2554-03-13

Side Story[Runaway Bride] ch,1


Side Story [Runaway Bride]

Ch. 1 : I miss you.

Rate : M

By : Anhy

Pairing : Anh/Shizuma X Shizuru

ฉันอยู่ตามลำพังที่นี่ ณ ประเทศแห่งนี้ที่ฉันร่ำร้องขอคุณพ่อมาอยู่ มาเรียนต่อที่นี่ ทั้งที่ประเทศที่ฉันเกิดมาก็น่าจะมีที่ให้ฉันได้เรียนในสาขาวิชานี้ได้เหมือนกัน นี่เป็นเรื่องที่คุณพ่อฉันยกขึ้นมาอ้างในตอนที่ฉันขอท่าน แต่เพราะได้คุณแม่ช่วย ฉันจึงสามารถทำอะไรได้ตามใจ และตอนนี้ฉันเรียนอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์ ดินแดนที่อากาศดีที่สุดในโลก..

แต่มันก็เหงาเหมือนกันนะ ที่อยู่คนเดียวแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนฉันมีเธอ..

ใช่..เมื่อก่อนฉันไม่ได้อยู่คนเดียวแบบนี้ ฉันมีรูมเมท แต่เค้าไม่ใช่แค่เพื่อนของฉัน หรือเป็นแค่นั้น เราผูกพันกันมาก ฉันรู้จักเค้าตั้งแต่ยังเด็ก ในตอนที่ไปเรียนพิเศษที่บ้านคุณแม่ฉันที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งบังเอิญเป็นบ้านของแม่สาวคนนี้ จากนั้น..เค้าก็ติดฉันตลอดมา จนตามฉันมาอยู่ด้วยที่นี่ แต่แปลกที่เค้าไม่ยอมเรียนหนังสือที่นี่ เค้ายังยืนยันจะเรียนต่อที่บ้านเกิดของเค้า แต่เหมือนจะไม่ได้เรียนเลยนะ เพราะว่า..มาอยู่ที่นี่กับฉันซะส่วนมาก แต่เค้าก็บอกฉันว่า เค้าเรียนหนังสือทางอินเทอร์เนต เรียนใกล้จะปริญญาตรีแล้วด้วย นั่น..เค้าชักจะเก่งมากไปซะแล้ว เก่งกว่าฉันซะอีกนะ เพราะฉันยังต้องไปเรียนที่มหาลัยอยู่เลย ไม่กล้ามาเรียนเองคนเดียวหรอก กลัวเรียนไม่จบ โดนบ่นหูชา

เค้ากับฉัน เราอยู่ด้วยกัน ทานอาหารพร้อมกันเช้าและเย็น ก่อนฉันออกจากห้องพัก และหลังจากที่ฉันกลับมาจากเรียน หรือไม่ก็ตอนกลางวัน รูมเมทของฉันคนนี้ก็จะไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ เด็กผู้หญิงคนนั้น ทำเหมือนไม่มีงานทำ ไม่ยอมเรียนหนังสือ ชอบเดินทาง และเล่นสนุกไปวันๆ ฉันต้องทำตัวเป็นผู้ปกครองเค้าเป็นประจำ ดูแลเค้าแทนคุณพ่อของเค้า ใช่..เพราะท่านไว้ใจให้ฉันได้ดูแลลูกสาวท่านได้เต็มที่ ไม่รู้ทำไม ทั้งที่ฉันก็เจอท่านแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น คงเพราะลูกสาวคนเดียวของท่าน ไปเล่าเรื่องฉันไว้เยอะแน่ๆ แต่มันจะเป็นเรื่องอะไรกันนะ

ความผูกพันของเราสองคน มันคงจะเหนียวแน่นมากกว่ารูมเมททั่วๆไป ถึงแม้แม่สาวตาสีแดงคนนี้จะติดเที่ยวมากมาย ชอบเดินทางไปมา ประเทศนู้นที ประเทศนั้นที แต่ไม่นาน หล่อนก็จะกลับมาหาฉันทุกครั้ง เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเราสองคนเป็นอะไรที่.. เอ่อ..มากกว่าเพื่อนกัน ฉันก็ไม่แน่ใจนัก สำหรับเค้า จะเรียกมันว่าอะไร.. แต่สำหรับฉัน คนที่นอนเตียงเดียวกัน และมีสัมพันธ์กันทางเพศแบบนี้ ฉันเรียกว่า..คนรัก แต่กับเค้า.. ฉันไม่กล้าเรียก.. ถึงฉันจะอยากเรียกแบบนั้นก็ตาม

