The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.5

The Phantom of the night [Sister Side Story] Ch.5

Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa

Rate : M

Genre : Drama - Romance

By : Anhy

The Dark side of mine. : Anh’s POV

หลังจากคืนนั้นกับอลิสซ่า ฉันเฝ้าประณามตัวเองอยู่นานกับสิ่งที่เกิดขึ้นแบบนั้น ฉันทำให้น้องเสียใจและเธอคงจะผิดหวังที่มีพี่แบบนี้ ฉันโทษเธอไม่ได้ ฉันโทษอลิสซ่าไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงได้ยอมให้ฉันทำกับเธอได้ขนาดนั้น โทษไม่ได้ว่าทำไมเธอไม่สู้ฉันให้เต็มความสามารถที่มีของเธอ ที่ฉันคิดโทษอลิสซ่าไม่ได้ เพราะฉันเองที่เป็นคนผิดทั้งหมด แต่ฉันไม่สามารถจะสู้หน้าน้องสาวคนนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ถึงฉันจะคิดถึงเธอ..

ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้อลิสซ่ากำลังทำอะไรอยู่ เธอหายเจ็บหรือยัง ฉันไม่ได้ถามถึงเรื่องร่างกายของเธอหรอก เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าไหร่สำหรับเราที่เป็นแวมไพร์ ยิ่งกับอลิสซ่าที่เป็นแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์แล้ว ร่างกายของเธอจะรักษาตัวเองได้ดีกว่าแวมไพร์ธรรมดาทั่วไป ฉันหมายถึง พวกแวมไพร์ที่ไม่ได้เป็นมาตั้งแต่กำเนิดเหมือนฉัน มนุษย์ธรรมดาที่ถูกเรากัดและเปลี่ยนให้มาเป็นแบบพวกฉัน พวกนั้นจะต้องใช้เวลามากกว่าในการรักษาตัวเอง ส่วนฉันกับแฝดน้อง เราสองคนรักษาตัวเองได้ดีพอสมควร แต่ไม่เร็วเท่าที่อลิสซ่าทำ นั่นจึงไม่ได้เป็นปัญหาที่ฉันจะต้องห่วงอลิสซ่าในเรื่องนี้ ในเรื่องความเจ็บที่ฉันทำไว้บนร่างกายของเธอ ที่ฉันห่วงคือเรื่องหัวใจ..

แต่มันก็เป็นเรื่องที่ฉันไม่น่าจะถามเลย อลิสซ่าคงจะจำเรื่องคืนนั้นไปอีกนาน เหมือนที่ฉันก็ลืมมันไม่ลง ถึงจะบอกได้ว่า เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะฉันไม่ใช่ตัวฉัน แต่เป็นจอมมารรัตติกาลที่อยู่ในตัวฉันทำ แต่มันก็ไม่สามารถจะแก้ไขอะไรได้ สุดท้ายแล้ว..ก็ยังเป็นตัวฉันที่ทำร้ายเธอ เป็นร่างกายของฉันที่ข่มขืนน้องสาวตัวเอง ..ปีศาจร้าย

“อลิสซ่า.. พี่ขอโทษ..”

ฉันไม่ได้ข่าวอลิสซ่าอีกเลยตั้งแต่คืนนั้น ฉันห่วงเธอ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ฉันไปไหนจากปราสาทหลังนี้ไม่ได้ด้วยหน้าที่ของฉันบังคับให้ต้องอยู่ เพราะตอนนี้ เหลือฉันที่นี่คนเดียวที่ดูแล เมื่อไม่มีอลิสซ่าคอยช่วยงานเหมือนเดิม ฉันรวบรวมความกล้าเอ่ยถามหาเธอกับท่านพ่อ ทั้งที่ไม่แน่ใจว่า ท่านรู้เรื่องเกี่ยวกับฉันและน้องหรือไม่ แล้วท่านพ่อบอกกลับมาเพียงว่า เธอสบายดี ไม่มีอะไรน่าห่วง แต่ไม่ว่างพอที่จะมาหาฉันได้เหมือนเดิม ฉันผิดหวังกับคำตอบที่ท่านพ่อให้มา ไม่ใช่เรื่องที่ว่า รู้ว่าอลิสซ่าสบายดีหรอกนะ เรื่องนี้ฉันดีใจหากว่าเธอสบายดีและไม่มีอะไรน่าห่วงอย่างที่ท่านพ่อบอก แต่ฉันคิดถึงเธอ ฉันคิดถึงสิ่งที่ฉันทำกับเธอลงไป ใช่..เพราะหลังจากคืนนั้นกับอลิสซ่า ฉันก็คิดว่าฉันจะพยายามไม่ให้ตัวเองเป็นแบบนั้นอีกแล้ว และฉันก็ไม่คิดจะเสี่ยงที่จะมีความรัก คนรัก หรือมีเซ็กซ์กับใครอีก ตอนนี้..ฉันคิดถึงแต่อลิสซ่า ฉันรู้ดีว่า มันหมายความว่ายังไง การนอนกับใครสักคน มันทำให้เรารู้สึกได้ถึงความผูกพัน ถึงฉันจะไม่ได้รักอลิสซ่าแบบคนรักก็ตาม แต่ความจริงที่มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็คือ..อลิสซ่าก็เป็นเหมือนภรรยาคนหนึ่งของฉัน ไม่ต่างจากที่มิจิรุเป็น ซึ่งฉันควรจะรับผิดชอบเธอ แต่..ทำไมเธอถึงไม่ยอมรับฉัน

ต่อมาไม่นาน ฉันพบเธอที่งานศพของท่านแม่ของฉัน เธอมาร่วมงานพร้อมกับท่านพ่อ แต่ก็หายไปในเวลาที่ฉันจะเข้าไปหาเธอ ฉันผิดหวังและเสียใจที่เห็นท่าทางของอลิสซ่าแบบนี้ น้องคงจะเกลียดฉันมาก จนไม่อยากแม้จะเห็นหน้า ฉันโทษเธอไม่ได้ ถ้าเธอจะคิดแบบนั้น แต่ฉันก็เศร้ากับเรื่องนี้ได้ไม่นาน เพราะในงานนั้น ฉันยังมีหน้าที่อื่นที่ต้องทำ มันสำคัญมาก ใช่..ฉันต้องไปอยู่กับน้องสาวอีกคน น้องฝาแฝดของฉันที่กำลังร้องไห้อยู่ในงานศพของท่านแม่ ฉันต้องไปดูแลเธอ และฉันก็ไม่มีเวลาสนใจอลิสซ่าอีกแล้วนับตั้งแต่นั้น..

ชีวิตในบ้านหลังใหญ่ที่มีชิซึรุอยู่ด้วย ต่างจากที่ฉันอยู่กับอลิสซ่ามาก ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องหลังจากที่ฉันกับอลิสซ่ามีอะไรต่อกัน เรื่องนั้นตัดไปได้เลย เพราะอลิสซ่าไม่กลับมาอีกเลยนับตั้งแต่คืนนั้น ที่ฉันพูดถึงก็ตอนที่ฉันอยู่กับอลิสซ่าก่อนเกิดเรื่องของเรา อลิสซ่ามักจะไม่กล้าเข้าใกล้ฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ฉันไม่รู้เหตุผลของเธอ มันอาจจะเพราะว่า ฉันมันเป็นอะไรที่ไม่น่าเข้าใกล้ อยู่ด้วยแล้วไม่สนุกก็ได้ เธอจึงไม่คิดที่จะอยู่ใกล้ฉัน ที่สำคัญเราต่างคนก็เหมือนมีโลกส่วนตัวของตัวเอง ฉันมีงานมากมายที่ต้องทำแทนท่านพ่อ ส่วนอลิสซ่าก็อยู่กับสถาบันวิจัยของตระกูลเรา ทำงานที่นั่นเสียส่วนใหญ่ เราเจอกันแค่ตอนทานอาหารซึ่งสำหรับแวมไพร์สำหรับฉันและเธอก็ไม่ค่อยจะมีเวลานั้นมากนัก และก็จะเจอกันบ่อยก็ช่วงที่ต้องทำงานด้วยกัน หรือออกงานสังคม สรุปได้ว่า..ฉันกับอลิสซ่าไม่ได้สนิทกันเลย หากไม่นับคืนนั้นที่ฉันได้ทุกอย่างจากอลิสซ่ามา

