบและเลิกคิ้วข้างหนึ่งพร้อมประกายตาแปลกๆ

“น้ำในนั้นมันเย็นจัดเลยนะ..” อลิซแย้งอย่างไม่ต้องการเชื่อ

“โอ้เหรอ.. แต่ฉันคิดว่า ฉันจัดการมันได้นะ..” สาวผมแดงพูดทำนองท้าทาย

“คำถามก็คือว่า..เธอทำได้รึเปล่าล่ะ..”

เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลไม่แน่ใจว่า เธอจะชอบกับการถูกสาวอายุน้อยกว่าหันกลับมาควบคุมเกมส์และท้าทายเธอ ไม่ใช่แค่เพียงว่า การท้าว่ายน้ำที่ดูไม่ปลอดภัยนี่เพียงอย่างเดียว สาวตัวสูงกว่ามองไปยังสายตาของคู่หูที่จ้องมาอย่างจริงจังมากๆนั่น ความภาคภูมิใจของอลิซ ยากที่จะแสดงให้เห็นกับใครได้ แต่สำหรับสาวผมแดงคนนี้ เธอรับมันได้เสมอ..

“ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน.. มีบางคนใส่อีกชุดของฉันอยู่..” อลิซเอ่ยอ้างถึงชุดที่สาวผมแดงใส่อยู่ในเวลานี้ แต่เธอแค่ไม่เอ่ยมันตรงๆ

“ถ้างั้นก็แก้ผ้าว่ายสิ..” สาวอายุน้อยกว่าตอบด้วยท่าทางจริงจังอย่างมาก ขณะที่สาวตัวสูงกว่าอ้าปากค้าง สาวผมแดงเดินตามทางเดินที่เปิดอยู่นั่นไป และเดินออกไปทางประตูหน้าโดยไม่หันมองมายังอลิซสักนาที

เธอคิดล่ะสิว่า.. ไม่มีทางซะหรอกที่ฉันจะทำแบบนั้น.. เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลฟื้นตัวจากความตกใจอย่างรวดเร็วด้วยความคิดอยากแก้แค้น อลิซขมวดคิ้วของเธอแล้วคิดต่อ แล้วเธอก็จะได้เห็น.. อลิซเดินตามหลังสาวผมแดงด้วยความเร่งรีบเพื่อไปให้ถึงหาดทราย ที่ที่น้ำเย็นจัดกำลังรอคอยอยู่

แคลร์ถอดรองเท้าบู๊ตของเธอออกในท่าทางตื่นเต้น และลงไปในน้ำราวกับกลายร่างเป็นปลา โดยปราศจากความกังวลหรือรีรอ

อลิซมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างนั้น ขณะที่เธอกำลังถอดเสื้อผ้า เธอพิถีพิถันกับการปลดเกราะที่แขนทั้งสองออก ซองเก็บปืนและเสื้อเกราะ และวางมันไว้อย่างเป็นระเบียบ จากนั้นก็ถอดรองเท้า

และในเวลานี้สาวผมแดงก็ได้ไปถึงในจุดที่เธอต้องการจะว่ายไป ที่ที่เธอรู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะหันมาดูว่าอลิซทำอะไร สองตาของแคลร์เบิกกว้าง เธอไม่คิดเลยว่า สาวตัวสูงกว่าจะทำแบบนั้น

แต่ตอนนี้เบื้องหน้าของอลิซก็หันมาทางแคลร์ กำลังดึงเสื้อขึ้นออกจากตัว

อดีตโปรเจ็คไม่ชอบเวลาที่เธอไปที่ใดแล้วไม่ได้พกอาวุธเพื่อป้องกันตัว ดังนั้นเธอจึงเหลือมีดพกที่ยังคงอยู่ในซองของสายคาดคล้องอยู่กับตัว ซึ่งสามารถจะนำเอามาใช้ได้อย่างสะดวกรวดเร็ว เธอเตรียมพร้อมเสมอ

เธอสังเกตเห็นแคลร์กำลังตีน้ำเล่นอยู่ห่างจากเธอประมาณสิบห้าหลา เคลื่อนไหวเพื่อให้หลุดออกจากความรู้สึกที่ตัวแข็งเพราะความเย็นจัดของน้ำ

