The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.3
Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa
Rate : M
Genre : Drama - Ramance
By : Anhy
My Curse : Alyssa’s POV
ฉันไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองถูกสาปให้เจอแต่ความโชคร้าย แม้ฉันจะเป็นแวมไพร์แบบนี้ ฉันเกิดมาเป็นลูกคนที่สามของท่านเคาท์ เอนริค ลู วิโอล่า ซึ่งเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในหมู่แวมไพร์ด้วยกันในรุ่นนั้น ฉันต่างจากพี่สาวสองคนของฉัน ด้วยต้นกำเนิด ที่เป็นครึ่งมนุษย์กับแวมไพร์ ท่านแม่ของพวกเค้าเป็นมนุษย์ธรรมดา ส่วนฉันเป็นแวมไพร์โดยสายเลือด เกิดจากท่านพ่อที่เป็นแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์กับท่านแม่ที่เป็นแบบเดียวกัน ทำให้ฉันแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์เพียงคนเดียวในลูกสามคนของท่านพ่อ
พี่สาวสองคนของฉันเป็นฝาแฝดกัน แต่หน้าตาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง พี่คนโตของฉัน หน้าตาเหมือนท่านพ่อมาก ซึ่งก็เลยทำให้ฉันหน้าตาเหมือนเค้าด้วย เพราะฉันเหมือนท่านพ่อ ทั้งสีผมและสีตา ฉันมีตาสีฟ้าครามและผมสีทอง แต่เค้า..พี่คนโตของฉัน เค้ามีผมสีเงินและตาสีเขียวน้ำทะเล ตาเค้าดุเหมือนท่านพ่อ นิสัยก็เหมือนกัน และฉันกลัวเค้า ซึ่งฉันจะบอกตอนหลังว่า..เพราะอะไร..
พี่คนรองของฉัน เธอชื่อ..ชิซึรุ เธอหน้าตาไม่เหมือนพี่คนโตเลยสักนิด แม้จะเป็นฝาแฝดกัน เธอน่ารักมาก ไม่ใช่เพราะขนาดตัวที่เธอตัวเล็กกว่าฉันและแอน ใช่..แอนคือพี่คนโต ฉันไม่อยากพูดถึงเค้าตอนนี้ แล้วฉันจะบอกว่าทำไม..
ชิซึรุเป็นคนน่ารัก ฉันชอบนิสัยของเธอ ฉันเคยเจอเธอไม่กี่ครั้งตอนยังเด็กด้วยกัน ตอนที่ฉันไปกับท่านพ่อและพี่คนโต เวลาที่ท่านไปหาท่านแม่ของสองฝาแฝด ฉันสะดุดตาตั้งแต่ที่เห็นสีตาของพี่สาวคนนี้ มันเป็นสีแดงเข้ม แต่สวยมากกว่าเวลาที่สีตาของฉันเปลี่ยนไปเมื่อฉันกลายร่างเป็นตัวตนที่แท้จริงของฉัน..แวมไพร์ สีตาของชิซึรุ ในภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Scarlet, Ruby, Crimson หรือ Cardinal เวลาที่เธอยิ้มหรือหัวเราะ ดวงตาที่กลมโตสีแดงคู่นี้จะเป็นประกายสดใส และก็ทำให้โลกของฉันดูสดใสไปด้วย และก็เพราะนิสัยที่ขี้เล่น เป็นกันเองแบบที่แอนไม่มีนั่น ทำให้ฉันชอบเธอมากกว่าพี่สาวคนโต อยู่กับแอนที่ปราสาทหลังใหญ่ ฉันก็คล้ายเหมือนอยู่คนเดียว แต่ไม่เป็นไร เพราะในเวลาที่ฉันเหงา ฉันจะนึกถึงเธอคนนี้ พี่สาวคนรอง ฉันรักเธอ
ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถมีความรักได้เหมือนคนอื่นๆทั่วไป แม้ว่าแวมไพร์จะมีสิทธิ์ที่จะสามารถรักใครก็ได้เหมือนมนุษย์ธรรมดา แต่ว่า..สำหรับฉันแล้ว เรื่องความรักเหมือนจะไม่สำคัญเท่าหน้าที่ ฉันต้องแต่งงานกับแวมไพร์เพศชายที่เป็นสายเลือดบริสุทธิ์เหมือนกัน ตามกฎเกณฑ์ของการสืบเชื้อสายแวมไพร์เลือดแท้ อย่างที่ฉันได้บอกไว้ในตอนแรกแล้ว ฉันต้องทำ ถึงจะไม่อยากทำ ฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย และฉันรักเธอ..พี่สาวคนรอง ฉันรักชิซึรุ
แต่ฉันบอกใครไม่ได้ว่าฉันรักพี่สาวคนรองของตัวเอง มันผิด ผิดทั้งกฎระเบียบที่ฉันต้องทำตามอย่างเคร่งครัดนั่น ผิดศีลธรรมตามอย่างที่เราก็ยึดคล้ายกับวัฒนธรรมของมนุษย์ ที่คงจะไม่รักชอบพี่น้องหรือญาติมิตรตัวเอง แต่สำหรับแวมไพร์อย่างฉัน มันอาจจะเป็นข้อยกเว้นก็ได้ แต่ไม่หรอก..ฉันบอกพี่สาวคนนี้ของฉันไม่ได้เด็ดขาดว่า ฉันคิดอะไรกับเธอแบบนี้ เธอคงจะไม่ชอบใจ และถ้าเลือกได้ระหว่างฉันกับแอนแล้ว ชิซึรุก็คงจะเลือกแอนแน่ๆ เวลาที่แอนอยู่ด้วย เธอเหมือนไม่ค่อยเห็นฉันในสายตา แต่ว่า..ฉันก็รู้ตัวเองดี เพราะเค้าสองคนเป็นฝาแฝด ย่อมต้องมีอะไรที่ผูกพันกันแน่นแฟ้นมากกว่า
