My Birthday,My Valentine.[The Bodyguard]

One Shot [The bodyguard]

My Birthday, My Valentine.

Rate : M

By : Anhy

Pairing : Anh/Shizuma X Shizuru

สำหรับฉันทุกๆวันก็เป็นเหมือนเดิม ตื่นเช้าลุกออกจากเตียง อาบน้ำแต่งตัวและออกจากห้องพักไปโรงเรียน ก่อนเข้าเรียนก็ทานนมกับขนมปังให้พออิ่มท้อง จากนั้นก็เรียนทั้งในห้องเรียนและภาคสนาม พักเที่ยงก็ทานอาหารกลางวัน ช่วงบ่ายก็ต้องเข้าฝึกพิเศษหลังจากเรียนภาคทฤษฎีไปได้หนึ่งชั่วโมง พอการเรียนทั้งสองด้านเสร็จสิ้นสำหรับวันนี้ ฉันก็กลับที่พักและทานมื้อค่ำที่นั่น ด้วยอาหารฝีมือตัวเอง

ใช่..ถึงฉันจะอยู่หอพักที่อยู่ในรั้วโรงเรียน ฉันก็ไม่ถนัดนักกับการไปนั่งทานอาหารพร้อมคนอื่นๆในโรงอาหารที่เขาจะจัดอาหารไว้ให้นักเรียนเตรียมทหารอย่างพวกฉันได้ทานที่นั่นทุกมื้อ และมื้อเช้ากับมื้อกลางวัน ฉันก็นั่งอยู่ตามลำพังบนดาดฟ้าของตึกเรียน กับมื้อเย็นฉันก็แทบจะไม่ค่อยได้ทำอะไรกับมันมากกว่าสองมื้อแรกของแต่ละวัน ถึงฉันจะทำมันเองก็ตาม เพราะความที่เหนื่อยมากกับการทั้งเรียนทฤษฎีและฝึกปฏิบัติมาตลอดวัน ทำให้ฉันเลือกอาหารสำเร็จรูปที่ซื้อมาเก็บไว้เองในช่องแช่แข็งหรืออาหารที่คุณแม่ที่แสนน่ารักของฉันทำแช่มาให้ เอามาอุ่นและทานมัน แต่นั่นก็เป็นหลังจากที่ฉันได้อาบน้ำ ล้างเหงื่อไคลออกจากตัวและได้นอนพักให้หายเหนื่อยก่อน จึงจะเป็นเวลาที่ฉันจะเพลิดเพลินกับอาหารของฉันมากที่สุด หลังจากนั้น..กิจวัตรประจำวันของฉันก็คืออ่านหนังสือ แล้วก็หลับไป รอให้พระอาทิตย์ของเช้าวันใหม่โผล่พ้นท้องฟ้ามาอีกครั้ง ชีวิตที่มีกิจวัตรซ้ำซากของฉันก็จะเริ่มขึ้นใหม่อีกครั้งและต่อๆไป

แต่ตอนนี้.. ฉันทำแบบนั้นไม่ได้เสียแล้ว.. เมื่อไม่ได้อยู่คนเดียวที่ห้องพักห้องนี้..

มันจะเรียกว่าเป็นความบังเอิญที่ฉันดีใจให้มันเกิดขึ้นก็ได้ กับเรื่องที่ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว ฉันไม่เหงาอีกต่อไป กิจวัตรประจำวันของฉันเปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมของมัน เมื่อมีเธอคนนั้นเข้ามาในชีวิตฉัน เข้ามาอยู่ในโลกส่วนตัวของฉันแบบนี้..ชิซึรุ..

ชิซึรุ.. เด็กสาวหน้าใหม่ที่ใครๆต่างก็พยายามจะเข้าหาเค้า ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ทุกคนที่ได้เห็นเค้าก็เหมือนจะตกหลุมหรือหลงกลเสน่ห์ของเค้าไปกันหมด ไม่ยกเว้นกระทั่งฉัน คนที่ทำตัวเหมือนหุ่นยนต์อย่างฉัน อยู่เหมือนคนไม่มีชีวิตไปวันๆ กลับดูมีชีวิตชีวาขึ้น และกระตือรือร้นที่จะมาโรงเรียนด้วยความเต็มใจมากขึ้นอย่างน่าประหลาดใจตัวเอง แค่เพียงฉันได้แค่มาเพื่อจะได้เห็นใบหน้าสวยๆหวานของเด็กสาวคนใหม่ของโรงเรียนที่โด่งดังคนนั้นได้เท่านั้น ฉันสามารถยิ้มอยู่คนเดียวได้เหมือนคนบ้า แค่นึกถึงเวลาที่ดวงตาสีแดงแสนสวยนั่นบังเอิญมองมาทางฉัน และริมฝีปากสวยๆนั่นยิ้มให้ ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องทานอะไรทั้งวันนั้นก็ได้เลยมั้ง ถ้าท้องฉันไม่ร้องประท้วงเสียก่อน

