The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.20

The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.20

Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa

Rate : M

Genre : Drama - Romance

By : Anhy

The Dark side of mine. - 7 : Anh’s POV

กับแค่คำๆเดียวว่า “ลูก” ทำให้ฉันหยุดคิดที่จะฆ่าตัวตายทันที และในตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ฉันทำลงไป เริ่มต้นตั้งแต่ที่ฉันเข้าไปปลุกปล้ำอลิสซ่าในห้องนอนของเค้า และสำเร็จความใคร่ด้วยการสอดใส่อวัยวะนั่นเข้าไปในตัวของอลิสซ่า อวัยวะที่มันมีขึ้นมาเฉพาะวันเพ็ญเท่าที่ฉันสังเกตได้ ถึงฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้ในตอนที่ฉันปล้ำน้อง แต่ฉันก็รู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรบ้าง ฉันมีเซ็กซ์กับอลิสซ่า ในท่าที่คล้ายกับว่า ฉันเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่ผู้หญิงเหมือนในเวลาปกติที่ฉันเป็น อวัยวะนั่นทำให้ฉันทำอะไรอย่างที่เคยทำในวันธรรมดาไม่ได้ เพราะฉันรู้สึกว่าร่างกายฉันต้องใช้มันเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกทางเพศ ซึ่งมันก็ให้ความรู้สึกดีไม่น้อยกับความรู้สึกที่ได้เข้าไปในตัวของอีกคนที่ร่วมรักกันด้วยอวัยวะนั่น ตัวของฉันได้สัมผัสกับตัวของอีกคนได้อย่างเต็มที่เพราะไม่มีแขนของเรามากั้นระหว่างกลางเหมือนตอนที่ฉันต้องใช้นิ้วสอดใส่แทนอวัยวะที่ฉันไม่มีเหมือนที่ผู้ชายมี และนั่นก็หมายความว่าในทุกคืนวันพิเศษนั่น คนที่นอนกับฉันก็จะได้เจอกับอะไรที่ไม่เหมือนเดิมอย่างวันปกติ

ฉันยอมรับเลยว่า ฉันโง่มากทีเดียวที่ไม่รู้เลยว่า อวัยวะที่มันมีขึ้นมาเฉพาะวันนั่น มันมีมาเพื่ออะไร นอกจากที่ฉันรู้สึกดีกับมันเมื่อใช้มันแทนนิ้วเพื่อเข้าไปในตัวของอีกคน แต่ฉันกลับไม่รู้ว่า สิ่งที่ฉันปลดปล่อยมันออกไปในเวลาที่ฉันสำเร็จความใคร่เพราะมัน จะทำให้เกิดผลยังไงบ้าง ฉันนี่มันบ้าชัดๆ ทั้งที่ก็เรียนมาก็มาก แต่ทำไมไม่เข้าใจว่าสิ่งนั้นจะทำให้คู่นอน..ท้อง

ต้องเป็นท่านพ่อแน่ๆที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ท่านไม่มีลูกชายแต่อยากได้ผู้สืบสกุล เลยทำให้ผู้หญิงอย่างฉันกลายเป็นตัวประหลาด จากที่สมควรจะเป็นแม่เด็ก ควรจะเป็นฝ่ายอุ้มท้องและคลอดลูก กลับกลายเป็นพ่อเองเสียอย่างนั้น ฉันมีลูกกับผู้หญิงอีกคน โดยไม่จำเป็นต้องใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่เข้าช่วย ไม่ต้องใช้ดีเอ็นเอฉันไปผสมกับของอีกคนและเกิดเป็นเด็กหลอดแก้ว แต่ฉันใช้ของที่ฉันมีขึ้นมาตามธรรมชาติ เพียงแต่เฉพาะวันนั่น เพื่อให้กำเนิดเด็กได้ น่าอัศจรรย์ใจแต่ก็น่าขยะแขยงตัวเองไปพร้อมๆกัน เพราะฉันรู้สึกว่า ฉันเป็นสิ่งมีชีวิตที่พิสดารเกินไปกว่าที่เผ่าพันธุ์ของฉันคนอื่นๆเป็น แต่ฉันก็ต้องยอมรับตัวเองใช่มั้ย

เพราะตอนนี้...ไมจังกำลังอุ้มท้องลูกของฉันอยู่.. ลูกของฉัน...