และด้วยเหตุที่ฉันบอกใครไม่ได้ว่าฉันคิดอะไรกับชิซึรุ ฉันจึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวและรอเวลาที่ท่านพ่อจะพาคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยมาให้ ฉันยอมรับชะตาที่ถูกสาปไว้แบบนี้อย่างจำยอม แม้ว่า..เวลาที่ฉันคิดถึงตอนตัวเองมีเซ็กซ์กับผู้ชายมันจะน่าขยะแขยงมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ช่างมันเถอะ ตัวฉันตอนนี้ก็เหมือนไม่ใช่ของฉันอยู่แล้ว ฉันเหมือนแม่วัวพันธุ์ดีที่รอพ่อพันธุ์ดีเหมือนกันมาผสมพันธุ์และให้กำเนิดลูกเท่านั้นเอง ช่างเป็นโชคชะตาที่โหดร้ายเหลือเกิน ฉันควรจะร้องไห้ดีหรือไม่ ไม่หรอก..ฉันชินกับมันแล้ว หน้าที่ของฉัน
ฉันอยู่กับพี่สาวคนโตตามลำพังเพียงสองคนในปราสาทหลังใหญ่ในประเทศอังกฤษที่ที่ท่านพ่อยกให้เค้า เพื่อทำหน้าที่แทนท่านในเกือบทุกอย่างที่เค้าทำได้ แอน..ถึงแม้จะเป็นแวมไพร์เลือดผสมระหว่างมนุษย์และแวมไพร์เลือดแท้ แต่เค้าก็เป็นอะไรที่มากกว่า แวมไพร์ลูกครึ่งอย่างแวมไพร์คนอื่นๆ หรือแม้กระทั่งน้องสาวฝาแฝดของเค้าเอง เพราะเค้าผ่านการเลือกและการทำพิธีทางไสยเวทย์มาอย่างสมบูรณ์ และเค้าเป็น..ปีศาจร้ายตัวจริงที่น่ากลัวมากสำหรับฉัน..จอมมารแห่งรัตติกาล
จริงๆแล้ว แอนไม่ได้น่ากลัวอะไรเท่าไหร่ในตอนที่เค้ายังอยู่ในร่างของมนุษย์ปกติ เพียงแต่บุคลิกที่เหมือนท่านพ่อ นิ่งเงียบและเยือกเย็น ไม่ค่อยพูดค่อยจา ทำให้เค้าเหมือนไม่ค่อยน่าเข้าใกล้เหมือนแฝดน้องของเค้า แต่ในฐานะที่เค้าเป็นพี่สาวของฉัน แม้คนละแม่ ฉันก็รักและเคารพเค้ามาก เราสองคนต้องออกงานด้วยกันบ่อยครั้ง ในการทำธุรกิจของบริษัทของเรา จนทำให้เค้าได้แฟนสาวมาระหว่างที่เดินทางทำธุรกิจ แต่เค้าสองก็อยู่ด้วยกันในปราสาทหลังใหญ่ของพวกฉันได้ไม่นานนัก แฟนของแอนเสียชีวิตในคืนหนึ่ง ซึ่งฉันก็พอจะเดาได้ว่าเพราะอะไร แม้ตัวแอนเองจะไม่เคยพูดถึงมัน ใช่..เค้าฆ่าเธอเอง ไม่ใช่สิ..ปีศาจในตัวเค้าเป็นคนทำ จอมมารรัตติกาลทำ.. เหมือนที่ทำกับฉัน..
ฉันท้อง.. ฉันตกใจมากกับความจริงในเรื่องนี้ ทั้งที่ฉันเป็นแวมไพร์ เป็นสายเลือดบริสุทธิ์ที่ท่านพ่อตั้งใจให้เกิดมาสืบต่อสายเลือดบริสุทธิ์ของท่าน ฉันมีหน้าที่ต้องแต่งงานกับแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์เหมือนกัน เพื่อให้กำเนิดเชื้อสายของฉัน ตามกฎเกณฑ์ของแวมไพร์เลือดแท้ แต่มันคงเป็นอย่างที่ท่านพ่อวางแผนไว้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เมื่อฉันท้องกับ..เค้า
คืนนั้นเป็นคืนที่โหดร้ายมากที่สุดในชีวิตของฉัน และทำให้ฉันได้รู้ว่าตัวฉันโดนสาปอย่างแท้จริง ฉันเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำเพื่อถนอมกำลังตัวเองไว้ จากอาการขาดเลือด ที่เลือดสำรองสำหรับฉันกับพี่สาวคนโตของฉันไม่พอสำหรับพวกเราสองคน ทำให้เราต้องแบ่งกัน แต่มันไม่พออิ่ม ซึ่งสำหรับเค้ามันคงช่วยให้เค้าไม่หิวได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เค้าต้องการมันมากกว่าที่ฉันต้องการ เพราะเค้าเป็นอย่างที่เค้านั่นแหละ จอมมารแห่งรัตติกาล
คืนวันเพ็ญพระจันทร์เต็มดวง มันควรจะเป็นช่วงเวลาโรแมนติกที่จะได้อยู่กับคนรักสองคน แต่ฉันกลับต้องอยู่กับเค้า.. พี่สาวของฉัน.. แอนเข้ามาหาฉันในห้อง มาแบบที่ฉันหวาดกลัวเค้ามาก เค้ามาในร่างของแวมไพร์ แต่นั่นคงไม่น่ากลัวมากนัก สำหรับเรื่องที่ฉันคิดไว้ว่าเค้าจะต้องกัดคอฉันเพื่อกินเลือดของฉัน ดับกระหายของเค้า แต่เมื่อเค้าได้เลือดของฉันไปมากพอแล้ว เค้าก็น่าจะหยุดและกลับไป แต่ไม่..เค้ายังอยู่ นอนกับฉัน..