ฉันคิดว่า..ฉันอาจจะถูกมนต์สะกดจากดวงตาสีแดงนั่นเข้าให้แล้วก็ได้นะ.. ไม่รู้สิ...

ที่ฉันบอกว่า ฉันไม่ได้อยู่ในห้องของฉันคนเดียวอีกแล้ว เพราะชิซึรุ.. ใช่..เพราะเค้านั่นแหละ.. มันเริ่มต้นตั้งแต่ที่ฉันกับเค้าได้ไปเที่ยวนอกรั้วโรงเรียนกันในตอนเย็นหลังเลิกเรียน เพราะความที่เราเริ่มสนิทกันเพราะเค้าเป็นน้องรหัสฉันที่โรงเรียน ชิซึรุอายุน้อยกว่าฉันสองปี เค้ายังเด็ก อายุแค่สิบห้า แต่ต้องมาอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่มีพ่อหรือแม่อยู่ใกล้ๆที่ประเทศนี้ที่โรงเรียนของเราอยู่ที่นี่ ไม่เหมือนฉันหรือเพื่อนๆคนอื่นๆที่น้อยคนนักจะไกลบ้านมากขนาดชิซึรุ ฉันมักจะเห็นชิซึรุแอบนั่งเศร้าบ่อยๆ ทั้งที่ตอนอยู่กับคนอื่นหรือบรรดาแฟนคลับของเค้า เค้าจะยิ้มหรือขี้เล่นได้ตลอดเวลา และถ้าฉันไม่บังเอิญไปเห็นเค้าร้องไห้ใต้ต้นไม้ตอนนั้น ฉันก็คงจะไม่พยายามทำตัวสนิทกับเค้าแบบนี้หรอก ฉันเขินทุกครั้งกับสายตาของเค้า แต่ฉันก็ต้องพยายามไม่คิดถึงมัน เพราะฉันอยากทำหน้าที่พี่ที่ดี พาน้องเที่ยวให้เค้าหายจากความเศร้า ความเหงาที่เป็นอยู่เท่านั้น ฉันคิดเท่านั้นจริงๆในตอนแรก แต่มันก็แปลกมากที่ฉันได้อะไรที่มากกว่านั้น

เพราะไม่นาน หลังจากการเริ่มต้นออกเที่ยวของฉันกับเค้าในเวลาหลังเลิกเรียน ก็ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนตลอดไป เมื่อคืนหนึ่งที่ชิซึรุเมา และเราทำอะไรที่เกินเลยกับการเป็นแค่เพื่อนกัน

ฉันยังจำคืนนั้นระหว่างฉันกับเค้าได้ดี ถึงมันจะนานมากแล้วก็ตาม มันเป็นคืนเริ่มต้นของชีวิตใหม่ของฉันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ฉันมีคนรัก มีเซ็กซ์กับคนที่รัก เรามีความสุขด้วยกัน ความรู้สึกของคนที่รักเค้าข้างเดียวตลอดมาได้รับการตอบสนองมาในทางเดียวกัน ในคืนนั้น ฉันดีใจและมีความสุขกับความบังเอิญที่พาชิซึรุมาให้ฉันแบบนั้น ฉันรักเค้ามากจริงๆ มากกว่าที่ฉันเคยคิดว่ามันเป็น

ฉันกับเค้าเวลานี้ไม่ได้อยู่ในห้องนั้นด้วยกันอีกต่อไป ฉันเรียนจบและกลับมาอยู่บ้านของฉัน พร้อมกับชิซึรุที่ก็ได้รับสิทธิพิเศษให้มานอนค้างที่บ้านฉันได้ ไม่ต้องอยู่ในฐานะของนักเรียนประจำอีกต่อไป เมื่อเค้าอยู่ในฐานะแฟนของฉัน ลูกสาวนายพลเอนริค ลู