แล้วอลิสซ่าล่ะ.. อลิสซ่าเคยท้องด้วยรึเปล่า เพราะฉันแน่ใจว่า อวัยวะนั่นหลั่งของเหลวนั้นเข้าไปในช่องคลอดของเค้า ในตอนที่ฉันเสร็จกิจ และฉันก็คิดว่าน้องต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรผิดปกติในตัวเค้า หรือว่าในตอนนั้น ร่างกายของอลิสซ่าไม่พร้อมที่จะมีลูกได้ ฉันแอบเห็นว่าอลิสซ่าเลือดออกมากตรงของสงวนของเค้า หลังจากทั้งฉันกับเค้าสำเร็จความใคร่ไปด้วยกัน ฉันไม่แน่ใจว่า ในคืนนั้นเป็นคืนที่อลิสซ่ามีรอบเดือนหรือเปล่า เลือดมันถึงเยอะขนาดนั้น หรือว่ามันจะเป็นเลือดที่เกิดมาจากการที่เยื่อพรหมจารีย์ฉีกขาดจากการมีเซ็กซ์ด้วยการสอดใส่เป็นครั้งแรก นี่ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย ถึงไม่รู้อะไรเลยแบบนี้นะ

แต่ถ้ามันเป็นเลือดจากรอบเดือน กลิ่นมันก็คงจะต้องต่างจากเลือดตามปกติ เพราะมันเป็นเลือดเสีย แต่ที่ฉันพอจะสัมผัสได้ในตอนนั้น มันเป็นเลือดดีนี่นา แล้วทำไมอลิสซ่าไม่ท้อง หรือมันจะเพราะมันไม่ใช่เวลาที่ไข่ตกพอดีกันนะ แล้วนี่ฉันจะต้องมาหาเรื่องไปถามเค้าในเรื่องนี้ด้วยเหรอ ว่าทำไมน้องไม่ท้องลูกของฉัน แต่ถ้าน้องท้องจริงๆ มีลูกกับฉันจริง ทำไมน้องไม่บอกฉัน หรือเค้าจะไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบลูกที่เกิดมาจากความไม่ตั้งใจของเราทั้งสองคน ถ้าเป็นแบบนั้น ถ้าอลิสซ่าปิดบังฉันเรื่องฉันมีลูกนะ ฉันบอกได้เลยว่าฉันจะโกรธเค้ามาก เพราะเค้าทำให้ฉันเหมือนเป็นพ่อที่ไม่มีความรับผิดชอบ ถึงเราสองคนจะไม่ได้รักกันก็เถอะ แต่ถ้ามีลูกด้วยกันแล้ว ฉันก็ควรมีส่วนรับผิดชอบดูแลเลี้ยงดูเค้าด้วยนี่นา อลิสซ่าไม่มีสิทธิ์จะมาตัดสินใจในเรื่องนั้นคนเดียว แต่นี่เรื่องมันก็ผ่านไปนานมากแล้ว ฉันจะหาหลักฐานอะไรไปตามหาลูกกันนะ ตอนนี้อลิสซ่าก็ไม่ยอมเจอหน้าฉันอีก แล้วฉันก็คงจะพูดเรื่องที่ฉันเคยนอนกับอลิสซ่าให้ใครรู้ไม่ได้ โดยเฉพาะชิซึรุ เพราะน้องสาวที่รักของฉันก็คงจะต้องเสียใจมากแน่ๆ แต่คิดไปแล้ว เค้าอาจจะไม่เสียใจก็ได้นะชิซึรุน่ะ เพราะเค้าก็ไม่ได้สนใจอะไรฉันแล้วนี่นา

โธ่เอ้ย..ทำไมเรื่องในหัวฉันมันเยอะมากขนาดนี้กันนะ แล้วฉันจะเริ่มแก้จากตรงไหนก่อนดีล่ะ จะไปตามหาอลิสซ่าเพื่อถามหาลูกของฉันกับเค้า หรือจะไปตามหาไมจังกับลูกในท้องของเธอ นอนคิดไปคิดมาฉันก็หลับตาที่เมื่อกี้จ้องอยู่กับเพดานลง และมันก็เกิดขึ้นอีกครั้งเหมือนตอนที่หลับตาทุกครั้ง ฉันเห็นแต่หน้าชิซึรุ

ชิซึรุ.. พี่รักเธอนะ ไม่ว่ายังไงก็รัก ถึงเธอจะไม่ได้รักพี่เหมือนกันก็ตาม..