ฉันก็อยากรู้นะว่า..สำหรับชิซึรุ วิโอล่า คนนี้.. ฉันเป็นอะไรกับเค้า.. เป็นแค่คู่นอนใช่มั้ย.. และถ้าไม่ใช่แค่นี้..ทำไม.. เค้าถึงชอบบอกกับฉันว่า..เค้าจะไปแต่งงาน.. แต่นี่มันก็ปาเข้าไปครั้งที่ห้าแล้ว สำหรับการบอกแบบนี้ของเค้า ซึ่งมันก็เหมือนเดิม ชิซึรุยังคงใช้นามสกุลเดิมอยู่ จนกระทั่งทุกวันนี้ เค้าหนีการแต่งงานมาแล้วทั้งหมด..ห้าครั้ง หากนับรวมครั้งนี้ด้วย..

ไม่อยากเชื่อ.. น้องสาวคนสวยของฉัน จะกลายเป็น..Runaway Bride.. เจ้าสาวผู้กลัวฝน..

บอกตามตรง.. ฉันสับสนกับพฤติกรรมของชิซึรุมากเหลือเกิน วันหนึ่งเค้าก็บอกว่าจะอยู่กับฉัน อยู่ด้วยกันตลอดไป อยู่กันไปแบบนี้ แต่อีกวัน..เค้าก็บอกว่าจะไป.. ไปแต่งงานกับคนอื่น.. นี่เค้าเห็นฉันเป็นอะไรกันนะ.. คนที่ให้ความสุขเค้าได้ในเวลากลางคืนเท่านั้นเหรอ.. ฉันเป็นได้แค่คนที่ให้เซ็กซ์กับเค้าได้ใช่มั้ย.. ฉันไม่ดีพอที่เค้าจะรักฉันได้เลยรึนี่.. หรือว่า..ที่ผ่านมา ที่ฉันทำอะไรต่อมิอะไรให้เค้า ดูแลเค้า ตามใจเค้าทุกอย่าง เค้ายังไม่รู้สึกเลยว่า..ฉันรักเค้ามากขนาดไหน

ทำไมใจร้ายจังนะ..ชิซึรุ...

และในวันนี้เค้าก็ทำให้ฉันตกใจและสับสนอีกครั้ง เป็นครั้งที่ห้า ที่เวลาห่างกันไม่นาน เค้าหนีการแต่งงานมาเหมือนเดิม และมานั่งหน้าหง้ำอยู่ในห้องของฉัน ใช่..เพราะเค้ามีกุญแจห้อง ในฐานะรูมเมทของฉัน เค้าสามารถเข้านอกออกในอพาร์เม้นท์นี้ได้ ไม่ว่าเวลาไหน เค้าช่างเป็นรูมเมทที่พิเศษที่สุดที่ฉันเคยเจอมา เพราะว่า..เค้าอยู่กับฉันโดยที่ไม่ต้องจ่ายอะไร เพราะนี่คือห้องที่ฉันซื้อไว้อยู่คนเดียว และแม่สาวแต่สีแดงนี่ก็มายึดครองเหมือนเป็นห้องของหล่อนเองซะอย่างนั้น แต่ฉันไม่ว่าเค้าหรอกนะ.. ฉันอยากให้เค้าอยู่ด้วย.. ไม่ใช่เพราะเหงา แต่เพราะ..ฉันรัก.. รักเค้ามากจริงๆ

แต่เธอทำเหมือนไม่รู้สึกถึงมันเลยนะ..ชิซึรุ หรือเพราะว่า..ฉันไม่ได้บอกมัน.. แต่มันสำคัญด้วยเหรอ แค่คำบอกรักนั่น มันสำคัญกว่าการกระทำของฉันที่ทำเพื่อเค้ารึไง.. ไม่เข้าใจเลย..

และใช่..มันเหมือนทุกครั้งที่เค้ากลับมา ฉันไม่อาจต้านทานพลังอำนาจจากดวงตาสีแดงได้ หรือเพราะว่า..ฉันรักชิซึรุ.. รักมากแต่..ไม่กล้าบอก..

