The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.2

The Phantom of the night [Side Story] Ch.2

Pairing : Anh x Shizuru

Rate : M

Genre : Drama - Ramance

By : Anhy

The Dark side of mine. : Anh’s POV

ฉันเป็นปีศาจร้าย เป็นมาตั้งแต่เกิด ฉันเป็นแวมไพร์ เกิดจากท่านพ่อที่เป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์แต่มีท่านแม่เป็นมนุษย์ธรรมดา จริงๆแล้ว ฉันอาจถูกเรียกได้ว่า เป็นลูกครึ่งแวมไพร์กับมนุษย์ แต่อย่างไรก็ตาม ความเป็นปีศาจของฉันมันก็มากกว่าความเป็นมนุษย์อยู่ดี เพราะทุกๆคนมักจะรู้จักฉันในนามว่า “จอมมารแห่งรัตติกาล”

ฉันเป็นปีศาจ ฉันรู้ตัวเองดี ฉันเป็นแบบนั้นมากขึ้นกว่าตอนที่ฉันเกิดมา เมื่อฉันผ่านพิธีกรรมต่างๆทางไสยเวทย์จากกลุ่มผู้อาวุโสในหมู่เผ่าพันธุ์ของฉัน เพราะท่านพ่อต้องการให้ฉันเป็นแบบนี้ ท่านตั้งใจยกทุกอย่างให้ฉัน ฉันไม่เข้าใจว่า จริงๆแล้วเหตุผลของท่าน มันจะเป็นเพราะท่านต้องการปลดภาระทุกอย่างออกจากตัวของท่านหรือไม่ แต่ไม่เป็นไร ยังไงซะ ฉันก็เป็นลูกคนโต ถึงจะมีอายุมากกว่าคนที่สองของท่านแค่สามนาทีก็ตาม ใช่..ฉันมีฝาแฝด แต่..เค้าตัวเล็กนิดเดียว ถ้าเทียบกับฉัน

ชิซึรุ คือชื่อของน้องสาวฝาแฝดของฉัน เธอน่ารัก ขี้เล่น และซุกซนตั้งแต่เด็ก ฉันไม่ได้อยู่กับเค้าตอนที่เรายังเล็กด้วยกัน ท่านพ่อให้ฉันแยกมาอยู่กับท่านที่ปราสาทของท่านในประเทศอังกฤษ ชิซึรุอยู่ญี่ปุ่นกับท่านแม่ ฉันได้ไปหาเค้าบ้างที่นั่น ไปกับท่านพ่อในเวลาที่ท่านต้องการให้น้องของฉันได้รับในสิ่งที่จำเป็นสำหรับพวกเรา นั่นก็คือ..เลือดสดๆ

ในสมัยนั้น เรายังไม่มีวิวัฒนาการในการผลิตเลือดเองเหมือนปัจจุบัน แต่ถึงอย่างนั้น ท่านพ่อก็ปฏิเสธการล่ามนุษย์มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ท่านมักจะล่าสัตว์เพื่อนำเลือดของมันมาดื่มกินมากกว่า แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า เลือดที่ให้กับน้องสาวฉันและตัวฉันเอง ในตอนเด็กจะเป็นเลือดของสัตว์พวกนั้น กลับกัน ท่านพ่อให้ฉันกับน้องดื่มเลือดของท่าน แต่ห้ามแตะต้องท่านแม่ เด็ดขาด เพราะท่านไม่ต้องการให้เราเคยชินกับการได้รับรู้รสชาติของเลือดมนุษย์ที่แตกต่างกับพวกเรา ตั้งแต่ยังอายุน้อยๆ มันจะเป็นผลไม่ดีต่อการควบคุมตัวเอง หากเราจะต้องอาศัยอยู่ร่วมกับมนุษย์คนอื่นๆ ซึ่งเรื่องนี้ ฉันก็เห็นด้วย

ฉันอยู่ในปราสาทหลังใหญ่ตามลำพังเสียส่วนมาก เพราะท่านพ่อมีธุระมากมาย บางครั้งท่านก็พาฉันไปด้วย แต่ฉันไม่ชอบมัน ฉันไม่ชอบอยู่กับคนหมู่มาก ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือพวกเดียวกันกับพวกฉัน มันเหงาเหมือนกันเวลาที่ต้องอยู่คนเดียว ทั้งที่อายุน้อยขนาดนั้น แต่ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองขาดความอบอุ่นอะไร เสียงใสๆของน้องสาวของฉันมักจะดังขึ้นมาในหัวตลอดเวลา เค้าชอบเรียกฉันว่า “พี่จ๋า” เป็นคำเรียกแทนตัวฉันที่น่ารักที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา ไม่ใช่สิ..มันน่ารักที่สุดในโลกเลย พอคิดถึงเค้าทีไร ฉันก็ยิ้มได้ทุกที ถึงจะอยู่คนเดียวก็เถอะ

