One Shot : Anh x Shizuru,

One Shot : Anh x Shizuru.

Rate : M

By : Anhy

The baby.

วันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานของฉันกับเค้า.. ใช่..ฉันแต่งงานแล้ว.. แต่ไม่ใช่กับ..ผู้ชาย.. เราสองคนเป็นผู้หญิงเหมือนกัน.. สำหรับใครบางคนอาจจะคิดว่า.. มันไม่น่าจะเป็นไปได้สำหรับการแต่งงานระหว่างเพศเดียวกัน แต่เราสองคนก็ผ่านมันไปได้ด้วยดี เค้าลงทุนใช้เงินที่เค้าหามาเองโดยไม่ได้ขอคุณพ่อ คุณแม่ของเค้าที่เป็นถึงมหาเศรษฐี เพื่อจัดงานแต่งงานของเราและพาฉันไปจดทะเบียนสมรสกันที่เนเธอร์แลนด์ ดินแดนที่ถือได้ว่าเป็นสวรรค์ของพวกรักเพศเดียวกัน เพราะเราสามารถแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกันได้อย่างถูกกฎหมาย เรามีความสุขกันมากขึ้นหลังแต่งงาน ไม่ใช่สิ..ต้องบอกว่า ฉันมีความสุขมากที่ได้ใช้นามสกุลของเค้าได้อย่างเต็มภาคภูมิ และสามารถพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า เค้าเป็นของฉัน

แต่ความสุขก็มักจะมาพร้อมความทุกข์เสมอ แม้เราไม่ต้องการมัน แล้วมันก็มาจนได้ เมื่อวันที่ฉันคิดและตัดสินใจบอกกับเค้าว่า..ฉันต้องการมีลูก

เค้านิ่งเงียบในทันทีและหยุดทุกอย่างที่เค้ากำลังทำอยู่ นั่นก็คือ เรากำลังมีเซ็กซ์กันตามปกติ ใช่..ต้องเรียกว่าตามปกติ เพราะทั้งเค้าและฉันมักจะช่วยผ่อนคลายให้กันและกันด้วยเรื่องนี้ หลังจากที่เราเสร็จธุระในเรื่องต่างๆแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานนอกบ้านหรืองานในบ้าน

และฉันก็จำได้ว่าเค้าผละออกจากตัวฉันไปในทันที ทั้งที่ในเวลานั้น เค้าเองก็กำลังทนไม่ไหวที่ไม่ตอบสนองกับอะไรที่ฉันทำ พยายามจะทำให้เค้าเกิดอารมณ์แบบนั้นซึ่งมันก็ได้ผลทุกที จะบอกให้ก็ได้ว่าฉันทำอะไร ฉันจับมือใหญ่ๆสวยๆของเค้ามาบีบหน้าอกของฉันเอง ตอนที่ฉันขึ้นไปนั่งคร่อมตัวเค้าบนเตียงทั้งที่เค้าอ่านหนังสืออยู่ มันกำลังจะไปได้สวย เพราะฉันไม่ต้องช่วยเค้าออกแรงนวดเค้นหน้าอกตัวเอง เค้าทำทุกอย่างต่อเอง หลังจากที่เลิกสนใจหนังสือและเปลี่ยนตำแหน่งมาอยู่บนตัวฉันแทน ร่างกายของฉันรุ่มร้อนไปหมด จนสามารถเรียกได้ว่าทุกอณูและรู้สึกได้เลยว่า สิ่งสำคัญและอ่อนไหวที่สุดตรงหว่างขาของฉันเปียกชุ่ม เพื่อรอคอยเค้า เสื้อผ้าของฉันไม่เหลืออยู่บนตัวแค่เพียงไม่กี่นาทีเหมือนกับที่ฉันก็สามารถจัดการกับของเค้าได้ เค้าทำตามทางของเค้าที่รู้สึกว่าฉันตอบรับได้ดี แต่ในระหว่างที่เค้ากำลังสอดใส่นิ้วเรียวยาวของเค้าเข้าไปในตัวฉัน เพื่อตอบสนองความต้องการที่ฉันร้องขอเองทั้งที่เค้าไม่ได้เห็นว่ามันจำเป็นเท่าไหร่นั่น ฉันจะพูดมันขึ้นมา และฉันก็พูดอะไรที่ฉันเสียใจที่พูดมันเวลานี้