นาทีหนึ่งเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลหวนคิดว่า มันไม่ใช่เพราะการว่ายน้ำในทะเลเย็นๆจะเป็นอันตรายได้ แต่เป็นเพราะ เธอกำลังอยากรู้ว่า แคลร์จะมีปฏิกิริยากลับมาอย่างไรกับแผลเป็นที่แผ่นหลังของเธอ จากเหตุการณ์ถูกไฟลวกพร้อมกับเวสเกอร์ในเนินเขานั่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ร่องรอยสีชมพูที่กว้างที่สุดประมาณสองนิ้ว ซึ่งไล่ลงมาจากไหล่ขวาของเธอ ผ่านกระดูกสันหลังและเรื่อยมาจนถึงสะโพกข้างซ้าย เธอจะไม่สนใจ อลิซพยายามที่จะโน้มน้าวใจตัวเอง และใส่หน้ากากความกล้า

เมื่อปราศจากเสื้อผ้า เหลือเพียงแต่มีดพกที่ใส่ซองหนังคาดไว้รอบต้นขา อลิซก็พาตัวเองในน้ำด้วยท่าทางงดงามราวกับแมว แคลร์เลียริมฝีปากของตัวเองอย่างไม่ตั้งใจ รสชาติของมันมากกว่าเกลือ

ร่างกายของสาวตัวสูงกว่าตรงหน้าอกของเธอก็กำลังแสดงปฏิกิริยาตอบสนองกับความเย็นจัดของอากาศอยู่แล้ว แต่ในนาทีที่นิ้วเท้าของเธอสัมผัสกับน้ำ ผิวกายของเธอเหมือนจะแตกกลายเป็นผง พระเจ้า..ผู้หญิงนั่นบ้ารึเปล่านะ อลิซคิดในระหว่างที่ตัวเธอทำปฏิกิริยากับน้ำเย็นกว่าน้ำแข็ง ให้ฉันทำเรื่องแบบนี้ได้เนี่ย.. เอาน่า..ทำๆไป เมื่อเธอลงลึกไปในน้ำมากพอสมควรแล้ว อลิซก็แวกว่ายผ่าเกลียวคลื่นไปหาสาวผมแดง

ฉากหน้าของเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่หันเข้าหาสาวสูงน้อยกว่า กำลังสวมรอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของเธอ

“ฉะ..ฉันไม่คิดเลยนะ.. ไม่คิดเลยนะว่า เธอจะทำแบบนี้จริงๆ..” แคลร์ส่งเสียงพูดเหมือนอุทาน ฟันของเธอกระทบกันจากอาการสั่นของริมฝีปาก

“ระ..เรากลับไปข้างในกันเถอะ..” แคลร์พูดอีกครั้งและพาตัวเองออกจากจุดเดิมเพื่อมุ่งหน้ากลับไปยังฝั่งและหันไปมองว่าอีกคนจะตามเธอมาหรือไม่

“อะไรน่ะ.. เราเพิ่งจะออกมากันเองนะ..” อลิซพูดปนหัวเราะออกมาที่เห็นสาวผมแดงหันหลังกลับเพื่อจะออกจากน้ำ แต่เธอก็ดีใจที่ได้ทำแบบนั้น

ทั้งสองว่ายเข้าฝั่ง โดยอลิซระวังให้แคลร์เป็นคนนำหน้า ด้วยท่าทางรีรอ เพราะเธอยังไม่พร้อมเท่าไรนักที่จะให้อีกฝ่ายเห็นแผลเป็นที่น่าเกลียดของเธอ

ขณะที่ทั้งสองก้าวขึ้นฝั่ง สาวผมแดงก็เอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ “เธอไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวมาเหรอเนี่ย..”

“เธอก็ไม่ได้เอามาเหมือนกันนี่..” อลิซตอบพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอ

อาการหนาวสั่นจากผลพวงของน้ำทำให้สาวอายุน้อยกว่าไม่มีเวลาที่จะใส่รองเท้าของเธอ เธอจึงทำได้แค่รวบมันด้วยมือข้างหนึ่งและเดินเข้าสู่ตัวบ้าน อลิซยังคงยิ้มอยู่ด้านหลังและแต่งตัวแค่ในชุดธรรมดาที่ไม่ได้มีอาวุธครบเซ็ต ก่อนที่จะวิ่งตามหลังสาวตัวเล็กกว่า เสื้อผ้าของหล่อนเปียกปอนเล็กน้อยและก็คงจะหนาว แต่มันไม่มีอะไรที่ได้เตรียมไว้สำหรับแคลร์เลย เตาผิงยังไม่ได้ถูกจัดการ และนั่นก็คงจะเป็นสิ่งที่อลิซวางแผนไว้แล้วว่าจะทำ เมื่อพวกเธอได้เข้าไปในบ้าน

To be continue…..