บางครั้งที่ฉันแอบหนีท่านพ่อไปเที่ยว หรืออยากลองวิชาที่มี ฉันจะหายตัวไปแอบมองน้องสาวของฉันตอนหลับในห้องนอน ฉันไม่กล้าให้น้องฉันเห็นฉันไปแบบนั้น ฉันคิดว่า เค้าจะต้องกลัวแน่ๆ เค้าไม่ชินกับความพิสดารแบบนี้เท่าไหร่ เพราะเค้าอยู่กับมนุษย์ธรรมดาอย่างครอบครัวท่านแม่มาตั้งแต่เกิด

ชิซึรุน่ารักมากจริงๆ ผิวทั้งตัวเป็นสีขาวอมชมพู ต่างจากฉันที่ขาวซีด เค้าเหมือนท่านแม่มาก มีเส้นผมสีน้ำผึ้งเส้นละเอียดอ่อนน่าสัมผัส ตากลมโตสีแดงแต่กำเนิดและมันแดงเข้มขึ้น เมื่อเค้ากลายร่างเป็นแวมไพร์ ตัวตนที่แท้จริงของเค้าเหมือนกับที่ฉันเป็น แก้มของเค้าจะแดงเหมือนลูกมะเขือเทศสุกตลอดเวลาตอนยังเล็ก ตอนเด็กๆเค้าซนมากๆ เวลาที่ฉันไปหาเค้ากับท่านพ่อ เค้าชอบชวนเล่นอะไรหลายอย่าง ขี้เล่น ขี้แกล้ง และเอาแต่ใจ แต่ฉันก็คิดว่า นิสัยแบบนี้ของเค้านี่แหละ ที่ทำให้ฉันคิดว่าเค้าน่ารัก เค้าชอบขอขี่หลังฉัน เค้าบอกว่าฉันตัวโตกว่า ฉันแข็งแรงกว่า แล้วฉันก็อดไม่ได้ที่จะยอมเค้าทุกที ยอมทำทุกอย่างที่เค้าขอให้ทำ เพราะฉันอยากเห็นเค้ายิ้ม อยากเห็นเค้าหัวเราะ เวลาที่ชิซึรุหัวเราะหรือยิ้ม โลกทั้งใบที่มันเคยมีแต่ความมืดมิดสำหรับฉัน มันก็กลับกลายเป็นความสว่างสดใสขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ และมันทำให้ฉันอยากจะปกป้องรอยยิ้มแบบนี้และเสียงหัวเราะของเค้าตลอดไป..ของน้องสาวของฉัน

ฉันไม่ชอบเลยเวลาที่ฉันต้องกลับมาบ้านที่อังกฤษกับท่านพ่อ น้องสาวฉัน เค้าร้องไห้ตาม ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่กอดเค้าไว้แน่นๆลูบศีรษะและก็หอมแก้มนุ่มๆนั่น แล้วสัญญาว่าจะกลับไปหาเร็วๆ ทั้งที่ฉันไม่รู้ว่า ท่านพ่อจะพาฉันไปหาเค้าอีกตอนไหน แต่ฉันก็ต้องพูดแบบนั้น ฉันอยากให้น้องเลิกร้องไห้ แล้วมันก็ได้ผล แต่จริงๆแล้ว ที่ฉันพูดแบบนั้นไป อาจจะเพราะฉันต้องการปลอบตัวฉันเองด้วยก็ได้ ว่าฉันจะต้องได้กลับมาหาเค้าอีก น้องสาวของฉัน

แต่ฉันก็อยู่คนเดียวได้ไม่นานนักที่ปราสาทของท่านพ่อ ท่านพ่อจำเป็นต้องมีภรรยาอีกคน ซึ่งเป็นแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์เหมือนท่าน ตามกฎเกณฑ์ของการดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์แวมไพร์เลือดแท้ ฉันไม่ได้มีปัญหากับภรรยาของท่านพ่อคนนี้ ฉันไม่ได้สนใจเรื่องของผู้ใหญ่ เรื่องสนใจของฉันมีอีกมาก ทั้งเรื่องเรียน และเรื่องงานที่ฉันต้องศึกษาเอาไว้ทำงานต่อจากท่านพ่อ ฉันไม่มีเวลาสนใจอะไร แต่ใจของฉันก็ยังนึกถึงเค้าเสมอ..น้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่รักของฉัน..