“แอน..ฉันอยากมีลูก” เค้าหยุดทันที ทั้งที่..สิ่งที่เค้ากำลังทำอยู่กำลังจะนำความสุขสุดท้ายของการกระทำร่วมกันนั้นมาให้ฉัน และแน่นอน..เค้าด้วย

เค้าไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ แต่ฉันรู้ว่าเค้าเจ็บปวดมากกับมัน ฉันเห็นได้ในดวงตาสีเขียวสวยของเค้า มันดูปวดร้าวมากเหลือเกิน ตอนนั้นที่เค้าพานิ้วสวยๆสองหรือสามนิ้วออกจากตัวฉันไป ฉันแทบขาดใจที่ไม่สามารถไปถึงฝั่งฝันได้เพราะคนพาไปเค้าหนีไปแล้ว แต่เราสองคนคงไม่ต่างกัน เพราะต้นขาของฉันมีร่องรอยที่แสดงและยืนยันได้ว่า เค้ากำลังใกล้จะถึงจุดนั้นเช่นเดียวกัน แล้วทำไม..เค้าถึงหยุด

“แอน..” ฉันตะโกนเรียกชื่อไล่หลังเค้าไปตอนที่เค้าเปิดประตูห้องนอนของเรา เส้นผมสีเงินที่ยาวมากของเค้ายังไม่สามารถปกปิดความงดงามของเรือนร่างนั้นได้เลย แม้เค้าจะไม่ยอมหันหลังกลับมา ฉันลุกตามเค้าไม่ไหว เพราะอะไรที่เค้าทำค้างเอาไว้ ยังทำให้ฉันหมดแรงอยู่ ตัวฉันสั่นเหมือนกับเสียงที่ฉันพยายามพูด

“ฉันทำให้เธอมีลูกไม่ได้.. ขอโทษนะ..”

และนั่นก็เป็นคำพูดสุดท้ายที่เค้าบอกฉันก่อนออกจากห้องนอนของเราไป เค้าไม่กลับเข้ามานอนในห้องกับฉันบนเตียงของเราในคืนนั้น ฉันไม่กล้าออกไปตามเค้า เพราะฉันรู้จักเค้าดี เค้าไม่ชอบคนเซ้าซี้และขี้รำคาญ ฉันยอมรับมันและยอมนอนอ้างว้างอยู่คนเดียว ทั้งที่ต้องการเค้าเหลือใจ ไม่ใช่แค่เพียงให้เค้ากลับมาทำสิ่งที่เค้าทิ้งค้างเอาไว้ให้สำเร็จเท่านั้น ไม่ใช่.. เพราะสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดก็คือ.. ได้นอนหลับอยู่ภายในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเค้า ที่ที่ฉันรู้สึกปลอดภัยมากที่สุด แต่เค้าไม่อยู่แล้ว...

รุ่งเช้าวันถัดมา ฉันเจอเค้าบนโซฟานอนหลับทั้งที่มีผ้าห่มผืนเดียวคลุมเนื้อตัวขาวๆสวยๆของเค้าที่ไม่ยอมหาอะไรมาใส่เหมือนเดิม เพราะเค้ามักจะรำคาญที่ต้องใส่อะไรตอนนอน ฉันยิ้มให้กับความน่ารักแบบแปลกๆของเค้าได้เรื่องนี้ แต่อีกใจก็นึกสงสาร เค้าคงนอนได้อย่างลำบากทั้งคืนแน่ๆ เพราะโซฟานั่นก็เกือบจะไม่พอความยาวของขนาดตัวของเค้าที่ตัวสูงมากๆ และผ้าห่มนั่นก็เหมือนกัน มันห่มได้แค่ถึงต้นคอแต่ไม่ถึงปลายเท้า มันไม่ใช่ของที่เค้าใช้ประจำ คงจะคว้ามาจากห้องรับแขกใกล้ๆ และฉันก็รู้ดีว่าทำไมเค้าไม่ไปนอนบนเตียงในห้องรับแขก เรื่องง่ายๆเลย เพราะเค้าชอบนอนที่โซฟามากกว่าในห้องรับแขกไง ส่วนหนึ่งก็เพราะความถนัดกว่าที่เค้าก็เคยนอนมาแล้วหลายครั้งที่ถูกฉันงอนเล็กๆน่ะ แต่ไม่ใช่ว่าต้องนอนทั้งคืนแบบนี้