เค้าไม่ได้ใช้เขี้ยวกับคอของฉันแล้วหลังจากที่เค้าอิ่ม แต่เค้าใช้ลิ้นไล้ไปตามคอของฉันจนฉันรู้สึกสั่นไปหมดและหัวใจเต้นแรงจนดังเข้ามาในสองหู มือเย็นๆของเค้ากำลังแทรกเข้ามาสัมผัสตัวฉัน ฉันพยายามปัดป้องไม่ให้เค้าทำ และตะโกนห้าม แต่ไม่สำเร็จ ฉันพูดอะไรไม่ได้อีกต่อไป เมื่อเค้าจูบฉัน กลิ่นคาวเลือดของฉันยังติดอยู่ในปากของเค้า มันรสชาติดีทีเดียว ฉันได้ลิ้มรสชาติเลือดตัวเองก็คราวนี้ และจากที่ฉันพยายามจะผลักตัวเค้าให้ห่างออกไป ฉันกลับดึงเค้าเข้ามาหาเองด้วยการใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองจับใบหน้าเค้าให้อยู่กับฉัน ฉันเริ่มจูบตอบเค้าและปล่อยให้ลิ้นของเค้าเข้ามาในปาก ลิ้นของฉันเองก็อยู่ในปากของเค้าเหมือนกัน ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่ร่างกายของฉันมันเป็นไปเอง ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า ครั้งแรกของฉันกับเรื่องแบบนี้ ร่างกายของฉันจะเป็นไปได้ขนาดนี้ ฉันเหมือนผู้หญิงหน้าไม่อายเลย แต่เวลานั้นฉันไม่สนใจ และฉันต้องการเค้ามากในตอนนี้ ฉันต้องการแอน..
ระหว่างที่ฉันและเค้าจูบกันอยู่ ฉันรู้สึกได้ถึงเขี้ยวคู่คมของเค้าที่ใช้กัดคอฉันเมื่อครู่ในเวลาที่เราจูบกัน แต่ฉันไม่กลัวเค้าหรอกตอนนั้น เพราะฉันก็มีเขี้ยวแล้วเหมือนกัน ใช่..ฉันกลายร่างเป็นแวมไพร์เหมือนเค้าแล้ว เราจูบกันนานมากเหมือนไม่ได้หายใจ ในตอนนั้นฉันยอมรับเลยว่าฉันกำลังต้องการแอนมาก และต้องได้เดี๋ยวนี้ด้วย
เค้าจับหน้าอกฉัน บีบมันอย่างแรง ฉันเจ็บแต่ไม่รู้ทำไม ฉันอยากให้เค้าจับ อยากให้เค้าบีบมันอีก และเค้าก็ทำมันโดยที่ฉันไม่ต้องบอก แต่เค้าก็ทำเรื่องให้ฉันตกใจได้ไม่หยุด หลังจากที่เค้าถอดเสื้อผ้าฉันออก ตอนที่เค้าเหวี่ยงฉันลงกับเตียงแล้ว ฉันก็รีบถอดของเค้าออกเหมือนกัน และมันก็เหมือนฉันได้เห็นตัวเองในแบบที่มีเส้นผมสีเงิน แต่มาในแบบที่ดุมากๆ เค้าระดมจูบฉันอย่างไม่ยั้ง เนื้อตัวเปล่าๆของเราเสียดสีกัน มันทำให้ความรุ่มร้อนในตัวฉันเพิ่มมากขึ้น แต่ในระหว่างที่ฉันถูกเค้าทั้งจูบปากและหน้าอกแบบนั้นอย่างต่อเนื่อง จนอารมณ์ของความต้องการในเรื่องเซ็กซ์ของฉันถึงขีดสุด ฉันก็รู้สึกเสียวตรงพื้นที่ตรงหว่างขาของตัวเอง มันเป็นความเจ็บแปลกๆ มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแบบนี้ ฉันรู้สึกว่ามันมีของเหลวบางอย่างออกมาจากตัวฉันตรงจุดนั้น แต่แล้วไม่นาน ฉันก็ต้องตกใจมากขึ้น ที่เหมือนมีอะไรแทรกเข้ามาตรงหว่างขาของตัวเอง ฉันเจ็บและตกใจมาก เลยร้องออกมาแทรกกับเสียงครางของฉันที่มันดังมากอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไรที่เข้ามาในตัวของฉัน แต่รู้ว่ามันมาจากแอน เพราะเค้าอยู่บนตัวฉันและกำลังจูบหน้าอกฉันอยู่ จากนั้นฉันก็เลิกสนใจความเจ็บตรงหว่างขา หรือไม่ฉันอาจจะชาจนไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บมากขนาดไหนที่ถูกสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในส่วนอ่อนไหวที่สุดของร่างกาย ฉันไม่เห็นว่ามันคืออะไร ของที่มาจากแอนนั่น ขนาดนั้นของมันคงจะใหญ่เหมือนกัน เพราะฉันเจ็บตอนแรกที่มันผ่านเข้ามาในตัว แต่ก็คงเป็นเพราะของเหลวที่ออกมาช่วยในการหล่อลื่นระหว่างที่มีความต้องการในเรื่องเซ็กซ์ ทำให้ฉันไม่รู้เจ็บมากเท่าที่ควรรู้สึก