นี่ฉันควรจะดีใจ ดีไหมที่ฉันไม่สามารถจะมีลูกกับชิซึรุได้ เพราะร่างกายน้องไม่ต้องการจะมีลูกกับฉัน หรือจะเพราะว่าร่างกายของเค้ารู้ว่า เจ้าของมันไม่ได้รักฉัน ถึงไม่พยายามจะเก็บหลักฐานของการมีเพศสัมพันธ์ด้วยกันเอาไว้ แล้วทำไมฉันจะต้องมาคิดเรื่องนี้ให้วุ่นวายใจด้วยนะ จะมาเสียดายทำไมที่ไม่ได้มีลูกกับเค้า มันก็ดีเสียอีก น้องกับนัทสึกิจะได้กลับมารักกันเหมือนเดิม ไม่ต้องห่วงเรื่องที่เค้าพลาดท่ามามีอะไรกับฉัน มันก็แค่ความหลงเท่านั้นที่ชิซึรุมีกับฉัน แค่เค้าได้เจอกับของแปลกใหม่ หลงกับสิ่งประหลาดที่เค้าไม่เคยเจอจากใคร พอเค้าหมดสนุกกับมัน เค้าก็กลับไปอยู่กับสิ่งที่เค้าต้องการมันจริงๆ มันก็แค่นั้นเอง แล้วทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วยนะ แค่คิดเรื่องนี้เท่านั้น

บ้าที่สุด...

แต่ตอนนี้ฉันคว้าเอาหมอนที่ชิซึรุเคยใช้ตอนที่นอนในห้องนี้ด้วยกันกับฉันมากอดไว้แนบอกอีกแล้ว และฉันก็ยังรู้สึกถึงชิซึรุอยู่เหมือนเดิม นึกถึงหน้าเค้าตอนที่ฉันกับเค้ามีความสัมพันธ์กันบนเตียงนี้ แค่คิดถึงหน้าเค้า ฉันรู้สึกแล้วว่า มีน้ำไหลออกมาจากอวัยวะตามปกติของผู้หญิงของฉัน ฉันต้องบ้าแน่ๆที่มีอารมณ์ทางเพศเพราะแค่คิดถึงหน้าน้องในตอนนั้น แต่มันก็เป็นไปแล้วจริงๆ แล้วตอนนี้ฉันก็เป็นผู้หญิงเต็มตัวที่ไม่มีของประหลาดแบบนั้นออกมาจากตัวฉัน และฉันควรจะทำยังไงกับอารมณ์นี้ดีล่ะ มันไม่ดีเลยสำหรับตัวฉันที่มีความรู้สึกแบบนี้แล้วไม่ได้รับการปลดปล่อย ฉันไม่อยากพยายามอดทนมันจนกระทั่งทนไม่ไหว แล้วไปลากใครมาข่มขืนอีก ฉันควรจะจัดการมันด้วยตัวเอง คิดได้แบบนั้นแล้ว ฉันก็เริ่มจัดการตัวเอง ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดและกอดหมอนใบเดิมนั่นไว้ นอนคว่ำหน้ากับที่นอน เพื่อให้หน้าอกของฉันได้สัมผัสกับหมอนใบนั้นและที่นอนโดยตรง เพื่อให้มันรู้สึกเหมือนตัวฉันกำลังสัมผัสกับตัวของอีกคน แต่มันก็มีปัญหาที่ไม่มีอะไรที่เข้าไปทำให้ความใคร่ที่สร้างมันด้วยตัวเองนั่นได้รับการเร่งเร้าให้ถึงจุดหมายที่ฉันรอ และฉันก็คิดได้ว่า คงต้องเป็นมือของฉันเองนี่แหละที่จะทดแทนอะไรจากใครๆได้ ฉันยอมรับว่า ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยช่วยตัวเองในลักษณะนี้เลยสักครั้ง เพราะหลายครั้งเมื่อมีอารมณ์ทางเพศ ฉันจะเก็บกดมันไว้ แล้วมันก็ไม่เป็นผลดีกับคนรอบข้าง เพราะฉันจะทำให้พวกเค้าเดือดร้อน ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่า ฉันควรพยายามไม่ไปพาใครมาลงนรกด้วยกันกับมารร้ายอย่างฉันอีกแล้ว

