The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.13

The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.13

Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa

Rate : M

Genre : Drama – Romance

By : Anhy

My Sister - 5 : Shizuru’s POV

เรื่องราวความรักของฉันกับพี่สาวฝาแฝดไม่มีทางจะจบลงง่ายๆ ความจริงในข้อนี้ ฉันรู้ดี ไม่ใช่เพราะพี่ของฉันไม่ได้ให้ความร่วมมือกับการตัดสินใจครั้งนี้ของตัวเค้าเอง แต่มันเป็นเพราะเราสองคน ที่ไม่ยอมทำตามข้อตกลงที่ทำไว้ร่วมกัน หรือมันอาจจะผิดที่ฉันคนเดียวก็ได้

ฉันไม่สามารถตัดใจให้เลิกรักพี่แบบนี้ได้เลย..แอน ทำไมกันนะ..

พี่ของฉันกำลังพาตัวฉันขึ้นขี่หลังเค้าเหมือนตอนที่เรายังเล็กอยู่ด้วยกัน ฉันรู้ว่าเค้าทำไมต้องทำแบบนี้ตอนนี้ มันเพราะว่า หลังจากที่เราต่อสู้กับลูกสมุนของมนุษย์หมาป่าด้วยความสามารถของเราโดยไม่ได้ใช้ร่างของแวมไพร์นั้น ทำให้ฉันต้องมาอยู่ในสภาพที่แทบไม่มีแรงพยุงตัวเอง น่าแปลกสินะว่าทำไม เรี่ยวแรงของฉันจึงหมดเร็วกว่าพี่ฝาแฝดของฉัน คำตอบมันมีง่ายๆเลยว่า เพราะว่าฉันใช้พลังเวทย์ไปมากในการกางวงเวทย์คุ้มภัยและใช้คาถาเรียกสรรพสิ่งที่ต้องใช้กำลังมากกว่าปกติ ซ้ำยังต้องใช้ดาบในการฟาดฟันพวกอมนุษย์หน้าขนอีกด้วย มันจึงช่วยไม่ได้เลยที่ฉันจะไม่เหลือเรี่ยวแรงพอที่จะเดินต่อไปได้ด้วยตัวเองแบบนี้

แอนบ่นฉันมากอยู่เหมือนกันที่ฉันปล่อยให้ตัวเองหมดสภาพ แต่เค้าก็ทำหน้าเศร้าอยู่ตลอดเวลาตอนที่เค้าบ่นฉัน นั่นมันเพราะตัวเค้าเองก็คิดว่าเค้ามีส่วนผิดที่ไม่ห้ามฉันให้ได้เด็ดขาดเวลาที่ฉันอยากจะทำอะไร จนกระทั่งฉันเดินไม่ไหว เค้าต้องแบกฉันขึ้นหลังและพากันเดินไปยังปราสาทนั้นที่พวกมันกบดานอยู่..มนุษย์หมาป่า

แม้ว่ามันจะค่อนข้างดูทุลักทุเลในการที่เราสองพี่น้องต้องไปกันในสภาพนั้น แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้อยู่แบบนี้กับพี่ มันเหมือนฉันกลายเป็นเด็กอีกครั้ง และขอเค้าขี่หลัง ฉันแม้จะไม่ค่อยมีแรงแต่ก็พยายามกอดเค้าไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ใช่ว่าฉันกลัวเค้าจะพาฉันตกหรอกนะ เค้าไม่เคยพลาดแบบนั้น และฉันก็ได้รู้ว่าแอนแข็งแรงมากจริงๆ เค้าไม่ได้เดินเลยในระหว่างทางที่เราไปยังปราสาทร้างของพวกมัน แอนวิ่งไวยิ่งกว่าเสือชีต้าเสียอีกทั้งที่มีฉันเป็นตัวถ่วงอยู่แท้ๆ และในตอนที่เค้าวิ่งโดยมีฉันอยู่บนหลังนั่น ฉันแทบไม่รู้สึกว่าแอนพาฉันวิ่งลัดเลาะไปในป่า การเคลื่อนไหวของเค้ามันนุ่มนวลมากเหมือนฉันนั่งอยู่บนพรมแล้วลอยไปแทน

สมแล้วที่เค้าเป็นถึง..จอมมารแห่งรัตติกาล

ความเพลิดเพลินนั้นทำให้ฉันหลับไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งคงจะเป็นช่วงที่ก่อนถึงปราสาทร้างของมนุษย์หมาป่า แล้วในที่สุดเปลือกตาหนักๆของฉันก็ต้องเปิดขึ้นใหม่ เมื่อฉันได้ยินเสียงแอนตะโกนท้าทายพวกมันอย่างไม่มีความกลัว เค้ากล้าหาญสมเป็นผู้นำของเราจริงๆ พี่สาวของฉัน