ฉันรีรออยู่นานกับการคิดว่าจะปลุกเค้ายังไง ฉันไม่อยากให้เค้าต้องปวดหลังที่ต้องนอนในที่ที่ไม่สบายตัวแบบนี้ แต่ฉันก็กลัวว่า เค้าจะยังโกรธฉันอยู่กับเรื่องที่ฉันขอเค้าเมื่อคืน แล้วฉันก็คิดผิดอีกจนได้ เมื่อเห็นเค้าลืมตาขึ้น สายตาของเค้ายังบอกได้ถึงความเศร้า แต่เค้ายังขยับมือสวยๆนั่นมาจับมือฉันไว้ หัวใจของฉันแทบหยุดเต้นระหว่างรอดูว่าเค้าจะทำอะไรต่อ หลังจากที่เค้าขยับตัวลุกขึ้นแต่เพียงยันข้อศอกไว้กับโซฟาเท่านั้น คงอยากจะถนัดกับการที่ฉันนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นใกล้ๆ และฉันก็ต้องตกใจ เวลาที่เห็นเค้าจูบมือข้างนั้นของฉัน เพราะมันไม่ใช่แค่นั้น ฉันเห็นน้ำตาของเค้าไหลออกมาทั้งที่เค้าหลับตาอยู่ตอนที่ใช้ปากสวยๆของเค้าสัมผัสมือฉัน

“แอน..” ฉันเรียกชื่อเค้าเหมือนกำลังอุทานมากกว่า

“ฉันขอโทษ..ชิซึรุ ฉันขอโทษที่ฉันงี่เง่าเมื่อคืน.. ขอโทษนะ.. ฉันรักเธอ..”

และมันห้ามไม่ได้เลยที่ฉันจะไม่ร้องไห้ตามเค้า ฉันโผเข้าไปกอดตัวเค้าแน่น และฉันรู้ว่ามันแน่นมากจนเค้าแทบหายใจไม่ได้ แต่เค้าไม่บ่นอะไร เค้าคงดีใจเหมือนกัน ถึงได้กอดตอบฉันมา เราสองคนกอดกันโดยไม่พูดอะไรไปหลายนาทีในท่าที่ฉันขึ้นมานั่งบนโซฟาด้วยกันกับเค้าและซบหน้าไว้กับบ่าเนียนๆนั่น กลิ่นตัวของเค้ายังหอมเหมือนเดิม เหมือนเด็กแรกเกิด กลิ่นหอมที่ฉันหลงใหล แต่ระหว่างที่ฉันลุ่มหลงและเพลิดเพลินไปกับความอบอุ่นและความละมุนของกลิ่นกายของเค้า ฉันก็ได้ยินในสิ่งที่ทำให้ฉันต้องตกใจอีกครั้ง

“ฉันยอมให้เธอมีลูก.. ฉันจะเลี้ยงลูกของเธอ ไม่ว่าพ่อเด็กจะเป็นใคร ฉันยอมทุกอย่าง..”

แต่ถึงจะตกใจแค่ไหน ฉันก็หัวเราะออกมาเสียจนหมดภาพพจน์ของความเป็นสาวบุคลิกดีที่ฉันเคยมี จนกลายเป็นเค้าเองที่เป็นฝ่ายตกใจและใช่..เค้าเริ่มโกรธใหม่อีกครั้งแล้ว และฉันต้องแก้ไขมันให้ได้

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ พี่เข้าใจผิดแล้วแอน.. ฉันไม่ได้จะไปมีใครที่ไหน ไม่ได้จะไปมีลูกกับคนอื่นนะ เค้าจะเป็นลูกของเราสองคน..”

