The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.1

The Phantom of the night [Side Story] Ch.1

Pairing : Anh x Shizuru

Rate : M

Genre : Drama - Romance

By : Anhy

My Sister - 1 : Shizuru's POV

ฉันไม่รู้จริงๆว่ามันเกิดอะไรในหัวใจของฉัน ฉันรักเค้าและต้องการเค้ามากกว่าใครในเวลานี้ ทั้งที่มันไม่สมควรเลย เพราะว่า..เค้าเป็นพี่สาวของฉันเอง เราไม่มีอะไรเหมือนกัน แม้ฉันกับเค้าจะเป็นฝาแฝดและเกิดวันเดียวกัน ฉันถูกจับแยกกับเค้าตั้งแต่ยังเล็ก ด้วยเหตุผลของครอบครัว ใช่..เพราะว่า.. ท่านพ่อกับท่านแม่ของฉัน มีความแตกต่างกัน พวกท่านถูกบังคับให้ต้องแยกพวกเรา หมายถึง..ฉันกับพี่สาว ความแตกต่างของพวกท่าน แต่ไม่ใช่ในเรื่องฐานะทางครอบครัว หากแต่เป็นในเรื่องความเป็นตัวตน ท่านพ่อของฉันไม่ใช่มนุษย์ปกติ ท่านเป็นอะไรที่มากกว่า เป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษที่ไม่มีวันตาย ไม่มีวันแก่เฒ่า อยู่เหนือกฎเกณฑ์ของกาลเวลา แต่ทว่า..ก็ยังอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ของสิ่งที่เป็น ท่านจำเป็นต้องใช้เลือดของสิ่งมีชีวิตอื่นๆเพื่อช่วยในการดำรงชีวิตอยู่ ใช่แล้วล่ะ..ท่านพ่อของฉันและก็ท่านพ่อของเค้าด้วย เป็น..แวมไพร์ ขณะที่ท่านแม่ของฉันเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา และนั่นก็ทำให้พวกฉัน ทั้งฉันและเค้า กลายเป็นลูกครึ่งมนุษย์และแวมไพร์

เค้า.. พี่สาวของฉัน ถูกแยกให้ไปอาศัยอยู่กับท่านพ่อ ในฐานะของลูกคนโตของท่าน เพื่อหวังในการสืบเชื้อสายของวงศ์ตระกูล และรับหน้าที่สืบทอดทุกอย่างจากท่าน แม้ว่า..เค้าจะเป็นผู้หญิงก็ตาม แต่ในฐานะที่เค้าถูกเลือก เค้าจึงต้องผ่านการทำพิธีทางไสยเวทย์ที่เป็นความลับพิเศษของตระกูล และต้องผ่านมันหลายขั้นตอน ตั้งแต่ที่เค้ายังเล็กมากเหมือนกับฉัน จนกระทั่ง..เค้าเป็นอะไรที่คล้ายปีศาจร้ายในที่สุด แต่นั่นก็เป็นตัวตนของเค้าในเวลาที่เค้าใช้ร่างที่ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้น ใช่..เค้าจะดุร้ายและเหมือนไม่ใช่เค้าคนเดิม เมื่อเค้ามีเขี้ยว และเปลี่ยนสีตาจากสีเขียวน้ำทะเลของเค้าเป็น..สีเลือด และในเวลานั้น..เค้าได้ถูกเรียกฉายาว่า “จอมมารแห่งรัตติกาล”

ฉัน..อยู่อาศัยและได้รับการเลี้ยงดูคล้ายมนุษย์ทั่วไปในบ้านของครอบครัวของท่านแม่ของฉัน เพียงแต่ในเวลาที่เหมาะสมหรือในเวลาที่ท่านพ่อเลือก ท่านจะมาหาฉันและพาเค้ามาด้วย เพื่อให้ฉันได้รับในสิ่งที่ควร นั่นก็คือ..เลือดสีแดงสดที่จำเป็นต่อการมีอยู่ของฉัน เค้ากับฉันจะได้อยู่ร่วมกันเฉพาะเวลาที่ท่านพ่อมาหาท่านแม่ แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่า เราสองคนผูกพันกันมาก แม้จะได้อยู่ด้วยกันแค่เพียงไม่นาน อาจจะเพราะมันเป็นสายใยพิเศษของฝาแฝดก็ได้ เรื่องนั้นฉันไม่เข้าใจมากนัก แต่ว่า..อีกนัยหนึ่ง ฉันมารู้เมื่อฉันโตขึ้นและสามารถเข้าใจอะไรๆได้ดีกว่าตอนยังเด็ก ก็คือ..ฉันกับพี่สาว เราใช้วิญญาณดวงเดียวกัน มันเป็นแบบนั้นได้ยังไงนะหรือ มันเพราะว่า..ตอนที่ฉันและเค้าเกิดมาพร้อมกันในวันนั้นเอง ท่านพ่อกับผู้อาวุโสในตระกูลของเรา ได้ร่วมกันทำพิธีผสานวิญญาณของเราสองคนไว้ด้วยกัน

และมันก็อาจจะเป็นด้วยเหตุผลนี้ก็ได้ที่ทำให้ฉัน..รักเค้ามากเหลือเกิน มากกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้.. แม้กระทั่ง..ผู้หญิงอีกคนที่ฉันควรจะรับผิดชอบเค้า ในฐานะ..คนรัก