แต่ฉันในเวลานั้นยังไม่มีแรงพอที่จะทำอะไรได้เลยทั้งที่อยากจะช่วยเค้า ฉันหงุดหงิดตัวเองมากที่ไม่ใช่แค่จะช่วยอะไรไม่ได้ ยังสร้างความลำบากให้กับพี่ที่ฉันรักอีก แต่ในที่สุดฉันก็มีแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะหูของฉันได้ยินถ้อยคำหยาบโลนของมันที่พูดแทะโลมแอน ใช่..ฉันรู้มันพูดถูกทุกอย่าง แอนเร่าร้อนและสวยมากเวลาอยู่บนเตียง แต่มันไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับพี่สาวของฉัน ไม่มีใครจะได้เห็นเวลาเค้าเป็นแบบนั้น นอกจากฉันและก็..อาจจะเป็นคนรักของเค้า

แต่ไม่ใช่มัน..เรโตะ

ฉันลงจากหลังแอนอย่างรวดเร็วและคว้าดาบของฉันออกมาจ่อคอของมัน ฉันกำลังจะปาดคอมันให้หลุดจากบ่า ไม่ให้มันมีโอกาสได้พูดจาแบบนั้นกับพี่ของฉันได้ แต่แอนกลับดึงฉันออกไปอย่างง่ายๆด้วยแรงของเค้า เค้าไม่ให้ฉันทำมัน ฉันกำลังจะโวยวายถามเค้าด้วยความโมโหว่าทำไม ทำไมฉันจะฆ่ามันไม่ได้ในเมื่อมันทำแบบนั้นกับพี่ แต่แอนก็ไวมากพอที่จะจัดการเจ้าหน้าขนปากเสียนั่นก่อนที่ฉันจะได้ทำอะไรมัน เค้าจับมันได้ง่ายๆอย่างที่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะง่ายแบบนั้น

เรโตะถูกมัดไว้กับเสาต้นหนึ่งในปราสาทร้างนั่น และฉันกำลังจะใช้ดาบอาบเลือดของฉันตัดคอมันให้ขาด ใช่..ฉันอยากฆ่ามันให้ตายกับมือ แต่แอน..

แอนดึงฉันไปจูบก่อนที่ฉันจะทำอะไรวู่วามตามอารมณ์ ฉันตกใจมากที่แอนทำแบบนั้น ต่อหน้าเรโตะ แต่ก็ทนไม่ได้ที่จะจูบตอบเค้า เราสองคนจูบกันเหมือนโหยหากันมาแสนนานและไม่ต้องการจะแยกจาก กระทั่งเรโตะมันตะโกนขึ้นขัดเรา และมันรู้แล้วว่า ระหว่างฉันกับพี่สาว เราเป็นอะไรกัน ฉันถึงจะอายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้แคร์นัก ถ้ามันจะรู้เรื่องนี้ มันจะได้รู้สักทีว่า พี่สาวฉันไม่มีทางชอบมันได้ ไม่ว่ามันจะดีหรือเลวแค่ไหน แต่แอนดูเหมือนจะโกรธมากกับคำพูดของมัน เค้าทำให้มันปากแตกจนพูดแทบไม่ได้ แล้วลากมันออกมาจากปราสาทหลังนั้นได้อย่างง่ายๆเลย ฉันทั้งตกใจและแปลกใจที่เห็นแอนเป็นแบบนั้น เพราะฉันไม่เคยเห็นเวลาแอนดุหรือทำโทษใครจริงๆ ตอนเค้าอยู่กับฉัน เค้าค่อนข้างจะสุภาพและช่างเอาใจ แอนไม่ใช่คนหยาบคาย หรือว่า..ตามปกติแล้ว จอมมารรัตติกาลที่ใครๆต่างก็หวาดกลัวเค้า มาจากที่เค้าเป็นแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นก็ได้ ใช่..เค้าดูน่ากลัวมากทีเดียว

แอนลากเรโตะออกมาจากปราสาทนั่น พวกเราไม่เห็นลูกน้องของมันคนไหนอยู่กับมันด้วยเลย และนี่คือเหตุผลที่แอนยังไม่ยอมฆ่าเรโตะ ถึงเค้าอยากจะทำ เค้าจะพามันไปสอบสวนที่ปราสาทของเราแทน แอนต้องการตัวการใหญ่ที่เค้าคิดว่ามันน่าจะมีอยู่เบื้องหลังเรโตะอีกทีหนึ่ง ซึ่งในเรื่องนี้ฉันก็เห็นด้วยกับเค้า