แล้วฉันก็ได้เห็นความตกใจและงงในสายตาของดวงตาสีเขียวสวยของเค้าในทันที เหมือนกับที่คิ้วเรียวสีเงินนั่นขมวดเข้าหากัน และเค้าก็พูดกับฉันในประโยคที่ฉันคิดว่าเค้าต้องพูดแบบนี้

“ฉันทำให้เธอมีลูกไม่ได้ เธอไม่เข้าใจรึไงชิซึรุ เธอจะไป-----”

ใช่..ฉันไม่ให้โอกาสเค้าพูดอะไรอีก ฉันปิดปากเค้าด้วยปากของฉัน ฉันจูบเค้าอย่างที่ไม่ให้โอกาสเค้าได้หายใจหรือทำอะไรได้ ต้องขอบคุณที่เค้าไม่ได้ใส่อะไรไว้กับตัวนอกจากผ้าห่มผืนเดียว เพราะฉันสามารถจัดการกับเค้าได้ง่ายขึ้น หน้าอกเต่งตึงของเค้าเข้ามาอยู่ในฝ่ามือของฉันได้อย่างพอดิบพอดี ถึงมือฉันจะเล็กกว่านิดนึงก็ตาม แต่ฉันก็ทำให้เค้าส่งเสียงครางออกมาได้แม้เราจะจูบกันอยู่ เค้าอ่อนปวกเปียกทันทีเหมือนทุกครั้งที่ถูกทำแบบนี้

มือทั้งสองของฉันไล้ไปตามสัดส่วนของตัวเค้าที่ฉันนึกชื่มชมมันอยู่ทุกวัน สัมผัสมันอย่างรักใคร่และใช่ ดูเหมือนว่าเค้าเองก็ต้องการมันอยู่ไม่น้อย ฉันถอดเสื้อคลุมของตัวเองที่ใส่ออกมาจากห้องนอนออกอย่างไม่ยากถึงจะยังกอดประคองตัวเค้าไว้บนโซฟายาวนั่น เพราะได้มือสวยๆทั้งสองข้างของเค้าช่วยด้วย เค้าชอบให้ตัวฉันสัมผัสกับตัวเค้าตรงๆในเวลาที่ทำเรื่องนี้ด้วยกัน และฉันก็ชอบมันเหมือนกัน

ไม่นานฉันก็แพ้เค้าระหว่างที่เราต่อสู้กันว่าใครจะนำในคราวนี้ เค้าใช้แรงที่มากกว่ากดฉันลงกับโซฟา ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลของเค้าเป็นประกาย ทั้งน่ากลัวและน่าหลงใหลในเวลาเดียวกัน ฉันรู้สึกว่า ฉันรักดวงตาคู่นี้เหลือเกิน แต่ไม่ใช่เฉพาะเวลานี้เท่านั้นนะ เวลาอื่นมันก็ยังสวยอยู่ คุณอย่าว่าฉันคิดแต่เรื่องเดียวนะคะ

ตัวฉันสั่นสะท้านระหว่างที่เค้าจัดการกับหน้าอกของฉันทั้งสองข้าง ด้วยการใช้ริมฝีปากสวยๆและปลายลิ้นอุ่นๆของเค้ากับมัน ทั้งยังเพิ่มความเสียวซ่านให้กับความรู้สึกตรงหว่างขาของฉันด้วยการนวดเค้นมันด้วยมือสวยใหญ่ทั้งสองนั่นที่ผลัดกันทำหน้าที่ได้อย่างดี และมันก็ทำให้ฉันต้องการเค้ามากขึ้น มากขึ้นทุกที

“แอน.. ฉันต้องการพี่..” ฉันอ้อนวอนเค้าด้วยเสียงที่แทบจะออกมาไม่ได้ เพราะหายใจติดขัด ทั้งยังรู้ว่าตัวเองส่งเสียงครวญครางดังมากแค่ไหน แต่เค้ากลับไม่แตะต้องฉันตรงจุดนั้นที่ฉันต้องการเค้ามากที่สุด และมันก็เปียกชุ่มรอเค้าอยู่แล้ว ทำไมกันนะ...