ฉันไม่กล้าบอกรักเค้าเป็นคำพูด เพราะคิดไปเองว่า..ชิซึรุคงจะรู้มัน ฉันไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ ฉันยืนยันเรื่องนี้ของตัวเองได้แน่นอน เมื่อก่อน..ก่อนที่ฉันจะมามีเค้าอยู่ใกล้ๆแบบนี้ ฉันเคยมีแฟน แฟนคนแรกที่เป็นเพื่อนกันในสมัยเด็ก แฟนที่เลิกกันไปเพราะความไม่เข้าใจ ที่ฉันเสียใจมากที่ต้องเลิกกับเค้า แต่ก็มีทิฐิมากเกินกว่าจะเรียกร้องให้เค้ากลับมาหาฉันอีก ฉันก็เลยไม่มีใคร.. กระทั่งมามีชิซึรุ.. ฉันก็หยุดที่จะไม่มองใครคนไหนอีกเลย หยุดเพราะรักเค้า และเรามีอะไรกันแล้ว

ตอนนี้ฉันกำลังบอกรักเค้า ตามทางของฉัน ชิซึรุเรียกฉันมาหา หลังจากที่เค้าทานมื้อค่ำไปแล้ว เรียกฉันมาให้ทำบางอย่างที่เค้าต้องการมัน เหมือนทุกครั้งที่เค้ามาหาฉันที่นี่ และก็เป็นทุกครั้งที่ฉันตามใจเค้า ใช่..เรามีเซ็กซ์กัน

โซฟายาวในห้องนั่งเล่นของฉัน มันอาจจะสั้นไปหน่อยสำหรับการที่ฉันจะนอนได้อย่างเต็มตัว แต่ในเวลาแบบนี้ มันกลับไม่มีอุปสรรคอะไร ถึงมันจะไม่สบายมากเหมือนอยู่บนเตียงก็ตาม แต่มันก็ทำให้ตื่นเต้นดี ไม่อย่างนั้น..ชิซึรุคงไม่ยอมตรงนี้หรอก

เค้าจูบฉันก่อนเหมือนทุกครั้ง นำทางให้ฉัน เหมือนให้อนุญาต และจากนั้น ฉันก็จะจัดการเรื่องที่เหลือให้เค้า มันเหมือนเดิมที่เคยเป็น ชิซึรุจับทางฉันได้แล้ว หลังจากที่เรามีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วน

ตอนนี้ท้องไส้ของฉันมันรู้สึกปั่นป่วนไปหมด คงเพราะเสียงครางครวญของชิซึรุ ระหว่างที่จูบหน้าอกเค้า ริมฝีปากของฉันทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี เหมือนเวลาที่ฉันต้องการจะกินอะไรสักอย่าง และเวลานี้ฉันต้องการดูดดื่มกับทรวงอกสวยๆของเค้า คล้ายกลายเป็นลูกสาวของเค้าคนหนึ่ง ซึ่งตัวโตกว่าเค้ามาก

ชิซึรุเผลอออกแรงกดหัวฉัน ในขณะที่ฉันกำลังดื่มกินสองเต้าของเค้าอย่างเมามัน หัวเข่าของเค้าข้างหนึ่งทำหน้าที่กดอยู่กับเอวของฉัน เหมือนกลัวว่าฉันจะลุกขึ้นจากตัวเค้าในเวลาแบบนี้ แต่มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ในเมื่อฉันกำลังเพลิดเพลินกับรสชาติทรวงอกที่ไม่มีน้ำนมเลยของเค้าอยู่ มันให้ความรู้สึกดีที่หัวใจ และในขณะเดียวกัน พื้นที่ตรงหว่างขาของฉันก็กำลังถูไถไปกับเนื้อเนียนๆที่ต้นขาของชิซึรุด้วย มันช่วยให้ฉันไม่อยากจากเค้าไปไหนเลย นอกจากว่า เค้าจะไม่ต้องการฉัน แต่ฉันรู้..กับเวลาแบบนี้ ชิซึรุไม่มีทางปล่อยฉันไปไหนแน่ๆ

ทุกอย่างของชิซึรุยังเหมือนเดิม กลิ่นของเค้า ยังหอมติดจมูกฉัน ฉันจำมันได้ เพราะฉันเคยซุกไซ้ไปทั่วตัวของเค้า และกลิ่นหอมแบบนี้ มีหรือที่ฉันจะไม่อยากจำ รสชาติของน้ำรักที่ออกมาจากตัวเค้า ก็ยังดีเหมือนเดิม สิ่งสำคัญที่สุดในตัวเค้า ตรงนี้ ยังสวยงามไม่มีที่ติเหมือนเดิม และฉันรู้ตัว ฉันเริ่มลุ่มหลงกับมันมากขึ้น กับวันนี้ที่ฉันได้มีโอกาสอยู่กับมันอีกครั้ง ลิ้นของฉันลากไล้ไปมากับพื้นที่แห่งนี้ของชิซึรุ ซึ่งมันก็ทำให้เค้าครางหนักขึ้นกว่าเดิม สะโพกของเค้าโยกขึ้นลง เหมือนจะบอกกับฉันว่า อย่าจากไป บอกให้ฉันสัมผัสมันเรื่อยๆ และเพราะมือของเค้าที่ทำหน้าที่กดฉันไว้ด้วยเหมือนกัน มันจึงเป็นการยาก สำหรับการถอยหลังกลับ หากยังไม่เสร็จภารกิจ