ระหว่างทางที่เราจะพาเรโตะกลับปราสาท ฮารุกะกับยูคิโนะก็มาโผล่อยู่ตรงหน้าของพวกเรา เค้าสองคนมาบอกข่าวที่ทำให้ทั้งฉันและแอนตกใจ นัทสึกิกับไมจังตามพวกเรามา แต่ให้ฮารุกะกับยูคิโนะตามมาสมทบกับพวกฉันก่อน ด้วยความที่พวกเธอสองคนเป็นห่วงว่าฉันกับแอนน่าจะต้องการความช่วยเหลือ ฉันนึกซึ้งใจในความมีน้ำใจของนัทสึกิขึ้นมาเลยในเวลานั้น สมแล้วที่ฉันรักเธอ ใช่..ฉันเลือกคนไม่ผิดเลย

แต่ฉันผิดเองที่ไม่สามารถรักษาเธอเอาไว้ได้ ใช่หรือไม่..นัทสึกิ

แอนให้ฮารุกะกับยูคิโนะพาตัวเรโตะกลับไปยังปราสาทของเราก่อน เพราะเค้าอยากจะไปหานัทสึกิกับไมจังด้วยตัวเค้าเอง เค้าคิดว่าเธอสองคนน่าจะเจอกับอะไรที่ยากอยู่ก็ได้ ฉันไม่ขัดใจแอนที่เค้าจะทำแบบนั้น แต่ฉันกลับรู้สึกเริ่มไม่พอใจกับท่าทางรีบร้อนของเค้าที่จะไปหาผู้หญิงคนอื่น นั่นก็คือ..ไมจัง

ในที่สุดแล้ว..ฉันก็ยังยอมรับไม่ได้ว่า ฉันกับแอนเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น ฉันยอมรับไม่ได้กับการที่จะให้แอนสนใจคนอื่นมากกว่าฉัน และฉันงอแงกับเค้า ฉันหาเรื่องเค้า แล้วรู้มั้ยมีอะไรเกิดขึ้น..

หลังจากที่เค้าถามฉันว่า จะให้เค้าทำยังไงฉันถึงจะหายอาการแบบนี้ แต่เวลานั้น แรงฮึดของฉันที่กำลังโกรธอยู่มันก็หมดไปเฉยๆ อาการหมดแรงกลับมาใหม่อีกครั้ง จนกระทั่งแอนต้องเข้ามาประคองตัวฉันไม่ให้ล้ม กระทั่งเค้าตัดสินใจให้ฉันดูดเลือดเค้า ให้ฉันมีกำลังอีกครั้ง และนั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอีกครั้งของแอน ไม่ใช่สินะ..ฉันโทษเค้าไม่ได้ เค้าแค่ต้องการช่วยน้องสาวที่อ่อนแอเท่านั้น แต่ฉันกลับไม่ได้ต้องการแค่เลือดของเค้า ฉันต้องการตัวเค้า..ตอนนี้

แอนกำลังจูบฉันตามที่ฉันขอเค้าให้ทำ ฉันไม่รู้ว่าทำไมเค้าถึงไม่ขัดใจฉันอย่างที่เค้าควรทำ หรือว่าเค้าเองก็ต้องการมันเหมือนกัน เหมือนที่ฉันกำลังต้องการ และใช่..ไม่ต้องเดาเลยว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากการจูบของเราคราวนี้ แอนกับฉันมีเซ็กซ์กัน แต่เค้าทำมันเหมือนไม่ได้ต้องการเท่าไหร่ เค้าแค่ให้ฉันได้ในสิ่งที่ฉันอยากได้ คือการมีเซ็กซ์กับเค้า เหมือนเค้าไม่ได้เต็มใจที่จะมี ฉันรู้สึกมัน แต่ฉันก็ยังดึงดันต้องการจะรั้งเค้าไว้ อยากอยู่ในอ้อมอกของเค้าแบบนี้ เพราะฉันรักเค้ามาก

เราสองคนมีปากเสียงกันอีก หลังจากที่เค้าให้ฉันในสิ่งที่ฉันอยากจะได้ ทั้งเลือดและเซ็กซ์ ฉันผิดเองที่ไม่รู้จักพอ ฉันหาเรื่องเค้า ต้องการถ่วงเวลาไม่ให้เค้าได้ไปหาคนอื่น ไม่ให้เราต้องออกจากป่านี้ ฉันอยากอยู่กับเค้าแค่สองคน อยากให้เค้ากอดฉันตลอดเวลา ฉันเหมือนกลายเป็นบ้าอีกครั้ง หลังจากที่พยายามจะตัดใจ ฉันไม่เข้าใจตัวเอง อย่างเดียวที่ฉันเข้าใจก็คือ..

ฉันรักแอน..