ฉันรู้สึกว่าสะโพกของฉันมันขยับขึ้นและลงเพื่อรับกับการขยับของสะโพกของแอนที่พาอะไรของตัวเค้าเข้ามาอยู่ในตัวฉัน การเคลื่อนไหวของตัวฉันและเค้าเข้าสู่จังหวะที่เข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ และฉันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แอนรุกหนักมากใช่ช่วงหลังๆของการสอดใส่ของเค้า ซึ่งฉันก็ชอบ มันทำให้รู้สึกดีมากขึ้นและยิ่งมากขึ้น จนกระทั่งมันถึงขีดสุดของตัวฉันแล้ว ฉันเผลอออกแรงจิกหลังเปล่าๆของแอนอย่างแรง และคาดว่าเค้าคงจะเป็นแผลแน่ๆ แต่เค้าคงไม่ได้สนใจมันเหมือนกับฉัน เพราะที่ฉันเป็นแบบนั้นมันเพราะฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อถึงจุดสุดยอดของการมีเซ็กซ์ครั้งแรกของฉัน มันเหมือนโลกทั้งใบมันขาวโพลนไปหมด และตัวฉันก็สั่นหลังจากที่เสียงของฉันคล้ายระเบิดออกไปจากลำคอ แต่ฉันก็ดีขึ้นเมื่อได้ใช้เขี้ยวกับตัวเองกับคอของแอนและดื่มเลือดของเค้า ฉันยังต้องรับจังหวะของการขยับเข้าและออกของส่วนนั้นที่แอนสอดใส่เข้ามาต่อไปอีก ถึงจะได้ยินเสียงของเค้าครางออกมาเบาๆตอนที่ฉันรู้สึกว่าอวัยวะภายในของฉันมันบีบรัดตัวเอง ใช่..มันเป็นกลไกลปกติของร่างกายผู้หญิง เมื่อถึงจุดออกัสซึ่ม มดลูกของพวกเราจะบีบรัดตัวเองและแน่นอน มันคงจะต้องบีบรัดสิ่งที่อยู่ภายในของมันด้วย และเค้าก็คงรู้สึก ถึงได้ส่งเสียงครางออกมา แต่ทว่ามันคงยังไม่พอสำหรับเค้าแน่ๆ เค้ายังขยับสะโพกเข้าหาฉันอยู่ และเหมือนจะหนักกว่าก่อนที่ฉันจะถึงจุดสุดยอดของฉัน แต่ถึงฉันจะเสร็จสมกับความใคร่ในครั้งแรกแล้ว ฉันก็ยินดีที่จะให้เค้าอยู่ในตัวฉันอยู่ ฉันยังรู้สึกดีกับมัน อาจเพราะฉันเริ่มชอบมันแล้วก็ได้ เพราะว่าฉันเริ่มมีอารมณ์ขึ้นอีกครั้ง จากการที่ตัวฉันเสียดสีกับตัวแอน และเค้าจะรู้มั้ยว่า ในตอนที่เค้าส่งเสียงร้องของเค้าออกมาในตอนที่เค้าถึงจุดที่สุดของความพึงพอใจของเค้า ฉันก็ถึงด้วย..อีกครั้ง แล้วในตอนนั้นเองที่แอนถึงจุดไคลแมกซ์ของเค้า ฉันรู้สึกได้ว่ามีของเหลวบางอย่างเข้าสู่ตัวเอง จากส่วนพิเศษของเค้านั่น ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร ฉันไม่สนใจมันด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว และเค้าก็คงเหมือนกัน
แอนทิ้งตัวลงทับตัวฉันด้วยท่าทางของคนหมดแรง หลังจากที่เค้าสำเร็จความใคร่ของเค้า พร้อมกับที่ฉันรู้สึกว่าของบางอย่างตรงหว่างขาของฉันหายไปแล้ว และตอนนี้นอกจากที่ฉันจะรู้สึกเหนื่อยการร่วมรักในครั้งแรก ฉันยังรู้สึกชาตรงของสงวนของตัวเอง แต่มันยังไม่รู้สึกเจ็บอะไร ฉันกอดแอนไว้ในขณะที่เขานอนนิ่งไม่เคลื่อนไหวบนตัวฉัน เหมือนยังต้องการการสัมผัสจากตัวเค้าอยู่ อยากรู้สึกถึงตัวของคนที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรกของชีวิต แต่เมื่อสติของฉันกลับคืนมา ฉันก็เริ่มเสียใจ ฉันนอนกับพี่ของฉันเอง เหมือนสัตว์เดรัจฉาน และมันยิ่งรู้สึกเจ็บที่ใจมากกว่าที่ร่างกายของฉันรู้สึก หลังจากที่ได้มองเห็นสีหน้าและแววตาของเค้า เมื่อแอนขยับตัวลุกขึ้นจากตัวฉัน ฉันไม่อยากให้เค้าลุกขึ้นเลย ฉันรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก และยิ่งเหงามากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงนุ่มๆของเค้าเอ่ยพูดกับฉัน
“อลิสซ่า.. พี่ขอโทษ..!”