และมันก็ได้ผล ฉันรู้แล้วว่า มันไม่ใช่เรื่องยากเลยกับการช่วยตัวเองสำเร็จความใคร่แบบนี้ นิ้วของฉันที่เคยสอดใส่เข้าไปในตัวคนอื่น ตอนนี้มันมีหน้าที่ทำเพื่อฉันบ้าง แล้วมันก็ทำให้ฉันรู้แล้วว่า มันเจ็บมากขนาดไหนสำหรับคนอื่นที่นิ้วใหญ่ๆของฉันเข้าไปในตัวของพวกเค้า เริ่มแรกแค่เพียงหนึ่งนิ้ว ฉันก็รู้สึกได้ว่า ตัวเองเจ็บมากแล้ว แต่ก็เหมือนจะยังไม่พอ มันนานเกินไปสำหรับการที่ฉันจะเร่งตัวเองให้ถึงจุดออกัสซึ่มได้เร็วๆ เพื่อลดเวลาและลดอาการปวดหลังที่มันจะต้องเกิดขึ้นแน่ๆ ถ้าฉันโยกสะโพกของตัวเองมากไปกับการช่วยตัวเองแบบนี้ นิ้วที่สองจึงตามมา ครั้งนี้ฉันไม่รู้สึกเจ็บแล้ว เพราะมันคงจะชาไปตั้งแต่นิ้วแรกสอดใส่ไปในช่องคลอดของตัวเอง และใช่..มันให้ความรู้สึกดีขึ้นมาก ฉันมีอารมณ์มากขึ้น แต่มันก็ยังไม่ถึงเสียที ฉันก็เลยหาวิธีให้ตัวเองมีอารมณ์มากกว่านี้ มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่เลยถูกนำมาใช้ ใช่..ฉันใช้มันลูบคลำหน้าอกตัวเอง เพิ่งรู้นะว่า หน้าอกฉันตอบสนองการถูกสัมผัสได้เร็วแบบนี้ ลูกเชอรี่สีชมพูอ่อนๆทั้งสองข้างนั่นมันแข็งตัวรับกับการถูกปลายนิ้วไล้เบาๆเท่านั้น และมันทำให้ฉันรู้สึกเสียวที่ช่องคลอด จากนั้นก็รู้สึกได้ว่า น้ำแห่งตัณหาตรงจุดนั้นไหลออกมาเพิ่ม ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดีทีเดียว เพราะนิ้วสองนิ้วของฉันสามารถเข้าออกในตัวฉันได้สะดวกมากขึ้นเพราะมีน้ำช่วยลดการเสียดสี ตอนนี้ฉันใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าสมองเริ่มเบลอและเสียงครางในลำคอดังขึ้นทุกที ตัวทั้งตัวเกร็งไปหมด โดยเฉพาะที่สะโพกและก้นของฉัน และที่สำคัญที่อวัยวะเพศ ฉันไม่สามารถทำอะไรกับตัวเองได้ที่จะหยุดการขยับสะโพกเข้าหามือตัวเองหรือหยุดการบีบเค้นหน้าอกของฉัน สะโพกของฉันเหมือนมันจะหลุดให้ได้จากการที่มันขยับขึ้นและลงถี่ยิบในท่าที่ตัวฉันนอนคว่ำแนบติดอยู่กับที่นอน เพราะมันต้องการที่จะถูกสอดใส่ให้มากขึ้น ฉันรู้สึกแบบนั้น ก็แน่นอนสิ ตอนนี้จุดออกัสซึ่มอยู่ใกล้แค่ปลายนิ้วของฉันแล้ว และฉันรู้ดีว่า เมื่อถึงช่วงนี้ ตาของฉันจะเปลี่ยนสีและเขี้ยวของฉันจะยาวมากขึ้น แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ สติฉันก็ยังดีมากพอที่จะทำอะไรได้บ้าง ฉันเอื้อมคว้าประตูตู้เย็นที่อยู่ในห้องนอนซึ่งมันใกล้เตียงของฉันมากเพื่อเผื่อไว้ในเวลาหิวเลือดฉุกเฉินและดึงถุงเลือดที่แช่ไว้ออกมา กัดมันโดยไม่สนใจว่าเลือดจากถุงจะกระจายเลอะที่นอน เพราะฉันคงจะดูดมันหมดก่อนที่มันจะไหลออกมาตามรูที่ถูกเขี้ยวฉันเจาะเข้าไป และในที่สุดก็หมดพิธีกรรมการช่วยเหลือตัวเองของฉัน หลังจากที่ฉันส่งเสียงที่เหมือนระเบิดออกจากลำคอตัวเองออกไปในตอนที่รู้สึกว่าอวัยวะภายในบีบรัดนิ้วทั้งสองของตัวเอง และในนาทีที่โลกของฉันขาวโพลนไปหมดนั่น สารแห่งความสุขที่เรียกว่า เอนโดรฟินจะหลั่งออกจากต่อมในสมอง ทำให้ฉันทั้งรู้สึกดีและเพลียไปพร้อมๆกัน และคืนนี้ ฉันก็หลับลงได้อย่างสบายเสียที เพราะความรู้สึกโล่งตัวจากการสำเร็จความใคร่ และโล่งใจที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเพราะฉันอีกแล้ว