แต่จนแล้วจนรอด แอนก็ไปจนได้ เค้าไปหาคนที่เค้าควรจะอยู่ด้วยมากกว่าฉัน ฉันพยายามอดทนที่จะยอมรับมันให้ได้ เพราะเค้าขอให้ฉันทำ ทำเพื่อเค้า และเพื่อตัวฉันเอง เราไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่แคร์คนอื่น เราต้องปกครองคนมากมาย พวกของเรา ฉันจะต้องทำให้ได้ใช่มั้ย..

ฉันต้องทนเห็นเค้ากอดกับคนอื่น ฉันพยายามไม่มองเวลาที่เค้าจูบไมจัง ไม่ใช่..เค้าไม่ได้จูบไมจังหรอก ฉันรู้ว่า เค้าถูกจูบมากกว่า แต่ก็นั่นล่ะนะ มันก็สมควรแล้ว ฉันจะยอม เพื่อที่พี่สาวของฉันจะได้สบายใจ ฉันยอมแล้ว ยอมทำอะไรก็ได้ให้เค้า ตอบแทนความรักและทุกอย่างที่เค้าให้ฉันมาตลอดชีวิตนี้

ฉันจะทำเพื่อพี่..แอน..

แต่ระหว่างที่ฉันกำลังพยายามที่จะทำให้ตัวเองเป็นน้องที่ดีและเป็นคนรักที่ดี มันก็กลับมีเรื่องขึ้นมาอีกจนได้ เหมือนอะไรบางอย่างต้องการจะมาทำร้ายทั้งฉันและเค้าอยู่ตลอดเวลา ฉันไม่อยากโทษอะไร ฉันไม่อยากโทษนัทสึกิ ที่วันนี้นัทสึกิไปปลุกอะไรบางอย่างในตัวแอนให้ตื่นขึ้นโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจ แล้วทำให้แอนกลายเป็นอะไรที่น่ากลัวแบบนี้ เค้ากลายร่างเป็นแวมไพร์ที่กระหายทั้งเลือดและเซ็กซ์ ฉันตกใจมากจริงๆกับเรื่องนี้ ที่มันไม่ควรจะมี

ฉันเพิ่งรู้ว่า หลังจากที่เค้ากับฉันและพวกเรากลับมาที่ปราสาท เค้าไม่ได้มีอะไรคืบหน้ากับไมจังเลย เค้าไม่แตะต้องเธอเหมือนเดิม ใช่..ฉันรู้ว่าแอนกลัวอยู่ ฉันรู้..เค้ารู้ตัวเองดี เค้าจะฆ่าคู่นอนของเค้าได้ มนุษย์น้อยคนที่จะนอนกับแวมไพร์แล้ว ไม่เป็นอะไร โดยเฉพาะถ้าเป็นแอน และนั่นก็เป็นเหตุผลที่แอนไม่ยอมนอนกับไมจัง แม้ว่าเค้าจะต้องการทำ เค้ากลัวเธอตาย แล้วมันก็เป็นความกลัวของเค้าที่ฉันขัดใจมากที่สุด

เพราะมันหมายความว่า..แอนรักไมจัง ฉันไม่อยากยอมรับ..

ฉันพยายามหลีกเลี่ยงไม่เจอกับเค้าในเวลาที่แอนกำลังคลุ้มคลั่ง ฉันกลัวว่าฉันจะต้องกลายเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ความต้องการของเค้าอีกครั้งเวลาเค้าเป็นแบบนี้ เพราะฉันพยายามแล้วที่จะไม่ให้มีเรื่องนี้ขึ้นระหว่างเราอีก แต่ฉันก็หนีมันไม่พ้น ทั้งที่ฉันพยายาม หรือฉันจะยังพยายามไม่พอ

หลังจากที่ฉันกันนัทสึกิกับไมจังออกจากอันตรายจากแอนได้สำเร็จ ฉันกลับต้องมายอมรับมันเองอย่างช่วยไม่ได้จริงๆ แล้วตอนนี้ฉันกำลังมีเซ็กซ์กับเค้าอีกครั้ง ฉันทำผิดอีกแล้ว ถึงฉันจะมีข้ออ้างได้ว่า ฉันทำเพื่อปกป้องสองคนนั้นด้วยการขอแลกตัวให้แอนเอาฉันมาแทน เพราะฉันกลัวว่า นัทสึกิกับไมจังจะเป็นอะไรไป ถ้าแอนไม่หายคลุ้มคลั่ง แต่มันก็ไม่สมควรจะเกิดเรื่องแบบนี้อีกเลย

ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังดีใจที่ว่า ฉันเลือกที่จะมาเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ใคร่ของแอนแทนผู้หญิงสองคนที่มีความหมายของฉัน เพราะแอนทำฉันเจ็บมากทีเดียว เซ็กซ์ของเค้ารุนแรง จนฉันแทบทนไม่ได้ แล้วถ้าไม่ใช่ฉันที่เคยถูกเค้าทำแบบนี้มาก่อนบ้างแล้ว ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นยังไง แอนอาจจะฆ่าใครตายได้โดยที่เค้าไม่รู้ตัว ตอนนี้เค้าเหมือนสัตว์ป่าที่ต้องการเพียงบำบัดอารมณ์ทางเพศเท่านั้น