ฉันก็พอรู้เหมือนกันว่า ทำไมฉันถึงต้องคอยถนอมตัวเองไว้ตลอดเวลา ไม่ให้อ่อนแอหรือเจ็บตัวบ่อยๆ ต้องระวังตัวทุกฝีก้าว ไม่ว่าจะต้องฝึกอะไรหนักแค่ไหนก็ตาม ทั้งเรื่องไสยเวทย์ต่างๆหรือจะเป็นศิลปะการต่อสู้ที่อาจจะต้องมีการผิดพลาดบ้าง แต่ฉันระวัง เพราะว่า..ฉันรู้ว่า หากฉันเป็นอะไรขึ้นมา ชิซึรุก็จะต้องเป็นไปด้วย ฉันไม่อยากให้น้องเจ็บ ไม่อยากให้น้องต้องเป็นอะไรไป ใช่..เพราะเราสองคนใช้วิญญาณเดียวกัน ท่านพ่อเป็นผู้ทำพิธีนี้ตั้งแต่วันที่ฉันและเค้าเกิด เหตุผลของท่านคือ ต้องการให้เราสองคนรักและสามัคคีกัน แต่ท่านคงไม่ทราบว่า ท่านทำผิดพลาดไปแล้วที่ตัดสินใจเช่นนั้น เพราะมันทำให้ฉันกับน้อง ผูกพันกันมาก อย่างที่คิดว่า คงไม่ต้องการใครอีกแล้วในโลกนี้ ซึ่งมันไม่ดีเลย...

น้องสาวอีกคนของฉันที่เกิดจากภรรยาอีกคนของท่านพ่อ อายุห่างจากฉันประมาณสองปี น้องคนนี้ของฉันชื่อ..อลิสซ่า ฉันเคยถามท่านพ่อว่า ทำไมท่านถึงตั้งชื่อเธอแบบนี้ ชื่อคล้ายกับฉันมากกว่าแฝดน้องของฉัน..ชิซึรุ ท่านก็ตอบว่า เพราะอลิสซ่าหน้าคล้ายฉัน ไม่ใช่สิ..หน้าเหมือนกันเลยมากกว่า เค้าแค่ผมทองกับตาสีฟ้า ต่างจากฉันที่ผมสีเงิน ตาสีเขียวน้ำทะเล นอกนั้นเราสองคนก็เหมือนกันแทบทั้งหมด กระทั่งความสูงที่ดูไม่แตกต่าง เค้าจะสูงน้อยกว่าฉันแค่สามเซน.เท่านั้น ฉันสูง 188 cm. มันก็เลยทำให้ดูคล้ายกับว่าชิซึรุกลายเป็นน้องเล็กในหมู่เราสามคน เพราะเค้าตัวเล็กที่สุดแล้ว เค้าสูงน้อยกว่าฉันถึงสิบเซน. แต่ในความตัวเล็กของเค้าแบบนี้แหละ ที่ทำให้น้องสาวตาสีแดงของฉันคนนี้ น่ารักและน่าเอ็นดูมากๆ อา...ฉันชักจะหลงน้องสาวคนนี้ของตัวเองมากไปซะแล้ว..

แต่ถึงฉันจะมีน้องเพิ่มมาอีกคน ฉันก็ยังรู้สึกเสมอว่า ฉันอยากให้ชิซึรุมาอยู่ด้วยกันกับเรา อยู่ด้วยกันสามคนพี่น้อง มาเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่อีกใจก็นึกสงสารท่านแม่ ท่านคงจะเหงา หากเค้ามาอยู่กับฉัน ท่านพ่อบอกว่า ขอให้เวลากับท่านแม่ได้อยู่กับลูกสาวคนนี้ของท่านก่อน ก่อนที่ท่านจะไม่มีโอกาสนั้นอีก ใช่..ฉันไม่ได้สนิทกับท่านแม่มากนัก แต่ฉันก็รู้ว่า ท่านก็ไม่เคยไม่รักฉัน ฉันมักจะเข้าใจในความคิดของผู้ใหญ่เสมอ หรือฉันจะแก่ตั้งแต่ยังเด็กกันนะ