ตอนนี้ฉันมีเรื่องอื่นให้ต้องสนใจมากกว่าเรื่องของอลิสซ่าที่เธอเหมือนไม่ได้ต้องการฉัน ฉันยอมตามใจเธอแล้วเวลานี้ ฉันไม่ติดตามถามไถ่อะไรจากท่านพ่ออีกแล้ว ชิซึรุทำให้ฉันลืมเธอ ใช่..เมื่อน้องสาวฝาแฝดของฉันมาอยู่ด้วยในบ้านหลังใหญ่ หลังจากงานศพของท่านแม่ ฉันก็สนใจแต่เค้าคนเดียว ฉันยอมรับ ฉันรักน้องคนนี้และผูกพันมากกว่า น้องคนเล็กของฉัน ไม่ยุติธรรมเลยสินะ

อยู่กับชิซึรุ ฉันไม่เคยรู้จักคำว่าเหงาเลย โลกที่มีแต่ความมืดมิดของฉันดูสว่างขึ้นมากกว่าที่เคยเป็น เพราะความขี้เล่นและร่าเริงของเค้า เค้าทำให้ฉันยิ้มได้เสมอไม่ว่าจะเครียดจากอะไรมา เค้าจะมาจ๊ะจ๋า กอดและหอมอยู่เสมอ น่าแปลกนะที่ชิซึรุหายเศร้าจากการที่เสียท่านแม่ไปได้เร็วเกินกว่าที่ฉันหรือท่านพ่อคิดไว้ แต่ท่านพ่อก็สันนิษฐานว่า อาจจะเพราะว่าเค้าได้ฉันมาแทนแล้ว ท่านพ่อบอกว่า น้องรักฉันมาก ฉันเหมือนเป็นทุกอย่างสำหรับน้องฝาแฝด ฉันดีใจที่รู้แบบนี้ เพราะฉันก็รักเค้าเหมือนกัน รักมากๆด้วย

แต่มันก็มีเรื่องน่าประหลาดขึ้นในชีวิตที่เริ่มเข้าที่เข้าทางของฉัน เมื่อวันที่ฉันต้องออกเดินทางไปลำพังโดยให้ชิซึรุดูแลที่บ้านแทน เพื่อล่าสัตว์กับบรรดาแวมไพร์ที่อยู่ในความคุ้มครองของฉัน เพราะในสมัยนั้นทางสถาบันวิจัยของฉันยังไม่สามารถผลิตเลือดสำหรับพวกฉันได้ และตามที่ท่านพ่อสั่งไว้ว่า ฉันไม่ควรล่ามนุษย์จึงทำให้เราต้องเปลี่ยนมาล่าสัตว์เพื่อใช้เลือดของมันในการดำรงชีวิตแทน แล้วฉันก็ทำผิดพลาดอีกครั้งในชีวิตของฉัน ฉันพลาดที่ปล่อยให้ลูกน้องออกไปล่าสัตว์พวกนั้นก่อนฉัน ทั้งที่หมีกริซลี่ที่เพิ่งออกจากจำศีลและขี้โมโหกำลังรอฉันอยู่ มันเป็นอาหารของโปรดของฉันในเวลานั้น แต่เพราะงานของฉันที่มีมากทำให้กำหนดการออกล่าอาหารของฉันล่าช้า พวกของฉันหิวโหยมาก ฉันจึงจำเป็นต้องให้พวกเค้าไปหาของประทังชีวิตก่อนที่จะกลายเป็นสัตว์ร้ายกระหายเลือดบ้าคลั่งและควบคุมได้ยาก ฉันจึงสั่งให้พวกเค้าไป โดยที่ฉันรอดูทางอยู่ด้านหลัง และนั่นก็เป็นอีกครั้งสำหรับอาการขาดเลือดโดยความประมาทของฉัน

ฉันเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้และรู้ตัวเองดีว่าอีกไม่นานหรอก ฉันจะต้องแพ้ให้กับปีศาจในตัวของฉันเมื่อฉันอ่อนแอลง แล้วเธอก็เข้ามา ผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนั้นตาฉันลายไปหมดแล้วจากอาการขาดเลือดที่เป็น ตาที่เคยเห็นได้ชัดเจนแม้จะเป็นทางไกลแค่ไหนกลับพร่าเบลอ ฉันเห็นเธอคนนั้น เดินเข้ามาใกล้ฉันอย่างไม่นึกกลัว ทั้งที่ในสภาพฉันที่เป็นอยู่นั่น ใครๆก็ต้องกลัวแน่ๆ แต่เธอเดินเข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงอันไพเราะของเธอ และฉันก็สังเกตได้ด้วยดวงตาพร่าเบลอของฉันว่า เธอช่างสูงและสวย สวยเหมือน..นางฟ้า

“ข้าจะช่วยท่านเอง..ท่านแวมไพร์..”

เสียงของเธอเพราะมาก มันเข้ากับใบหน้าของเธอจริงๆ เธอเดินเข้ามาใกล้ฉันจนฉันเห็นได้ชัดขึ้น แล้วฉันก็นึกถึงใครคนหนึ่งที่ฉันเกือบลืมไป ฉันจำได้แม้สมองกำลังจะไม่สั่งงานแล้วเวลานี้ เพราะสีดวงตาของเธอ

“อลิสซ่า..”

ฉันพึมพำชื่อนี้ออกมาเบาๆ ทั้งที่ยังนั่งคุกเข่าหมอบลงอย่างหมดท่า ตัวสั่นเกร็งจนต้องใช้สองมือช่วยยันตัวเองไว้กับพื้นดินและหอบหายใจรุนแรง เขี้ยวของฉันกำลังจะโผล่ออกมา ตาของฉันกำลังจะเปลี่ยนสี แต่ฉันก็เห็นว่าเธอคนนั้นเดินเข้ามาหาอย่างไม่มีท่าทางกลัวเหมือนเดิม เธอนั่งลงตรงหน้าฉันโอบตัวฉันไว้ พาฉันเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ ร่างกายของเธอช่างอบอุ่นอย่างน่าประหลาด เธอประคองตัวฉันด้วยแขนยาวเรียวของเธอเพียงข้างเดียว เธอทำเช่นนั้นได้อย่างไม่ยากเพราะขนาดตัวของเธอไม่ต่างจากฉัน จากนั้นมือที่ว่างของเธอก็ลูบเบาๆที่ศีรษะของฉัน คล้ายกับกำลังต้องการจะปลอบให้ฉันหายสั่น

ไม่นานมือสวยๆที่มีขนาดใกล้เคียงกับของฉันก็กดศีรษะฉันลงกับซอกคอของเธอ เป็นสัญญาณบางอย่างที่ฉันควรรู้มัน แต่ฉันไม่อยากจะทำแบบนี้เลย ฉันไม่อยากดื่มเลือดเธอ แต่.. กลิ่นหอมหวานจากผิวกายของเธอทำให้ฉันไม่อาจต้านทานความกระหายของฉันเอง มันเข้าครอบงำทุกอย่างจนหมดสิ้น เส้นผมสีเงินของเธอที่เหมือนกันกับของฉันไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยกับการที่ฉันจะฝังเขี้ยวลงกับซอกคอขาวๆนี้ เพราะเธอช่วยฉันปัดมันออก ฉันดื่มกินเลือดของเธอด้วยความกระหาย เลือดของเธอรสชาติดีกว่าที่ฉันเคยดื่ม ใช่ต้องดีกว่าสิ มันเทียบกันไม่ได้เลยกับเลือดของสัตว์เดรัชฉานพวกนั้น แต่ความรสชาติดีของเลือดของเธอคนนี้ มันคุ้นปากของฉันอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ และแล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง..

ปีศาจในตัวฉันตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์เพราะเลือดที่เธอให้หวังจะช่วยดับความกระหายของฉัน แต่มันกลับไปปลุกอย่างอื่นในตัวของฉันขึ้นมา และฉันก็ต้องการเธอ..เดี๋ยวนี้

มันอาจเป็นเพราะว่า เธอคนนี้เหมือนกับอลิสซ่ามากก็ได้ ฉันจึงรู้สึกไม่แปลกเลยกับการทำแบบนี้กับเธอ ที่สำคัญเธอเหมือนรู้อยู่แล้วว่า ฉันจะทำอะไร แต่ความแปลกของมันก็คือ ในช่วงที่ฉันร่วมรักกับเธอคนนี้ ฉันรู้สึกเหมือนฉันเห็นอลิสซ่า น่าประหลาดมากทั้งที่เธอผมสีเงินเหมือนฉัน และมีดวงตาสีฟ้าซึ่งเข้มกว่าสีตาของอลิสซ่า ฉันยังรู้สึกว่าฉันนอนกับอลิสซ่าอยู่ หรือฉันจะคิดถึงอลิสซ่ามากเกินไป

ฉันนอนซบอกเธออย่างหมดแรงบนผืนหญ้าในป่านั่น อย่างไม่กลัวว่าจะมีใครเห็นเราสองคนเปลือยอยู่ แต่คงไม่จำเป็นต้องกลัวแล้วสินะ เพราะหากฉันหรือเธอจะอาย ก็ควรจะอายตั้งแต่ที่เราทำอะไรกันเมื่อครู่แล้ว ฉันรู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในอ้อมอกของเธอคนนี้ เธอผู้ช่วยชีวิตฉัน นางฟ้าของฉัน เธอลูบศีรษะฉันเหมือนฉันเป็นลูกน้อยของเธอ ฉันมีความสุข แต่ต่อมาฉันก็รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นลงไป ฉันมองตาของเธอที่คล้ายกับอลิสซ่า แล้วเธอก็เหมือนจะรู้ว่าฉันกำลังรู้สึกอะไรอยู่ เธอบอกฉันว่า ไม่เป็นไร เธอแค่ต้องการจะช่วยฉัน และจะอยู่เพื่อช่วยฉันเสมอ ทุกเวลาที่ฉันต้องการ แค่เพียงฉันนึกถึงเธอ เธอจะมา แล้วฉันก็ได้รู้ความจริงว่า ผู้หญิงที่ฉันคิดว่าเป็นนางฟ้ามาจุติคนนี้ แท้จริงแล้ว เธอเป็นนางฟ้าตัวจริง และเธอชื่อ..เซเรน่า นางฟ้าของฉัน..

ฉันบอกลาเธออย่างไม่รู้สึกผิดมากนัก ถึงจะไม่ได้รู้สึกรักเธอแบบนั้น อาจเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ฉันไม่ได้เป็นคนบังคับเธอให้ยอม เธอยินดีที่จะเป็นของฉันเอง เธอยืนยันมันด้วยการจูบฉันในนาทีที่ฉันต้องจากไป แล้วฉันก็นึกเกลียดตัวเองขึ้นมาทันที จนไม่คิดว่าจะกลับมาเจอหน้าหรือมีความรู้สึกต้องการเธออีก ฉันไม่อยากให้เธอต้องช่วยฉันตลอดไป ฉันไม่อยากยอมรับว่า ตัวเองอ่อนแอ

ฉันกลับมาบ้านพร้อมบริวารของฉันที่สามารถล่าสัตว์มาได้ ทำหน้าที่ได้สำเร็จเสร็จสิ้น แต่ในใจก็ยังแอบคิดถึงเซเรน่าอยู่เหมือนกัน นึกถึงว่า ตอนนี้ฉันกับเธอ ความสัมพันธ์ของเรา เรียกว่าอะไร แต่ฉันก็อยู่กับความคิดนี้ได้ไม่นาน เมื่อเห็นหน้าน้องสาวฝาแฝดของฉัน ชิซึรุทำให้ฉันลืมเรื่องคนอื่นออกจากหัวได้อีกครั้ง หรือว่า..นางฟ้าในหัวใจของฉันจริงๆแล้วไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือ..น้องสาวที่รักของฉันเอง..ชิซึรุ..

ฉันไม่รู้จักความเหงาอีกแล้ว เมื่อได้กลับมาอยู่กับน้องสาวคนนี้ ชิซึรุทำให้ฉันลืมมัน ความเหงาที่เคยเป็นเพื่อนฉัน มันจากไป แต่แล้ววันหนึ่งฉันก็รู้สึกถึงความเหงาอีกครั้ง เมื่อน้องสาวที่น่ารักของฉันมีแฟน เด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันกับเค้าไปเจอและช่วยมาจากด้านนอกของบริเวณปราสาทของเรา ในเขตป่าที่ติดต่อกันกับอาณาเขตของบ้านเรา เธอกำลังถูกตามทำร้ายจากพวกที่เหมือนไม่คน แต่ไม่ใช่พวกฉัน ฉันไม่แน่ใจว่าพวกมันเป็นตัวอะไร แต่ฉันก็ช่วยจัดการพวกมัน ให้ปีศาจในตัวฉันได้ทำประโยชน์อะไรบ้าง แล้วตอนนั้นเองที่ฉันเริ่ม..เหงา

ชิซึรุติดแฟนของเค้ามาก จากที่เคยทำตัวสำราญกับสาวๆนอกบ้านเวลาไปมหาวิทยาลัย เค้าก็กลับบ้านตรงเวลา กลับมาพร้อมแฟนของเค้าที่เค้าต้องไปรับไปส่งทุกวันที่ไฮสกูลของเธอ ฉันลืมบอกไปสินะว่า แวมไพร์อย่างฉันก็เรียนหนังสือ ฉันยังไปมหาวิทยาลัยเหมือนเด็กอื่นๆ ถึงฉันและน้องจะมีอายุร่วมสองร้อยปีแล้วก็ตามในเวลานี้ ใช่..ฉันเรียนมาหมดแล้วไม่ว่าจะเป็นวิชาอะไร หลักสูตรไหนก็ตาม ฉันชอบเรียน มันทำให้ไม่เหงา ไม่ฟุ้งซ่านมากนัก ทำให้ไม่ต้องคิดว่า ตอนนี้น้องสาวที่รักของฉันกำลังทำอะไรอยู่

แต่เพราะเค้ามีแฟน ฉันจึงต้องห่วงเค้าเป็นพิเศษ ฉันสังเกตได้ว่า นัทสึกิซึ่งเป็นแฟนของเค้าค่อนข้างจะซีดเกินไปสำหรับเด็กสาวในวัยนี้ เธอมีอายุเพียงสิบเจ็ดปีเท่านั้น เทียบกับฉันและน้อง เธอเป็นแค่เด็กเล็กๆ และเพราะสิ่งที่ฉันสังเกตเห็น ฉันแน่ใจเลยว่า เพราะอะไร ทำไมนัทสึกิถึงได้หน้าตาแทบไม่มีสีเลือด ใช่..น้องสาวฉันต้องดื่มเลือดเธอแน่นอน มันเกิดขึ้นเสมอเวลาที่แวมไพร์อย่างเรามีความต้องการทางเพศ ชิซึรุคงจะมีเซ็กซ์กับเด็กสาวคนนี้แน่ๆ เค้าเป็นแบบนี้มาเสมอตั้งแต่ที่ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน เค้าเจ้าชู้มาก..น้องสาวของฉัน

ฉันพยายามห้ามไม่ให้เค้าดื่มเลือดเธอบ่อยๆ ทั้งที่รู้ว่ามันยากมากที่จะห้ามได้ แวมไพร์เป็นแบบนี้ มันเป็นธรรมชาติของเรา ที่ฉันก็เป็นเหมือนกัน ฉันให้เหตุผลกับเค้าในเรื่องที่ฉันไม่อยากพูดถึงมัน เรื่องที่ฉันฆ่าแฟนตัวเองตาย ท่าทางชิซึรุดูตกใจ แต่เค้าก็คงห้ามตัวเองไม่ได้อีกเหมือนเดิม วันหนึ่งที่เค้าไม่ว่างจะไปส่งแฟนสาวของเค้าไปเรียน ฉันต้องรับหน้าที่นั้นแทนให้ ฉันทนเห็นนัทสึกิเดินแบบไม่มีแรงไปเรียนไม่ได้ ฉันจึงพาเธอขึ้นหลัง นัทสึกิตัวเล็กมาก หากเทียบกับฉันที่สูงเหมือนเสาไฟ เธอสูงแค่ 165 cm. เท่านั้น ห่างจากฉันยี่สิบสามเซน. เหมือนลูกสาวเลยทีเดียว แล้วในวันนั้น วันที่ฉันไปส่งนัทสึกิที่โรงเรียนไฮสกูลของเธอ ฉันก็ได้เจอสาวคนหนึ่งที่ฉันเริ่มสนใจอีกครั้ง แต่ฉันยังกลัว...