ฉันได้กลับมาอยู่ร่วมกับเค้า พี่สาวของฉัน ในวันที่ท่านแม่เสียชีวิต ใช่..ท่านแม่ของฉันไม่ได้เป็นอมตะเหมือนพวกเรา เพราะท่านพ่อไม่ยินดีที่จะเปลี่ยนท่านแม่ให้กลายมาเป็นแบบท่าน ด้วยเหตุผลเดียวก็คือ ท่านต้องการให้ท่านแม่ได้ตายในฐานะของมนุษย์ ซึ่งมันเป็นโชคดีที่สุดแล้วที่ได้เกิดมาและสามารถคงอยู่ได้ในฐานะนี้ ท่านพ่อบอกเรื่องนี้กับฉันในวันที่ท่านแม่จากไป

ฉันกับเค้าอยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องกันตามปกติ โดยที่ฉันกลับมาอยู่ในปราสาทหลังใหญ่ที่ท่านพ่อได้ยกให้กับเค้าเป็นผู้ดูแลแทนท่านที่นี่ เพราะท่านกลับไปใช้ชีวิตของท่านตามลำพังที่ทรานซิลเวเนีย ซึ่งเป็นดินแดนต้นกำเนิดของพวกเรา

ฉันเป็นคนรักสนุกและเอาแต่ใจมาตั้งแต่ยังเล็ก เพราะท่านแม่ค่อนข้างจะตามใจฉันมาก ฉันไม่โทษท่านที่ทำให้ฉันเป็นคนแบบนี้ ฉันรู้ดี เพราะท่านรักฉันและคงจะเพื่อทดแทนที่ฉันไม่ได้อยู่กับท่านพ่อก็ได้ มันจึงทำให้นิสัยของฉันแตกต่างกับเค้า ซึ่งเป็นพี่สาวฝาแฝดของฉันโดยสิ้นเชิง เค้าอยู่กับท่านพ่อที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ในหมู่ของพวกเรา เค้าจึงได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างเข้มงวดและมีพิธีรีตองมาก ทำให้เค้าเป็นคนจริงจัง เครียดและค่อนข้างจะเจ้าระเบียบ นิสัยของเค้าไม่ต่างจากท่านพ่อมากนัก นอกจากว่า เค้ายังคงความอ่อนโยนและละเอียดอ่อนเอาไว้ได้บ้าง จากความเป็นผู้หญิงที่เค้ามี แต่ยังไงก็ตาม เค้าก็ยังคงดุมากและเป็นที่เกรงใจ เกรงกลัว รวมทั้งเป็นที่เคารพสำหรับทุกคน ไม่ใช่แค่เพียงเผ่าพันธุ์เดียวกันกับพวกเรา แต่มันไม่ใช่กับฉัน

สำหรับฉันแล้ว เค้าเป็นพี่สาวที่น่ารักมาก เค้าค่อนข้างจะตามใจฉัน ไม่ต่างจากท่านแม่ เค้าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรายังเล็กด้วยกัน ในตอนที่เราเจอกันบ้างนั่นแหละ เค้าคอยปกป้องฉัน เหมือนกับว่าฉันเป็นน้องสาวตัวเล็กๆทั้งที่เราอายุเท่ากัน แม้กระทั่งยอมรับผิดแทนฉันในทุกเรื่อง ฉันไม่เคยได้รับโทษที่ควรได้จากท่านพ่อ เวลาที่ทำผิด เพราะเค้าจะออกหน้ารับแทนฉัน หรือไม่ก็ช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใช่มั้ยที่ฉันจะรักเค้า พี่สาวของฉัน..

ฉันไม่รู้ความเป็นอยู่ของเค้าก่อนหน้าที่ฉันจะมาอยู่กับเค้าที่ปราสาทของเรา ฉันไม่รู้ว่าเค้ามีคนรักหรือไม่ หรือผูกพันกับใครเป็นพิเศษหรือเปล่า รู้เพียงแต่ว่า ก่อนที่ฉันจะมาอยู่กับเค้า เค้าอยู่กับน้องสาวอีกคนของฉัน ซึ่งเป็นลูกคนละแม่ ใช่..ลูกสาวของท่านพ่อกับผู้หญิงที่เป็นแวมไพร์เหมือนกัน เพื่อการดำรงไว้ของเผ่าพันธุ์เลือดแท้ คือเหตุผลที่ท่านจำเป็นต้องมีลูกสาวเพิ่มอีกคน แต่ฉันไม่ได้มีปัญหากับเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องอื่น

ลูกสาวของท่านพ่อ อลิสซ่า.. เค้าเหมือนท่านพ่อมากกว่าใครทั้งหมดในจำนวนของพวกฉัน เค้ามีทั้งสีตาและสีผมเดียวกันกับท่านพ่อ หน้าตาก็ใช่ ผิดแต่เพียงเค้าเป็นผู้หญิงเท่านั้น และใช่..อลิสซ่าหน้าตาเหมือนแอนมาก แอนก็คือ พี่สาวฝาแฝดของฉันเอง แอนเองก็มีหน้าตาเหมือนท่านพ่อ โดยเฉพาะความดุในแววตาของเค้า เพียงแต่เค้าไม่ได้มีสีตาและสีผมเหมือนกันกับท่านพ่อและเป็นผู้หญิง