ช่วงที่ชิซึรุยังอยู่กับท่านแม่ที่ญี่ปุ่น ท่านพ่อมอบหมายให้ฉันกับอลิสซ่าออกงานด้วยกันอยู่บ่อยครั้ง เป็นการติดต่อทางธุรกิจของบริษัทของเรา ฉันลืมเล่าใช่มั้ยว่า เราค้าขายกับมนุษย์ ทำธุรกิจเหมือนคนธรรมดา และไม่ได้เปิดเผยตัวเองมากนักในหมู่คนทั่วไป คล้ายเป็นการทำงานบังหน้าตัวตนที่แท้จริง แต่ท่านพ่อก็ให้เหตุผลว่า มันจำเป็น เราไม่สามารถอยู่ได้หากขาดการติดต่อกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆในโลก โดยเฉพาะมนุษย์

และนั่นก็ทำให้ฉันได้พบกับเธอคนนั้น แฟนคนแรกของฉัน จากงานที่ทำ ตอนนั้นฉันก็โตมากแล้ว มากพอที่จะรู้จักความรักได้ แม้จะยังไม่โตจริงๆก็ตาม ใช่..เพราะถ้านับตามอายุของมนุษย์ปกติแล้ว ฉันอายุแค่สิบเจ็ดเท่านั้น แต่ขนาดตัวและสัดส่วนทุกอย่าง กระทั่งสมองของฉัน มันเหมือนว่าฉันอายุ.. อืม...ยี่สิบห้าหรือมากกว่า ประมาณนั้น แต่ถ้านับตามอายุจริงที่แวมไพร์นับล่ะก็ ฉันก็จะต้องอายุสัก.. เท่าไหร่นะ.. ไม่ต้องไปสนใจมันดีกว่า สนใจแค่ว่า..ตอนนี้ฉันมีแฟนแล้ว

แต่ปีศาจอย่างฉัน คงไม่เหมาะนักกับความสุข ฉันไม่สมควรที่จะได้รับความสุขอย่างที่คนอื่นได้ ความเป็นปีศาจทำลายทุกอย่างของฉัน ฉันฆ่าเธอด้วยเขี้ยวของฉันเอง ฉันหยุดตัวเองไม่ได้ เมื่อได้รับรู้รสชาติของเลือดมนุษย์ที่แท้จริง จากผู้หญิงคนนั้น รักครั้งแรกของฉัน ฉันฆ่าเธอ แค่เพียงเราได้คบกันเพียงไม่นาน เพราะอะไร...

เมื่อปีศาจในตัวฉันได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากการกระตุ้นของความต้องการทางเพศ เมื่อดวงตาสีเขียวของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนก้อนเลือดสดๆและฟันของฉันกลายสภาพเป็นเขี้ยว ฉันก็พร้อมที่จะทำลายทุกอย่าง ถูกต้อง..ที่ฉันให้ความสุขกับเธอคนนั้นได้ แม้จะเป็นแวมไพร์แบบนี้ แต่..ฉันก็พรากชีวิตเธอมาในเวลาต่อมา ในเวลาที่ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ฉันกัดคอเธอด้วยเขี้ยวคมๆคู่นี้ของฉัน ในเวลาที่ฉันใกล้จะถึงจุดสุดท้ายของความต้องการในเรื่องนั้น..ออกัสซึ่ม

ใช่..เพราะตอนนั้น สมองของฉันมันจะไม่สามารถสั่งการอะไรได้อีกแล้ว สัญชาตญาณดิบจะออกมาควบคุมการกระทำทุกอย่างแทน และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ฉัน..ฆ่าเธอ ฉันประมาทเอง ที่ฉันไม่ได้เตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะนอนกับเธอคนนั้นในคืนนั้น ฉันควรจะดื่มเลือดให้อิ่มก่อนอย่างทุกครั้งที่เคยทำ เพราะอย่างน้อย ในเวลาที่ฉันดื่มเลือดเธอ ฉันจะได้ไม่ทำอะไรเกินพอดีแบบนั้น แต่ฉันก็พลาดไปแล้ว เธอตาย.. แฟนคนแรก รักครั้งแรกของฉัน ฉันขอโทษ..มิจิรุ..