แต่ฉันก็เหมือนคนกลัวๆกล้าๆ วันหนึ่งฉันไปช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาโดยบังเอิญ มันเป็นเวลากลางคืนที่ฉันต้องออกไปซื้อชาของโปรดให้น้องสาวสุดที่รักของฉัน ฉันบ่นเค้าหลายอย่างเรื่องที่เค้าลืมซื้อของสำคัญสำหรับตัวเองแบบนั้น แต่ฉันก็ยอมออกไปหามาให้เค้าอีกเหมือนเดิม และฉันก็ได้เจอเด็กสาวคนนั้น กำลังถูกทำร้ายด้วยอมนุษย์อีกประเภทที่มีอยู่จริงในโลกใบนี้ นั่นก็คือ มนุษย์หมาป่า

ฉันสู้กับมันโดยใช้ร่างของจอมมารรัตติกาล ซึ่งไม่น่าที่จะไม่มีอมนุษย์ตนไหนไม่รู้จักฉันในร่างนี้ แต่พวกมันไม่รู้จักฉันและพยายามที่จะสู้ตอบ ฉันคาดว่า พวกมนุษย์หมาป่าพวกนี้ คงจะไม่ได้มาจากพื้นที่ใกล้ๆนี้แน่นอน ฉันสู้กับมันอย่างที่ยังไม่รู้ผลแพ้หรือชนะ พวกมันก็จากไปโดยมีเสียงเห่าหอนเป็นสัญญาณเรียกพวกมันกลับ ฉันคิดว่าหนึ่งในพวกมันสองตัวคงจะบ้าไปแล้ว เพราะฉันได้ยินเจ้าตัวใหญ่ที่สุดนั่น เรียกฉันว่า “คนสวย” ฉันในร่างนั้นเนี่ยนะ..สวย ฉันเป็นจอมมารรัตติกาล ปีศาจร้ายที่น่ากลัวต่างหาก มนุษย์หมาป่าหน้าโง่

หลังจากพวกมันจากไป ฉันเข้าไปดูเด็กสาวที่กำลังนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่ใกล้ๆ ฉันตกใจเหมือนกันที่ฉันเห็นเธอคนนั้น เด็กสาวที่ฉันเจอที่โรงเรียนของนัทสึกิ เพื่อนของนัทสึกินั่นเอง เด็กสาวที่ฉันแอบสนใจ..ไม โทคิฮะ

ฉันพาเด็กสาวคนนั้นกลับมาบ้านและให้อยู่ในความดูแลของนัทสึกิ ซึ่งเรื่องนี้ก็ดูท่าว่าชิซึรุเห็นด้วยที่ฉันพาไมจังเข้ามาบ้าน เพราะว่านัทสึกิแฟนของเค้าจะได้มีเพื่อนที่เป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่แวดล้อมไปด้วยแวมไพร์อย่างพวกฉัน

ฉันเริ่มสนใจในตัวของเด็กคนนี้มากขึ้นทุกวัน คล้ายกับฉันกำลังต้องการเติมเต็มความเหงาของฉันที่มันกลับมาอีกครั้ง เมื่อชิซึรุมีแฟนและสนใจฉันน้อยลง แต่ชิซึรุก็ไม่ได้ไม่สนใจฉันเลยเสียทีเดียว เค้ามาอยู่กับฉันเสมอเมื่อเค้าว่าง โดยเฉพาะในเวลาที่ฉันคว้าไวโอลินที่เป็นของแฟนคนแรกของฉันมาเล่น ฉันคิดถึงเธอ เวลาเหงาหรือไม่สบายใจอะไร ฉันจะคิดถึงเธอคนนี้เสมอ คิดถึงมิจิรุ

ชิซึรุจะมานั่งจิบชาและฟังฉันเล่นไวโอลินเสมอ แต่เค้าไม่รู้หรอกว่า ทำไมฉันถึงชอบเล่นไวโอลินแบบนี้ เค้าถามเหมือนกันว่า ทำไมฉันถึงเล่นเพลงได้เศร้าเหลือเกิน ฉันไม่ได้บอกเหตุผลจริงของมันกับเค้าไปหรอกว่า ฉันเล่นมันเพราะฉันกำลังคิดถึงใครอยู่ บอกแค่เพียงว่า ฉันเล่นเพลงอื่นไม่เป็น แต่ไม่รู้ว่า ชิซึรุจะเชื่อรึเปล่า แต่แค่มีชิซึรุนั่งอยู่ใกล้ๆฉันเวลาที่ฉันเล่น เพลงของฉันมันก็หวานมากกว่าเศร้าอยู่นะ ในความรู้สึกของฉัน

ความสนใจของฉันกับไมจังเพิ่มมากขึ้นทุกวัน อาจเพราะฉันต้องอยู่กับเธอบ่อยๆ เมื่อชิซึรุพานัทสึกิไป ฉันจึงต้องดูแลเธอ และมาได้ข่าวจากท่านพ่ออีกว่า ไมจังและนัทสึกิเป็นคนที่ทางอมนุษย์ประเภทอื่นๆต้องการ เธอสองคนเป็นผู้หญิงที่มีเลือดชนิดพิเศษที่สามารถให้พละกำลังและความเป็นอมตะกับพวกมันได้ ซึ่งก็คงจะต้องรวมฉันไปด้วย ในฐานะที่ฉันก็เป็นอมนุษย์ประเภทหนึ่งเหมือนกัน แต่ฉันไม่ต้องการอำนาจอะไรจากเลือดของพวกเธอ เพราะเท่านี้ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นปีศาจมากพอแล้ว แต่ฉันก็ต้องการจะช่วยพวกเธอให้พ้นอันตรายพวกนั้น เหตุผลสำคัญก็คือ นัทสึกิ มันเพราะว่านัทสึกิเป็นแฟนของน้องสาวฉัน และเธอก็เป็นคนสำคัญของฉันเหมือนกัน ซึ่งก็คงจะต้องรวมไมจังไปด้วยเพราะสองคนนี้เป็นเพื่อนรักกัน ฉันจึงต้องช่วยปกป้องพวกเธอ..ทั้งสองคน และฉันก็จะได้ใช้ปีศาจในตัวฉันให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นมากกว่าการทำลาย และความใกล้ชิดระหว่างฉันกับไมจัง ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีความรักอีกครั้ง หรือจะเพราะว่า..ฉันเหงา..

ฉันเกือบจะพรากความบริสุทธิ์มาจากไมจังหลายต่อหลายครั้ง แต่โชคดีที่ฉันทำไม่สำเร็จ เพราะถ้าสำเร็จล่ะก็ ไมจังก็อาจจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกอีกแล้วก็ได้

และเธอควรจะดีใจนะ ที่ไม่ได้เป็นของฉัน..ไมจัง

อยู่มาวันหนึ่งที่ฉันต้องออกไปตามตัวไมจังกลับมาจากที่เธอหนีฉันออกไปนอกปราสาท เราสองคนทะเลาะกันเหมือนคนเป็นแฟนกันแล้ว ฉันรู้ว่าเธอชอบฉัน ตั้งแต่แรกที่เห็นหน้าฉัน แต่ความกลัวของฉันทำให้ฉันไม่กล้าตอบรับความรู้สึกของเธอ ฉันออกไปตามไมจังกับชิซึรุ น้องของฉันขอออกไปด้วย คงเป็นห่วงฉัน เพราะข้างนอกยังมีตัวอะไรอีกมากมายที่มันจะออกมาในเวลากลางคืน โดยเฉพาะในคืนนี้ วันฮาโลวีน