แต่วันนี้ชิซึรุกลับบ้านช้ามากจริงๆ ทั้งที่ฉันอุตส่าห์รีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนหมดเวลางาน และรีบกลับบ้านมาหาเค้า เพราะฉันตั้งใจว่าจะรีบกลับมาบ้าน มาอยู่กับคนที่ฉันรัก ในวันพิเศษแบบนี้ แต่ชิซึรุก็กลับไม่อยู่บ้านเสียนี่ แล้วนี่ฉันจะทำอะไรกับเวลาที่เหลือมากมาย เมื่อไม่มีชิซึรุคอยแกล้งหรือคุยนู่นนี่ให้ฉันฟังแบบนี้ ไม่มีใครจะทำเรื่องพิเศษด้วยกันในวันสำคัญของฉัน กับคุณพ่อและคุณแม่ ท่านทั้งสองก็ตั้งใจวางแผนที่จะจัดงานฉลองให้ฉันเหมือนทุกปี แต่ฉันก็ขอพวกท่านไม่รับความหวังดีอันนั้น เพราะฉันแค่ต้องการจะอยู่ตามลำพังกับคนที่ฉันรักมากๆ คนที่ฉันไว้ใจให้เข้ามาอยู่ในโลกส่วนตัว คนพิเศษที่สุดของฉัน

แต่เค้า..ไม่เห็นความสำคัญของสิ่งที่ฉันตั้งใจยกให้เค้าคนเดียวแบบนี้เลยหรือ.. ทำไมกันนะ..

เธอไม่ได้รักฉันเหรอ..ชิซึรุ.. เธอไม่รู้เหรอว่าวันนี้วันอะไร..

ดึกแล้วขนาดนี้ ชิซึรุก็ยังไม่กลับบ้าน หรือเพราะงานวันนี้ที่โรงเรียนทำให้คนดังอย่างแฟนฉัน ปลีกตัวของเค้ามาจากบรรดาแฟนคลับไม่ได้กันนะ ฉันนั่งนึกถึงเค้าไปเงียบๆตรงระเบียงบ้าน อยู่กับเพื่อนสีอำพันของฉัน ใช่..ฉันดื่มเหล้า.. ฉันลืมบอกสินะว่า..ฉันติดมัน.. ติดมานานมากแต่ก็ต้องพยายามเลิกเพราะชิซึรุขอไว้ เค้าบอกว่า เค้าเป็นห่วง อยากให้ฉันอยู่กับเค้านานๆ ไม่อยากให้ฉันต้องป่วยเพราะของชอบของฉันแบบนี้ แต่ตอนนี้ชิซึรุไม่อยู่ ไม่มีใครดุฉันแล้ว และฉันก็กำลังใช้มันเพื่อฉลองให้กับวันสำคัญของฉันเองตามลำพัง วันเกิดของฉัน..

คนไม่มีใครรักอย่างฉัน จริงๆแล้ว..ไม่น่าจะเกิดตรงกับวันสำคัญทางความรักแบบนี้ได้เลยนะ วันเกิดฉัน.. วันวาเลนไทน์.. วันแห่งความรักที่ใครๆก็มักจะได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก อยู่กับคนที่รักเรา แต่แฟนของฉันไม่กลับบ้าน ป่านนี้แล้ว.. แสดงว่าเค้าไม่รักฉันใช่มั้ย..

ฉันเลิกล้มความตั้งใจที่จะนั่งรอชิซึรุ ฉันจะนอนแล้ว ฉันรู้สึกเหนื่อย คงเพราะฉันดื่มมันมากไปแล้วในคืนนี้ สำหรับคนที่ห่างจากมันมานาน สงสัยว่า เพื่อนสีอำพันจะทำโทษฉันให้ต้องนอนแล้วล่ะ คืนนี้คงไม่มีอะไรดีๆเกิดขึ้นกับฉันอีกแล้ว ขอแค่ไม่ฝันร้ายก็พอ

ฉันพาตัวเองกลับมายังห้องนอนของฉัน ห้องที่ฉันใช้ร่วมกับชิซึรุ ทีแรกฉันก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมทางเดินของบ้านไม่มีไฟ ไม่มีไฟสักดวงเปิดเลย ฉันเดินในความมืดกลับมาที่ห้อง ไม่แม้จะคิดหาเหตุผลที่ไฟดับ ทั้งที่มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แม้กระทั่งในห้องนอนของฉัน สวิตซ์ก็เหมือนจะใช้ไม่ได้ ฉันเลยเดาเอาว่า ไฟคงดับทั้งเมือง