และนับจากวันนั้นมา ฉันก็คิดว่า ฉันไม่ต้องการจะมีอีกแล้ว “ความรัก” ฉันไม่เหมาะกับมัน ฉันจะอยู่กับความเหงาไปแบบนี้..ตลอดชีวิต แต่..มันคงจะยากมาก ในเมื่อฉันไม่รู้ว่า ฉันจะตายได้หรือไม่ ใช่..ฉันตายไม่ได้ ถึงจะมีวิธีการทำให้แวมไพร์ที่เป็นอมตะตายได้ด้วยการเอาของแหลมทิ่มที่ตรงหัวใจ แต่ฉันก็ใช้วิธีนั้นกับตัวเองไม่ได้เด็ดขาด หรือจะปล่อยให้คนอื่นทำก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน เพราะฉันมีเธอที่ต้องห่วงอยู่ น้องสาวของฉัน..ชิซึรุ น้องสาวร่วมวิญญาณของพี่..

ชีวิตของฉันอยู่ในกรอบตลอดมา ฉันต้องมีระเบียบในการทำอะไรทุกอย่าง และเหมือนว่า ฉันจะไม่สามารถปล่อยให้มีความผิดพลาดเกิดขึ้นได้ในชีวิตของฉัน แต่ทำไมนะ..ฉันจึงเหมือนถูกสาปแบบนี้ ยิ่งพยายามจะหนีมัน ความเป็นปีศาจของฉันก็ตามติดไปทุกที มันไม่เคยละเว้นใคร ไม่เว้นแม้กระทั่ง..อลิสซ่า

ฉันอยู่ในภาวะขาดเลือดอีกครั้งในคืนนั้น ในคืนที่ฉันถูกท่านพ่อสั่งกำชับว่า ห้ามไปไหนเด็ดขาด ห้ามออกจากปราสาทไปเจอใคร มันเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ฉันไม่รู้เหตุผลของท่านมากนัก และไม่ได้สนใจจะถามไถ่ ฉันทำตัวเป็นลูกที่ดี ไม่ใช่หรอก..ฉันพยายามที่จะเป็น แต่ฉันก็พลาดอีกจนได้ เลือดที่ฉันได้จากการล่าสัตว์ไม่พอสำหรับเราสองคนพี่น้อง และในตอนนั้น ฉันอยู่กับอลิสซ่าสองคน ส่วนท่านพ่ออยู่ทรานซิลเวเนีย

ปีศาจในตัวฉันตื่นขึ้นมากลางดึกของคืนนั้น ฉันควบคุมมันไม่ได้ จากภาวะของการขาดเลือดของฉัน ฉันจะอ่อนแอกว่ามันทุกครั้ง และฉันก็เข้าไปในห้องของน้องสาวที่เหลือเพียงคนเดียวที่นี่ นั่นก็คือ..อลิสซ่า ลากตัวเธอมาจากที่นอน กัดคอเธอด้วยเขี้ยวของฉัน อลิสซ่าสู้ฉันไม่ได้ทั้งที่ขนาดตัวเราเท่ากัน เพราะตอนนั้นฉันใช้ร่างแวมไพร์ ปีศาจในตัวฉันมันดุร้ายกว่าที่อลิสซ่าคิดไว้ และเค้าไม่ได้ระวังตัว

ฉันรู้ตัวทุกอย่างในการกระทำของฉัน แต่ฉันไม่มีอำนาจในการควบคุมมัน สมองฉันไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนที่ฉันสูญเสียความเป็นฉันแบบนั้น ฉันอ่อนแอกว่ามัน ฉันผลักอลิสซ่าไปติดกับผนังห้อง ใช้สองมือยันข้างตัวเธอเอาไว้ไม่ให้เธอมีทางหนี และฝังเขี้ยวคมๆลงกับซอกคอขาวๆนั่น ดื่มกินเลือดของเธอ แต่แปลกที่ฉันไม่หยุดแค่การอิ่มหนำกับเลือดจากร่างกายของอลิสซ่า หรือเพราะว่า เลือดแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์ของอลิสซ่า ส่งผลกระทบให้ปีศาจในตัวฉันแข็งแกร่งขึ้นหรือยังไงกันแน่ ฉันไม่มั่นใจ แต่มันทำให้ฉันกระหายอยากได้อะไรที่มากกว่า..เลือด