และในคืนนั้น ชิซึรุก็ได้เจอผู้หญิงอีกคนที่เค้าสนใจ ฉันห้ามเค้าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอคนนั้น เพราะเค้ามีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากให้น้องต้องมีปัญหากับแฟน แต่ก็ห้ามไม่ได้ ชิซึรุไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นในวันต่อมา ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเค้าไป ฉันมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการทะเลาะและง้อไมจัง พยายามไม่ให้เค้าหนีออกไปข้างนอกอีก ฉันไม่อยากให้เธอเป็นอันตราย ใช่..เพราะฉันเริ่มรักเธอแล้ว ฉันรักไมจังแล้ว เวลานั้น แต่มันก็มีเรื่องให้ฉันต้องสนใจมากกว่าเรื่องของฉันกับไมจังอีกครั้ง เมื่อวันที่ชิซึรุป่วย น้องของฉันกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ฉันแทบคลั่งที่เห็นน้องเป็นแบบนั้น ฉันโมโหมากและพาลโกรธนัทสึกิด้วย ที่เธอไม่บอกฉันตั้งแต่แรกที่เห็นว่าชิซึรุอาการไม่ดี ฉันหาวิธีหลายอย่างที่จะช่วยน้องสาวของฉัน ฉันไม่ได้กลัวหรอกนะว่า ฉันจะต้องเป็นแบบน้องไปด้วย เนื่องจากที่เราสองคนใช้วิญญาณเดียวกัน แต่ฉันห่วงน้องและรักน้องจริงๆ ฉันสงสารเค้าที่ต้องตกอยู่ในสภาพนั้น ฉันต้องพาเค้ากลับมาให้ได้ ฉันต้องเห็นรอยยิ้มของชิซึรุอีกครั้งให้ได้

ฉันจำได้ว่าฉันเข้าไปหาน้องตอนที่ฉันไล่นัทสึกิไปตามหมอมาให้ ฉันเข้าไปประคองตัวเค้าที่เหมือนนอนหลับอยู่ กอดเค้าไว้แนบกับอกตัวเอง น้ำตาของฉันไหลออกมาอย่างไม่ต้องสั่งมัน ชิซึรุหลับตาเหมือนเค้าแค่หลับอยู่เท่านั้น แต่เค้าไม่ยอมตื่นเลย ไม่รู้สึกตัว ฉันกอดเค้า มองหน้าเค้า ใช้มือของฉันลูบแก้มนุ่มๆของเค้า แก้มที่เคยเป็นสีขาวอมชมพูของเค้าเวลานั้นมันเปลี่ยนสีเป็นซีดลง เหมือนริมฝีปากสวยๆของเค้าที่มันซีดลงไม่ใช่สีชมพูอีกต่อไป แล้วอะไรไม่รู้ในใจของฉัน มันก็สั่งให้ฉันทำ ฉันหลับตาลงและจูบเค้าที่ปากสวยๆนั่น จูบเค้าอยู่นานแต่เค้าไม่ตอบสนองฉัน ฉันพยายามที่จะจูบเค้าต่อไปหวังให้เค้ารู้สึกตัว น้ำตาฉันไหลตลอดเวลาในเวลานั้น จนกระทั่งฉันรู้สึกว่ามันหยดน้ำเย็นกระทบหน้าของฉัน ฉันลืมตาขึ้นมองหน้าเค้า แล้วก็ต้องตกใจ ชิซึรุกำลังร้องไห้เหมือนกัน แต่เค้ากลับไม่รู้สึกตัว ฉันเลิกจูบเค้าและเอาเค้ามากอดเอาไว้แน่น ร้องไห้อย่างหนัก แต่พอฉันได้ยินเสียงคนกำลังจะเข้าประตูห้องมา ฉันก็พยายามสะกดใจตัวเองให้หายจากอาการที่เป็น ฉันวางชิซึรุลงกับที่นอนของเค้า ห่มผ้าให้เหมือนเดิม ลูบศีรษะเค้าและเช็ดน้ำตาให้ รอคนที่จะเข้ามาในห้อง หมอมาถึงแล้ว และฉันก็ให้หมอทำตามคำแนะนำของแม่มดตนหนึ่งที่ฉันรู้จัก จูเลียต นาโอะ บอกให้ฉันถ่ายเลือดชิซึรุ โชคดีที่เวลานั้น ทางสถาบันวิจัยของเราสามารถผลิตเลือดเองได้แล้ว ฉันจึงให้หมอนำเลือดทั้งหมดที่ใช้กับชิซึรุได้มาถ่ายเลือดให้เค้า ซึ่งมันก็คงจะต้องมีเลือดของฉันปนอยู่ในนั้นด้วยแน่นอน เพราะนี่คือน้องของฉัน น้องสาวฝาแฝด สายเลือดเดียวกัน

ชิซึรุฟื้นในเวลาต่อมา แต่ฉันไม่มีโอกาสได้เข้าไปกอดเค้าอย่างที่อยากทำ ฉันต้องให้เวลาเค้าอยู่กับคนที่เค้ารัก นั่นก็คือ..นัทสึกิ แล้วฉันก็ยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีกมาก นั่นก็คือ การตามหาคนที่ทำร้ายน้องของฉัน

เรื่องวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องการตามหาคนที่ทำร้ายน้องของฉันยังไม่จบสิ้น ท่านพ่อก็มาถึงในเวลาที่ท่านต้องการมาเยี่ยมดูอาการของชิซึรุ แล้วท่านก็ออกคำสั่งให้ฉันกับน้องไปหาสัตว์วิเศษมาคนละอย่าง ฉันไม่รู้ความต้องการที่แท้จริงของท่านพ่อว่า ท่านต้องการอะไรที่ออกคำสั่งเช่นนี้ออกมา อาจจะเพราะว่า ท่านโมโหที่เห็นฉันกับน้องขัดคำสั่งของท่านที่กำชับไม่ให้ฉันกับน้องยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์ในฐานะคนรักก็ได้ แต่ฉันก็ไม่ได้โต้เถียงคำสั่งนี้ของท่านที่สั่งให้ไปหาสัตว์วิเศษ เพราะมันอาจจะทำให้ฉันได้มีเวลาได้ใกล้ชิดกับคนที่ฉันอยากใกล้ชิดตอนนี้ก็ได้ ใช่..เพราะฉันจะได้ไปต่างประเทศกับไมจังสองคน และฉันก็อาจจะได้ทำอะไรบางอย่างกับเธอ

ฉันไปอียิปต์เพื่อไปตามหานกฟีนิกซ์ตามคำสั่งของท่านพ่อ ส่วนน้องของฉันต้องในเมืองหนึ่งของประเทศที่ฉันอยู่ นั่นก็คือส่วนหนึ่งของประเทศอังกฤษ ที่ที่มีมังกรแฮบริเดี้ยนสีดำ มังกรพันธุ์ที่โหดร้ายและน่ากลัวที่สุดอาศัยอยู่ ฉันขัดแย้งกับท่านพ่อเรื่องคำสั่งของท่านที่ให้น้องไปหามังกร ฉันสงสารน้องที่ต้องไปเจออะไรที่น่ากลัวแบบนั้น ทั้งที่เค้าไม่เคยเจอของน่ากลัวมากๆมาก่อน หรือฉันจะห่วงเค้ามากเกินไป ทั้งรู้ว่าเค้าโตแล้วและอายุเท่ากับฉัน

ฉันเดินทางไปพร้อมกับไมจังสองคน ระหว่างนั้น ฉันก็รู้สึกดีที่ได้อยู่กับเธอ เพียงแต่ใจของฉันก็ยังไม่วายกังวลและเป็นห่วงชิซึรุตลอดเวลา และพยายามหาทางติดต่อกับเค้าทางโทรจิต ด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ฉันก็น่าจะรู้ได้ว่า หากชิซึรุเป็นอะไร ฉันต้องรู้มันแน่นอน เพราะเราสื่อสารกันได้ทางจิตวิญญาณ

แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่ฉันพลาดอีกครั้ง เลือดสำหรับฉันหมดระหว่างการเดินทางตามหานกฟีนิกซ์ อันที่จริง ฉันสามารถใช้เลือดของไมจังทดแทนเลือดที่ขาดได้ แต่ฉันไม่ทำ ฉันห่วงว่าเธอจะเป็นอะไรไป เพราะฉันรู้ดีว่า มันจะมีอะไรตามมาหลังจากที่ฉันได้ดื่มเลือดของเธอ ฉันจะต้องเป็นเหมือนเดิมอีกแน่นอน ฉันไม่อยากให้ปีศาจในตัวฉันตื่นขึ้นมา และฆ่าไมจังหลังจากนั้น แต่ความกลัวของฉันในเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันต้องเจอกับเรื่องที่ยากกว่า เมื่อฉันตัดสินใจทิ้งเธอไปกลางป่า เพื่อไปหาเลือดจากการล่าสัตว์ ฉันไปไม่ทันที่จะล่าสัตว์อะไรได้ และฉันก็แพ้มัน ฉันแพ้ปีศาจในตัวฉันเอง และก็เกือบแพ้ให้กับมนุษย์หมาป่าที่มันตามมาล่าเธอ หรือล่าฉันกันแน่ เพราะหนึ่งในพวกมัน เรโตะ ฉันรู้ชื่อของมันในเวลาต่อมา มันต้องการฉัน มันอยากได้ฉันเป็นของมัน น่าขยะแขยงสิ้นดี ฉันไม่ชอบผู้ชาย

แต่แล้วฉันก็รอดอย่างปาฎิหารย์อีกครั้ง ชิซึรุมาช่วยฉัน เค้ามาได้เร็วมากและจัดการพวกของเรโตะ พวกมันหนีไปได้ เพราะชิซึรุมัวแต่ห่วงฉันและปล่อยพวกมันไป แต่ฉันก็ต้องเห็นชิซึรุร้องไห้ที่เลือดของเค้าช่วยฉันไม่ได้ในตอนนั้น เค้าต้องไปขอร้องให้ไมจังที่ตามมาถึงทีหลังช่วยฉันไว้ ฉันรู้ว่ามันลำบากมากกับชิซึรุ ที่เค้าต้องอาศัยคนอื่นมาช่วยชีวิตฉัน ฉันแอบเห็นน้องร้องไห้ตลอดเวลาที่ไมจังให้เลือดกับฉัน แต่ตอนนั้นฉันไม่มีแรงพอที่จะทำอะไรได้แล้ว กระทั่งจะดูดเลือดเอง ไมจังต้องกรีดข้อมือของเธอ แล้วปล่อยให้เลือดจากแผลหยดใส่ปากของฉัน ฉันรู้สึกว่า ตัวเองน่าทุเรศเหลือเกินที่อยู่ในสภาพนั้น แต่มันก็ทำให้ได้รู้ว่า ไมจังรักฉันจริงๆ ไม่ว่าฉันจะเป็นตัวอะไรที่น่าเกลียดน่ากลัวมากขนาดไหนก็ตาม ฉันดีใจที่เธอรักฉัน แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็กลัวว่า ความรักที่เธอมีให้ฉัน จะกลับไปทำร้ายตัวเธอเอง เพราะปีศาจในตัวของฉัน มันไม่เคยละเว้นใคร..สักคน แม้กระทั่ง..ชิซึรุ

วันต่อมาชิซึรุใช้เวทย์มนต์ที่เค้าศึกษามันมาเพียงไม่นาน มันเป็นของแถมมาจากการที่เค้าไปหมู่บ้านพ่อมดที่เลี้ยงมังกรแฮบริเดี้ยน มังกรที่เป็นสัตว์วิเศษที่ท่านพ่อสั่งให้เค้าหามาให้ได้นั่นแหละ ฉันเข้าไปเห็นตอนที่เค้าทำพิธีพอดี มันน่าทึ่งมาก น้องของฉันในเวลานั้น เหมือนนางฟ้าไม่มีผิด เค้าสวยมากเหลือเกิน ตอนร่ายเวทย์มนต์ เค้าทำสำเร็จ เค้าชื่นชมในความสามารถของตัวเอง และฉันก็ควรจะเข้าไปชื่นชมเค้าเหมือนกัน ในฐานะที่เค้าทำเพื่อฉันขนาดนี้ ฉันเข้าไปหาเค้าและเห็นกรงเล็บของนกฟีนิกซ์ที่เค้าหามาได้นั่นกำลังจิกลงกับแขนเรียวสวยของเค้าข้างที่มันเกาะ เลือดของเค้าออกเล็กน้อย ฉันจึงรีบรับนกนั้นมา บอกชมเค้าและชื่นชมกับนกนั่นเพียงไม่นาน จริงอยู่ที่นกฟินิกซ์สวยมาก สีของมันเป็นสีทองอร่ามทั้งตัว แต่น้องสาวของฉันสวยมากกว่ามากมาย ฉันใช้เวทย์ของฉันพามันไปที่อื่นก่อน หลังจากที่ปิดผนึกมันให้มันจำได้ว่าฉันเป็นเจ้าของ จากนั้นฉันก็หันมากอดชิซึรุ กอดน้องสาวของฉัน เค้าดูดีใจที่ฉันชอบนก ฉันก็ดีใจด้วย แต่เค้าคงไม่รู้หรอกว่า มันไม่ใช่เพราะนกหรอกที่ฉันดีใจที่ได้มันมา มันเพราะว่า ฉันได้เห็นว่า น้องสาวของฉันใส่ใจฉันมากเพียงใดต่างหาก ฉันรักชิซึรุ..น้องสาวของฉัน

แต่อีกวันที่ฉันนั่งอยู่ลำพังในป่า พยายามให้ตัวเองห่างจากคนอื่นก่อนจะถึงเวลาที่ฉันจะได้กลับบ้าน เมื่องานทั้งหมดที่ท่านพ่อสั่งให้ทำเสร็จสิ้น ฉันต้องอยู่คนเดียวและตั้งสติให้ได้ก่อนจะเข้าไปรวมกลุ่มกับใครๆ ฉันไม่พร้อมจะใกล้ใครเวลานี้ เพราะสิ่งที่ฉันขาดอยู่ มันจะทำให้ปีศาจในตัวของฉันออกมาทำร้ายคนอื่นอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันไม่ได้ขาดเลือดหรอกนะ แต่ฉันขาดเซ็กซ์ ขาดมานานมาก หลังจากวันนั้นที่ฉันมีกับนางฟ้าตนนั้นในป่านั่น ขาดมันมาเกือบสิบกว่าปีแล้ว ฉันอยู่มาได้ยังไงน่ะหรือ อยู่ได้เพราะดื่มเลือดมากๆและทำงานมากๆให้ลืมมันไงล่ะ แต่พอฉันต้องมาอยู่ใกล้ไมจังมากๆ ถูกเธอกอด ถูกคนอื่นสัมผัสตัว ฉันก็เกิดอาการของความต้องการในเรื่องนั้นขึ้นอีกครั้ง แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังจะแพ้มัน ปีศาจในตัวฉัน มันต้องการเรื่องนี้มากพอๆกับที่มันต้องการเลือดมาหล่อเลี้ยง แต่ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่อยากขอร้องเซเรน่าให้มาหาเพราะต้องการเรื่องนี้จากเธอ มันน่าทุเรศ