ฉันนำลิ้นของตัวเองลงลึกเข้าไปในถ้ำสวาทของชิซึรุ และรู้สึกได้เค้ากระตุกตัวขึ้นทันที และร้องเสียงครวญเสียงดัง เสียงของเค้าเพราะมาก มันทั้งหวานและเซ็กซี่ จนอยากได้ยินมันเรื่อยๆ แต่กับพื้นที่จำกัดของโซฟา ทำให้ฉันขยับตัวตามใจได้ยาก แต่แล้วมันก็ไม่ลำบาก เมื่อชิซึรุช่วยฉัน เค้าเลื่อนตัวเองขึ้นไปพิงกับที่พักแขนของมัน ใช่..มันทำให้ฉันถนัดขึ้นกับการที่จะดื่มกินตรงส่วนนั้นของเค้า แต่เวลาเดียวกัน มันก็ทำให้ฉันรู้สึกอายเล็กน้อย ที่ดวงตาสีแดงนั่นคอยดูฉันอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันก็ดีใจที่ว่า..เจ้าของมันยิ้มให้ฉัน ถึงจะไม่นานนักที่ฉันจะได้เห็นรอยยิ้มนั่นก็เถอะ เพราะตอนนี้ ชิซึรุกำลังนอนดิ้น แอ่นตัวของเค้าขึ้นจากโซฟา เค้าทำท่าเหมือนกำลังทรมานมาก แต่ไม่ใช่..ฉันรู้เค้าเป็นอะไร การขยับตัวของสะโพกของเค้ามันบอกกับฉัน ชิซึรุกำลังใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว สองมือเค้าออกแรงจิกลงกับศีรษะของฉัน ดึงเส้นผม แต่เค้าคงไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง แม้กระทั่ง โยกสะโพกขึ้นลงเหมือนกระตุกตัวแรงแบบนี้ และนาทีนี้เองที่เป็นโอกาสให้ฉันได้ใช้นิ้วกับถ้ำของเค้า และเมื่อลิ้นถูกแทนที่ด้วยนิ้ว ปากของฉันก็ว่างพอที่จะได้สัมผัสกับปากของเค้า ถึงแม้ชิซึรุจะกำลังหอบอยู่เหมือนคนหายใจไม่ทัน แต่เค้าจูบตอบฉัน ดูดริมฝีปากฉัน เหมือนต้องการรับรู้ถึงรสชาติของตัวเอง ซึ่งมันก็ไม่นานกับอาการที่เค้าเป็นอยู่ เมื่อทั้งเค้าและฉันโยกตัวไปในจังหวะเดียวกัน นิ้วของฉันเข้าออกในตัวเค้าอยู่ไม่นาน ชิซึรุก็ร้องเรียกชื่อฉันออกมาดังๆ หลังจากที่เค้าเผลอกัดบ่าฉันอย่างแรงระหว่างเกร็งตัว ก่อนนาทีที่จุดออกัสซึ่มครอบคลุมร่างกายอันงดงามเหมือนนางฟ้ามาจุติของเค้า ตัวฉันเองก็ได้รู้สึกถึงสวรรค์กับนางฟ้าคนนี้ด้วยเหมือนกัน