ฉันเจอกับอลิสซ่าไม่กี่ครั้ง แต่ฉันก็ว่าเค้าน่ารักมาก เค้าหน้าตาเหมือนแอน ราวกับฝาแฝดกันแทนที่จะเป็นฉันที่เป็นฝาแฝดกับแอน แต่ความไม่เหมือนกันของเค้าสองคนก็คือ นิสัย มันแตกต่างกันยิ่งกว่าการที่เค้าไม่มีสีตาและสีผมเดียวกันซะอีก แอนดุและจริงจังในทุกอย่างที่เค้าทำ แต่อลิสซ่า เค้าคล้ายกับฉันและแอนผสมกัน จริงจังแต่ก็..ขี้เล่น มันทำให้เค้าดูน่ารักกว่าแอนในแบบนี้แหละ

แอนมีเส้นผมยาวสีเงินและดวงตาสีเขียวน้ำทะเลแต่กำเนิด อลิสซ่าผมทองและตาสีฟ้าครามเหมือนท่านพ่อ พวกเค้าสองคนตัวสูงมาก สูงเกือบจะเท่ากันและแทบไม่เห็นความแตกต่าง พวกเค้าสูง 188 และ 185 cm แอนสูงกว่าอลิสซ่าแค่สามเซนเท่านั้น ส่วนฉันที่เป็นฝาแฝดกลับเตี้ยที่สุดในเราสามคน ฉันสูงแค่ 178 cm. ไม่ได้เตี้ยเลยสักนิด หากเทียบกับคนอื่นๆที่นี่ แต่ฉันก็เตี้ยสำหรับการเป็นลูกท่านพ่อ และที่สำคัญ ฉันไม่เหมือนใครเลย ฉันตาสีแดงเข้มและมันจะเข้มขึ้นเหมือนสีเลือด เมื่อฉันเปลี่ยนจากมนุษย์เป็นแวมไพร์ ฉันมีเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนค่อนไปทางสีน้ำผึ้งหรือสีทราย ใช่..เพราะฉันเหมือนท่านแม่

ตอนนั้นที่ฉันมาอยู่กับแอน อลิสซ่าได้กลับไปอยู่กับท่านพ่อที่ทรานซิลเวเนีย ฉันไม่รู้เหตุผลของเค้าหรอก เพราะจริงๆแล้ว ฉันไม่ได้สนใจอะไรในตัวอลิสซ่ามากนัก แค่รู้ว่าเค้าเป็นน้อง เราติดต่อกันบ้างทางโทรจิต หรือบางครั้งเค้าก็แวะมาหาฉัน แต่แปลกที่เค้าไม่เข้าใกล้แอนเลย และแทบไม่ได้เห็นเค้าอยู่ด้วยกัน ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจมันอีกเหมือนกันในเรื่องนี้ เพราะที่ฉันสนใจที่สุดก็คือ..แอน

แต่วันหนึ่งที่ฉันออกไปข้างนอกกับแอน ฉันเจอผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกตามทำร้ายอยู่ในป่าใกล้กับอาณาเขตปราสาทหลังใหญ่ของฉัน แอนกับฉันช่วยผู้หญิงคนนั้นไว้ ไม่ใช่สิ..ต้องเรียกว่า แอนเป็นคนช่วยถึงจะถูก เพราะเค้าเป็นคนจัดการคนร้ายพวกนั้น ในขณะที่ฉันได้แต่ดูแลผู้หญิงอีกคน และวันนั้นเอง ฉันก็ได้มีคนรักจริงจังเสียที จากที่เคยแต่ทำตัวสำราญทั่วไปกับผู้หญิงหลายๆคน ใช่แล้วล่ะ..รสนิยมของฉัน หรือจะบอกได้เลยว่า รสนิยมของลูกสาวทั้งสามของท่านพ่อน่ะ ก็คือ..เราไม่ชอบผู้ชาย แต่ไม่ใช่ว่าเกลียดหรอกนะ เพียงแต่เราไม่เอามนุษย์ผู้ชายหรือไม่ว่าจะเป็นแวมไพร์เพศชายมาเป็นคนรักหรือผูกสัมพันธ์กับพวกเราเท่านั้น แต่เรื่องเหตุผลว่าทำไมพวกฉันถึงเป็นแบบนี้ ก็เหมือนว่าจะไม่มีเหตุผลเท่าไหร่นะ คงจะเป็นเพราะความชอบส่วนตัวมากกว่า