ฉันนั่งคุมสติตัวเองอยู่นานตามลำพัง จนกระทั่งชิซึรุเข้ามาหา เค้าคงเห็นสภาพที่ฉันเป็นแล้วทนไม่ได้ ถึงได้ตวาดฉันแบบที่เค้าไม่เคยทำมาก่อน เค้าบอกให้ฉันไปหาที่ระบายในสิ่งที่ฉันต้องการ เค้ารู้ว่าฉันต้องการอะไร เค้ารู้ว่าฉันกำลังอยากได้อะไรอยู่ และฉันก็รู้ว่าเค้าเริ่มไม่ชอบหน้าไมจังแล้ว ที่ฉันปฏิเสธไม่ยอมทำตามคำขอของเค้าให้ฉันไปนอนกับเธอ ใช่..เพราะฉันไม่ยอมแตะต้องไมจังเลย แม้จะอยากทำ เพราะฉันกลัวว่า ปีศาจในตัวฉันจะทำร้ายเธอ ฉันดุชิซึรุกลับไปอย่างที่ฉันไม่เคยทำเหมือนกัน เค้าเป็นเจ้าหญิงของฉันที่ฉันไม่เคยอยากทำให้เสียใจ แต่ความกลัวของฉันทำให้ฉันต้องทำร้ายจิตใจน้องสาวที่ฉันรักมากแบบนั้น ฉันพยายามเดินหนีชิซึรุ เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับเค้า ฉันไม่อยากเห็นน้องร้องไห้เพราะฉันอีก แต่ชิซึรุก็ทำเรื่องให้ฉันตกใจมาก เค้าดึงตัวฉันกลับมาสุดแรงที่เค้ามี คนตัวใหญ่กว่าอย่างฉันยังต้องแพ้ความตั้งใจในครั้งนี้ของเค้า เหมือนที่ฉันยอมให้เค้าจูบฉัน ความตกใจทำให้ฉันอึ้งนิ่งให้เค้าจูบ แต่ไม่รู้ทำไม ร่างกายของฉันมันตอบสนองการจูบของชิซึรุ ฉันจูบตอบชิซึรุกลับไป เหมือนกระหายอยากได้มัน ฉันไม่แน่ใจว่า เป็นฉันเองหรือปีศาจในตัวฉันที่มันต้องการการจูบแบบนี้ ฉันจูบเค้ามากกว่าที่เค้าจูบฉันเสียอีก แต่พอรู้สึกได้ว่า เค้าเริ่มใช้มือของเค้าลูบไล้ตัวฉัน ฉันก็ได้สติกลับมาและผลักเค้าออกจากตัว ฉันเดินหนีเค้าทั้งไม่พูดไม่จา ฉันอายจนอยู่ต่อที่นั่นไม่ได้แล้ว เพราะเสียงครางที่หูของฉันได้ยินเวลานั้น มันเป็นของฉันเอง ฉันกำลังอยากได้เซ็กซ์จากน้องสาวตัวเอง ฉันกำลังอยากได้ชิซึรุ และมันผิด

แต่ฉันก็หนีไม่พ้นที่จะต้องทำผิดในเวลาต่อมา ทั้งที่ฉันพยายามจะแก้ไขมันให้ได้ ฉันพยายามลบความรู้สึกกระหายที่ถูกชิซึรุจูบเมื่อตอนกลางวันให้หมดไป ฉันจึงตั้งใจจะใช้น้ำเย็นๆในทะเลสาบที่อยู่ไม่ไกลนักช่วยให้ฉันหายจากอาการแบบนี้ แต่เรื่องมันไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้ ในเวลาที่ฉันกำลังค่อยๆถอดเสื้อผ้าเพื่อจะลงไปแช่น้ำเย็นๆตรงทะเลสาบตรงหน้า ฉันรู้สึกได้ว่า ฉันกำลังถูกแอบมองจากใครสักคน ซึ่งความประสงค์ของคนที่มองอยู่ ก็แทบไม่ต้องเดาเลยว่า เค้ากำลังคิดอะไร แต่ฉันในตอนนั้น ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ฉันต้องการน้ำเย็นๆเพื่อลดความรุ่มร้อนที่เกิดในหัวใจ ต้องการลบความรู้สึกคิดถึงจูบของชิซึรุ ฉันพาตัวเองที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นเหลืออยู่ลงไปในน้ำเย็นๆนั่น และผุดขึ้นจากน้ำเปิดตาขึ้นมองแสงจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่กำลังส่องลงมาจากฟ้าเบื้องบน ปล่อยให้ความคิดตัวเองล่องลอยไปเรื่อยๆ แต่ระหว่างที่ฉันกำลังใช้สองมือเสยผมยาวๆของฉันให้เข้าที่อยู่ หูของฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆย่องมาด้านหลัง แล้วมันก็เกิดขึ้น ฉันรู้ถึงจุดประสงค์ของคนที่เดินมาแล้วในเวลานี้อย่างชัดเจนว่าเค้าต้องการอะไร ตัวของฉัน

มือสองข้างจากคนด้านหลังที่ฉันรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยกำลังค่อยๆสัมผัสเนื้อของฉันอย่างแผ่วเบาจากเอวขึ้นมาเรื่อยๆ และฉันก็รู้แล้วว่ามือสวยๆคู่นี้เป็นของใคร ยิ่งได้ยินเสียงหวานๆนี้ ฉันยิ่งแน่ใจในตัวของคนที่เป็นเจ้าของมือ..ชิซึรุ

ชิซึรุบอกว่าเค้าจะช่วยฉันให้หายจากความทรมานแบบที่เป็นอยู่ ในเวลานั้นถึงฉันจะไม่เห็นด้วยในสิ่งที่เค้ากำลังคิดทำ แต่ฉันก็ไม่อาจต่อต้านอะไรเค้าได้ ยิ่งเมื่อมือของเค้าสัมผัสหน้าอกของฉัน เค้าสัมผัสมันอย่างชำนาญ นวดและเค้นจนฉันไม่อาจฝืนความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป และฉันก็ได้ยินเสียงครางออกมาจากลำคอของตัวเอง ชิซึรุไม่เพียงแค่จับและนวดหน้าอกให้ฉัน เค้ากำลังไซ้ซอกคอของฉันจากด้านหลัง เค้าทำแบบนั้นกับฉันทั้งที่เราสองคนยังอยู่ในน้ำเย็นๆด้วยกัน ฉันรู้สึกตัวสั่นแต่ไม่ใช่เพราะน้ำเย็นๆนั่นที่ทำให้หนาว แวมไพร์ไม่รู้จักความหนาวหรอก ฉันสั่นเพราะฉันกำลังต้องการเซ็กซ์ และรู้สึกเสียวที่หว่างขาของตัวเอง มือของชิซึรุข้างหนึ่งทอดทิ้งหน้าอกของฉันไป แต่เค้าไม่ได้ทิ้งไปทำอะไรอย่างอื่น เค้าสัมผัสกับจุดอ่อนไหวที่สุดในร่างกายของฉันตรงหว่างขา เค้ากระซิบบอกฉันว่า ฉันกำลังเปียกมาก มากทีเดียว ใช่..ฉันรู้ดีเรื่องนั้น แล้วนิ้วของเค้าก็ล้วงเข้าไปในส่วนด้านในของจุดนั้นของฉัน ไล้มันเบาๆ แต่แค่นั้นฉันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว สะโพกของฉันขยับเข้าหามือของเค้าอย่างอัตโนมัติ ฉันมีอารมณ์มากขึ้น และมากขึ้น เมื่อมืออีกข้างบนหน้าอกของฉัน ยังคงบีบนวดมันอยู่ไม่หยุด หูของฉันได้ยินเสียงตัวเองครางดังขึ้นดังขึ้นทุกที กระทั่งในที่สุดแล้วฉันต้องหันกลับมามองหน้าชิซึรุเพราะทนไม่ไหว ดวงตาสีแดงของเค้าเวลานี้ช่างสวยงามเหลือเกิน ฉันเริ่มต้นทำกับเค้าเหมือนที่เค้าทำกับฉันเมื่อครู่ มือของเค้ายังอยู่ตรงหว่างขาของฉัน ยังคงลูบไล้มันจนฉันสั่นสะท้าน อาจเป็นเพราะฉันต้องการเรื่องนี้มานานแล้วก็ได้ ฉันจึงรู้สึกต้องการมันมากขนาดนี้ และเวลานี้ก็เป็นฉันเองที่จูบชิซึรุอย่างบ้าคลั่ง ฉันกอดเค้าแน่นให้ตัวเปล่าของเราสัมผัสเสียดสีกัน เสียงครวญครางจากแรงปรารถนาอันมากมายของเราสองคนดังก้องไปทั่วป่า อย่างไม่กลัวว่าใครจะได้ยินมันหรือไม่