น้ำตาของฉันไหลออกมาเอง ในตอนที่เค้าพูดคำประโยคนี้และไล้ปลายนิ้วสวยๆของเค้าบนแก้มของฉัน ฉันพูดไม่ออก ได้แต่ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอาบแก้มตัวเอง คงเพราะสายตารู้สึกผิดจากดวงตาแสนสวยของเค้าและสีหน้าไม่ดีของเค้า มันทำให้ฉันรู้ว่า เค้าไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเรื่องแบบนี้กับฉันเลย มันเป็นความผิดพลาด ครั้งที่ร้ายแรงที่สุดแล้วสำหรับตัวเค้า ใช่..เพราะเค้านอนกับฉันที่เป็นน้องสาว
ฉันรู้สึกแย่ แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่เค้าเข้ามากอดฉันแน่นๆและร้องไห้หนักๆ ฉันสงสารเค้าและกอดตอบและบอกกับเค้าว่าไม่เป็นไร ใช่..เพราะฉันไม่ได้โกรธอะไรเค้า ฉันโกรธตัวฉันเองที่ยอมให้เค้าได้สิ่งสำคัญของฉันไป และเหมือนฉันจะดีใจด้วยซ้ำที่เป็นเค้าที่ได้มัน ไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันค่อนข้างจะไม่ชอบ แต่มันจะบอกได้ว่า ต่างกันได้หรือเปล่า ในเมื่อฉันก็ถูกกระทำเหมือนกับว่า ฉันนอนกับผู้ชาย เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะ เพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่า ฉันไม่อยากให้แอนไปไหนเลย ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเค้าแล้ว แต่เค้าคงไม่ได้รู้สึกแบบนั้น และฉันคงจะต้องยอม..
ฉันเห็นสีหน้าและแววตาของเค้าที่รู้สึกผิดแบบนี้ ฉันจึงเลือกที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบของเค้าที่เสนอมาให้ เค้าทำท่าเหมือนจะบอกท่านพ่อในเรื่องของเรา แต่ฉันห้ามเค้าเอง ใช่..เพราะเค้าไม่ได้รักฉัน เค้าแค่ต้องการเซ็กซ์ อย่างเดียว ฉันรู้.. ฉันเองก็เหมือนกันในตอนแรก แต่..ตอนนี้ฉันต้องการเค้าแล้ว แม้จะไม่ได้รักเค้าแบบนั้นก็ตาม เพราะอะไรเหรอ.. เพราะเค้าเป็นสามีของฉัน แต่สำหรับเค้า ฉันคงไม่ใช่อะไรเลย ไม่ใช่ภรรยา เป็นแค่เครื่องรองรับอารมณ์ใคร่..
หลังจากที่เค้าออกจากห้องของฉันไป ฉันนั่งเงียบๆอยู่คนเดียวพิงหัวเตียง ยังไม่หาอะไรมาใส่ไว้บนตัวของตัวเอง แสงแดดของยามเช้าเริ่มส่องผ่านผ้าม่านหน้าต่างห้องเข้ามา ทำให้ดวงตาที่สามารถมองเห็นได้แม้ในความมืดของฉัน ได้เห็นอะไรสว่างมากขึ้น แต่ฉันไม่ตกใจกับสิ่งที่เห็นมากนัก แม้มันจะเป็นคราบเลือดบนที่นอน ผ้าปูที่นอนของฉันมีแต่เลือด ที่ฉันไม่ตกใจที่เห็นรอยเลือดมากมายแบบนี้ ก็เพราะฉันได้กลิ่นคาวของมันตั้งแต่ที่ฉันถูกเค้ากัดคอ แต่มันก็คงไม่ใช่เลือดของฉันในตอนที่ถูกแอนกัดหรอกบนที่นอนนี่ คราบเลือดเหล่านี้มันเป็นร่องรอยของการมีเซ็กซ์ครั้งแรกของฉัน ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันเสียเลือดไปมากกับการสูญเสียความบริสุทธิ์ให้เค้า คงเพราะความรุนแรงของเค้าที่ทำกับฉัน ฉันไม่โกรธเค้าหรอกที่เค้าทำกับฉันแรงๆแบบนั้น ฉันชอบมัน ฉันเริ่มรู้ตัวแล้วว่า ฉันชอบความรุนแรงของเรื่องนี้ และฉันชอบเค้ากับสิ่งที่เป็น ถึงจะเห็นเนื้อตัวของตัวเองเขียวช้ำขนาดไหน และมีรอยเขี้ยวขีดข่วนตามหน้าอกและหน้าท้องก็ตาม แล้วก็ความเจ็บตรงหว่างขาของฉันอีก แต่นี่มันก็แลกมาด้วยความรู้สึกดีแบบนั้น ใช่..ฉันชอบเค้า ฉันชอบแอน.. แต่ฉันคงจะไม่ปล่อยให้เค้าได้ทำแบบนี้อีกแล้ว เพราะฉันเห็นว่าหน้าตาเค้าบอกอะไรออกมาบ้าง เหมือนกับที่ดวงตาของเค้าบอกฉัน ฉันอ่านใจคนอื่นได้ แม้ในปกติฉันจะอ่านใจแอนไม่ได้ก็ตาม แต่ตอนนั้น ฉันอ่านเค้าออก เค้าไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องนี้ เค้ารู้สึกผิด และฉันก็ไม่ควรจะอยู่ที่นี่ให้เป็นการเสี่ยงกับเรื่องผิดครั้งที่สองหรือสามเกิดขึ้น ฉันจึงเลือกที่จะไป ฉันตัดสินใจกลับไปอยู่กับท่านพ่อที่ทรานซิลเวเนีย อยู่ในห่างจากเค้า แม้จะรู้ตัวดีว่า จะต้องคิดถึงเค้าแน่ๆ คิดถึงสัมผัสเหล่านี้ คิดถึงคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของฉัน แต่อย่าดีกว่า ฉันไม่ต้องการให้เค้ามารับผิดชอบกับเรื่องที่เค้าไม่ได้ตั้งใจ และที่สำคัญฉันก็ไม่ได้ชอบเค้าถึงขนาดจะเรียกว่า “รัก” ได้ ฉันรักอีกคนมากกว่าอยู่ดี ฉันยังรักพี่สาวคนรองของฉันอยู่ แอบรักอยู่เงียบๆ ..ชิซึรุ..