ฉันกับนัทสึกิ ต่อมาเราเป็นคนรักกัน ใช่..เธอชื่อนัทสึกิ ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันกับแอนช่วยไว้นั่นแหละ ฉันพาเค้ามาอยู่ด้วยในฐานะคนรักของฉัน ทำทุกอย่างเหมือนกับที่คนรักที่เป็นมนุษย์ทั่วไปทำกับคนรักของพวกเขา นั่นก็คือ..จะต้องมีการมีเซ็กซ์รวมอยู่ด้วย ฉัน..ถึงจะเป็นแวมไพร์ แต่เรื่องทำนองนั้นก็เหมือนกันกับที่มนุษย์กระทำ แต่ก็อาจจะมีเรื่องแตกต่างอยู่บ้าง คือฉันจำเป็นจะต้องดื่มเลือดของคนที่นอนด้วย เรื่องนี้จึงทำให้ฉันกับแอนขัดกันอยู่หลายครั้ง เพราะพี่สาวฉันช่างแสนดี เค้ามักจะเป็นห่วงคนทุกคน เค้าไม่อยากให้ฉันดื่มเลือดนัทสึกิทุกครั้งที่ฉันนอนกับเธอ เค้ากลัวนัทสึกิจะตายเพราะฉัน ฉันแปลกใจเหมือนกันที่เค้ามักจะโมโหทุกครั้งที่รู้ว่า ฉันดื่มเลือดนัทสึกิ แล้ววันหนึ่งเค้าก็บอกเหตุผลว่าทำไม ฉันอยากจะร้องไห้แทนเค้าเหลือเกิน เพราเหตุผลนั้น มันคือ..เค้าทำให้คนรักของเค้าเสียชีวิต ในวันที่เธอกับเค้ามีความสัมพันธ์แบบนั้นต่อกัน จริงๆแล้วมันไม่น่าจะเป็นไปได้ หากเค้าสามารถยั้งความต้องการของเค้าที่จะไม่ดื่มเลือดของเหยื่อจนหมดตัว แต่มันคงจะยากสำหรับเค้าล่ะมั้ง เพราะเค้าเป็นปีศาจร้ายตัวจริง เวลาที่กลายร่างเป็นแวมไพร์ ใช่แล้วล่ะ..เค้าคือ..จอมมารรัตติกาล ตัวตนที่ทุกคนหวาดกลัว แต่ไม่ใช่..ฉัน

ฉันไม่เคยกลัวเค้าเลย พี่สาวของฉัน ฉันรักเค้ามาก รักเพราะเค้าก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน เราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน เราเป็นฝาแฝดที่มีดวงวิญญาณเดียว นั่นคงเป็นเหตุผลที่เค้ากับฉัน แทบจะไม่เคยห่างกันไปไหน ตั้งแต่ฉันกลับมาอยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับเค้า แม้กระทั่ง ฉันจะมีคนรักแล้ว ฉันก็ไม่เคยที่จะไม่สนใจเค้าเลย เราอยู่ด้วยกันบ่อยมาก จะห่างกันก็แค่เพียงตอนนอน เพราะฉันก็ต้องนอนห้องเดียวกับนัทสึกิในฐานะที่เราเป็นคนรักกัน และนั่นก็ทำให้เค้าต้องอยู่ตามลำพัง

แอนไม่มีคนรักอีกเลย ตั้งแต่ที่เค้าทำแฟนของเค้าเสียชีวิตครั้งนั้น ฉันไม่รู้ว่าเค้าเหงาหรือไม่ แต่ก็เห็นเค้าหยิบไวโอลินที่เป็นของแฟนเค้าที่เสียชีวิตไปออกมาเล่นบ่อยครั้ง คงเป็นเพราะเค้าคิดถึงเธอคนนั้นของเค้า และเกือบทุกครั้ง ฉันจะไปนั่งฟังเค้าเล่น นัทสึกิไม่ค่อยมาอยู่กับเราในเวลาแบบนั้น เธอบอกว่า มันเป็นเวลาที่ฉันควรใช้ตามลำพังกับพี่สาว ใช่..นัทสึกิน่ารักมาก และฉันรักเธอมากเหมือนกัน

เราสามคนใช้ชีวิตร่วมกันในบ้านหลังเดียวกันอย่างปกติ จนกระทั่งมีเรื่องหนึ่งเข้ามา ท่านพ่อส่งข่าวมาว่า มีคนตามล่านัทสึกิกับเพื่อนของเธอ พวกอมนุษย์อื่นๆที่ไม่ใช่พวกเลือดเย็นหรือแวมไพร์อย่างพวกฉัน เหตุเพราะว่า นัทสึกิกับเพื่อนเป็นที่ต้องการของพวกมัน เธอสองคนมีเลือดพิเศษที่สามารถให้พลังและความอยู่ยงกระพันให้กับผู้ที่ดื่มและรับประทานหัวใจของพวกเธอ และนั่นก็เลยเป็นสาเหตุให้แอนต้องพยายามปกป้องพวกเธอสองคนจนถึงที่สุด เหตุผลหนึ่งก็คือ นัทสึกิเป็นแฟนฉัน และฉันก็ยอมไม่ได้ที่จะให้เธอเป็นอะไรไป และอีกหนึ่งก็คือ แอนเริ่มสนใจในตัวของมนุษย์ผู้หญิงอีกครั้ง ใช่..เพื่อนของนัทสึกินั่นเอง

ฉันไม่รู้ใจตัวเองตลอดมา จนกระทั่ง รู้สึกว่าแอนสนใจคนอื่นแล้ว ไม่ใช่ฉันแค่คนเดียวอีกต่อไป เค้าห่วงใยและดูเหมือนจะรักผู้หญิงคนนั้นมากเหลือเกิน ตอนแรกฉันก็ดีใจที่จะได้เห็นเค้าไม่ต้องทนเหงาอยู่คนเดียว เค้าอยู่มานานมากแล้วตั้งแต่ที่เค้าเสียแฟนคนนั้นไป ฉันก็ควรดีใจที่พี่จะได้มีความสุขเหมือนที่ฉันมี แต่ไม่.. ฉันหวงเค้า.. ฉันเห็นแก่ตัว..