มันไม่ใช่ว่าฉันไม่เกิดอารมณ์ของความต้องการเหมือนกันกับเค้าหรอกนะคราวนี้ แต่ความรู้สึกผิดมันมีมากกว่า มันก็คงคล้ายกับเวลาที่เค้าทำให้ฉันครั้งที่ฉันขอเค้าตอนที่อยู่ในป่าด้วยกัน เค้ามีอารมณ์เหมือนกันในครั้งนั้น แต่เค้าดูไม่มีความสุขกับมันเท่าที่ควร และตอนนี้ฉันก็เหมือนกัน เพราะฉันคงจะปิดใครไม่ได้อีกแล้วว่า เค้ากับฉันมีสัมพันธ์กันขนาดนี้ ทั้งนัทสึกิกับไมจังคงจะต้องรู้แล้วแน่ๆ จริงๆแล้วพวกเธอน่าจะสงสัยตั้งแต่ที่เห็นแอนจูบฉันในป่า เพื่อให้เค้ากลายร่างเป็นจอมมารรัตติกาลและเพิ่มพลังให้ฉัน จัดการกับโทโมเอะ และขังยัยแม่มดนั่นไว้ในขวดอาคม ฉันไม่รู้ว่าทั้งนัทสึกิและไมจังจะรู้สึกยังไง แต่เวลานี้ ฉันทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยให้เค้าทำกับฉันให้พอใจเท่านั้น

แอนกำลังสอดใส่อาวุธลับของเค้าเข้าไปในตัวฉัน ใช่..นี่มันเป็นอีกครั้งแล้วกับคืนวันพระจันทร์เต็มดวงที่จอมมารรัตติกาลจะมีพลังเหนือแอนทุกอย่าง และครั้งนี้เค้าทำฉันเจ็บมาก ตั้งแต่ตอนที่เค้าเหวี่ยงฉันลงที่นอนและฉีกเสื้อผ้าฉันออก เค้าหยาบคายอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นเค้าเป็นมาก่อนเลย เค้าไม่ยั้งแรงของเค้าที่กระแทกสะโพกใส่ฉัน ถึงอวัยวะเพศของฉันจะมีน้ำหล่อลื่นมาช่วยลดแรงเสียดทานที่เกิดขึ้นมาได้บ้างก็ตาม แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนักกับอวัยวะที่มีขนาดใหญ่แบบนั้นกับช่องคลอดของฉัน และถึงฉันจะเจ็บแต่ร่างกายมันก็ต้องการ มันทั้งทรมานและมีความสุขกับการถูกเค้ากระทำแบบนั้น ฉันรู้ตัวเองดีว่า ฉันร้องดังขนาดไหนระหว่างที่อวัยวะนั่นเข้าและออกในตัวของฉัน และฉันก็รู้อีกว่าฉันฝังเล็บลงกับบ่าเปล่าๆของเค้าจนได้เลือด ฉันถึงจุดออกัสซึ่มครั้งแล้วครั้งเล่าระหว่างการถูกกระทำ ฉันกัดคอเค้าจนไม่มีแรงจะกัดอีกต่อไป ฉันหมดความกระหาย จนฉันกลายเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่คล้ายเป็นเครื่องระบายอารมณ์ความใคร่ให้สามี และมันก็นานมากเหลือเกินกับครั้งนี้ที่เค้ายังไม่ถึงจุดหมายของเค้า ฉันไม่เข้าใจในเมื่อเค้าต้องการมันขนาดนั้น ทำไมอารมณ์นั้นของเค้ามันถึงไม่ได้ช่วยให้เค้าถึงจุดนั้นที่เค้าต้องการมันมากเสียที และในที่สุดมันก็มาถึง พร้อมความตกใจของฉัน ครั้งนี้แอนพลาด หรือไม่เค้าก็ไม่มีสติพอที่จะควบคุมมัน และใช่..เค้าไม่ได้ดึงอวัยวะของเค้าออกจากตัวฉัน เค้าปล่อยมันในช่องคลอดของฉัน ฉันรู้สึกมันได้เลย ฉันครางเบาๆในลำคอเวลาที่ฉันรู้สึกถึงของเหลวของเค้าในตัวฉันและเพราะระหว่างนั้นแอนฝังเขี้ยวของเค้าตรงคอของฉันด้วยเหมือนกัน นาทีนั้นฉันยอมรับว่า ฉันมีความสุขมาก แต่หลังจากนั้นสิ ฉันต้องคิดมากแล้ว

