Awaken… Resident evil fanfiction[TH]

Awaken… Resident evil fanfiction[TH] Translated Fiction

Romance/Hurt/Comfort - Claire R. & Alice

By : LM Quin.

Translate to Thai : Anhy

Awaken…

เธอเดินเรื่อยๆไปตามระเบียงยาว รอบๆตัวมีเพียงแสงไฟสลัวจากพื้นและกำแพง ระหว่างที่กำลังค่อยๆเดินผ่านไปตามหนทางนั้น เธอรู้สึกคลับคล้ายว่ามีความรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นภายในใจ

ความเจ็บปวด....

เธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในตอนแรก.. หากแต่ความเจ็บปวดนั้นไม่ได้มาจากการบาดเจ็บทางร่างกาย.. แต่เจ็บอยู่ภายใน.. เจ็บอยู่ข้างในและไม่รู้ว่าทำไม.. เธอพยายามที่จะค้นหาที่มาของมัน.. แต่ก็ไม่พบอะไร.. สมองของเธอว่างเปล่า.. ไม่มีความทรงจำใดๆเหลืออยู่เลย..

เธอชื่ออะไร...

เธอรู้สึกว่า..เธอควรจะรู้สึกหวาดกลัว.. เพราะเธออยู่ตามลำพังในสถานที่ที่เธอไม่รู้จัก.. ปราศจากแม้กระทั่งจะรู้จักชื่อของตัวเอง แต่เธอกลับไม่รู้สึกกลัว..แม้แต่น้อย... เหมือนไม่รู้สึกถึงความหวาดหวั่นกับระเบียงที่ไม่มีวันสิ้นสุดนั่น

เธอยกมือขวาขึ้นมาอย่างช้าๆและใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามผนังของกำแพง

แสงสว่างสีขาวส่องประกายขึ้นในใจ

แคลร์.. แคลร์ เรดฟิลด์.. นั่นคือชื่อของเธอ

เธอตกใจกับความทรงจำที่อยู่ๆก็ระลึกขึ้นมาได้.. แคลร์รีบร้อนนำมือของตัวเองออกจากกำแพงนั้น แต่ไม่ยอมหยุดที่จะเดินต่อไปข้างหน้า..

เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกดึงไปยังหนทางข้างหน้า.. ยังทางเดินที่เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด.. แม้จะรู้ว่า..มันไม่ใช่เกิดจากสิ่งของที่เป็นวัสดุจับต้องได้.. จุดสุดท้ายของมันคือ..จิตวิญญาณ...

ตอนนี้เธอนำมือซ้ายขึ้นมาและทำซ้ำอย่างเมื่อครู่กับผนังกำแพงฝั่งตรงกันข้าม.. แสงสีขาวเกิดขึ้นมาอีกในครั้งนี้และนำความทรงจำใหม่มาให้..

ใบหน้า.. เธอกำลังมองใบหน้าของผู้หญิง.. อ่อนเยาว์แต่แก่กว่าเธอไม่กี่ปี.. ผมสีน้ำตาล ผิวขาว บอบบางและมีรูปร่างดีทีเดียว

แต่สิ่งที่ทำให้แคลร์ประทับใจมากที่สุดก็คือ..ผู้หญิงคนนั้นมีตาสีฟ้า

เธอเคยเห็นตาคู่นี้มาก่อน.. ผู้หญิงคนนั้นคือใคร..?

แคลร์นำมือข้างที่ว่างขึ้นมา ใช้ปลายนิ้วสัมผัสที่ขมับตัวเอง.. ศีรษะของเธอเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทุกข์ทรมานเหลือเกิน.. จากความพยายามที่จะนำความทรงจำในส่วนนี้ของเธอกลับคืนมา

ตาคู่นั้น.. เธอรู้จัก.. แต่จากที่ไหน..

อลิซ....

แคลร์อ้าปากค้างอย่างตื่นตกตระหนกและถอยห่างออกจากผนัง...

อลิซ.. เธอจะลืมอลิซได้อย่างไร..

หัวใจของเธอเหมือนถูกบีบรัดอยู่ข้างในอก.. จากความรู้สึกผิดที่เอ่อท้น..

เธออยู่ที่ไหน.. ที่นี่คือที่ไหน.. เธอจะต้องกลับไปหาอลิซ.. เธอจะต้องจำให้ได้..

แคลร์เริ่มต่อยและเตะกำแพงตรงหน้า.. เธอรู้ว่าคำตอบเหล่านั้นที่เธอต้องการ.. หลบซ่อนอยู่ด้านหลังของกำแพง..

ถ้าเธอสามารถทำลายมันได้.. ความทรงจำของเธอก็จะถูกปลดปล่อย..

เธอขีดข่วนไปตามกำแพง ทำให้เกิดรอยขึ้นเป็นริ้วๆ แสงสว่างอันงดงามนั่นเล็ดลอดผ่านช่องริ้วนั้นมา.. อาบทั่วทางเดิน..

แคลร์มองเห็นอะไรได้ไม่ถนัดนัก เพราะแสงสว่างจ้าที่กำลังทำร้ายดวงตาของเธอแต่มันก็ไม่สามารถทำให้เธอหยุดที่จะทำสิ่งที่ทำอยู่ต่อไป.. ไม่แม้กระทั่งเธอจะอยู่ใกล้มันแล้ว..