คิดถึงเรื่องไฟดับในวันวาเลนไทน์แล้ว ก็น่าขำ พวกหนุ่มสาวที่พากันไปเที่ยวเฉลิมฉลองกันในคืนพิเศษแบบนี้จะทำอะไรได้นะ หรือว่า..ไม่ทำอะไรนอกจากทำเรื่องนั้น ใช่..สำหรับคืนนี้จะมีอะไรน่าทำมากไปกว่า การได้มีเซ็กซ์กับคนที่รักล่ะ จริงมั้ย.. แต่ฉันคงจะอดซะแล้ว.. แฟนฉันไปกับใครที่ไหนไม่รู้.. เค้าทิ้งฉันให้เหงาในวันพิเศษแบบนี้ ที่เป็นทั้งวันเกิดของฉันและวันวาเลนไทน์

เธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงนะ..ชิซึรุ ตอนนั้น..ในปีก่อนๆ ก่อนที่เราจะได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้ ฉันยังได้ช็อกโกแลตที่เธอทำเอง เธอทำมันมาให้ฉัน ทั้งที่ทำไม่เป็น แต่พอเราได้อยู่ด้วยกันจริงๆ เธอกลับทิ้งฉันเหรอ..ชิซึรุ ใจร้ายจังนะ.. เบื่อฉันแล้วรึไง..ที่รัก..

อยู่ในความมืดในห้องนอนของฉัน ฉันก็ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดตัว มันเป็นพฤติกรรมตามปกติของฉัน เวลาจะเข้านอน ฉันเป็นแบบนี้ทุกคืน โดยเฉพาะเวลาที่นอนคนเดียว ยิ่งกับคืนนี้ เหล้าทำให้ฉันยิ่งร้อน ฉันคงนอนไม่หลับ ถ้ามีเสื้อผ้ามารกตัวเอง แต่ตอนที่ฉันทรุดลงนั่งและนอนลงกับที่นอนในที่สุดนั่น กลับต้องลืมตาขึ้นมาทันที ทั้งที่รู้สึกว่าเปลือกตามันหนักเพราะความง่วงและมึนหัวขนาดนั้น เพราะน้ำหนักของอะไรที่กดทับลงกับตัวของฉัน

แต่ฉันก็ไม่ตกใจอย่างที่ควรจะเป็น เมื่อรู้สึกได้ว่า น้ำหนักนั้นบนตัวฉัน มาจากร่างของอีกคนที่ฉันรอเค้าอยู่เกือบหมดวันนี้

“ชิซึรุ..?”

ฉันส่งเสียงถามร่างนั้น เพื่อให้แน่ใจว่าฉันจำไม่ผิดคน แต่ร่างนั้นกลับไม่ตอบฉันมาเป็นคำพูดจา กลับมาเป็นสัมผัสที่ริมฝีปากของฉันแทน ใช่..ฉันถูกคนบนตัวฉันจูบ และฉันก็มั่นใจเลยว่า ฉันไม่ได้จำคนผิดจริงๆ ไม่มีใครหรอกที่จะจูบฉันได้เก่งแบบนี้ นอกจากเค้าคนเดียว ที่รักของฉัน..

และมันก็เริ่มต้นจากการถูกจูบแบบไม่ตั้งตัวแบบนั้น ฉันยอมรับว่าตัวเองทนไม่ได้นานกับสัมผัสวาบหวามแบบนี้ ฉันกำลังจะช่วยชิซึรุทำเรื่องนั้นต่อให้ ความเคยชินทำให้ฉันพยายามจะพลิกตัว เพื่อจะกดชิซึรุไว้ใต้ล่างตัวเองและทำตามทางของฉัน แต่คราวนี้กลับทำไม่ได้ เมื่อฉันต้องตกใจว่า ข้อมือของฉันถูกล็อกไว้ด้วยกุญแจมือ