แม้ว่า..ในเวลาหลับตาลงในคืนนี้ ในฝันของพี่จะมีเธออยู่ก็ตาม แต่พี่จะไม่พยายามที่จะทำร้ายเธอหรือใครๆอีกต่อไป หลับให้สบายเถอะนะน้องพี่..สำหรับคืนนี้และคืนต่อๆไปของเธอ พี่จะไม่ไปรบกวนเธออีกแล้ว.. ถึงพี่จะรักเธอมากแค่ไหนก็ตาม..ชิซึรุ..

ตื่นเช้าขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ความเหงาเข้ามาหาฉันอีกครั้ง แต่ฉันก็ได้ปฏิญาณกับตัวเองไว้แล้วว่า ฉันจะทำตัวใหม่เพื่อให้ลูกของฉันภูมิใจ ไม่ว่าตอนนี้ฉันยังไม่ได้เจอเค้าก็ตาม แต่ว่า..เริ่มแรกของวันใหม่กับการทำตัวเป็นคนใหม่ของฉัน ฉันต้องจัดการกับความรกสกปรกของเตียงของฉันก่อนเป็นอันดับแรก เพราะมันดูไม่ได้เลย แต่คราวนี้ฉันคิดว่าจะลงมือทำเตียงเองไม่ยอมใช้เวทย์วิเศษอะไรทั้งนั้น เพราะการทำงานบ้านเองบ้าง ก็อาจจะทำให้อารมณ์เย็นขึ้น แต่ตอนที่ฉันลุกขึ้นนั่งน่ะสิ มันเจ็บแปล็บตรงท้องน้อยและจุดอ่อนไหวตรงหว่างขา คงเพราะฉันทำกับตัวเองแรงไปกับการสอดใส่นิ้วเข้าไปในช่องคลอดของฉัน แต่มันก็ดีนะ ฉันจะได้รู้สึกเหมือนกับที่คนอื่นที่ฉันทำกับเค้าแบบนี้รู้สึกบ้าง ถึงฉันจะเจ็บน้อยกว่าอลิสซ่า ชิซึรุหรือไมจังก็ตาม เพราะนิ้วของฉันสองนิ้วก็ใหญ่ไม่เท่าอวัยวะนั่นที่สาวๆของฉันเจอหรอก ดีแล้วที่ฉันรู้สึกเจ็บ ฉันจะได้ไม่กล้าไปอะไรกับใครแรงๆอีก แต่พอเอาเข้าจริง เวลาที่อารมณ์นั้นบังเกิดขึ้นมา ฉันจะมีสติพอที่จะยั้งตัวเองไว้ได้ไหมนะ แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่า ความเจ็บมันเป็นยังไง

หัดเห็นใจคนอื่นซะบ้าง..จอมมารรัตติกาล..