แอนไม่ยอมแตะต้องตัวผู้หญิงคนนั้นเลย แม้เค้าจะต้องการมัน ธรรมชาติของพวกเราไม่ต่างกัน เรื่องการมีเซ็กซ์สำหรับแวมไพร์เป็นเรื่องปกติ แต่เค้าขาดมันมานานมาก เพราะเค้ากลัว ฉันรู้..เค้าอยากจะนอนกับผู้หญิงคนนั้นใจจะขาด แต่เค้าก็ไม่ทำ เพราะเค้ากลัวว่า..ไมจังจะตายเหมือนแฟนเก่าของเค้า ฉันลืมบอกสินะว่า ผู้หญิงคนที่แอนจะเลือกเป็นแฟน เธอชื่อนี้..ไมจัง เพื่อนของนัทสึกิ ผู้หญิงผู้มีเลือดพิเศษที่คู่ควรแล้วที่จะอยู่กับเค้าที่เป็น..จอมมารรัตติกาล ไมจังจะช่วยแอนให้มีพลังมากขึ้น สมกับที่เค้าอยู่ในฐานะนี้ ผู้เป็นใหญ่ของที่นี่ ผู้ดูแลแวมไพร์ทั้งหมดที่นี่

แต่เรื่องมันกลับไม่ดีอย่างที่ทุกคนคิดไว้ โดยเฉพาะท่านพ่อ เมื่อเวลาที่ท่านออกคำสั่งให้แอนและฉันแยกกันไปหาของสัตว์วิเศษมาคนละชนิด ฉันกับนัทสึกิไปอังกฤษที่เมืองบ้านเกิดของฉัน เพื่อหามังกรแฮบริเดี้ยนสีดำที่ดุร้ายที่สุด ต่างจากแอนที่เค้ากับไมจัง คู่ของเค้าที่ต้องแยกไปหานกฟีนิกซ์ที่อียิปต์ ท่านพ่อดูเหมือนจะโหดกับฉันมากกว่าแอน นั่นคือเพราะสำหรับท่านแล้ว ฉันเป็นลูกที่ไม่เอาไหน ฝากฝังอะไรไว้ไม่ได้เหมือนที่ท่านสามารถไว้ใจแอนได้ทุกอย่าง แต่ก็นั่นแหละ พ่อก็คือพ่ออยู่ดี แม้จะดุแค่ไหนก็ตาม ท่านแอบช่วยฉันให้สามารถหามังกรนั่นได้ และฉันยังได้ของแถมมาจากการนั้นด้วย ฉันได้เรียนรู้เวทย์มนต์ จนกลายเป็นแวมไพร์จอมเวทย์มาตั้งแต่ตอนนั้น ส่วนหนึ่งที่ฉันสามารถใช้เวทย์มนต์ได้ทั้งที่เพิ่งจะรู้จักมัน ก็คงเป็นเพราะการที่ฉันได้รับเลือดจากนัทสึกิที่เป็นประโยชน์มากกับตัวฉันนั่นเอง และในตอนนั้นเองที่แอนกำลังแย่เพราะขาดเลือด เพราะเค้าไม่ยอมแตะต้องไมจัง แม้เค้าจะต้องการมันอย่างมาก เลือดที่เค้าเตรียมไว้สำหรับใช้ระหว่างการเดินทางมันถูกใช้จนหมดก่อนที่เค้าสามารถหานกฟีนิกซ์ได้ และมันก็มาเป็นช่วงเดียวกันกับที่พวกมนุษย์หมาป่าออกล่าพวกเรา จะว่าให้ถูกก็ต้องเป็น ออกตามหานัทสึกิกับไมจัง

แอนที่ขาดเลือดเค้าจะต้องกลายร่างแน่นอน เค้ารู้ตัวเองดี เค้าจึงออกห่างไมจังไป เค้าไม่อยากทำร้ายเธอ แต่เค้ากลับต้องเจอเรื่องยากกว่า เมื่อเค้าตัดสินใจให้ฮารุกะกับยูคิโนะที่เป็นแวมไพร์ลูกสมุนของเค้า จัดการล็อกล่ามตัวเค้าเอาไว้ในเวลาที่เค้ากำลังจะสูญเสียความเป็นตัวเอง แล้วมนุษย์หมาป่ามันก็มา เรโตะ มันอยากได้แอน มันชอบพี่สาวฉัน มันอยากได้พี่สาวฉันเป็นภรรยา แต่มันไม่มีทางได้..

ฉันสามารถรู้ได้ว่าแอนจะกลายร่าง แม้จะอยู่ห่างกันคนละทวีป เพราะเราสามารถสื่อถึงกันได้ทางวิญญาณ และฉันก็มาทันเวลาที่จะช่วยเค้า เรโตะกับพวกหนีไปได้ ฉันปล่อยมันไป เพื่อมาดูพี่สาวที่รักของฉัน แต่ฉันกลับช่วยเค้าไม่ได้ดีนัก เลือดของฉันช่วยเค้าไม่ได้เท่ากับเลือดของเธอ