แอนนอนแน่นิ่งหมดแรงอยู่บนตัวฉัน เค้าหลับไปหลังจากได้ปลดปล่อยอะไรที่เค้าต้องการ แต่ฉันหลับไม่ลง ถึงจะเหนื่อยและเจ็บระบมไปทั้งตัว และมากที่สุดก็บริเวณช่องคลอดที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะเป็นยังไง ฉันก็คงเลือดออกตรงนั้นอีกครั้งเหมือนครั้งก่อน แต่ฉันไม่ใส่ใจมันหรอก เพราะเดี๋ยวความเป็นฉันก็จะทำให้มันหายไปทั้งหมด ความเจ็บปวดทั้งหลายที่เกิดขึ้นเพราะเซ็กซ์ของแอน แต่สิ่งที่เค้าปล่อยเข้าไปในตัวของฉันนั่น จะทำให้เกิดอะไรขึ้น ของเหลวนั่นมันมากมายจนกระทั่งใส่เข้าไปในตัวฉันไม่หมดเลยในคราวนี้ มันออกมาเลอะที่นอนของเค้าเหมือนคราวนั้น และฉันกำลังคิดว่า ฉันอาจจะท้องก็ได้คราวนี้ ฉันจะทำยังไง ฉันนอนนึกถึงครั้งสุดท้ายของรอบเดือนของฉัน ฉันทำเหมือนคนมีสามีจริงๆเลย ฉันปวดหัวมากกับเรื่องนี้ และถ้าฉันมีลูกจริงๆ นัทสึกิจะทำยังไง แล้วไหนจะท่านพ่ออีก ท่านคงจะรับไม่ได้ที่ฉันท้องกับพี่ และฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าฉันมีลูกจริงเพราะคืนนี้ของฉันกับเค้า ฉันจะทำแท้ง แต่มันก็โชคดีเหลือเกินที่มันไม่ได้เกิดขึ้น

ฉันไม่มีอาการของคนท้องเกิดขึ้น หลังจากวันเกิดเรื่อง นั่นนับว่าเป็นข่าวดีกับทั้งฉันและแอน แต่มันไม่ใช่ข่าวดีทั้งหมดหรอกกับเรื่องที่ฉันไม่ได้ท้องกับแอนตามที่คาด เพราะฉันมารู้ความจริงจากท่านพ่อว่า ถึงฉันกับแอนจะมีอะไรกันจริง ฉันก็ไม่มีทางท้อง เพราะของเหลวที่แอนปล่อยออกมาจะถูกร่างกายของฉันกำจัดจนหมด ฉันมีลูกกับเค้าไม่ได้ เพราะฉันกับเค้าเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน และที่สำคัญ ฉันกับเค้าเป็นฝาแฝด เมื่อได้ฟังท่านพ่อบอกมาแบบนี้ ฉันก็เข้าใจได้เลยว่า ท่านรู้เรื่องของฉันกับพี่ และแน่นอนท่านรู้มาก่อนหน้านี้เสียอีก

แต่ข่าวร้ายของฉันยังไม่จบสิ้น หลังจากที่ฉันรู้สึกผิดที่ทำให้ท่านพ่อผิดหวังกับฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันก็มานั่งเสียใจกับเรื่องที่ฉันไม่ควรคิดถึงมัน ที่ฉันไม่สามารถมีลูกกับแอนได้ ไม่ว่าจะมีอะไรกันสักกี่ครั้ง ไม่ว่าเค้าจะนอนกับฉันและหลั่งในตัวฉันกี่รอบ ฉันก็ไม่มีทางท้องกับเค้า ฉันรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกจริงๆ และฉันก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้ว ฉันเองก็อยากจะมีลูกกับแอนมาก ฉันอยากมีอะไรที่บอกได้ว่า ฉันกับเค้ารักกันมากขนาดไหน ทั้งที่มันไม่ควรจะคิดแบบนั้น ฉันมีนัทสึกิแล้วนี่นา ฉันควรจะมีลูกกับเธอมากกว่ามีกับแอน