ดวงตาสีแดงของฉันพยายามมองดวงตาสีเขียวของเค้า เพราะต้องการรู้ว่าทำไมเค้าถึงไม่ทำในสิ่งที่เคยทำ เค้าไม่เคยลังเลกับมันมากขนาดนี้ และฉันก็ตกใจที่เค้ากัดริมฝีปากล่างของตัวเอง เหมือนกำลังเตรียมตัวจะทำอะไร ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาหรือความรู้สึกเลยว่า ฉันได้ไปอยู่ในตัวของเค้าเหมือนกัน เค้าเป็นคนพาฉันเข้าไปเอง จับมือของฉันเข้าไปหา ฉันรู้ว่าเค้าเจ็บมาก เพราะตรงจุดนั้นของเค้าฟิตมาก คงเพราะว่าเค้าไม่เคย ใช่สิ..เค้าไม่เคยอนุญาตให้ฉันทำแบบนี้เลยสักครั้ง และทางเทคนิคแล้ว เค้ายังเวอร์จิ้นอยู่ และนี่ขนาดว่ามือของฉันเล็กกว่าเค้าและก็หมายความว่า นิ้วของฉันก็จะต้องเล็กตามไปด้วย แล้วมันก็แค่สองนิ้วเท่านั้น ในขณะที่เวลาเค้าทำกับฉัน เค้าใช้สามนิ้วและนิ้วใหญ่เสียด้วย แต่ฉันกลับชอบมัน สงสัยว่าฉันจะเป็นพวกมาโซคิสแน่ๆที่ชอบความเจ็บแบบนี้

ฉันเห็นเค้าสะดุ้งเฮือกตอนที่ฉันเข้าไปในตัวเค้า หน้าของเค้าขาวซีดหนักกว่าที่เคยเป็นและเหงื่อชุ่มไปหมด ฉันเห็นมันได้เพราะแสงแดดอ่อนๆที่ส่องทะลุผ้าม่านหน้าต่างอพาร์ทเม้นท์ของเรา แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ยังพยายามส่งสัญญาณทางสายตาให้ฉันทำมันต่อไป หลังจากที่ยอมลงไปนอนกับโซฟาแทนที่ฉันแล้ว ฉันพยายามไม่ส่งแรงของตัวเองไปทั้งหมดกับการทำอะไรกับจุดนั้นของเค้า แต่กลับกัน สะโพกของเค้าขยับขึ้นมากระแทกกับมือของฉันเอง และเร่งจังหวะการโยกของมันจนฉันเกือบตามไม่ทัน เค้าช่วยฉันด้วยการใช้มือของเขาดึงเอวฉันลงมาหา และฉันก็รู้ว่าตัวเองกำลังจะทนไม่ได้แล้ว กับการที่ต้นขาเนียนๆของเขาเสียดสีอยู่กับจุดอ่อนไหวตรงหว่างขาของฉัน มันง่ายมากกับการขยับไปมาบนผิวเนียนนุ่มนั่น เพราะของเหลวที่ออกมาหล่อลื่น จากนั้นการเคลื่อนไหวของสะโพกของเค้าก็เร่งจังหวะเพิ่มขึ้นอีก เล็บของเค้าแทบจะฉีกเนื้อบนหลังของฉันที่เค้ากำลังยึดเหนี่ยวมันไว้ ใช่..มันเกือบจะเป็นเวลาเดียวกันที่ฉันรู้ได้ว่านิ้วของตัวเองทั้งสองถูกบีบรัดจากอวัยวะภายในในตัวของเค้า และมันเป็นจังหวะเดียวกันที่ตัวฉันเองได้ยินเสียงร้องของตัวเองดังออกมา มันดังจนกลบเสียงของเค้าจนหมด สมองของฉันพร่าเบลอไปทันที พร้อมกับที่หมดแรงและทรุดลงนอนทับตัวของเค้า ฉันนำนิ้วทั้งสองของตัวเองออกมาจากจุดนั้นของเค้า ระหว่างที่ยังซบอยู่กับอกอุ่นๆนั่นที่แม้ว่าร่างกายของเค้าจะมีเหงื่อชุ่มไปหมด แต่ก็ยังหอมอยู่ดี แล้วเค้าก็ทำให้ฉันตกใจอีกแล้วของวันนี้ ที่อยู่ๆเค้าก็เอามือข้างนั้นของฉันขึ้นมา ฉันพยายามเปิดเปลือกตาที่อ่อนล้าของตัวเองโดยไม่ยอมกระพริบมัน ระหว่างที่เห็นเค้าดูดนิ้วทั้งสองของฉันที่มันมีของเหลวแห่งความพึงพอใจของเค้าชโลมอยู่ ท่าทางเค้าดูมีความสุขกับมัน

“แอน..” ฉันเรียกเค้า เหมือนอยากให้เค้าได้สติแล้วกลับมาเป็นปกติ ใช่..เค้าดูแปลกมากเกินไป โดยเฉพาะที่เค้าพูดอะไรออกมาอีกนั่น

“เธอจะมีใครก็ได้นะ..ชิซึรุ แค่เธอจำได้ว่า..ฉันเป็นของเธอ..”