ไมจังก็มาทันเวลาและให้เลือดกับเค้า แต่เค้าไม่ได้นอนกับเธอ แอนปฏิเสธที่จะมีเซ็กซ์กับมนุษย์ แม้เค้าจะต้องการมัน ฉันรู้ว่าเค้าต้องการมันจนแทบทนไม่ได้แล้ว เพราะเค้าอยู่กับความเหงามานานเกินไป เค้าจะต้องได้รับการปลดปล่อยเสียที แต่เค้าไม่ยอมทำมัน ฉันเริ่มรู้ตัวเองว่า ฉันอิจฉาผู้หญิงคนนี้มากเหลือเกิน ไม่ใช่แค่เพราะเธอช่วยแอนได้เท่านั้น มันเพราะแอนรักเธอจนถึงขนาดไม่ยอมแตะต้อง แม้ตัวเองจะต้องเป็นอะไรไป เค้าลืมไปเลยว่า ถ้าเค้าเป็นอะไร ฉันก็จะต้องเป็นไปด้วย เราจะอยู่หรือตาย จะเจ็บหรือไม่ เราจะเป็นเหมือนกัน แต่เค้า..ลืม ฉันคงต้องทำให้เค้าจำมันให้ได้ว่าเค้า..เป็นของใคร เค้าเป็นของฉัน แอนเป็นของฉัน..คนเดียว

ฉันใช้เวทย์มนต์เรียกนกฟีนิกซ์มาให้เค้า เค้าชื่นชมมัน และกอดฉัน ฉันคิดถึงอ้อมกอดของเค้า ร่างกายที่ใหญ่โตกว่าฉันแม้มันจะเย็นเหมือนน้ำแข็งก็ตาม มันก็ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจ มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว ฉันรักเค้าเหลือเกิน แต่แบบไหนกัน..

เราโต้เถียงกันในป่า วันถัดมา ฉันบอกเค้าว่า เค้าควรจะทำอะไรกับไมจังเสียที นอนกับเธอซะ และปลดปล่อยสิ่งที่เค้ากักเก็บเอาไว้มานานนั่น เค้าจะได้ดูดีกว่านี้ เค้าดูแย่มากแล้วในตอนนั้น แต่ผลของคำพูดของฉัน เค้าปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย ฉันโมโหกับความรั้นของเค้า และหมั่นไส้ในความรักที่เค้ามีให้กับผู้หญิงคนนั้น ฉันจูบเค้า มันเป็นครั้งแรกที่ฉันจูบเค้า แบบที่ไม่ใช่พี่กับน้องกระทำด้วยกัน

เค้าเหมือนจะปฏิเสธฉันและต่อต้านในตอนแรกที่ถูกฉันจูบ แต่ร่างกายของเค้ามันยอม เค้าจูบตอบฉัน ราวกับว่าเค้ากระหายมันอย่างมาก และทำให้ฉันรู้ว่า ริมฝีปากของเค้าช่างนุ่มและให้ความสุขกับหัวใจได้อย่างน่าอัศจรรย์ รสชาติของมันไม่เหมือนกับที่ฉันเคยได้จากใคร แม้กระทั่งนัทสึกิ แต่เค้าก็ผลักฉันออกจากตัว ทั้งที่เค้ากำลังครางออกมาแล้ว ฉันคิดว่าตอนนั้นเค้าเกิดความต้องการเรื่องนั้นแล้วแน่ๆ หน้าเค้าแดงมากแทบไม่เหลือความขาวของผิวเค้าอยู่เลย แล้วเค้าก็เดินหนีไป คราวต่อมา ฉันมาขอโทษเค้า แต่เค้าก็บอกเพียงว่าไม่เป็นไร เค้าผิดเอง นี่แหละพี่สาวฉัน จะไม่ให้ฉันไม่รักเค้า จะทนไหวเหรอ

แต่คืนหนึ่งที่เรายังอยู่ในป่ากันทั้งสี่คน เค้า ฉัน นัทสึกิ และไมจัง ตัวเค้าหายไปจากเต้นท์นอน ฉันออกตามหาเค้า เพราะเป็นห่วง ฉันไม่ให้นัทสึกิหรือไมจังตามมาด้วย เพราะกลัวอันตรายแต่ก็ให้ยูคิโนะและฮารุกะช่วยดูแลแทน และฉันก็เดินตามกลิ่นเค้ามาเรื่อยๆจนกระทั่งมาเจอเค้าที่ทะเลสาบใกล้ หัวใจฉันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมานอกอกเสียให้ได้ เมื่อฉันเห็นเค้า แม้จะเป็นแค่ด้านหลัง เค้าไม่ได้สวมอะไรเลย มีเพียงร่างกายเปล่าๆ ฉันเพิ่งรู้ว่า พี่สาวตัวเองสวยมากขนาดนี้ ก็วันนั้น ผิวขาวของเค้าถูกแสงจันทร์ครึ่งเสี้ยวอาบอยู่ มันดูขาวนวลไปหมด ขนาดตัวที่สูงมากของเค้าไม่ได้เป็นอุปสรรคที่จะทำให้ความสวยงามตามธรรมชาติของเพศหญิงดูน้อยลงไป เส้นผมยาวจรดบั้นท้ายสีเงินของเค้ายังไม่สามารถบดบังความสวยของเค้าได้ หุ่นของเค้ายิ่งกว่านางฟ้า ฉันไม่อยากกระพริบตาตัวเองเลยสักครั้ง ฉันลอบมองเค้าอยู่หลังต้นไม้อยู่นานและกัดปากล่างตัวเองเพื่อควบคุมสติ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เมื่อเค้าก้าวขายาวขาวๆลงในน้ำ ฉันรีบออกจากที่ซ่อนตัวและตรงเข้าไปหาเค้าอย่างไม่รีรออีกต่อไป