ฉันเริ่มเปลี่ยนจากการใช้เขี้ยวเจาะลงไปในเนื้อเนียนนุ่มตรงซอกคอของอลิสซ่า เป็นการใช้ลิ้นของฉันกับผิวเนียนของเธอ ผิวพรรณที่เหมือนกันกับตัวฉัน เหมือนเป็นคนคนเดียว ในขณะที่สองมือเริ่มแทรกเข้าไปในเสื้อของเธอ สัมผัสกับร่างกายเธอโดยตรง เธอพยายามปัดป้องสิ่งที่ฉันทำ แต่ในเวลานั้น ฉันแข็งแรงกว่าในร่างกายของ..จอมมารแห่งรัตติกาล แน่นอน..อลิสซ่าต่อต้านฉันไม่ได้

แล้วอลิสซ่าก็ไม่พ้นความต้องการของร่างกายตัวเองเหมือนกัน เวลาที่ฉันจูบเธอ และเริ่มนวดเค้นหน้าอกสวยๆนั่นด้วยมือของฉันข้างหนึ่งในขณะที่มืออีกข้างล็อกเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหนได้ จากนั้นหูของฉันก็ได้ยินเสียงครางของอลิสซ่าที่ดังออกมา มันน่าฟังจริงๆในเวลานั้น ฉันอยากฟังมันต่อไป เธอครางเหมือนหายใจไม่ทันในตอนที่ริมฝีปากของเราสองคนกำลังสัมผัสกันอยู่ ใช่..ต่อมาไม่นานเธอก็จูบตอบฉันแล้ว เธอแพ้.. และฉันจะต้องได้เธอแน่ๆในคืนนี้ อย่างไม่ต้องสงสัย

อลิสซ่าเป็นฝ่ายดึงตัวฉันมาใกล้เธอแทน เหมือนกลัวว่าฉันจะหยุดการกระทำนั้น ไม่น่าเชื่อเลยว่า นี่จะเป็นครั้งแรกของน้องสาวคนนี้ของฉันกับเรื่องแบบนี้ แต่คงเป็นเพราะว่า ตอนนี้อลิสซ่าเองก็กลายร่างแล้วจากความต้องการแบบที่ฉันเป็น แต่ใช่..อลิสซ่าไม่มีแฟน เธอไม่เคยสนใจใคร ไม่ว่าจะเป็นเพศหญิงหรือชาย ฉันไม่รู้รสนิยมของเธอ และก็ไม่แน่ใจว่า เธอจะรังเกียจที่จะมีสัมพันธ์สวาทแบบนี้กับผู้หญิงด้วยกันรึเปล่า แต่ฉันในตอนนั้น ไม่ได้สนใจอะไรเลย..สักนิด ไม่ได้คิดเลยว่า คนที่ฉันกำลังปล้ำอยู่คนนี้เป็น..น้องสาว

ฉันเริ่มทนกับความเป็นตัวเองในเวลานี้ไม่ได้แล้ว ฉันต้องการเซ็กซ์อย่างหนัก ไม่รู้ทำไม ฉันเหวี่ยงอลิสซ่าลงกับที่นอนของเธอเอง และตามไปขึ้นคร่อมตัวเธอ สองมือของฉันแทบจะฉีกเสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่ แต่ยังดีที่ว่า อลิสซ่าใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นอยู่แล้วเวลานอน จึงไม่ยากเลยที่มันจะหมดจากตัวของเธอ เธอถอดของฉันออกอย่างรีบร้อนเหมือนกัน และเมื่อฉันได้เห็นร่างกายของอลิสซ่าเต็มสองตา มันเหมือนว่าฉันส่องกระจกแล้วเห็นตัวเองในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง ที่มีผมทองและตาสีฟ้าเท่านั้น หุ่นของเราสองคนใกล้เคียงกันเป็นที่สุด

ฉันรุดเข้าไปจูบอลิสซ่า ในระหว่างที่มือข้างหนึ่งของฉันก็ขยำหน้าอกของเธอ เสียงอลิสซ่าร้องครางดังขึ้นทุกครั้งที่ฉันออกแรงขยำหน้าอกหรือใช้ปากกับหน้าทรวงอกสวยๆของเธอ อลิสซ่าเหมือนจะชอบเซ็กซ์แบบรุนแรง เธอกดหัวฉันขณะที่หน้าของฉันซุกอยู่ตรงหว่างอกของเธอ ไม่ได้คิดเลยว่า เขี้ยวของฉันอาจจะทำให้ผิวขาวๆของเธอเป็นรอยขีดข่วนได้ง่ายๆ แต่จะสนใจได้ยังไงล่ะ สติของเธอคงไม่ได้อยู่กับตัวแล้ว เหมือนที่ฉันเป็น แม้จะรู้ทุกอย่างที่ทำ แต่ก็ไม่สามารถจะห้ามตัวเองได้ว่า ไม่ให้ทำหรือทำอะไร สัญชาตญาณดิบของแวมไพร์อย่างพวกเรามันจะออกมาเต็มที่ในเวลาแบบนี้

ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันในเวลานั้น ตอนที่ฉันต้องการจะใช้วิธีเดิมๆเวลาที่ฉันมีเซ็กซ์กับผู้หญิงคนอื่นกับอลิสซ่า เวลาที่ฉันอยากจะเข้าไปด้านในตัวของผู้หญิงที่ฉันนอนด้วย นิ้วยาวๆของฉันมันจะทำหน้าที่แบบนั้น แต่คราวนี้มันไม่ใช่ มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่เพิ่มพิเศษขึ้นมาในร่างกายของฉัน ระหว่างที่ฉันต้องการจะปลดปล่อยแรงปรารถนาที่มากมายแบบนี้ ฉันใช้สิ่งที่เพิ่มขึ้นมานั่น สอดใส่ไปในจุดอ่อนไหวตรงหว่างขาของอลิสซ่า เธอดูตกใจเหมือนกัน ถึงได้ส่งเสียงร้องออกมา แต่ไม่นานก็กลับกอดตัวฉันไว้จนแน่น และขยับสะโพกของเธอขึ้นมารับกับการถูกกระทำจากส่วนพิเศษของตัวฉัน ฉันรู้สึกว่ามันดีมากกับการได้สัมผัสกับด้านในตัวของคู่นอนด้วยของแบบนั้น เพราะร่างกายของเราจะได้สัมผัสกันและกันได้อย่างเต็มที่ในเวลาที่เราเคลื่อนไหวไปในจังหวะที่รับกันได้พอดีแบบนั้น หน้าอกของฉันและเธอสามารถเสียดสีกัน มันทำให้เราสองคนหลุ่มหลงจมดิ่งเข้าไปในห้วงของอารมณ์แห่งความใคร่มากยิ่งขึ้น แต่มันไม่เท่านั้น..

ส่วนนั้นของฉันเข้าและออกในตัวของเธอ ระหว่างที่ปากของฉันก็เล่นกับทรวงอกทั้งสอง และมันก็ทำให้เสียงร้องครวญครางของอลิสซ่าฟังหวานหูมากขึ้นไปอีก แล้วมันก็ไม่นานนัก สองมือเธอที่ยึดแผ่นหลังเปล่าๆของฉันอยู่ ก็จิกเล็บจากนิ้วเกือบทั้งหมดนั่นลงกับมัน คาดว่าหลังของฉันคงฉีกจนได้เลือดแล้วแน่ๆ แต่ฉันไม่สนใจมัน มันมีเรื่องอื่นที่น่าสนใจมากกว่า เพราะฉันรู้สึกว่าอวัยวะภายในตัวของอลิสซ่าบีบรัดตัวกับส่วนนั้นของฉันที่อยู่ในตัวเธอ ฉันรู้สึกดีจนต้องส่งเสียงครางน้อยๆออกมาเหมือนกัน ความรู้สึกแบบนั้น มันก็เพราะว่าอลิสซ่าได้ถึงจุดไคลแมกซ์ของเธอแล้ว มดลูกเธอบีบรัดตัวของมัน เธอร้องดังมากและตัวสั่นจนฉันรู้สึกได้ แต่ก็ดีขึ้นเมื่อได้ใช้เขี้ยวของเธอกับคอของฉัน ดื่มเลือดจากฉัน แต่อลิสซ่าก็ต้องรับภาระนั้นต่อไป ฉันยังไม่ปล่อยตัวเธอ เพราะฉันยังไม่ถึงจุดที่ฉันต้องการ ฉันยังทำกับเธอต่อไปอีกสักพัก ขยับสะโพกเข้าหาเธอถี่ขึ้นกว่าเดิม เธอไม่ว่าอะไร ทั้งที่ก็พอรู้ว่าเธอต้องเจ็บแน่นอน หรือเธอกำลังชา ถึงได้ยังตอบรับจังหวะของฉันต่อไปอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเวลานั้นมาถึง ฉันรู้สึกว่าตัวเองได้ปลดปล่อย เสียงของฉันมันระเบิดออกมาจากลำคอ พร้อมกับที่รู้สึกว่า มันมีอะไรบางอย่างออกมาจากตัวฉันจากส่วนพิเศษที่มีเพิ่มขึ้นมานั่น ซึ่งก็ต้องเข้าสู่ตัวของอลิสซ่าแน่ๆ ฉันไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร ฉันไม่ได้สนใจมัน จากนั้น ส่วนพิเศษจากตัวฉันมันก็หายไป เหมือนไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ฉันก็ล้มตัวลงนอนแน่นิ่งทับตัวอลิสซ่าไว้อย่างนั้น ฉันขยับตัวไม่ได้ เรี่ยวแรงมันหายไปหมด เหมือนกับเขี้ยวของฉันที่หายไป ในเวลานั้น อลิสซ่ายังกอดฉันอยู่ เธอไม่พูดอะไรสักคำ ฉันหลับตาอยู่อย่างนั้น ซบกับบ่าของเธอ