ฉันลืมตาขึ้นมา เพื่อจะมองดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง และก็ได้เห็นว่าในความมืด ยังเห็นดวงตาสีแดงเป็นประกายเจ้าเล่ห์ออกมา เวลาที่เค้ามองฉัน ฉันมั่นใจเหมือนกัน เค้ากำลังยิ้มอย่างผู้ชนะอยู่แน่ๆ แต่การแพ้ของฉันมันไม่ยุติธรรมเลย เพราะฉันทั้งเมาและสองแขนก็ถูกล็อกไว้ด้วยกุญแจมือที่ดึงข้อมือฉันทั้งสองข้างไว้กับมุมเสาของหัวเตียง

และฉันก็พบว่า ฉันทำอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งจะกอดเค้า คนที่ทำกับฉันแบบนี้ ชิซึรุกำลังจะทำให้ฉันคลั่ง ปากสวยๆของเค้า ละออกจากปากของฉันไป มันหันไปซุกไซ้ตรงซอกคอ จากนั้นฉันก็ได้แต่ร้องครวญครางและดิ้นจนกระตุกกุญแจที่มันยึดตัวฉันไว้ ก็จะไม่ให้เป็นแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อเวลานี้ เค้ากำลังใช้ปากกับหน้าอกของฉัน ดูดและเลียมันตรงจุดอ่อนไหวนั่น ฉันในตอนนี้ทำได้แต่เพียงแอ่นตัวเอง เพื่อพยายามส่งสัญญาณให้ชิซึรุรู้ว่า ฉันต้องการให้เค้าทำแบบนั้นมากขึ้นไปอีก นี่มันเป็นข้อดีหรือข้อเสียกับการที่ฉันไม่ใส่เสื้อผ้านอนกันแน่นะ แต่สำหรับตอนนี้ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว ฉันขอแค่ให้ชิซึรุปล่อยฉันออกจากกุญแจมือซะที ฉันอยากกอดเค้า อยากใช้มือของฉันสัมผัสเค้าบ้าง เพราะฉันรู้ ชิซึรุก็ต้องการมันมากๆเหมือนกัน น้ำรักของเค้ามันออกมามากจนเปื้อนต้นขาของฉัน ข้างที่เค้านั่งคร่อมอยู่

แต่ตอนนี้ฉันพูดไม่ได้อีกต่อไป ทำได้แค่หอบหายใจและส่งเสียงร้องครวญคราง เมื่อรู้สึกได้ถึงปลายนิ้วของชิซึรุที่แทรกตัวลงไปในร่องเนินสวาทของฉัน นิ้วของเค้าวนไปมาอยู่กับพื้นผิวส่วนนอกของของสงวนของฉัน ซึ่งฉันก็ต้องการอะไรที่มันมากกว่านี้ สะโพกของฉันจึงขยับขึ้นหามือเค้า ชิซึรุรู้ดีว่าฉันต้องการอะไร ฉันก็รู้ตัวเองเหมือนกัน แต่ก็ไม่วายตกใจ ตอนที่เค้านำนิ้วของเค้าเข้าไปสู่ถ้ำสวาทของฉัน สะโพกของฉันโยกขึ้นและลงเร็วขึ้น เพื่อตอบรับการเข้าและออกของนิ้วของชิซึรุ ฉันรู้สึกตัวว่าฉันกระตุกกุญแจมือที่ล็อกข้อมือฉันไว้ที่หัวเตียงนั่นแรงยิ่งขึ้น มันเจ็บแน่ตรงข้อมือที่ถูกล็อก แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย เพราะฉันกำลังจะถึงฝั่งฝันแล้ว สมองของฉันเริ่มชา แต่ฉันก็อยากจะกอดเค้า อยากกอดเค้ามากๆ อยากอยู่ใกล้

“ชิซึรุ.. ได้โปรด.. ปล่อยฉัน..”