หลังจากที่ฉันหนีเค้าไปอยู่กับท่านพ่อที่ทรานซิลเวเนียได้ประมาณสองสามวัน ฉันก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนไปในตัวเอง ฉันต้องการเลือดเพิ่มมากขึ้นและหิวบ่อย มีอาเจียนในตอนเช้าทุกวัน ฉันแปลกไปจนท่านแม่สงสัย ท่านแม่ของฉันคนเดียว ไม่ใช่ของแอนหรือของชิซึรุ
ถึงแม้ในเวลานั้น วิทยาการทางการแพทย์จะยังไม่เจริญก้าวหน้าเหมือนสมัยนี้ แต่ก็พอจะสามารถตรวจได้ว่า ฉันเป็นอะไร และฉันก็ตกใจกับมัน เหมือนที่ท่านพ่อกับท่านแม่ตกใจ ไม่ใช่สิ..ฉันจะต้องตกใจมากกว่าที่ฉัน..ท้อง
ฉันตกใจที่ฉันไม่ได้นอนกับผู้ชายและไม่เคยนอนกับคนอื่นเลย นอกจากเค้าเท่านั้น และนั่นก็ทำให้ฉันแน่ใจได้เลยว่า..ฉันท้องกับเค้า ฉันท้องกับแอน.. แต่มันเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเค้าเป็นผู้หญิง..เหมือนฉัน..
ท่านพ่อคาดคั้นฉันให้บอกความจริง เมื่อท่านรู้ว่าฉันท้อง ท่านต้องการรู้ตัวพ่อเด็กว่าเป็นใคร ใช่แวมไพร์เลือดแท้ที่ท่านหมายมั่นให้ฉันแต่งงานด้วยหรือเปล่า แต่ท่านก็ตกใจสุดขีดในชีวิตของท่าน เมื่อท่านรู้ความจริงว่า ฉันท้องกับใคร และมันก็ทำให้ฉันรู้ว่า ทำไมฉันถึงท้องกับพี่สาวตัวเองได้ ท่านพ่ออธิบายว่า ท่านทำให้แอนมีความสามารถพิเศษในเรื่องนี้ในคืนวันเพ็ญ และมันก็เป็นคืนนั้นเองที่ฉันถูกเค้า..ข่มขืน
แล้วฉันจะทำยังไงดีกับเรื่องนี้ที่ฉันท้องกับเค้า.. แอนควรจะรู้เรื่องนี้มั้ย.. ฉันควรจะบอกเค้าหรือไม่..
แต่ยังไงฉันก็ต้องยอมรับแล้วใช่มั้ยว่า..ฉันมีลูกกับเค้า..
มีลูกกับจอมมารแห่งรัตติกาล.. เจ้าของคำสาปสำหรับตัวฉันใช่มั้ย..
To be continue….
2 ความคิดเห็น:
โอโย๊ะโย๋~~~~ เมื่อวานเป็นเรื่องของจอมมารรัตติกาล วันนี้เป็นคิวของแวมไพร์เลือดแท้อลิสซ่าเหรอเนี่ย.. แต่ทั้งสามตอนที่ผ่านมานี่ ตัวเอกก็ยังคงมีแอนจังร่วมอยู่ด้วยทุกตอนเลยนะเนี่ย.. แต่มันจะขาดไปได้ยังไง เพราะต้นกำเนิดของเรื่องมันของคือ "The phantom of the night" ใช่.. เป็นเรื่องของการมีตัวตนอยู่ของจอมมารผู้ยิ่งใหญ่ในเหล่าแวมไพร์ทั้งปวง..
พี่่น้องสาวสวยสามคนนี่ช่างน่าหลงใหลเสียนี่กระไร คนโตช่างสุขุมนุ่มลึกเหมาะสมกับการเป็นผู้นำ คนรองสวยหวาน ขี้เล่น น่ารัก และคนเล็กขรึมแต่ก็ยังมีแววของความสดใสในดวงตา แบบนี้จะไม่ให้ข้าพเจ้าหลง ข้าพเจ้าทำไมได้หรอกนะ ขอบอกไว้เลย ไรเตอร์.. อิอิ..