และหลังจากนั้น เมื่อทุกอย่างจบลง เราสองคนยังคงนอนกอดก่ายอยู่บนโซฟา ไม่มีอะไรมาปกปิดร่างกายเหมือนเดิม นอกจากผ้าห่มที่ฉันพาร่างกายอันเมื่อยล้าไปหยิบมันมาห่มให้ชิซึรุเพราะกลัวว่าเค้าจะหนาว แล้วมันก็เลยกลายเป็นว่า ฉันได้ห่มกับเค้าด้วย เพราะไม่อยากห่างเค้าไป และเค้าเองก็ยังไม่พร้อมจะลุกไปนอนเตียง ชิซึรุคงยังเจ็บอยู่หรืออะไรสักอย่างแน่ๆ ถึงไม่ยอมลุกขึ้น แต่ไม่เป็นไร เค้านอนที่ไหน ฉันก็นอนที่นั่นได้เหมือนกัน ฉันอยากอยู่กับเค้าทุกนาที เพราะคิดถึงเวลาแบบนี้กับเค้ามากเหลือเกิน แต่เค้าจะรู้ไหมนะว่า ฉันคิดถึงเค้าแทบขาดใจ เวลาที่เค้าไม่อยู่กับฉัน และเค้าจะคิดถึงฉันบ้างไหม เคยบ้างรึเปล่าที่นอนละเมอถึงฉันในเวลาที่หลับอยู่ที่ไหนกับใคร อ่า..ฉันกำลังคิดไปถึงไหนกันนะ ฉันกำลังคิดไปว่า ชิซึรุเคยทำแบบนี้กับคนอื่นนอกจากฉันเหรอ.. แต่ก็นะ..จะให้ฉันแน่ใจได้ยังไงว่า เค้าจะมีแค่ฉันคนเดียว ในเมื่อ..เค้าบอกฉันเสมอเรื่องจะไปแต่งงาน เรื่องมีแฟน แล้วฉันเป็นอะไรกับเค้ากันนะ อยากรู้จัง แต่ก็ช่างมันก่อนเถอะตอนนี้.. ฉันคิดถึงเค้า.. ฉันจะใช้เวลาที่ฉันยังมีโอกาสได้อยู่กับคนที่ฉันรักให้นานที่สุด เท่าที่มันจะมีได้ และถึงแม้ฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อยกับอะไรที่ทำมันไปพร้อมกับอีกคน แต่ไม่กล้าจะหลับตาลง ฉันยังคงนอนมองหน้าเค้าที่หลับอยู่กับอกของฉัน เหมือนกลัวว่าเค้าจะหายไปกับความฝันเมื่อฉันยอมให้ตัวเองหลับแบบนั้น สัมผัสตัวของเค้าเพื่อให้มั่นใจว่าเค้ายังอยู่กับฉัน

เพราะฉันกลัวเหลือเกินว่า.. ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง.. เค้าก็จะไป..

เจ้าสาวที่กลัวฝน.. จะทนอยู่กับฉันได้นานสักแค่ไหนกันนะ.. จะรู้บ้างไหมนะ..ฉันคิดถึงเธอ..

อย่าหนีฉันไปอีกเลย..สุดที่รัก...

To be continue….

1 ความคิดเห็น:

[ Lightning ] กล่าวว่า...

อ่า.. ฟิกเรื่องนี้ ภาคแรกกับภาคสองต่างกันอย่างสิ้นเชิง.. ฮ่าๆๆๆๆๆ.. ไม่เอา อย่าพูดถึงภาคสองดีกว่า เดี๋ยวจะหาเป็นการสปอยด์ให้คนที่ยังไม่ได้อ่านรู้.. ฮ่าๆๆๆ..

จะบอกว่าเรื่องนี้จบไปแล้วก็ไม่ได้สินะ เมื่อภาคต่อมันยังมีอยู่ แต่มันก็ทำให้คิดถึงอะไรหลายๆอย่างในฟิกนี้เหมือนกันนะเนี่ย.. เจ้าชายรูปงามที่วันๆไม่สนใจใคร ทำตัวเป็นน้ำแข็งขั้วโลกพร้อมกับท่าทางพูดน้อยและไม่ค่อยยิ้ม กับ เจ้าหญิงผู้เลอโฉมที่ใครๆต่างหมายปอง มีเสน่ห์ต่อผู้คนที่พบเห็น เก่งด้านกาายิ้มแย้มและเป็นมิตรกับทุกคน พูดจาด้วยภาษาดอกไม้.. และใครจะรู้ว่าเจ้าชายกับเจ้าหญิงที่ต่างกันสุดขั้วแบบนี้.. จะมีความเกี่ยวข้องลึกซึ้งกันขนาดนี้.. อิอิ..

คนนึงอยากฟังคำว่ารักออกจากปาก แต่อีกคนนึงก็บอกว่าแค่การกระทำมันก็ฟ้องออกมาให้เห็นชัดแล้วนี่ว่า "ฉันรักเธอ".. ด้วยความคิดที่สวนทางกันนี่แหละ เจ้าหญิงถึงได้ตัดสินใจพูดจากวนโทสะ บอกว่าจะไปแต่งงานกับคนอื่น.. แล้วทำไมเจ้าชายไม่เข้าใจบ้างนะว่าเจ้าหญิงต้องการอะไร.. เพราะอะไรถึงได้บอกว่าจะไป แต่จนแล้วจนรอดก็กลับมาที่เดิมอยู่ดี.. คิดสิ.. เจ้าชาย..

ขอบคุณมากนะคะไรเตอร์ ที่เอาฟิกเรื่องนี้มาเขียนให้อ่านอีกครั้ง ดีใจที่ได้อ่านค่ะ อย่าลืมมาลงอีกนะคะ.. รออ่านเสมอจ้า.. ^^

fiction Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...