ฉันเดินไปถึงตัวเค้าในเวลาที่เค้าผุดขึ้นมาจากการดำน้ำพอดี ฉันโอบตัวเค้าจากด้านหลัง ให้ตัวของฉันที่ก็ไม่ได้มีอะไรอยู่บนตัวได้สัมผัสกับตัวของเค้าโดยตรง ใช่..ฉันเตรียมตัวมาแล้วว่า ฉันจะต้องได้เค้าคืนนี้ และตอนนี้

แอนตกใจมากที่รู้ว่าเค้าถูกจู่โจม แต่ฉันก็ปลอบเค้าว่า ฉันแค่มาช่วยให้เค้าได้ปลดปล่อยมันเท่านั้น และขอเค้าว่ามันจะเป็นครั้งเดียวระหว่างเรา ในที่สุดเค้าก็ยอม อาจจะเพราะเค้าไม่สามารถต่อต้านความต้องการของร่างกายเค้าได้อีกต่อไป ใช่สิ...เพราะฉันไม่ได้แค่โอบเอวของเค้าจากด้านหลังเพียงอย่างเดียว ฉันจับหน้าอกเค้าด้วย ความสวยของทรวงอกทั้งสองของเค้า ทำให้ฉันไม่ต้องการพลาดโอกาสที่จะได้สัมผัสมัน และมันก็ตอบรับสัมผัสที่มือทั้งสองของฉันมอบให้ได้ดีเสียเดียว

ฉันได้ยินเสียงเค้าครางทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นการถูกบีบเค้นที่หน้าอกหรือถูกลิ้นของฉันลากไล้ไปรอบๆจุดอ่อนไหวตรงนั้น มันยืนยันได้เลยว่า เค้าต้องการมันมากแค่ไหนกับเรื่องนี้ ร่างกายของเค้าตอบสนองได้ดีและเหมือนต้องการมันไม่สิ้นสุด เรามีอะไรกันในน้ำเย็นๆนั่นโดยไม่กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่กลัวแม้จะมีใครเห็น แอนกอดฉันแน่นระหว่างที่ฉันใช้ริมฝีปากกับหน้าอกของเค้า ฉันลองเอื้อมมือลงเพื่อสัมผัสกับพื้นที่ตรงหว่างขาของเค้า มันเปียกชุ่มไปหมด แต่มันไม่ใช่เพียงเราอยู่ในน้ำหรอกนะ มันเป็นของเหลวจากร่างกายของเค้าที่บอกว่าเค้าต้องการเซ็กซ์ และฉันก็จะให้เค้าได้มัน เดี๋ยวนี้

เริ่มต้นฉันใช้นิ้วหนึ่งล้อเล่นกับจุดอ่อนไหวที่สุดของเค้าตรงนั้น เค้าครางดังกว่าเดิมและเริ่มโยกสะโพกเข้าหามือฉัน เหมือนจะบอกว่าเค้าต้องการการสัมผัสตรงนั้นมากๆ และระหว่างนั้นฉันก็ไม่ลืมที่จะให้บริการหน้าอกสวยๆของเค้าด้วยริมฝีปากของฉันและปลายลิ้น ต้องการให้เค้ามีอารมณ์แบบนั้นมากขึ้น พอได้จังหวะที่ดี ฉันก็สอดใส่นิ้วของฉันเข้าไปในตัวเค้า เค้าสะดุ้งในตอนแรกและร้องออกมา แต่ทว่านิ้วเดียวคงยังไม่พอ เค้ากระซิบข้างหูฉันให้ฉันใส่เพิ่ม และเค้าก็เริ่มเคลื่อนไหวสะโพกของเค้ากระแทกเข้ากับมือฉันหนักขึ้น นิ้วของฉันทั้งสองเข้าและออกตรงส่วนนั้นของเค้าเป็นจังหวะเดียวกันกับที่สะโพกของเค้าเข้ามาหามือฉัน เค้าครางและจูบฉันเอง ฉันรู้เลยทันทีว่าเค้าต้องการมันมากขนาดไหน เค้ากระหายจูบและเซ็กซ์มาก เรี่ยวแรงของเค้าก็มากมาย ขนาดที่ฉันไม่ใช่คนธรรมดาและเป็นพวกเดียวกันกับเค้ายังตกใจ หากว่านี่เป็นมนุษย์ธรรมดาหรือว่าไมจัง คงจะทนเค้าได้ยากแน่ๆ

แต่ในช่วงนั้นที่ฉันสอดใส่เค้าเข้าและออกนั่น เค้าก็ทำให้ฉันเหมือนกัน นิ้วสวยๆของเค้าก็อยู่ในตัวฉัน เราพอใจในกันและกัน และตอบแทนกันได้สมน้ำสมเนื้อ เสียงครางของฉันกับเค้าดังออกมา อย่างไม่รู้ว่าใครจะดังมากกว่ากัน และมันก็ดังมากที่สุด เมื่อการถึงจุดออกัสซึ่มครั้งแรกของเค้า พร้อมกับการที่เค้าใช้เขี้ยวสวยๆของเค้ากับซอกคอของฉัน ดื่มกินเลือดฉัน ฉันยอมรับว่ามันเจ็บที่ถูกเขี้ยวของคนอื่นฝังลงกับเนื้อตัวเองและเสียเลือดให้เค้า แต่ฉันก็มีความสุขเพราะในขณะเดียวกันฉันก็ได้สิ่งเดียวกันนี้กลับมา