ฉันสับสนในตัวเองมากเวลานี้ ที่ฉันเป็นทั้งสามีให้นัทสึกิและเป็นภรรยาสำหรับแอน อยู่กับนัทสึกิฉันต้องเป็นฝ่ายปรนเปรอเซ็กซ์ให้เธอ แต่อยู่กับแอน เค้าเป็นคนทำ และเค้าก็ทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่อยากจะห่างเค้าอีกแล้ว มันไม่ใช่ว่าเพราะฉันติดเซ็กซ์จากแอนที่สามารถให้ความสุขฉันได้ อย่างที่นัทสึกิให้ไม่ได้ แต่เพราะว่า..ร่างกายของฉันมันคล้ายเป็นของเค้าไปหมดแล้ว ฉันถูกล่วงล้ำจนไม่เหลืออะไรไว้ให้ใคร ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย ตั้งแต่เกิดมา ทั้งที่ฉันไม่ได้เพิ่งจะเคยมีเซ็กซ์กับเค้าคนแรก เพราะฉันก็มีมันมาแล้วเป็นพันเป็นหมื่นครั้งจนนับไม่ได้ ฉันอายุร้อยกว่าปีแล้วนะอย่าลืม แต่กับเค้า มันแตกต่าง อาจเพราะว่า เค้าทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงธรรมดาเท่านั้น ไม่ใช่แวมไพร์ ในเวลาที่เค้ากับฉันร่วมรักกัน และอาจจะเรียกได้ว่า ฉันเป็นของเค้าโดยพฤตินัย ฉันเป็นเมีย และเค้าเป็นสามี

แต่ฉันก็ต้องหยุดคิดเรื่องนี้ทันทีที่ถูกท่านพ่อตบหน้า ท่านบังคับให้ฉันเลิกยุ่งเกี่ยวกับแอนแบบนั้น ท่านไม่เห็นด้วยที่ฉันกับเค้ามีสัมพันธ์ทางเพศกัน แม้มันจะไม่ผิดนักสำหรับแวมไพร์ที่พี่น้องหรือญาติจะร่วมรักกันเอง เพราะท่านพ่อเองก็จำเป็นต้องแต่งงานกับน้องสาวคนสนิทของท่าน เพื่อให้กำเนิดแวมไพร์เลือดแท้อย่างอลิสซ่ามาเหมือนกัน แต่มันผิดสำหรับฉันกับแอน หากเทียบจากความเป็นมนุษย์ครึ่งหนึ่งที่ฉันกับเค้ามีอยู่ในตัว ท่านแม่ย่อมไม่ยินดีถ้าท่านรู้เรื่องนี้ แม้ท่านจะไม่มีโอกาสได้รู้มันแล้วก็ตาม แต่ที่สำคัญ สิ่งที่ทำให้ท่านพ่อต้องสั่งห้ามการมีสัมพันธ์ของเราสองคนเด็ดขาดเพราะว่า แอนอ่อนแอลงทุกที เลือดของฉันมีผลกับแอน เวลาที่เค้าดูดเลือดฉันระหว่างการร่วมเพศของเรา เลือดของฉันทำร้ายเค้ามากกว่าจะช่วย เหมือนกับที่ร่างกายฉันฆ่าลูกของเค้าที่จะเกิดมาในท้องฉันนั่นแหละ ฉันไม่อยากเชื่อเลยกับเรื่องนี้ ทั้งที่เลือดของเค้าได้ผลดีกับฉัน เวลาที่ฉันได้ดื่มเลือดจากตัวแอน ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีกำลังมากขึ้นด้วยซ้ำ แต่ก็ได้คำตอบจากท่านพ่อมาจนฉันแทบอยากจะร้องไห้จนตาย แค่คำตอบเดียวของท่านเท่านั้น เพราะแอนเป็นพี่ แอนต้องให้ทุกอย่างกับฉัน แม้กระทั่งชีวิตของเค้า

ใช่..แอนจะไม่ตายหรอกถ้าฉันยังอยู่ แต่เค้าจะอ่อนแอลงเรื่อยๆและทรมานขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น ถ้าฉันยังไม่หยุดเรื่องนี้ และฉันยอม.. ฉันไม่อยากให้เค้าเจ็บอีกแล้ว ฉันจะเจ็บเอง..

ฉันเลือกที่จะพานัทสึกิไปจากปราสาท ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกันสองคนที่ทรานซิลเวเนีย ให้ห่างจากความเสี่ยงที่จะทำให้แอนกับฉันต้องกลับมามีสัมพันธ์กันอีก ซึ่งมันอาจจะดีก็ได้สำหรับทุกคน แต่ในที่สุดฉันก็ไปไม่ถึงที่นั่น เพราะแอน..

แอนกำลังแย่ เค้าตรอมใจอย่างหนักที่ไม่เห็นฉันอยู่ใกล้ๆ และฉันจึงจำเป็นต้องกลับมาช่วยพี่ของฉัน แล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ฉันกับเค้าหลีกเลี่ยงมันไม่ได้ เรานอนด้วยกัน ฉันมีเซ็กซ์กับเค้าอีกครั้ง ฉันยอมให้เค้าทำอะไรก็ได้กับฉัน ไม่ว่าจะเจ็บหรือเป็นอะไร ขอเพียงครั้งนี้ทำให้เค้าหายจากอาการที่เป็น ให้เค้าหายจากความคิดถึงฉัน และที่สำคัญ..ฉันคิดถึงเค้า คิดถึงสัมผัสจากเค้าและเรื่องของเรา