ฉันไปทำงานเหมือนที่เคยทำ หลังจากที่จัดการกับห้องนอนเสร็จเรียบร้อยในเวลาไม่ถึงสิบนาที ใช่สิ..แวมไพร์เคลื่อนไหวได้เร็วอย่างใจ เหมือนกับที่ฉันสามารถอ่านและเซ็นเอกสารกองโตที่คั่งค้างไว้ตั้งแต่ที่ฉันสติแตกจนอู้งานนั่นได้เกือบหมดโต๊ะแล้วตอนนี้ จากนี้พอฉันทำงานเสร็จสำหรับวันนี้ ฉันก็พอจะมีเวลาว่างเหลือ และฉันก็จะเริ่มต้นออกหาลูกสาวของฉัน

เริ่มแรกก็หาจากคนที่คิดว่า น่าจะเป็นแม่ของลูกคนแรกของฉันก่อนแล้วกัน..อลิสซ่า..

แต่ฉันก็ไม่เจอน้องอีกแล้ว ถึงฉันจะหายตัวไปโผล่ที่ทรานซิลเวเนียที่ที่เค้าจะต้องอยู่แน่ๆในความคิดของฉัน แต่น้องสาวคนเล็กที่เป็นแวมไพร์เลือดแท้ ร้ายกาจกว่าที่ฉันคิดไว้ เค้าหายไปอย่างไร้ร่องรอยตามเคย เพราะเค้ารู้ว่าถูกฉันตามตัว แน่นอน..แวมไพร์เลือดแท้อย่างอลิสซ่า เก่งกว่าฉันในเรื่องความสามารถพิเศษที่เค้ามีมากกว่าตั้งแต่เกิด มีโดยไม่ต้องอาศัยการถูกเปลี่ยนมาอย่างที่ฉันต้องผ่านมันมามากมาย กว่าจะได้อย่างทุกวันนี้ และหนึ่งในความสามารถของเค้า นอกจากการอ่านใจหรืออ่านความคิดในหัวคนอื่น ก็คือการมองเห็นอนาคต หากเค้าตั้งใจที่จะมองหรือระวังตัว งั้นนี่ก็แสดงว่า ที่เค้าหนีฉันไปได้ในคราวนี้ ก็เพราะเค้าคอยจับตาดูฉันอยู่ทุกฝีก้าวแน่ๆ แล้วฉันจะทำยังไงดีที่จะจับแม่สาวผมบลอนด์คนนี้ได้ นี่น้องเกลียดฉันมากจนไม่อยากเจอขนาดนี้เลยหรือ

อลิสซ่า.. อย่าให้พี่รู้นะว่า เธอซ่อนลูกพี่ ไม่งั้นพี่จะตีเธอ..

อา...ฉันเหมือนเด็กเลยนะ หรือว่าฉันจะเครียดมากเกินไป..

ฉันเดินคอตกกลับบ้าน มันเป็นเวลาดึกพอดี ถึงฉันจะใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีในการหายตัวจากบ้านที่อังกฤษไปทรานซิลเวเนีย แต่ฉันก็เพลียมากๆเพราะเดินตามหาตัวอลิสซ่าจนทั่วปราสาทของท่านพ่อวนไปมาหลายรอบและไหนจะทั่วเมืองนั่นอีก และฉันก็ได้แต่ความผิดหวังกลับมา ฉันไม่เห็นเงาของน้องเล็กฉันเลย ถึงจะใช้เวลาเกือบทั้งวันในการตามหาเค้า

ใช่..อลิสซ่าหนีไปตามคาด ท่านพ่อก็ยังทำไม่รู้ไม่เห็นอีกด้วย ท่านไม่ช่วยฉันเลย เหมือนท่านจะแกล้งฉันอย่างนั้น แต่ฉันก็คิดได้อีกว่า ฉันถูกท่านพ่อทำโทษแน่ๆ จากการทำตัวไม่ดีตอนนั้น สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องพาตัวเองกลับมาจากทรานซิลเวเนียมาบ้านด้วยมือเปล่า โดยมีความเหงาติดตามมา แต่พอก้าวเข้าบ้าน ฉันก็รู้สึกได้ทันทีว่าถูกมองอยู่ตลอดเวลา และฉันคิดว่า คนที่มองฉัน ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากใครคนนั้นที่ฉันต้องการเค้า แต่ไม่มีทางได้กลับมาแล้ว ฉันกลั้นใจไม่เอ่ยทักคนที่แอบมองฉัน ถึงจะรู้ว่าเค้ามอง ฉันเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง ทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไร แต่ที่ไหนได้ กลับเข้าห้องนอนมาได้ ฉันต้องอาศัยหมอนใบเดิมที่เป็นตัวแทนของน้องสาวที่รักของฉันที่เค้าเคยใช้มันหนุนนั่น เอามากอดไว้แนบอกและนอนหลับไปพร้อมๆกับมัน

แต่หนักๆเข้า เมื่อกิจวัตรประจำวันของฉันเป็นเหมือนเดิม เช้าไปทำงาน ตกบ่ายหรือไม่ก็เที่ยง ออกตามหาลูกกับเมีย ทั้งสองคน ทั้งอลิสซ่าและไมจัง ที่ฉันก็ผิดหวังกลับมาทุกวัน กลับบ้านดึกทุกคืน และรู้สึกว่าถูกมองด้วยคนๆเดิมอยู่ตลอดนั่น ฉันก็เริ่มรู้สึกท้อใจ นี่มันก็เกือบจะปีนึงแล้วกับการผิดหวังซ้ำๆแบบนี้ ชิซึรุกับฉันก็ห่างเหินกันไปมาก เค้าหันกลับไปสนิทสนมและดูรักกันมากกับแฟนสาวของเค้า ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจว่า ถ้าเค้ารักกันมากๆ ชิซึรุจะมาสนใจฉันทำไม ทำไมต้องรอฉันกลับบ้านทุกคืนถึงจะเข้านอน กลัวฉันตายแล้วเค้าจะตายด้วยหรือ แต่คงไม่ใช่หรอก น้องคงไม่ได้คิดแบบนั้น อารมณ์เครียดทำให้ฉันหงุดหงิดและพาล

และใช่..ฉันต้องอาศัยเหล้าทุกคืน เพื่อพาให้ฉันนอนหลับไม่งั้นก็หลับไม่ลง นับตั้งแต่ฉันเริ่มจริงจังกับการออกตามหาลูกและแม่ของลูก ทำไมฉันถึงกลับมาดื่มจัดอีกทั้งที่เหมือนจะเลิกมันได้แล้ว ก็เพราะว่า ฉันรู้สึกเครียดมากและเหงามากด้วย แอลกอฮอล์จะช่วยให้ฉันทั้งหลับสบายและดับกระหายไปได้ด้วยพร้อมๆกัน ฉันไม่อยากกระหายเซ็กซ์จนต้องช่วยตัวเองอีกครั้ง เพราะทำบ่อยๆมันจะไม่ดี มันจะติด โดยเฉพาะคืนวันเพ็ญที่ฉันพยายามมากไม่ให้มีอารมณ์ทางเพศ เพราะฉันรู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่สามารถช่วยตัวเองตามแบบของผู้หญิงที่เคยทำได้ เมื่อมีอวัยวะนั่นโผล่ออกมา ฉันไม่อยากเห็นมัน มันน่ากลัว แค่คิดก็สยองมากแล้ว กับการที่ฉันจะต้องช่วยตัวเองให้สำเร็จความใคร่ตามแบบที่ผู้ชายทำ ฉันจะทำมันเป็นได้ยังไง กินเหล้านี่แหละดีที่สุด เมาแล้วจะได้หลับไปซะ ไม่เดือดร้อนคนอื่น

แต่ก็มีอยู่คืนหนึ่งที่ฉันรู้สึกว่า การเมาเหล้าแล้วหลับ ไม่ดีเท่าไหร่นัก เมื่อฉันเมาอยู่นอกห้องตัวเอง ตรงระเบียงนั้นที่น้องสาวอันเป็นที่รักยิ่งของฉันแอบมองฉันอยู่ ใช่..ฉันรู้เค้ามา ฉันได้กลิ่นเค้า และฉันก็รู้ด้วยว่า เค้าเพิ่งทำอะไรมาเหมือนกัน ฉันไม่น่าแยกกลิ่นได้เก่งขนาดนี้เลย ที่ฉันรู้ว่า ชิซึรุเพิ่งมีเซ็กซ์มา เพราะว่า กลิ่นของเค้าจะหอมกว่าตอนธรรมดาที่ตัวเค้าก็หอมมากอยู่แล้วนั่น และแทบไม่ต้องเดาว่าเค้านอนกับใครมา ก็แฟนสาวของเค้าไง แล้วฉันจะสนใจทำไม เค้าไม่ใช่ของฉัน ถึงฉันกับเค้าจะเคยๆกันในเรื่องนั้นก็เถอะ แต่มันก็จบไปแล้ว เค้าไม่ต้องการฉัน และตอนนี้ ฉันก็ต้องการแค่กินเหล้า เมาไปซะจะได้หลับ หลับแล้วก็จะได้ไม่รู้เรื่องอะไร พรุ่งนี้ค่อยเริ่มตามหาลูกใหม่เหมือนเดิม คิดแบบนั้นแล้ว ฉันก็ไม่หันไปมองเค้าที่ยืนอยู่หลังเสานั่น เดี๋ยวเค้าก็ไป แล้วฉันก็หลับไปหลังจากที่เหล้าหมดขวด เหลืออยู่ในแก้วนิดหน่อยเท่านั้น

แล้วตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่ใช่มั้ย มีใครบางคนกำลังจูบฉันอยู่ แต่ทำไมฉันรู้สึกว่า ฉันถูกจูบจริงๆ จูบแบบนี้มันคุ้นมากเสียด้วย กลิ่นของเค้าอีก กลิ่นที่จมูกฉันสัมผัสได้ ใครกันนะ ชิซึรุเหรอ..

ทำไมต้องตามมาหลอกพี่ในฝันแบบนี้ด้วย เธอจะช่วยให้พี่ลืมเธอได้ง่ายๆ หรือจะซ้ำเติมความเหงา ความคิดถึงเธอให้พี่กันแน่ แค่นี้..พี่ยังดูไม่น่าสมเพชมากพออีกใช่มั้ย พี่ต้องกลายเป็นไอ่ขี้เหล้าแบบนี้ เธอรู้รึเปล่าว่า มันเพราะอะไร.. เพราะพี่รักเธอ.. รักอย่างที่ไม่ควรจะรักแบบนี้ ทำไมกันนะ..

และแล้ว..นางในฝันของฉันก็หายไป เมื่อฉันกำลังจะได้สัมผัสใบหน้าสวยๆนั่น ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง บนระเบียงนั่นก็ไม่มีใคร นอกจากฉันกับเพื่อนเก่า ความเหงากับเหล้าเท่านั้น ฉันกระดกเหล้าที่ยังเหลืออยู่ในแก้วให้หมด แล้วรวบเก็บมันไว้ด้วยมือเดียว จากนั้นก็กลับเข้าห้องนอน ไม่รู้ว่า ก่อนจะหลับตาลงได้อีกครั้งในคืนนี้ ฉันต้องดื่มมันอีกขวดหรือไม่ หรือบางทีฉันอาจจะช่วยตัวเองอีกครั้ง เอาให้มันหนักไปเลยก็ได้ จะได้อาศัยความเจ็บเพลียช่วยให้หลับ เพื่อเตรียมตัวรับกับพรุ่งนี้ที่ความหวังของฉันคงจะยังมีอยู่ ฉันจะได้เจอลูกของฉัน

แต่สำหรับคืนนี้.. ปะป๊าผู้ชั่วช้าของลูก คงต้องขออยู่ในมุมมืดของตัวเองไปก่อน อาศัยเหล้าและเซ็กซ์บำบัดจิตที่ไม่ปกติของปะป๊า แล้วปะป๊าสัญญาเลยว่า.. ถ้าลูกมาอยู่กับปะป๊าด้วยเมื่อไหร่ ปะป๊าจะไม่แตะต้องมันอีก..ถ้าไม่จำเป็น..

ฉันจะดีพอมั้ย.. สำหรับการเป็นพ่อของลูก ฉันจะทำมันได้รึเปล่านะ

ให้โอกาสปะป๊าหน่อยได้รึเปล่า..ลูกรัก..

To be continue…