แล้วต่อมา ฉันก็ได้สติ และค่อยๆมีแรง นั่นมันทำให้ฉันแน่ใจแล้วว่า ฉันทำอะไรลงไป ฉันนอนกับน้องสาวตัวเอง ฉันขยับตัวขึ้นจากอลิสซ่า ใช้มือหนึ่งยันที่นอนไว้ ส่วนอีกมือหนึ่ง ค่อยๆไล้ปลายนิ้วกับหน้าสวยๆของเธอ แล้วบอกกับเธอว่า..

“อลิสซ่า.. พี่ขอโทษ..!”

แล้วฉันก็ต้องตกใจ ผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนฉันอย่างกับคนเดียวกัน ไม่พูดอะไรสักคำ แต่น้ำตาของเธอไหลออกมา เธอคงจะเจ็บมาก ไม่ใช่แค่ร่างกายที่ฉันทรมานเธอมากขนาดนั้น หัวใจเธอก็คงจะต้องรู้สึกแย่มากแน่ๆ ที่ถูกฉันปล้ำ ฉันที่เป็นพี่แท้ๆของเธอ ทำร้ายเธอได้อย่างไม่ปราณี แล้วฉันจะโทษใครได้ล่ะ โทษปีศาจในตัวฉัน อย่างนั้นหรือ..

ฉันไม่รู้เลยว่า ควรจะทำอะไรในตอนนั้น ไม่รู้จะปลอบอลิสซ่ายังไง ฉันจึงโผเข้ากอดตัวเธอเอาไว้จนแน่น ฉันทำผิดอีกครั้งแล้ว ฉันมันเลวที่สุด ฉันหนีไม่พ้นความเป็นปีศาจของตัวเอง แต่อลิสซ่าที่น่าจะเป็นฝ่ายถูกปลอบ กลับมาปลอบฉัน เธอลูบหัวและหลังของฉันด้วยสัมผัสอันทะนุถนอม ขณะที่ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักกว่าที่อลิสซ่าเป็น แล้วเค้าก็พูดให้ฉันเจ็บมากขึ้น ทั้งที่จริงแล้ว เค้าแค่จะปลอบใจฉัน แต่มันเหมือนมาตอกย้ำความชั่วช้าของฉันเอง..ปีศาจร้าย

“เฮ้..ไม่เป็นไรหรอกแอน.. พี่ไม่ได้ตั้งใจ..”

แต่หลังจากคืนนั้นมา แม้อลิสซ่าจะบอกฉันว่าไม่ได้โกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ฉันก็ไม่ได้เห็นหน้าเธออีกเลย เธอกลับไปอยู่กับท่านพ่อที่ทรานซิลเวเนีย และไม่เคยมาเจอหน้าฉันแม้แต่ครั้งเดียว นับตั้งแต่นั้น ฉันไม่รู้ข่าวของเธอเลย และเหมือนไม่ได้ติดตามถามไถ่ท่านพ่อถึงความเป็นไปของน้องสาวคนนี้ ฉันรู้สึกผิดเกินกว่าจะสู้หน้าอลิสซ่าได้ ฉันทำตัวเยี่ยงสัตว์เดรัชฉานกับน้องสาวของตัวเอง ที่ไม่เคยคิดจะรักแบบนั้น และเพราะเรื่องทั้งหมดนั่น เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนวันพระจันทร์เต็มดวง มันเป็นความผิดของฉัน..คนเดียว

ฉันหนีไม่พ้นมัน.. ปีศาจร้าย.. ตัวฉันเอง

To be continue….