แล้วนั่นก็ทำให้ฉันร้องไห้ออกมาอีกจนได้ ฉันกอดเค้าเอาไว้จนแน่น แทบไม่อยากปล่อยไป ดีนะที่วันนี้ทั้งฉันและเค้าไม่ต้องไปทำงาน ไม่อย่างนั้นเราคงจะเกเรกันน่าดู

“เธอจะให้ใครเป็นพ่อของลูกเราล่ะ เรโตะเหรอ..”

เค้าพูดอีกแล้ว.. แต่คราวนี้ ฉันคงจะยอมไม่ได้แล้ว ถ้าจะให้เค้าพูดมันอีกครั้ง ฉันต้องไม่ลืมอีกแล้วว่าฉันจะต้องบอกอะไรกับเค้า บอกกับเค้าว่ามันไม่ใช่อย่างที่เค้าคิด

“แอน.. ฟังนะ มันไม่ใช่แบบนั้น..” ฉันพยายามพูดอธิบายและต้องให้เค้าฟังมันให้ได้ ฉันจึงต้องใช้อะไรปิดปากเค้าไว้ก่อน มือของฉันเองข้างที่เค้ายังจับข้อมือฉันไว้นั่นแหละ เค้าพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วและอดใจรอฟังอะไรที่ฉันกำลังจะพูด ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อควบคุมอารมณ์ความตื่นเต้นของตัวเอง จากนั้นก็จ้องดวงตาสีเขียวน้ำทะเลของเค้าและพูด

“เค้าจะเป็นลูกของพี่กับฉันเท่านั้น.. คนอื่นไม่เกี่ยว..”

คิ้วเรียวสีเงินของเค้าขมวดเข้าหากันอีกครั้งแล้ว และกำลังเอ่ยปากพูดหลังจากที่เค้าดึงมือฉันออกจากปากเค้าได้ แต่ไม่ได้ฉันต้องหยุดเค้าให้ได้ก่อนตอนนี้ ฉันจูบเค้าอีกให้สงบ และมันก็ได้ผล เค้าเบลอไปอีกแล้ว ฉันยิ้มกับผลงานของตัวเอง และแล้ว..ฉันก็สามารถทำให้ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลคู่สวยนั้นตกใจและดีใจไปพร้อมกับ เมื่อฉันสามารถจบเรื่องเล่าที่ฉันพยายามอยู่นานกว่าจะพูดมันได้จบนี้

“เพราะว่า..เค้าจะเกิดมาในท้องของฉัน จากดีเอ็นเอของพี่ ด้วยการผสมเทียมแบบใหม่ของสถาบันวิจัยของอลิสซ่า ที่นี้พี่เข้าใจได้รึยัง.. ฉันไม่ได้จะไปมีใครที่ไหน..”

และเร็วเกินกว่าที่ฉันจะคิดหรือคาดการณ์ได้ มารู้ตัวอีกทีเค้าก็อุ้มฉันขึ้นเหมือนเด็กเล็กๆและวางฉันลงกับตัวของเค้า กอดไว้จนแน่น ฉันไม่บ่นเลย ถึงจะหายใจได้ยากแค่ไหนก็ตาม ยิ่งได้ฟังคำพูดที่ออกมาจากปากของเค้าแบบนี้

“ฉันจะมีลูกแล้ว.. ลูกของเรา..”

แต่นั่นก็นานมาแล้วกับความทรงจำในครั้งนั้น แล้ววันนี้เค้าไปอยู่ไหนกันนะ วันสำคัญแท้ๆ วันนี้วันครบรอบวันแต่งงานสองปีของเรา แต่พี่ก็เอาแต่ทำงาน ฉันถอนหายใจและมองต่ำลงที่ท้องของตัวเอง ท้องของฉันไม่ได้แบนราบอีกต่อไปแล้ววันนี้ หลังจากวันนั้นที่เราเข้าใจกัน ฉันยิ้มกับความทรงจำวันที่ฉันขอฉันทำสิ่งนี้ ฉันส่ายหน้าเล็กน้อยและเริ่มลูบไล้หน้าท้องที่พองโตเหมือนลูกบอลของตัวเอง อีกไม่กี่เดือนแล้ว เราจะได้พบกัน เราจะได้อยู่ด้วยกันสามคน

“แต่ปะป๊าของลูกไปอยู่ไหนกันนะ..ลูกจ๋า..”