เราสองคนไม่จบแค่ถึงจุดสุดท้ายของฝั่งฝัน ฉันกับเค้าย้ายจากการอยู่ในน้ำมาอยู่บนบก โดยไม่ยอมละสัมผัสออกจากกันเลย เราจูบกันอยู่อย่างนั้น ราวกับกลัวใครสักคนจะหายไปจากกัน ผืนหญ้าข้างทะเลสาบทำให้ความสกปรกของพื้นดินน้อยลง เราสองคนสำราญในการแลกเปลี่ยนความต้องการให้แก่กันอย่างกับไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เค้ากับฉันถึงจุดสุดยอดเกือบจะพร้อมๆกัน ฉันไม่ได้นับมันเลยว่าคืนนั้น ฉันถึงจุดนั้นไปกี่ครั้ง รู้เพียงแต่ว่า ฉันมีความสุขมากและไม่เคยเจออะไรที่สุขเท่านี้มาก่อน

ครั้งสุดท้ายที่ฉันไม่อยากคิดว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายของเราในคืนนั้น เค้าจูบจุดอ่อนไหวของฉันตรงหว่างขา ลิ้นอันอ่อนนุ่มของเค้าไล้ไปตามจุดอ่อนไหวนั่นอย่างชำนาญ ฉันครางจนคล้ายกับว่าจะขาดใจ มือหนึ่งจิกเส้นผมนุ่มๆบนศีรษะของเค้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ เหมือนกับที่เล็บจากมือข้างหนึ่งของฉันกรีดต้นแขนขาวๆของเค้าจนได้เลือด สะโพกของฉันโยกขึ้นเพื่อความต้องการได้รับการสัมผัสให้มากขึ้นไปอีก และฉันก็ได้ในสิ่งที่ต้องการ เมื่อทั้งลิ้นของเค้ากับนิ้วสวยๆของเค้าประสานการทำงานกัน ในขณะที่ลิ้นทำการสัมผัสแค่ด้านนอกของจุดนั้น นิ้วของเค้าก็จัดการด้านใน ใช่..นัทสึกิไม่เคยทำให้ฉันเจอกับอะไรแบบนี้มาก่อน เธอขี้อายเกินไป มีเพียงฉันที่ทำแบบนี้ให้กับเธอ

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองร้องดังมากแค่ไหนตอนที่ฉันถึงจุดแห่งฝันครั้งนั้น แต่ก่อนหน้านั้นฉันรู้ว่า สะโพกของฉันมันเหมือนจะหลุดให้ได้ ฉันคงใช้มันโยกขึ้นรับการสัมผัสจากเค้ามากเกินไป และเมื่อฉันเสร็จสมกับมัน เค้าก็ผละออกมาและฉันดึงเค้าเข้ามาจูบ ปากของเค้ามีกลิ่นของของเหลวจากตัวของฉันอยู่ แต่มันก็รสชาติดีทีเดียว เค้าไม่ได้กลายร่างและกัดคอฉันเพื่อดื่มเลือดแล้ว สำหรับครั้งหลังๆที่เรามีเซ็กซ์กัน ใช่..เหมือนกันกับฉันที่ได้เลือดของกันและกันไปมากพอ และฉันก็ทำให้เค้าได้ถึงจุดออกัสซึ่มเป็นครั้งสุดท้ายในคืนนั้น หลังจากที่ฉันได้มันไป

จากนั้นเราก็นอนกอดกันบนผืนหญ้าที่ทำหน้าที่ต่างเตียงนอน ฉันนอนหลับตาซบบ่าเค้า โดยมีเค้าลูบหัวและหลังให้ เหมือนกับว่าเค้าจะช่วยกล่อมฉันให้หลับจากการที่เราเหนื่อยเพราะการมีเซ็กซ์อย่างต่อเนื่อง แต่อยู่ๆความสุขของฉันก็หมดลง เพราะคำพูดประโยคเดียวของเค้า ที่ฉันต้องลืมตาขึ้นมาจ้องหน้าเค้าในทันที เพราะฉันไม่เชื่อเลยว่าเค้าจะพูดมันออกมาได้

“พี่ขอให้คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายระหว่างเรา..”

หัวใจฉันแทบสลาย ฉันจะต้องตายแน่ๆถ้าไม่มีเค้า ฉันเพิ่งมารู้ตัวเองอย่างจริงจังก็คืนนี้ ว่าฉันรักเค้ามากขนาดไหน เค้าไม่ใช่แค่พี่สาวอีกต่อไปแล้ว แต่ฉันจะหนีความจริงที่ฉันมีคนอื่นแล้วไปได้ยังไง แล้วเค้าก็จากไป กลับไปหาคนที่เค้ารัก..ผู้หญิงคนนั้น

แต่ฉันรักเค้า ฉันรักเค้าจริงๆ พี่สาว...

ฉันอยากตะโกนคำๆนี้ออกไปไล่หลังเค้า แต่ก็ทำไม่ได้ เค้าจากไปแล้ว.. ทิ้งฉันไว้ตรงนั้นคนเดียว..

“แอน.. ฉันรักพี่.. อย่าทิ้งฉันไป..!”

To be continue….