เสียงฉันคงจะสั่นมากจนเค้าสงสาร ชิซึรุควานหากุญแจมาไขปลดล็อกให้ฉัน โดยไม่ยอมนำนิ้วของเค้าออกไปจากฉัน เค้าคงต้องการให้ฉันยังคงมีอารมณ์อยู่ตลอดจนกว่าจะถึงเวลานั้น และเมื่อเป็นอิสระ ฉันก็ดึงตัวชิซึรุลงมาใกล้ พยายามใช้หน้าอกตัวเองถูไถไปกับหน้าอกของชิซึรุ ที่ความใหญ่ของทั้งของฉันและของเค้าเอื้ออำนวยให้เราเข้ากันได้ดี หูของฉันได้ยินเสียงชิซึรุครางดังขึ้นจากการถูกทำแบบนั้น ฉันจึงสบโอกาสที่จะให้เค้าได้รับอย่างที่ฉันได้จากเค้ามา ใช่..ฉันสอดใส่นิ้วของฉันเข้าไปในตัวของชิซึรุ เค้าร้องเสียงหลงแต่ก็ลงมาเป็นเสียงครางในลำคอ เมื่อเราสองคนขยับตัวเข้าจังหวะเดียวกัน และเพียงไม่นานกับการเข้าและออกในตัวของกันและกัน ทั้งชิซึรุและฉันก็ร้องดังๆออกมา และนั่นก็หมายความว่า ทุกอย่างเสร็จสิ้น

ฉันปล่อยให้ชิซึรุวางหน้าสวยๆของเค้าไว้กับอกของฉัน ระหว่างที่มือของฉันก็ลูบเบาๆที่ศีรษะของเค้าให้ ฉันนอนยิ้มฟังเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของชิซึรุ จนลืมเรื่องน้อยใจในวันนี้ไป แต่อยู่ๆชิซึรุก็ขยับตัวลุกขึ้นมามองตาฉัน ทั้งที่ฉันคิดว่าเค้าเพลียจนหลับไปแล้วเสียอีก แต่ตอนนี้เค้ากลับจับมือของฉันขึ้นมาและมองตาฉัน จากนั้นก็พูดขึ้น

“สุขสันต์วันเกิดและวันวาเลนไทน์นะ..ที่รัก ยกโทษให้ฉันด้วยที่วันนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันทั้งวัน..”

ฉันตอนนั้นได้แต่ขยับมือสองข้างขึ้นประคองใบหน้าของเค้า และเอาเค้ามาจูบอีกครั้ง แต่ก่อนจะตอบแทนเค้าอย่างอื่นอีก ชิซึรุก็ขยับถอยออกไปอย่างมีจุดประสงค์ เค้าคงยังพูดไม่จบจริงๆกับสิ่งที่เค้าคิดไว้ แต่ก่อนที่ฉันจะนึกพูดอะไรเพื่อถามหรือคุยกับเค้าได้ ชิซึรุก็โยกตัวและเอื้อมคว้าอะไรบางอย่างมาจากลิ้นชักตู้ที่อยู่ข้างเตียง อะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันตกใจแค่เห็นมันในความมืดแบบนี้และยิ่งตกใจมากกว่า ในเวลาที่เค้าสวมมันให้กับนิ้วหนึ่งของฉัน นิ้วนางข้างซ้าย น้ำตาฉันไหลอย่างไม่ได้สั่ง เมื่อเข้าใจในความหมายของมัน ก่อนที่เค้าจะพูดกับฉันด้วยคำประโยคนี้เสียอีก

“ฉันขอหมั้นเธอไว้ก่อนด้วยแหวนวงนี้นะแอน อย่าทิ้งฉันไป.. ฉันรักเธอ..”

และแล้ว.. วันเกิดของฉันในปีนี้.. ก็มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ.. ฉันไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา แต่ตอนนี้ฉันรู้เพียงว่า..ฉันรักเค้ามากเหลือเกิน และฉันก็จะบอกมันออกไปให้เค้าได้ยินดังๆแบบนี้

“ฉันรักเธอด้วยทั้งหมดของชีวิตฉัน ฉันไม่มีทางทิ้งเธอไป.. พร้อมเมื่อไหร่..เราแต่งงานกันนะ..”

ชิซึรุพยักหน้าให้ฉัน น้ำตาของเค้าไหลอาบแก้มนุ่มๆนั่น ฉันพาเค้าลงนอนซบอกฉันอีกครั้ง แล้วเราก็หลับไปด้วยกัน อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน วันวาเลนเทน์ปีนี้ของฉัน สิ้นสุดลงด้วยความสุข..

ฉันไม่รู้ว่าปีต่อๆไปจะเป็นยังไง..

รู้เพียงว่าตอนนี้.. ขอแค่มีชิซึรุอยู่ข้างๆฉัน ของขวัญอะไรก็ไม่สำคัญ ฉันไม่อยากได้..

ขอแค่เธอเท่านั้น..สุดที่รัก.. หัวใจของฉัน..

My Love, My Valentine.

The End.