แต่อลิสซ่าดันกลัวพี่คนโตซะอีกนี่สิ ความกลัวนี้มันคงมาจากความสุขุม ความดุ และความน่าเกรงขามของแอนที่มีอยู่ในตัวสินะ เพราะแอนเองต้องทำหน้าที่ปกป้องทุกคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาทุกคน ถึงท่านพ่อได้มอบหมายไว้ให้ตั้งแต่ได้กำเนิดเกิดมาในฐานะลูกคนแรก.. และก็ไม่แปลกอีกนั่นแหละที่อลิสซ่าจะหลงพี่สาวคนรองมากขนาดที่เก็บไปฝัน เพราะคนนี้น่ารักนี่นา แตกต่างกับแอนราวฟ้ากับดินแบบนี้ ยิ้มง่าย พูดเก่ง ขี้เล่น นี่คงเป็นส่วนที่อลิสซ่าชอบชิจังเนาะ แต่ก็ได้แค่เก็บไว้ในใจ เพราะบอกใครออกไปไม่ได้ หน้าที่มันค้ำคออยู่ ในฐานะที่เป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ ต้องให้กำเนิดแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์รุ่นใหม่ขึ้นมา.. น่าเห็นใจนะ เรื่องแบบนี้ไม่ควรบังคับกันเลยน่ะ การมีลูกด้วยกันก็น่าจะเกิดมาจากความรักไม่ใช่เหรอ.. แต่อลิสซ่าเองก็ไม่ได้เถียงออกไป.. ใช่ เพราะเธอเองมันนิสัยแบบนี้แหละ ไม่เด็ดขาด เรื่องมันก็เหมือนว่าเธอเต็มใจกับสิ่งที่ถูกยัดเยียดให้..
แต่เรื่องที่น่าตกใจก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่ออลิสซ่า.. ตั้งท้อง.. กับแอน.. วิธีการทำให้ท้องนั้นคงไม่ต้องพูดถึงนะ มันโฮกกกกกกกกกมาก ขอบอก!!!!!.. ถึงมันจะดูโหดร้ายในตอนแรก แต่มันก็สวยงาม.. อะว๊ากกกก.. O////O ..ข้าพเจ้าพูดอะไรออกไป.. อ๊ะ.. นังแปมอย่าเข้ามานะ เดี๋ยวก่อน ขอเม้นท์ให้เสร็จก่อน.. ไป๊.. ไปนั่งอยู่ตรงโน้นไป๊.. /me มีโบกมือไล่นังแปมให้ไปนั่งอยู่มุมบล็อก.. สิ่งที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิดขึ้นจนได้ ร่างกายอยู่ในสภาวะต่อต้านการสั่งงานของสมองอย่างชัดเจน ในใจคิดว่ามันไม่ถูกต้อง.. แต่ร่างกายกลับตอบสนองเค้าเป็นอย่างดี ไฟราคะมันเข้าครอบงำทั้งร่างกายและจิตใจะแล้ว.. แหงสิ.. อารมณ์นั้นมันมาแล้วใครมันจะห้ามได้กันล่ะ (อันนี้คนเม้นท์ไม่เกี่ยวนะ พูดถึงเฉยๆ.. ฮ่าๆๆๆ) แล้วยิ่งเป็นจอมมารขาดสติ หื่นไม่เลือกหน้า ได้เลือดจากที่นึงไปแล้ว ยังจะมาเอาเลือดจากอีกที่นึงไปอีก ดูสิ.. ต้องซักผ้าปูที่นอนอีก เหนื่อยนะเนี่ย.. อุฮิอุฮิ.. (เอ.. ตกลงจะตลกหรือจะเครียดเนี่ยตรู.. ==?) เอาเป็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว เรียกร้องยังไงก็ไม่กลับคืน คนที่เป็นฝ่ายกระทำรู้สึกผิด ยืนข้อเสนอที่จะรับผิดชอบไปให้ผู้ถูกกระทำ แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกัน อีกฝ่ายที่ถูกกระทำรู้สึกไปแล้วว่าผูกพันเหลือเกินกับบุคคลที่ได้ทุกสิ่งทุกอย่างไป หากแต่มันไม่ใช่ความรัก.. จะให้รั้งเค้ามาอยู่เคียงข้างตลอดไปก็จะเป็นการกักขังให้เค้าจมอยู่กับความทุกข์ตลอดไป.. ทางเลือกของอลิสซ่าอาจจะดูไม่ดีเท่าไหร่ แต่ในจังหวะนั้นคงเป็นทางเลือกที่คิดว่าถูกต้องที่สุดแล้ว.. น่าสงสาร..