และไม่นานเกินกว่าจะที่ฉันจะบ่นขึ้นใหม่หรือส่งเสียงถอนหายใจดังๆอีกครั้ง เสียงของเค้าก็ดังขึ้น

“กลับมาแล้ว.. เธออยู่ไหน..ชิซึรุ..”

ฉันยิ้มและส่ายหน้าไปมาเพราะคำถามเดิมๆของเค้า แต่ก็ตอบกลับไปเหมือนเดิมทุกที

“อยู่ที่นี่.. ในครัว.. เดี๋ยวออกไปนะ ไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน ฉันเตรียมน้ำอุ่นให้พี่แล้ว..”

แต่ระหว่างที่ฉันกำลังเตรียมน้ำชาเพื่อออกไปต้อนรับเค้าเหมือนทุกวันที่เค้ากลับมาจากไปทำงาน ฉันก็รู้สึกว่าแขนยาวๆสองข้างแทรกลำตัวฉันเข้ามากอดตัวฉันไว้จากด้านหลัง และรู้สึกถึงปลายจมูกโด่งๆของเค้าสัมผัสกับแก้มของตัวเอง ตัวของฉันร้อนผ่าวกับแค่สัมผัสแบบนี้ คงเพราะฮอร์โมนที่มากขึ้นของผู้หญิงที่ตั้งท้อง แต่ฉันไม่ควรเสี่ยงที่จะทำอะไรเวลานี้ โดยเฉพาะกิจกรรมที่ชื่นชอบบนเตียงนั่น ฉันยอมห่างจากมันเพื่อลูก เหมือนที่เค้าก็ยอม แต่แล้ว..อะไรที่เกิดขึ้นเวลานี้มันเหมือนไม่ใช่อย่างที่ตกลงกันไว้ เพราะเค้าไม่ได้หยุดแค่หอมแก้มฉันเหมือนที่เคยทำทุกวัน เค้ากำลังไซ้ซอกคอ และฉันก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะทนไม่ได้ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งมีชีวิตเล็กๆในตัวของฉัน ฉันจึงพยายามที่จะหยุดมัน ก่อนที่จะหยุดไม่ได้

“แอน.. อย่าสิ.. ที่เราตกลงกันแล้วไง..จำไม่ได้เหรอ..” ฉันพยายามแล้ว แต่เค้าไม่.. เค้าซุกไซ้อยู่ด้านหลังของฉัน จนฉันต้องหันกลับมาจ้องหน้าเค้า แต่แปลกที่เค้ายังทำหน้าไร้เดียงสาอยู่ได้ ทั้งที่ฉันเห็นอะไรในดวงตาคู่นั้น เค้าไม่ยอมหยุดมันแน่ ฉันรู้....

แต่ที่ฉันไม่รู้ก็คือ.. เค้าจะพูดแบบนี้ออกมา

“ก็อลิสซ่าบอกว่า... เธอจะคลอดง่ายกว่า ถ้าฉันทำแบบนี้..”

และทำให้ฉันหัวเราะออกมาได้ ในเวลาที่เค้าทำท่างง แต่แล้วเราก็หัวเราะพร้อมๆกัน หลังจากที่ฉันกระซิบข้างหูของเค้า เค้าพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายและย่อตัวลงอุ้มฉันที่ตัวหนักมากขนาดนั้นเข้าไปในห้องนอนของเรา แล้วฉันคงไม่ต้องเล่าอีกใช่รึเปล่า ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในห้องนอนของเรา แค่เสียงของฉันที่ดังออกมานอกประตูห้องนอน คงบอกได้แล้วทุกอย่าง

แล้วเจอกันนะคะ..ลูกสาว.. อีกไม่นาน..รอหน่อยนะ..เคียวจัง..

แต่....

“แอน.. แรงๆหน่อยสิ.. แบบนี้ฉันจะคลอดยากนะ.. เร็วๆเข้า..”

“อา..ได้.. โอเค...มะม๊า...”

“แอน..เดี๋ยว..!”

“อะไรล่ะ..ชิ-ซึ-รุ..”

“สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานของเราค่ะ..ปะป๊า..”

“อา...ฉันรักเธอ..”

End.