ฉันกับแอนมีเซ็กซ์กันตลอดวันและตลอดคืนนั้น ฉันแทบไม่คิดว่าเค้าเหนื่อยจริงหรือตรอมใจจริงเลย เพราะสิ่งที่เค้าทำกับฉันมันบอกว่า เค้าแข็งแรงดี เค้ายังมีแรงนำของที่เค้ามีอยู่กับตัวใส่ไปในตัวของฉันได้ เค้าทำให้ฉันเสร็จสมอารมณ์ความใคร่ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกลายเป็นฉันเองที่เหนื่อยหอบและเริ่มรับไม่ไหวกับมัน แต่ฉันก็ปล่อยให้เค้าทำไป เพราะฉันคิดว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆแล้วระหว่างเรา ฉันจะไม่ยอมให้ตัวฉันทำลายเค้าอีกแล้ว ฉันต้องขอบคุณนัทสึกิที่เข้าใจฉัน ฉันนับถือน้ำใจของเธอในเรื่องนี้ ทั้งที่ฉันไม่สมควรจะได้อะไรจากนัทสึกิอีกแล้ว

เพราะฉันมันเลว... เลวอย่างที่ไม่น่าจะให้อภัย..

จูบแอนอีกครั้งในเวลาที่เค้าไม่มีสติแล้ว เซ็กซ์ทำให้เค้าหลับโดยไม่รับรู้อะไรอีก เหมือนเค้าใช้แรงทั้งหมดที่มีกับมันจนเค้าไม่เหลือแรงพอที่กอดฉันเป็นการสั่งลาด้วยซ้ำ แต่ฉันหลับไม่ลงเหมือนเดิม ทั้งที่เหนื่อยและเจ็บไปทั้งตัว ฉันกลัวไม่ได้เห็นหน้าเค้าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ฉันจะไป ฉันจะไม่กลับมาหาเค้าที่นี่ในแบบนี้อีกแล้ว

ฉันหลับตาและจูบเค้าที่หน้าผากในตอนที่เค้าหลับ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะจากไปในนาทีนี้ ริมฝีปากของฉันยังต้องการอยู่กับเค้า มันเลื่อนไล่ต่ำลงมาตามสันจมูกโด่งๆนั่น และจบลงที่ริมฝีปากของเค้า แม้เค้าจะไม่ได้ตอบสนองอะไรฉันกลับมา เพราะว่าไม่รู้สึกตัว แต่ฉันก็จูบเค้าอย่างที่ฉันอยากจูบ

แอนส่งเสียงครางในลำคอออกมาจนได้และเริ่มจูบตอบ ฉันลืมตาขึ้นทันทีและรีบถอนตัวเองออกจากเค้า เค้ากำลังจะตื่นเพราะฉันอีกครั้ง ฉันต้องไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนที่ฉันจะไม่มีโอกาส

เพราะถ้าแอนตื่นขึ้นและมองตาฉัน เราก็จะไม่อาจแยกจากกันได้อีก ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงและห่มผ้าให้แอน เลี่ยงความเสี่ยงของตัวเอง

ฉันกับเค้า แม้จะเหมือนเข้ากันได้ในเรื่องเซ็กซ์ และเราสองคนต้องการมันพอๆกัน แต่ฉันก็รู้ในความหมายของเซ็กซ์ในแบบของแอน มันคือความรักของเค้า เค้าใช้มันเพื่อจะบอกว่า เค้ารักฉันมากแค่ไหน ฉันเข้าใจเค้า เพราะฉันก็เป็นแบบนั้น ฉันยอมเค้าทุกอย่าง เพราะฉันรักเค้ามาก แต่เราจะเป็นแบบนี้กันไม่ได้อีกแล้ว ฉันจำเป็นต้องหยุดทุกอย่างระหว่างเราเพื่อตัวของเค้าเอง แอนจะต้องแข็งแรงและกลับมาเป็นเค้าที่เข้มแข็งเหมือนเดิม เค้าคือผู้นำของเรา จอมมารแห่งรัตติกาล

ฉันเสี่ยงจูบเค้าที่ปากเบาๆอีกครั้งเพื่อทำใจ หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าของฉันอย่างเงียบที่สุดเรียบร้อย สูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่ยังพอมีและคิดถึงเพียงแค่เรื่องที่ต้องการให้เค้าปลอดภัย สุดท้ายฉันก็ก้มลงกระซิบข้างหูเค้า ก่อนจะหายไปจากห้องนอนห้องนี้จริงๆเสียที

“คืนนี้.. ฉันคืนอิสระให้พี่แล้วนะ..แอน..”

รักพี่นะ..พี่จ๋า...

To be continue…