แต่ท้องกับผู้หญิงด้วยกันนี่สิ.. อ๋าาาาา.. ข้าพเจ้าอยากมีบ้าง.. เฮ้ย!!!.. ไม่ใช่!!!.. นี่มันพูดเล่นเฉยๆนะคะ ฮ่าๆๆๆ.. แอนถูกสร้างมาให้มีลักษณะพิเศษที่สามารถขยายเผ่าพันธุ์ได้ มันก็เลยช่วยไม่ได้ที่จะทำให้อลิสซ่าป่องขึ้นมา แถมลักษณะพิเศษนั่นก็จะมาได้แค่ในคืนวันเพ็ญ.. อลิสซ่าเจอแจ๊กพ็อต.. ถูกรางวัลอย่างจังเลย.. จะดีใจดีมั้ยเนี่ย.. ฮ่าๆๆๆ
โอ่.. ติดตามตอนต่อไปแน่นอนค่า ไม่พลาดอยู่แล้ว.. เพราะฉะนั้นไรเตอร์มาต่ออีกเร็วๆนะคะ.. อิอิ.. อ่านแล้วมันเพลินดี.. ขอบคุณนะคะ สำหรับ Side story ที่แสนจะตื่นเต้น.. ^^
/me มาเล้ยยยยยยย!!!.. นังแปม.. ฉันพร้อมแล้ววววว.. ย๊ากกกกก.. [ตั้งท่าเตรียมพร้อม รอนังแปมมาฉุดกระชากลากถูไปลงหลุมดำ]
lookgolf's comment...
โอ่ และแล้วก็ได้เห็น side story เรื่องสุดท้ายของสามศรีพี่น้องแวมไพร์จนได้ ฮ่าๆๆ
ในตอนนี้ได้รับฟังเรื่องราวความสัมพันธ์ของแอนจัง ชิซึรุ และอลิสซ่าซึ่งทั้งสามเป็นพี่น้องกัน โดยผ่านมุมมองแห่งความนึกคิดของอลิสซ่ารึเนี่ย อิอิ
ภายหลังจากที่ได้อ่านแล้ว ขอบอกตามตรงเลยว่า เห็นใจอลิสซ่าจังเป็นที่สุด เพราะชีวิตของน้องสุดท้ายที่เป็นแวมไพร์เลือดแท้คนนี้ ช่างอาภัพเสียนี่กระไร
...เริ่มตั้งแต่การกำเนิดขึ้นมาของอลิสซ่าจัง ที่ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นมาเพื่อวัตถุประสงค์ของการดำรงอยู่แห่งเผ่าพันธุ์ของแวมไพร์เลือดแท้..นี่ยังไม่นับรวมถึงว่า เหตุผลดังกล่าวอันเดียวกันนี้แหละที่ก็เป็นเหตุผลของการมีชีวิตอยู่และเป็นสิ่งที่กำหนดกรอบชีวิตของอลิสซ่าจังด้วยเช่นเดียวกัน..ชีวิตของอลิสซ่าจังจึงขาดเสรีภาพในการใช้ชีวิตอย่างสุดเลยทีเดียว เหอๆๆ
...ประการต่อมา คงเป็นการหลงรักพี่สาวต่างมารดาของตน ซึ่งก็คือพี่สาวคนกลางนามว่า ชิซึรุ..ที่อาจพูดได้เต็มปากเต็มคำเมื่อพิจารณาจาก side story ที่เป็นมุมมองทางความคิดของชิซึรุเองว่า ความรักที่อลิสซ่าจังมีให้ชิซึรุนั้น เป้นการรักเขาข้างเดียวอย่างไม่ต้องสงสัย..และเมื่อประกอบกับความรักที่พี่น้องฝาแฝดคือแอนจังและชิซึรุมีต่อกันและกันด้วยแล้ว ยิ่งสร้างความหดหู่ให้กับความรู้สึกที่อลิสซ่าจังมีต่อชิจังเข้าไปใหญ่..เพราะความรักเดียวที่อลิสซ่ามี มันเป็นสิ่งที่เปิดเผยไม่ได้ เป็นสิ่งต้องห้าม และเป็นสิ่งที่ไม่มีโอกาสได้สุขสมหวังนั่นเอง
...ประการสุดท้าย ก็คงเป็นวิบากกรรมที่เกิดจากความผิดพลาดและการขาดความสามารถในการควบคุมตัวเองของคนสองคน ที่นำมาซึ่งผลกระทบที่ติดตามมาอย่างไม่มีทางที่จะลืมเลือนได้ และยังผลปรากฏเป็นตราบาปที่ตามหลอกหลอนทั้งคู่จนถึงปัจจุบัน และคงจะดำเนินต่อไปอีกนานแสนนาน..นั่นก็คือ การถูกพี่สาวคนโตของตัวเองข่มขืนจนได้ตั้งครรภ์ลูกของตนกับพี่สาวผู้นี้ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ เหอๆๆ..น่าเห็นใจ เมื่อพิจารณาถึงชนวนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ซึ่งเป็นแค่ความต้องการเลือดเพื่อดำรงชีพ อันเป็นเรื่องปกติของเหล่าแวมไพร์ผู้ใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยการดื่มเลือด เหอๆๆ..แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อได้กระทำไปแล้ว และผลมันก็เกิดขึ้นแล้ว สิ่งที่สามารถทำได้ จึงมีเพียงการยอมรับและอยู่กับความผิดพลาดนั้นไปให้ได้
ขอแสดงว่าความเห็นใจแก่อลิสซ่าจังด้วยใจจริง เหอๆๆ
ขอบคุณนะคะ ไรท์เตอร์..อ่านแล้วสงสารและเห็นใจอลิสซ่าจริงๆ แต่ส่วนหนึ่งก็มาจากการกระทำของตัวเองด้วยนิดๆ..เหอๆๆ..เอาล่ะ สู้ต่อไปอย่างยอมแพ้นะ ทาเคชิ ฮ่าๆๆๆ..เขียนได้ดีมากเลยค่ะ ไรท์เตอร์..จะติดตามผลงานต่อๆ ไปของไรท์เตอร์อย่างแน่นอนจ้า
แสดงความคิดเห็น