เธอยังคงตั้งใจทำลายกำแพงนั้นไปเรื่อยๆ ค่อยๆทำไปทีละน้อย.. จนกระทั่งมันเกิดเป็นช่องใหญ่มากพอ..

แสงสว่างจ้าผ่านทะลุเข้ามา... มาจากทุกๆที่จากผนังกำแพง..

แคลร์จ้องมองเข้าไปในหนทางที่เธอไม่รู้จัก.. อีกแค่ชั่วอึดใจเท่านั้น.. เธอก็จะสามารถเข้าไปอีกด้านหนึ่งของที่นี่ได้แล้ว..

เฮ้.. แคลร์.. ชี่.... -เสียงอันอ่อนโยนดังขึ้นมา.. มาจากที่ที่ไกลแสนไกล.. –เธอปลอดภัยแล้ว.. เธอปลอดภัยแล้วนะ.. ฉันอยู่นี่.. อยู่กับเธอแล้วตอนนี้..

เธอรู้จักเสียงนั้น...

-ลืมตาขึ้น..แคลร์.. –เสียงนั้นกระซิบกับเธอและเธอก็ทำตาม..

สายตาของเธอพร่ามัวจนต้องกระพริบตาหลายต่อหลายครั้ง จนสามารถจะมองเห็นได้อย่างปกติ.. และสามารถเห็นใบหน้านั้น.. ใบหน้าที่คุ้นเคย..

ปอยผมสั้นรอบใบหน้านั้น.. ผิวขาวซีด..และตาคู่นั้น.. ดวงตาสีฟ้าสดใส.. แคลร์รู้จักมันเป็นอย่างดี..

-อลิซ- เสียงของเธอเองแหบพร่า ในขณะที่คนผมสีน้ำตาลนั่นช่วยพยุงตัวเธอขึ้น..

ดวงตาสีเขียวมองสบสีฟ้า..เนิ่นนาน.. จนเหมือนจะนานที่สุดแล้ว..

-เธอเป็นยังไงบ้าง.. รู้สึกยังไง..- อลิซเอ่ยถามผู้หญิงอีกคนด้วยความกังวล..

แคลร์อนุญาตให้ตัวเธอจมลงสู่ดวงตาสีฟ้าแสนรักนั้นนานขึ้น.. เธอจมลึกลงไปข้างในทะเลสาบสีฟ้า...

-เฮ้....- อลิซประคองใบหน้าของเธอด้วยสองมือเหมือนจะบังคับให้เธอได้สติ

–แคลร์.. ที่รัก.. เธอโอเคมั้ย..? ช่วยพูดกับฉันหน่อย.. – อลิซร้องขอ แต่ถูกตัดออกด้วยริมฝีปากของแคลร์.. ด้วยจุมพิตที่ริมฝีปากของเธอเอง..

ตอนแรกร่างกายของอลิซเกร็งขึ้นกับสัมผัสนั้น.. แต่จากนั้นเธอก็ปล่อยตัวเองให้เพลิดเพลินไปกับมัน.. กับจุมพิตนานเท่าที่มันจะสามารถทำ..

และเมื่อแคลร์ละริมฝีปากออก.. ยอมคลายจุมพิตกับอีกคน.. เธอก็ได้พบกับดวงตาสีฟ้าอันฉายแววความกังวลกำลังจ้องเธออยู่..

เธอรู้ดีว่า.. เธอควรจะอธิบายในสิ่งที่มันเกิดขึ้น.. แต่เธอก็ไม่สามารถจะหาถ้อยคำไหนที่จะมาเอ่ยมันให้ถูกต้องได้..

สาวผมแดงขยับมือทั้งสองของเธอเองและจับมือของอลิซขึ้นมาด้วยความระมัดระวัง.. วางมือข้างนั้นไว้บนอกของเธอ..ตรงหัวใจ..

อลิซมองกลับมาด้วยความฉงนใจที่หนักขึ้น.. เหมือนไม่รู้เลยว่า..นี่คืออะไร..

แคลร์ประสานสายตากับอลิซอยู่อย่างนั้น.. พร้อมทั้งเพิ่มแรงในการกดมือของอีกคนกับอกของตัวเอง..

-ฉันชื่อ แคลร์ เรดฟิลด์- อลิซสั่นระทึกกับเสียงของหัวหน้ากองคาราวานที่ดังขึ้นพร้อมเสียงการเต้นของหัวใจที่รุนแรงตรงมือข้างที่เธอสัมผัสอยู่กับอกของหญิงสาว

– และเธอคือ..อลิซ.. เพื่อนของฉัน.. คู่หู..และ....คนรัก.. –ดวงตาของอลิซเอ่อท้นด้วยหยดน้ำใสในทันทีที่ข้อความประโยคสุดท้ายเข้าหูเธอ ...คนรัก...

เธอจำได้แล้ว.. แคลร์ได้ความทรงจำของเธอกลับคืนมา.. เธอจำได้..

มือใหม่หัดแปลค่ะ ผิดหรือถูกต้องขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย