The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.22

The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.22

Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa

Rate : M

Genre : Drama – Romance

By : Anhy

My Sister - 8 : Shizuru’s POV

แล้ววันนี้ก็มาถึงจริงๆเสียที วันที่เทพธิดาตัวน้อยของฉันได้มาปรากฏตัวจริงๆในบ้านหลังใหญ่ของเรา ทุกคนในบ้านออกมาต้อนรับเค้าด้วยความดีใจกันออกหน้าออกตา แม้กระทั่งท่านพ่อที่มักจะเงียบขรึมและดูดุอยู่เสมอก็กลับยิ้มให้เจ้าหนูน้อยคนนี้ ซ้ำยังเข้ามาแย่งพวกเราเล่นกับเค้าเสียอีกด้วย มันเป็นเหตุการณ์ที่น่าประหลาดจริงๆ ฉันเองก็รู้สึกดีและดีใจมากที่ในที่สุดบ้านหลังใหญ่ของฉันก็กลับมามีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอีกครั้ง บ้านที่เคยมีแต่ความอึมครึมปกคลุมไปทั่วทุกอณู เพราะความหมองหม่นในจิตใจของคนแต่ละคนภายในบ้าน เวลานี้กลับมีความสดใสแผ่ขยายไปจนทั่วถึงกัน แม้กระทั่งบรรดาลูกน้องบริวารของเรา

ใช่สิ..เพราะเจ้านายใหญ่ของที่แห่งนี้ ยิ้มได้แล้ว..

แอนดูมีความสุขขึ้นมากอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะตอนนี้เค้ามีคนตัวเล็กๆที่หน้าเหมือนเค้ามากๆอยู่ในอ้อมแขนของเค้า ฉันไม่แปลกใจหรือรู้สึกตะขิดตะขวงใจเลยว่า พวกเค้าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน เพราะเค้าดูผูกพันกันมากๆทั้งที่เพิ่งจะได้เจอหน้ากันจริงๆก็ครั้งนี้แค่ครั้งเดียว หรือจะเป็นเพราะว่า เค้าทั้งสองมีความข้องเกี่ยวลึกซึ้งในความเป็นสายเลือดเดียวกัน

ใช่..ก็เค้าเป็นพ่อลูกกันจริงๆนี่นา

แอนกับไอจังพูดคุยกันและเล่นด้วยกันอย่างไม่มีอาการเก้อเขินกันเลย ฉันเองพอมองตาแอนก็รู้ได้เลยว่า เค้ารักลูกของเค้ามากจริงๆ เจ้าหนูน้อยผมเงินที่เหมือนแกะพิมพ์ของแอนมาก็อีก ดูเข้ากันได้ดีกับปะป๊าของเค้า อย่างไม่ต้องอาศัยเวลาศึกษากัน มันเป็นความน่าอัศจรรย์ที่จะมีขึ้นเฉพาะคนที่ผูกพันอย่างแท้จริงทางสายเลือดแบบนี้

รู้สึกดีจริงๆเลยนะ ที่ได้เห็นพี่ยิ้มได้แบบนี้เสียที..แอน..

อาการอาลัยอาวรณ์กับความรักของฉันที่ไม่มีทางสมหวังกับเค้า เริ่มลดน้อยลงตามเวลา และมันก็ดีขึ้นมาก เมื่อฉันได้ไปสารภาพกับแอนว่า ฉันทำทุกอย่างแบบนั้นไป ที่ฉันยอมใจร้ายกับเค้า ก็เพราะความจำเป็น ฉันบอกเหตุผลทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับเรื่องที่เราไม่สามารถจะอยู่ด้วยกันแบบคนรักได้ให้กับแอนฟัง รวมถึงเหตุผลที่ต้องซ่อนตัวลูกของเค้ากับแม่ของลูกเอาไว้ก่อนด้วย ฉันยอมรับเลยว่า ใจฉันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ระหว่างรอฟังว่าแอนจะพูดอะไรกลับมาหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องนั้นให้เค้าฟังทั้งหมดแล้ว และสุดท้ายฉันก็ยิ้มได้ เพราะเค้ายิ้มให้ฉัน แล้วเข้ามาคว้าตัวฉันไปกอดไว้จนแน่น ฉันแอบน้ำตาไหลเพราะความดีใจที่ได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของร่างกายที่เยือกเย็นแต่อบอุ่นแบบนี้ แม้ว่าสำหรับเวลานี้ อ้อมแขนนี้จะให้ฉันได้แค่ความรู้สึกของเค้าที่เห็นฉันเป็นน้องเท่านั้น แต่ฉันก็มีความสุขกับมัน เพราะมันก็ดีกว่าที่เราต้องห่างจากกันไปจริงๆ แม้แต่ความเป็นพี่ เป็นน้องกันก็ไม่เหลือ

แต่ถึงปัญหาระหว่างฉันกับเค้าจะดีขึ้นตามลำดับ หลังจากที่ไอจังได้กลับมาอยู่ในอ้อมอกของเค้าและเราเข้าใจกัน ฉันก็ยังมีปัญหาอื่นมาให้ต้องขบคิดอยู่ตลอดเวลา เมื่อวันหนึ่งที่นัทสึกิลุกขึ้นมาบอกฉันว่า เธออยากมีลูก..

แต่ฉันไม่ใช่แอนนะ.. ฉันทำแบบเค้าไม่ได้.. ฉันจะทำให้นัทสึกิสมหวังได้ยังไง...

แล้วฉันก็สามารถผ่านปัญหานั้นไปได้อย่างไม่ยาก เมื่อฉันมีเพื่อนคู่คิดชื่อ แอน ลู วิโอล่า เค้าบอกกับฉันว่าเค้ามีวิธีที่จะทำให้นัทสึกิตั้งท้องได้ ตอนแรกฉันตกใจและใจหายที่ได้ยินเค้าพูดแบบนั้น เพราะมันดูเหมือนเป็นเรื่องที่ง่ายเกินไปสำหรับฉันที่เป็นผู้หญิงแท้ๆ ไม่เหมือนเค้าที่เป็นอะไรที่แตกต่างและทำให้ผู้หญิงอีกคนตั้งท้องได้ง่ายๆนั่น ฉันก็เลยนึกไปว่าแอนจะใช้ตัวของเค้าผลิตลูกให้ฉัน แต่เค้าก็หัวเราะใส่หน้าฉันและยังมาตบบ่าฉันเสียอีก เค้าคงเห็นฉันหน้าซีดเหงื่อตกเพราะความตกใจนั่นแน่ๆ แต่แล้วเค้าก็บอกฉันว่า เค้าจะใช้เทคโนโลยีช่วยฉัน ช่วยให้ฉันมีลูกกับนัทสึกิได้ ซึ่งฉันก็เข้าใจได้เลยทันทีว่า เค้าหมายถึง เทคโนโลยีเด็กหลอดแก้วที่จะอาศัยการผสมผสานของดีเอ็นเอจากฉันกับนัทสึกิ จากนั้นก็นำตัวอ่อนที่จะกลายเป็นลูกของฉันในอนาคตไปอยู่ในท้องของนัทสึกิ เพื่อให้เธอได้เป็นแม่อย่างสมบูรณ์ และเธอคงจะดีใจ

ตอนนี้ฉันคิดไปว่า แอนกำลังทำเหมือนฉันเป็นน้องชายที่มาขอคำชี้แนะเรื่องปัญหาครอบครัวของคนที่อยากจะเป็นพ่อคนมากกว่าจะเป็นน้องสาวที่เค้าเคยนอนด้วยครั้งนั้น ฉันเองก็ทั้งรู้สึกดีกับท่าทีแบบนี้ของเค้าแต่ก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน ที่ฉันคนที่เคยเป็นอะไรกับเค้ามากกว่าน้อง เป็นอีกสถานะกับเค้า กลับต้องมาปรึกษาเค้าในเรื่องของการมีลูกกับคนอื่นแบบนี้ แต่เค้าสิ.. แอนทำเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา หรือว่าเค้าไม่คิดอะไรกับเรื่องนั้นแล้ว เค้าคงจะลืมไปแล้วมั้งว่า เราสองคนเคยเป็นอะไรกัน

แล้วฉันล่ะ..ฉันลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเค้าได้แล้วหรือ...

การทดลองเกี่ยวกับเรื่องลูกของฉันยังต้องอาศัยการยืนยันจากแพทย์หลายคน เพราะผลการทดลองที่ถูกยอมรับว่ามันได้ประสิทธิภาพ มันเป็นผลมาจากการสร้างเด็กหลอดแก้วระหว่างมนุษย์ธรรมดากับมนุษย์ธรรมดา แต่ในกรณีของฉันมันแตกต่าง จึงจำเป็นต้องใช้เวลามากกว่าปกติ แต่ถึงมันจะเป็นการรอคอยที่ดูนานกว่าที่คิดไว้ นัทสึกิก็ไม่ผิดหวังกับมัน เพราะหลังจากที่ทำการนำตัวอ่อนไปฝากไว้ในท้องของนัทสึกิได้ไม่นาน เธอก็มีอาการเปลี่ยนไป แต่ถึงฉันจะพอเข้าใจว่ามันเป็นอาการของคนท้อง ฉันก็ยังตกใจมากอยู่ดี กับแค่ที่เห็นว่านัทสึกิอาเจียนอย่างหนักและทานอะไรไม่ได้เลย ฉันเห็นตัวเองทำเหมือนกระต่ายตื่นตูมทำอะไรไม่เป็น จนต้องให้แอนมาช่วยดูเธอให้แทน มันน่าอายเหมือนกันนะ ที่ฉันต้องอาศัยเค้าอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งเวลาแบบนี้ ที่ฉันมีลูกกับคนอื่น แต่แอนคงไม่คิดอะไรมากแบบนั้นหรอก เพราะฉันเป็นน้องของเค้า และนี่ก็คือหลานของเค้า แล้วหลังจากนี้ไปพวกเราก็คงจะมีความสุขด้วยกันทุกคน

แต่มันคงจะเป็นเรื่องดีทั้งหมดนะ กับการที่นัทสึกิตั้งท้อง..

ถ้าไม่ใช่เพราะความเลวของฉันที่ทำลายความสุขกับเรื่องดีๆนั้นจนหมด..

ฉันทำไม่รู้ไม่ชี้อะไรและทำตัวเหมือนปกติ ในเวลาที่ไอจังหลานรักของฉันมาขอตั้งชื่อลูกฝาแฝดในท้องของนัทสึกิหนึ่งคน ยอมไม่ขัดใจนัทสึกิที่เธออนุญาตให้ไอจังตั้งชื่อลูกของฉันแทนฉันได้ เพราะฉันมีเหตุผลกับมัน หนึ่งก็คือ ไอจังเป็นหลานรักของฉัน และสองเค้าเป็นเหมือนลูกรักคนโตของนัทสึกิที่เธอรักเค้ามากตั้งแต่เค้าเกิดมา รักทั้งที่ไม่ใช่ลูกตัวเอง แต่เหตุผลที่สาม มันเป็นเพราะลูกใดคนหนึ่งของฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับไอจังแน่นอน ซึ่งมันมาปรากฏชัดก็ตอนที่นัทสึกิคลอดพวกเค้าออกมา

เมื่อลูกแฝดคนโตของฉัน มีสีตาเป็นสีเขียวน้ำทะเล...

ฉันตอบคำถามนัทสึกิไม่ได้ว่าทำไมลูกสาวฝาแฝดของเธอคนแรก จึงมีใบหน้าเหมือนกันแต่มีสีตาเหมือนแอนแบบนี้ แต่แอนก็ยังช่วยอธิบายกับนัทสึกิว่า มันคงจะมาจากยีนส์ของคนในตระกูลเดียวกัน นั่นมันก็จึงรวมถึงตัวเค้าด้วย แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอีกต่อไปกับการที่ลูกแฝดของฉันคนหนึ่งจะมีสีตาเหมือนเค้าแบบนี้ ฉันเองก็ทำหน้าที่ของคนโกหกได้อย่างดีทีเดียวตอนนั้น ใช่..ฉันเออออไปกับแอนด้วย เพราะฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า แอนจะคิดแบบนั้นจริงๆรึเปล่า เค้าเชื่อกับเรื่องที่เค้าหาเหตุผลมาอธิบายกับนัทสึกิเองนั่นไหม และฉันก็ได้รู้ว่า แอนไม่เชื่อแบบนั้นจริง เค้ารู้ว่าฉันโกหก..

แอนเรียกฉันมาคุยในห้องทำงานของเค้า พอเค้าเปิดปากพูดขึ้นมา ฉันก็ได้รู้เลยว่า เค้ารู้ทุกอย่างตั้งแต่เห็นหน้าลูกสาวคนโตของฉันนาทีแรก ใช่แล้วล่ะ แอนอยู่ที่นั่น ในห้องทำคลอด อยู่กับฉัน เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะแอนก็เป็นหนึ่งในทีมแพทย์ที่ทำการทดลองนั่นด้วยไงล่ะ ฉันยังไม่ได้บอกสินะว่า แอนเก่งมากขนาดไหน และใช่..เค้าเป็นหมอด้วย ถึงจะไม่ค่อยได้ทำเรื่องเกี่ยวกับอะไรแบบนี้มากเท่าไหร่ แต่เค้าก็ทำมันได้ หากแค่เป็นแพทย์ผู้ช่วย

แอนมีสัมผัสพิเศษกับเรื่องแบบนี้ ฉันจะคิดแบบนั้นได้มั้ยนะ เพราะฉันไม่ได้บอกเค้าเลยถึงเรื่องเลวๆของฉันที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา กับเหตุผลนั้นที่ว่า.. ทำไมลูกสาวคนโตของฉันถึงมีสีตาเหมือนแอน และไม่มีอะไรที่เหมือนกับคนที่คลอดเค้าออกมาเองเลย เค้าต่างจากน้องสาวของเค้าเหมือนไม่ใช่ฝาแฝดกัน แต่ก็เหมือนฉันกับแอนนั่นแหละ ที่ไม่มีอะไรหมือนกันเลย.. แม้กระทั่งนิสัย

ใช่..แอนไม่ได้เลวเหมือนที่ฉันเลวแบบนี้ ที่ทำให้นัทสึกิต้องเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า กับความเห็นแก่ตัวของฉัน..

ใช่แล้วล่ะ..ฉันเลวมาก เพราะว่านัทซึรุจังเป็นลูกสาวแอนและเป็นน้องสาวของไอจัง จากการที่ฉันแอบเอาดีเอ็นเอของแอนมาผสมกับไข่ใบหนึ่งที่จะเกิดมาเป็นลูกแฝดของฉัน ในตอนที่ฉันเป็นหนึ่งในผู้ร่วมทำการทดลองครั้งสุดท้ายนั่น เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั่น สาเหตุของความวุ่นวายแบบนี้ มันเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวอย่างมากของฉันเอง เพราะฉันอยากมีอะไรที่ทำให้ฉันรู้สึกถึงความรักของแอนที่เคยมีให้ฉันแบบนั้น ฉันแค่อยากจะเห็นผลลัพธ์ของความรักที่ฉันมีให้เค้า อยากมีลูกกับเค้า ลูกที่ฉันคงไม่มีทางมีกับเค้าได้ กับคนที่ฉันรักมากๆนั่น แต่ใช่..มันจะไม่ใช่เรื่องผิดอะไรมากเท่าไหร่เลย กับความคิดของฉันแบบนี้

หากว่า..คนที่เป็นคนตั้งท้องลูกคนนี้คือตัวฉันเอง ไม่ใช่..นัทสึกิ..

แล้วทำไมฉันถึงไม่เลือกที่จะท้องเองน่ะหรือ.. ก็เพราะหนึ่งคือ.. นัทสึกิต้องการเป็นแม่และตั้งท้องลูกของเราเอง สองคือ ฉันกลัวว่า ถ้าเป็นคนตั้งท้องเอง ฉันอาจจะแท้งลูกได้ เพราะการทำอะไรเสี่ยงๆของตัวเองแบบที่เคยทำ แต่ทั้งหมดของเหตุผลสองอย่างนั่น ก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า หากฉันเป็นคนท้องเองล่ะก็ ฉันจะเอาเหตุผลที่ไหนมาอธิบายในเรื่องการตั้งท้องแบบนี้กันล่ะ ในเมื่อนัทสึกิก็เลือกที่จะเป็นฝ่ายอุ้มท้องเองแล้วนี่ ฉันจะเหลือวิธีอะไรกับการมีลูกอย่างนัทซึรุจังได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่วิธีชั่วๆแบบนี้

นัทสึกิ.. เธอคงจะเสียใจมากนะ ถ้าเธอรู้ว่า..ฉันใช้ประโยชน์กับตัวเธอทุกอย่างเพื่อให้ฉันสมหวัง ฉันคงจะว่าเธอไม่ได้แล้ว ถ้าเธอจะเกลียดฉันมากกว่ารัก...

แอนแทบจะฆ่าฉันด้วยมือของเค้า ตอนที่ฉันรับสารภาพ แต่เค้าก็ยั้งมือเอาไว้ได้ ไม่ให้ตบหน้าฉันหรือบีบคอฉันจนตาย เพราะเค้าเห็นแก่ลูก ก็ใช่สิ..ถ้าเค้าฆ่าฉัน มันก็อาจจะเป็นเรื่องดีที่พื้นดินของโลกใบนี้จะได้สูงขึ้น เมื่อไม่มีคนชั่วๆอย่างฉัน แต่ถ้าแอนทำแบบนั้นจริง เค้าก็ต้องตายไปด้วย ซึ่งกับเค้ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย ก็ตอนนี้ทั้งฉันและเค้าต่างก็มีลูกแล้ว มีคนที่ต้องดูแล ฉันกับเค้าจะมาตายด้วยกันตอนนี้ก็คงไม่ได้ คนมีความรับผิดชอบมากๆแบบแอน ไม่มีทางจะทิ้งภาระต่างๆไว้ให้คนเบื้องหลังแน่นอน ถ้ารู้ว่าพวกเค้าจะต้องลำบาก

นี่แหละ..พี่ที่แสนดี แสนวิเศษของฉัน แอน ลู วิโอล่า

แต่กับความผิดครั้งหลายแรงครั้งนี้ของฉัน ที่ฉันคิดว่าแอนน่าจะทำโทษฉันให้หนักมากกว่านี้ เหมือนที่เค้าจะต้องทำกับคนอื่นสำหรับความผิดแบบเดียวกัน มันกลับเป็นเพียงว่า เค้าไม่มองหน้าฉัน ไม่พูดกับฉันเท่านั้น และมันก็ไม่ถึงเดือนเลย เค้าก็กลับมาเหมือนเดิมกับฉัน มาทำเหมือนฉันเป็นน้องที่เค้ารักมากเหมือนเดิม ฉันไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ทำไมเค้าจะต้องใจดีกับฉันมากแบบนี้

แล้วฉันจะโทษพี่ดีมั้ยว่า.. พี่เป็นคนทำให้ฉันเคยตัวกับเรื่องเอาแต่ใจแบบนี้ กับการถูกตามใจแบบนี้ มันเพราะพี่เอาใจฉันมากเกินไป

เพราะพี่ไม่เคยเด็ดขาดกับฉันอย่างที่ควรจะทำ.. จนฉันเหลิงกับมัน..แอน..

มันจะเป็นเพราะความบังเอิญหรือเพราะมันเป็นชะตากรรมสำหรับคนเลวอย่างฉันที่จะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ กับปัญหาที่เข้ามาอย่างไม่มีหยุดหย่อน เรื่องหนึ่งก็ยังไม่ถือว่าจบไปอย่างสมบูรณ์ เพราะใจฉันมันไม่ยอมจบ เรื่องที่ฉันยังลืมพี่ของฉันไม่ได้แบบนั้น ลืมว่าฉันรักพี่ของฉันแบบที่มากกว่าการที่เค้าเป็นพี่ แต่เรื่องนี้มันกลับไม่หนักเท่าเรื่องที่ฉันสร้างมันขึ้นมาใหม่ตามลำพัง โดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอม

ไม่ใช่สินะ..ไม่มีใครยินดีมันเลยด้วยซ้ำ กับเรื่องที่ฉันใช้ประโยชน์จากการอยากเป็นแม่ของนัทสึกิ เพื่อจะมีลูกกับพี่ของฉันพร้อมๆกันแบบนั้นด้วย

แล้วความลับมันก็ไม่อาจจะเป็นความลับไปได้ตลอด เมื่อคนที่คลอดนัทซึรุจังมารู้ว่า เค้าไม่ใช่แค่ลูกของเธอกับฉัน เหมือนอย่างที่ควรจะเป็น...

เมื่อลูกสาวฝาแฝดของฉันเดินได้ทั้งสองคน เค้าทั้งคู่ ควรจะเดินมาหาฉันกับแม่ของเค้า ในเวลาที่พวกเราอยู่กันพร้อมหน้าในสวนหย่อมของบ้านหลังใหญ่ของพวกเรา และใช่..ลูกสาวแฝดคนเล็กของฉัน ชิซุกิจังคนที่ฉันเป็นคนตั้งชื่อให้ เค้าพยายามที่จะเดินมาหาแม่ของเค้า นั่นก็คือ..นัทสึกิ ส่วนนัทซึรุจังที่ไอจังเป็นคนตั้งชื่อให้เค้า ก่อนที่เค้าจะเกิดนั่น เค้าทำอะไรที่แตกต่างจากน้องสาว เพราะเค้าเดินไปหาแอนคนแรก ไปเกาะขาเค้าทั้งที่ตอนนั้น แอนมีไอจังนั่งอยู่บนตักเค้าก่อนแล้ว

จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกกับคนอื่นมากนัก ใครๆคงจะไม่สงสัยเพราะอาจจะคิดไปว่า เพราะว่าแอนเป็นญาติของนัทซึรุจัง เค้าก็น่าจะไปหาแอนได้ ไหนจะมีไอจังอยู่ด้วยอีกต่างหาก เรื่องนั้นก็เลยอาจอธิบายได้ว่า ที่นัทซึรุจังไปหาแอนก่อนใคร เพราะเค้าตั้งใจจะไปหาไอจัง พี่ที่เค้าชอบอยู่ด้วยมาตั้งแต่ก่อนจะเดินได้นั่น แต่สำหรับคนช่างสังเกตอย่างนัทสึกิแล้ว เรื่องเพียงเท่านี้ เธอก็สามารถคิดไปได้ไกลเกินกว่าที่ใครๆจะคิดถึงมัน แล้วเธอก็รู้แล้วว่า ทำไมนัทซึรุจังถึงอยากอยู่ใกล้แอนมากกว่าคนอื่น

ใช่..นัทสึกิรู้แล้วว่า.. จริงๆแล้ว..เธอก็เป็นแค่คนที่อุ้มท้องนัทซึรุจังแทนฉันเท่านั้น.. เพราะนัทซึรุจังเป็นลูกฉันกับแอน..

ฉันรู้ตัวว่าตัวเองทำผิดกับนัทสึกิมากก็เมื่อมันสายเกินไป ฉันเลวได้อย่างไม่น่าให้อภัยในทุกเรื่อง แต่ไม่รู้ทำไม นัทสึกิยังคงอยู่กับฉัน เธอยังไม่ทิ้งฉันไป อย่างที่ควรจะทำ หรือเพราะว่า เพราะเธอมีลูกกับฉัน เพราะยังไงฉันก็เป็นเหมือนสามีและพ่อของลูกเธอ อย่างน้อยก็กับชิซุกิจังคนหนึ่ง ที่มีสิ่งยืนยันได้ว่า เค้าเป็นลูกของฉันกับนัทสึกิแน่นอน ชิซุกิจังหน้าตาเหมือนนัทสึกิอย่างกับพิมพ์กันออกมา แต่ว่ามีสีตาเหมือนฉัน งั้นฉันคงจะต้องขอบคุณลูกสาวคนนี้ของฉันสินะ ที่ช่วยให้ฉันไม่ถูกแม่ของเค้าทิ้งไป ฉันควรจะดีใจกับเรื่องนี้ดีหรือไม่ ทั้งที่ฉันไม่ควรได้รับสิ่งดีๆจากใครอีกแล้ว

ฉันเข้าไปขอโทษนัทสึกิและสารภาพความผิดทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องลูก ทั้งที่รู้ว่า นัทสึกิรู้แล้วเรื่องนี้ เธอเข้าไปคุยกับแอนเอง ก่อนที่ฉันจะสารภาพมันเสียอีก

ฉันยอมรับเลยว่า นัทสึกิเป็นคนดีและใจกว้างมากๆ เธอยอมให้แอนได้อุ้มนัทซึรุจัง ทั้งที่ในตอนนั้น นัทสึกิก็เหมือนไม่อยากจะเจอแอนแล้วตั้งแต่เห็นปฏิกิริยาของลูกคนนี้ของเธอที่มีต่อแอนครั้งนั้น เธอเหมือนพยายามจะขัดขวางไม่ให้นัทซึรุจังได้อยู่ใกล้แอน แต่ความคิดนั้นของนัทสึกิก็ตกไป เพราะแค่ว่า เธอได้ไปเห็นในสิ่งที่เธอไม่อยากเห็นนั่นเท่านั้น

นัทสึกิได้รู้ว่า เธอไม่สามารถขัดขืนไม่ยอมรับความจริงอันนี้ได้ สำหรับเรื่องลูกสาวแฝดคนโตของเธอ เพราะเธอได้ไปเห็นเหตุการณ์นั่น ครั้งที่เธอไปเดินตามหานัทซึรุจังที่หายไปจากกลุ่มของเด็กๆ นัทสึกิตามหาลูกทั่วบ้านในทุกที่ที่คิดว่าเค้าจะไป แต่ก็ไม่เจอ กระทั่งเธอตัดสินใจเดินไปในที่สุดท้ายที่เธอพยายามให้มันเป็นที่ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ว่าลูกจะอยู่ แต่เธอก็ต้องทั้งดีใจและผิดหวังไปในเวลาเดียวกัน กับความสำเร็จในการหาลูกเจอ เพราะเธอได้ไปเจอลูกอยู่กับแอน

ใช่..นัทซึรุจังไปนั่งฟังแอนเล่นไวโอลินด้วยท่าทางที่มีความสุข เค้ายอมนั่งนิ่งๆไม่ซุกซนอย่างที่เค้าเคยเป็นเด็กซนมากๆ นั่งยิ้มและฟังแค่เสียงดนตรีของแอน ท่าทางแบบนั้นของลูกมันยืนยันและคัดค้านกับสิ่งที่นัทสึกิคิด เรื่องที่เธอพยายามปฏิเสธความจริงที่ว่า เค้าเป็นลูกของแอน เธอยอมให้พวกเค้าสองคนได้ใกล้ชิดกัน ยอมให้ลูกได้อยู่กับคนที่เป็นพ่อที่แท้จริง ได้ใกล้ชิดกับคนที่เค้าผูกพันและพยายามจะเข้าหามากๆ อย่างที่เธอเห็นนั่น แบบนี้ล่ะมั้ง.. จึงเป็นเหตุผลที่นัทสึกิยอมรับว่า เธอควรจะให้ลูกได้ในสิ่งที่เค้าอยากได้แบบนั้น ฉันนับถือน้ำใจของเธอมากจริงๆ

เธอผู้มีน้ำใจที่ประเสริฐยิ่งนัก.. นัทสึกิที่รัก...

ฉันบอกกับนัทสึกิว่า ฉันจะเอาลูกคนนี้ไปอยู่ที่อื่น ไปอยู่กับอลิสซ่าที่ทรานซิลเวเนีย ถ้าการที่เธอเห็นหน้าลูกแล้ว ทำให้เธอเสียใจและคิดมาก แต่ฉันก็ทำไม่ได้ เมื่อนัทสึกิบอกกับฉันว่า ยังไงลูกคนนี้ก็เป็นลูกของเธอเหมือนกัน เธออุ้มท้องเค้ามา เธอเป็นคนคลอดเค้ามาเอง น้ำนมทุกหยดที่เข้าสู่ปากของลูก ทำให้เค้าเติบโตมาได้ขนาดนี้ ก็เป็นน้ำนมจากอกของเธอ เป็นเลือดของเธอที่กลั่นเป็นน้ำนมเพื่อลูกของเธอ ฉันไม่มีสิทธิ์จะบอกว่า นี่ไม่ใช่ลูกเธอเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอยังรักลูกคนนี้ไม่ต่างจากอีกคน..

ยิ่งเห็นนัทสึกิเป็นแบบนี้แล้ว.. ฉันก็รู้สึกได้ว่า.. ฉันมันน่าจะตายได้สักที.. หรือฉันควรจะอยู่กับความทรมานไม่จบสิ้น ให้มันสมกับความผิด ความเลวที่ฉันทำ.. เพราะการตายคงเป็นสิ่งที่หอมหวานมากไปสำหรับคนชั่วช้าอย่างที่ฉันเป็น..

เพราะความลับและความผิดที่ฉันสร้างมันไว้.. ได้ถูกทำให้ออกมาสู่สายตาของคนอื่นแล้ว ด้วยลูกของฉันที่ฉันสร้างเค้ามาจากความรักอันลึกลับของฉัน..

ความลับของฉัน ปิดใครไม่ได้อีกต่อไป แม้กระทั่งตัวลูกเอง เพราะไม่ใช่แค่เพียงว่า นัทซึรุจังต้องการจะอยู่ใกล้ๆแอนเพราะความรู้สึกที่ผูกพันกับเค้ามากกว่าใครๆเท่านั้น ฉันมาได้รู้ว่า ลูกรู้ได้เองว่าเค้าเป็นลูกที่แท้จริงของใคร ก็ตอนที่เค้าไปบอกกับไอจังเองว่า เค้ากับไอจังเป็นพี่น้องกัน เค้าพูดแบบนั้นโดยที่ไม่มีใครบอกเค้าเลย ตอนที่แอนมาเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง หลังจากที่เค้าฟังมันมาจากไอจังอีกที แล้วรีบมาบอกฉัน ฉันก็ได้แต่อึ้ง สมองตันไปหมด

และมันก็มามีเรื่องน่ารันทดใจมากกว่านั้น ในตอนที่ฉันได้รู้ว่า ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย..

ใช่..เมื่อนัทซึรุจังตกหลุมรักไอจัง ซึ่งความจริงแล้วพี่สาวของเค้าเอง เหมือนที่ฉันเป็น เหมือนที่ฉันรักแอนแบบนี้ มันจะเรียกว่าฉันกับแอนโดนสาปให้ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องนี้อีกครั้งหรือไม่ หรือมันจะเรียกได้ว่า ฉันกับเค้าถูกกรรมตามทัน ตอนนี้ฉันกับเค้าต้องมาปวดหัวกับการแก้ปัญหาเรื่องลูกสาวทั้งสองของเรา ถึงไอจังจะไม่ใช่ลูกของฉันกับแอน เหมือนที่นัทซึรุจังเป็น แต่เค้าสองคนก็เป็นสายเลือดเดียวกันอยู่ดี

แล้วนี่ฉันจะต้องมาเห็นหรือว่า ลูกของฉันมาเดินตามรอยความผิดของฉันกับพ่อของเค้าแบบนี้ นี่ฉันผิดมากเลยใช่หรือไม่ กับการที่ฉันรักพี่ตัวเอง ฉันตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้หรือ ไม่ใช่.. ไม่มีใครอยากทำผิดหรอก หากเลือกได้..

หรือว่าฉันไม่ได้พยายามที่จะเลือกมันกันแน่..

แต่ตอนนี้ฉันก็คงต้องยอมรับว่า.. ไม่ว่าฉันหรือลูกของฉัน.. ก็ปฏิเสธไม่ได้กับเรื่องนี้..

ที่ฉันกับเค้าเหมือนกันมากกว่าหน้าตาและนิสัย เพราะว่า..

เราสองคนรักพี่สาวตัวเอง...

แอน... ฉันผิดมากใช่มั้ย.. ที่รักพี่แบบนี้ไม่เปลี่ยนไปเลย... พี่จ๋า...

To be continue…