ฉันเริ่มต้องการมากกว่าการได้จูบและซุกไซ้ร่างกายของชิซึรุ ฉันเพิ่งรู้ว่า ร่างกายของน้องสาวตัวเองน่าสัมผัสมากขนาดไหนก็เวลานี้ หน้าอกของเค้าสวยมาก มันกระชับกับมือของฉัน สะโพกผายกลมกลึง ขนาดความสูงที่น้อยกว่าฉัน ทำให้สรีระของเธอเป็นผู้หญิงมากกว่า ผิวพรรณที่ขาวอมชมพูของชิซึรุยามต้องแสงจันทร์ของคืนพระจันทร์เสี้ยวนี้ ช่างสวยงาม ราวกับนางฟ้ามาจุติ สีหน้าของเค้าเวลาที่มีความต้องการทางเพศอย่างเวลานี้ทำให้ฉันอยากเห็นมันมาก เสียงที่เคยหวานหูอยู่แล้ว ยิ่งหวานไพเราะจับใจเมื่อมันออกมาเป็นเสียงครวญครางและเรียกชื่อของฉัน ตอนนี้ฉันต้องการได้ยินและเห็นชิซึรุมีความสุขกับสิ่งที่ฉันทำให้ ฉันจึงเริ่มใช้มือข้างหนึ่งวนเวียนอยู่กับของสงวนของเค้า เพื่อจะส่งสัญญาณการขออนุญาต ซึ่งเค้าเหมือนจะรู้ว่าฉันต้องการจะทำอะไร เค้าพยักหน้าให้กับฉัน จากนั้นฉันก็เห็นเค้าสะดุ้งเฮือกทันทีที่นิ้วของฉันเข้าไปอยู่ในตัวเค้า สีหน้าของเค้าดูเจ็บปวดกับการถูกกระทำ ฉันไม่คิดว่าเค้าจะเจ็บแบบนั้น เค้าร้องเสียงหลงตอนที่ถูกสอดใส่ ฉันไม่คิดเลยว่าชิซึรุจะยังไม่เคยถูกทำแบบนี้ ทั้งที่เค้ามีผู้หญิงมากมาย เค้านอนกับผู้หญิงมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว ฉันตกใจและเกือบนำนิ้วของตัวเองออก แต่เค้ากระซิบบอกฉันว่า ไม่เป็นไรและให้ฉันใส่นิ้วเข้าไปในตัวเค้าอีก ฉันจึงคิดว่าเราสองคนน่าจะเสมอกัน ฉันพาเค้าเข้ามาในตัวฉัน ซึ่งฉันก็ไม่เคยให้ใครทำแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน และฉันรู้แล้วว่า มันเจ็บมากจริงๆ

ฉันกับชิซึรุอยู่ในสภาพนั้นด้วยกันอยู่นานพอสมควร ขยับสะโพกเคลื่อนไหวเข้าใส่กันและกัน นำนิ้วเข้าและออกในตัวของกันและกัน กระทั่งเราสองคนถึงจุดนั้นที่ต้องการ เราฝังเขี้ยวของเราไว้ที่คอของกันและกัน แต่ความเร่าร้อนในตัวของฉันยังไม่หมดสิ้น คงคล้ายกับที่ชิซึรุเป็น หรือเค้าต้องการจะตามใจฉัน ฉันพาเค้าออกมาจากน้ำ เรานอนกอดกันบนผืนหญ้าข้างทะเลสาบและเริ่มต้นร่วมรักกันใหม่อีกครั้ง กอดก่ายกันและกัน ราวกับว่าจะรวมกันไว้เป็นหนึ่งเดียวกัน เหมือนเวลาที่เราสองคนอยู่ในท้องของแม่ของเรา

ฉันอยากให้ชิซึรุมีความสุขมากๆ ฉันจึงพาตัวเองเลื่อนลงมาจากการจูบเค้าที่ปากและหน้าอก จูบหน้าท้องอันเนียนนุ่มของเค้า ใช้มือทั้งสองข้างไล้ลงมาจากสะโพกของเค้ามาถึงต้นขาทั้งสองข้าง ฉันเห็นเค้าสั่นแต่แอ่นตัวรับสัมผัสเหมือนต้องการมันอยู่ แม้ว่าจะหลายครั้งแล้วกับการถึงจุดออกัสซึ่มของเค้ากับฉัน แต่เค้ายังรู้สึก มือของฉันดันต้นขาด้านหลังของเค้าขึ้นทั้งสองข้าง ให้เท้าทั้งสองของเค้าสัมผัสผืนหญ้า ในท่านั้นฉันจะได้สามารถวางใบหน้าลงกับหว่างขาของเค้าได้ เค้าดูตกใจที่เห็นฉันทำแบบนั้น แต่ฉันยิ้มให้เค้า พยายามให้เค้าเชื่อใจฉันในเรื่องนี้ เพราะเวลานี้เขี้ยวของฉันไม่มีแล้ว ฉันจะไม่ทำเค้าเจ็บ เพราะฉันไม่ต้องการเลือดแล้วหลังจากที่ได้มันมามากพอจากการร่วมรักครั้งก่อนๆ และฉันก็ทำให้เค้าร้องครางหนักกว่าครั้งไหนๆได้สำเร็จ เมื่อลิ้นของฉันไล้สัมผัสลงกับจุดอ่อนไหวตรงหว่างขาของเค้า ขาทั้งสองข้างของเค้าสั่น เค้าเกร็งตัว ฉันต้องจับมือเค้าไว้ข้างหนึ่งให้เค้าได้ยึดเหนี่ยวในเวลาที่รู้สึกเสียวซ่านแบบนั้น ฉันทั้งจูบและลากไล้ไปมาอยู่กับของสงวนของชิซึรุ จนกระทั่งสะโพกของเค้าโยกขึ้นและลงอย่างเร็วและรุนแรงตอบรับการถูกสัมผัส และจังหวะนั้นฉันก็สอดใส่นิ้วของฉันลงไปในช่องคลอดของเค้า เพื่อให้เค้าถึงจุดหมายที่เค้าต้องการเร็วขึ้น นิ้วของฉันเข้าและออกกับจุดนั้นของเค้า ร่วมกับการที่ฉันใช้ลิ้นกับด้านนอกของจุดอ่อนไหวนั่น ไม่นานอาการโยกของสะโพกชิซึรุก็หนักและถี่ขึ้น เค้าบีบมือข้างนั้นของฉันแน่น ส่วนอีกมือก็ขยำเส้นผมบนศีรษะของฉัน ฉันไม่เจ็บหรอก ถ้าน้องจะจิกผมฉันตอนนั้น ฉันก็ไม่โกรธ ฉันรู้ว่าเค้าเป็นอะไร แล้วชิซึรุก็ร้องออกมาดังมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินจากเค้าในคืนนี้ เค้าเหมือนจะขาดใจให้ได้ในเวลาที่เค้าถึงจุดออกัสซึ่มครั้งนี้ ตัวเค้ายังสั่นอยู่จากอาการช็อกที่ตกค้างของจุดไคล์แมกซ์อย่างรุนแรงนั่น แต่หลังจากที่ฉันเอานิ้วตัวเองออกมาจากตัวเค้า เค้าก็ดึงฉันขึ้นไปจูบ ทั้งที่เค้ายังไม่หายจากอาการหอบเหนื่อย เค้าจูบฉันเหมือนเค้ารักฉันมาก และเค้าก็ทำให้ฉันถึงสวรรค์ของฉันเหมือนกัน เราสองคนกอดกันอยู่บนผืนหญ้านั่นจนเหมือนลืมเวลา ลืมว่าเราเป็นอะไรกัน ฉันมีความสุขเกินกว่าที่จะคิดถึงมันว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากหมดคืนนี้ไป เค้านอนซบบ่าของฉันอย่างหมดแรง ฉันลูบศีรษะเค้า หวังให้เค้าหายเหนื่อย ฉันเห็นเค้ายิ้มอย่างมีความสุขทั้งที่หลับตาพริ้มอยู่ แก้มของเค้าแดงระเรื่อ ปากเป็นสีชมพู เค้าน่ารักมากจริงๆ ฉันเห็นมันได้แม้จะมืดแบบนี้ เพราะความที่ฉันไม่ใช่คนธรรมดา และฉันก็ได้รู้ใจตัวเองในเวลานี้ว่า ฉันรักเค้าแบบไหน ฉันรักน้องสาวตัวเองเหมือนคนรัก ฉันรักชิซึรุ

แต่ฉันก็ต้องตัดใจและพูดมันออกมา ทำในสิ่งที่ฉันควรทำ และนั่นก็ทำให้ฉันเห็นน้ำตาของน้องสาวตัวเอง จากดวงตาสีแดงแสนสวยแต่แสนเศร้าของเค้า ที่ฉันไม่อยากเห็นมันเลย

“พี่ขอให้คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายระหว่างเรา..”

และในคืนนี้เองที่ฉันได้รู้ว่า..ฉันคือปีศาจร้ายตัวจริง ไม่ใช่..จอมมารรัตติกาล..

To be continue…