The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.24

The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.24

Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa

Rate : M

Genre : Drama - Romance

By : Anhy

My Curse - 8 : Alyssa’s POV

เพิ่งรู้นะว่า..การอยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกัน มันทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นที่ไม่ต้องห่วงใยอะไรใครให้มากนัก ถึงจะเหงาไปบ้างที่ไม่มีใครให้จับจูงมือเวลาเดินไปไหนมาไหน หรือพูดคุยกันตามประสาโรแมนติกอย่างตอนที่ฉันมีแฟน มีอายอยู่ข้างๆ แต่สำหรับฉันในวันนี้ หากยังไม่ได้เลิกกับอายไปครั้งนั้น เธอก็คงจะไม่ได้อยู่ข้างๆฉันเหมือนกัน เพราะแม่มดนั้นก็มีอายุขัยตามปกติเหมือนมนุษย์ธรรมดา ซึ่งนับจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ มันก็เกือบจะร้อยปีแล้ว อายคงจะจากโลกนี้ไปนานมากแล้วล่ะ หรือไม่ก็อาจจะไปเกิดใหม่แล้ว..หลายครั้ง ไม่เหมือนฉันที่ยังอยู่เหนือกาลเวลา

เซเรน่า..ลูกสาวของฉัน ก็ไม่จำเป็นต้องให้ฉันต้องห่วงอะไรในตัวเค้า เพราะเวลานี้เค้าก็โตเป็นสาว จนตัวเท่าฉันแล้ว แต่แน่นอน เค้ายังตัวไม่เท่าแอนหรอก รายนั้น..ถึงจะสูงกว่าฉันแค่สามเซน. จนแทบไม่เห็นความแตกต่างอะไร แต่ร่างกายเค้าก็ไม่ได้ดูบอบบางจนดูไร้เรี่ยวแรงอย่างที่ฉันหรือลูกสาวเป็น อาจเพราะว่า จอมมารรัตติกาลนั่น มีกิจกรรมที่สามารถทำให้กล้ามเนื้อของเขาดูแข็งแรงมากกว่าพวกเราก็ได้

ใช่สินะ..แอนคงต้องแข็งแรงแน่ๆ ในเมื่อเค้าต้องคอยวิ่งเล่นกับลูกสาวคนใหม่ของเค้านี่นา ในที่สุด..คนที่เค้ารักก็ได้มาอยู่พร้อมหน้ากัน ตอนนี้..เค้ามีภรรยาและลูกสาว มีครอบครัว และฉันควรจะดีใจกับเค้าด้วยในเรื่องนี้

แต่ก็นึกสงสารลูกของฉันเหมือนกันนะ จนป่านนี้แล้ว..เค้าก็ยังไม่สามารถจะรู้ได้ว่า เค้าถือกำเนิดมาจากใคร มันทำให้ฉันนึกสงสัยว่า ทำไมลูกไม่ฉุกคิดบ้างว่า เค้ามีหน้าตาเหมือนใคร ทั้งที่ฉันก็พาตัวเองไปให้เค้าดูหน้าอยู่เกือบทุกวัน หรือว่า..จะเพราะฉันไม่ใช่นางฟ้าเหมือนเค้า และดูสาวมากเกินกว่าจะเป็นแม่คนได้ นี่ฉันผิดใช่ไหม..ที่ทำอย่างไรก็ไม่แก่แบบนี้.. อาร์เทมีสเองก็ไม่เคยจะคิดช่วยอะไรเลย เค้านิ่งเฉยเหมือนพอใจที่เซเรน่า ไม่รู้ว่าฉันเป็นแม่และมีแอนเป็นพ่อ จนบางครั้ง ฉันก็รู้สึกไม่พอใจ คิดพาลไปว่า เค้าจงใจขโมยลูกฉัน ทั้งที่ฉันเองต่างหากที่ฝากลูกเอาไว้กับเค้า ให้เค้าช่วยเลี้ยงดู กระทั่งลูกโตเป็นสาวขนาดนี้แล้ว

และมันก็ทำให้เกิดเรื่องน่าแปลกใจอีกอย่างขึ้นมา ตอนนี้ฉันสงสัยว่า ทำไมลูกถึงไม่มีแฟน ทั้งที่เค้าอายุได้ร้อยกว่าปี เค้าไม่เคยมีแฟนหรือมีจนเลิกกันไปหลายคนแล้ว หรือยังมีอยู่ แต่ฉันไม่รู้กันนะ และนี่ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรใช่ไหม ที่ฉันสนใจในเรื่องนี้ของลูก มันเป็นเรื่องปกติของคนเป็นแม่นี่นา อย่างน้อยฉันก็น่าจะมีสิทธิ์รู้บ้างสิว่า.. ใครจะมาเป็นลูกเขย หรือลูกสะใภ้กันนะ

ฉันรู้สึกว่า บางทีตัวเองก็เป็นแม่ที่แย่มาก ที่จนเวลานี้ ก็ยังไม่รู้ว่าลูกมีรสนิยมยังไง เค้าชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เค้าเป็นเหมือนกับที่คนในครอบครัวเราเป็นหรือไม่ ในเรื่องการไม่มีความสนใจในเพศตรงข้าม ฉันไม่รู้.. แต่พอนึกถึงภาพที่ลูกมีผู้ชายมาเกี่ยวพัน มันก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน อาจเพราะฉันไม่เคยได้อยู่ในโลกที่มีผู้ชายมากๆนักก็ได้ และผู้ชายคนเดียวที่ฉันกอดได้อย่างสนิทใจก็มีแต่ท่านพ่อเท่านั้น แล้วนี่ฉันจะมานั่งคาดหวังให้ลูกเป็นเลสเบี้ยนเหมือนตัวเองทำไม ฉันเป็นแม่ที่ใช้ไม่ได้จริงๆ แต่ฉันก็คงเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง นับตั้งแต่ที่เลี้ยงลูกเองไม่ได้ และปล่อยให้ลูกสาวกลายเป็นลูกกำพร้าแบบนี้ ซะแล้วล่ะ

แต่ก็ช่างเถอะเรื่องนั้น ยังไงซะตอนนี้เซเรน่าก็ดูแลตัวเองได้ดีกว่าที่ฉันคิดไว้มากมาย ไม่ว่าเค้าจะมีแฟนหรือไม่ก็ตาม และฉันก็ไม่คิดจะห้ามเค้าด้วยสำหรับเรื่องนี้ ผู้หญิงสวยที่มีอายุเป็นศตวรรษ หากไม่เคยมีอะไรกับใครที่ไหนมาเลย ก็ดูจะแปลกมากเกินไป หากไม่ใช่ว่าเค้าตั้งใจจะบำเพ็ญพรหมจรรย์เหมือนอาร์เทมีส แต่ถึงฉันจะไม่มีความรู้ในเรื่องแบบนี้ของลูก ก็ยังพอจะเดาได้ว่า ลูกสาวฉันไม่ได้มีเชื้อเจ้าชู้ติดมาเลยสักนิด ถึงจะดูขี้เล่นบ้างในบางครั้ง แต่แววตาของเค้ามีแต่ความจริงใจ จริงจัง แถมเค้ายังดูดุในบางครั้ง จนฉันนึกได้ว่า เค้าเหมือนแอนในส่วนนี้เหมือนกัน แอนเป็นคนจริงใจ เค้าเป็นคนดี และฉันมั่นใจ เซเรน่าเองก็เป็นเด็กดีเหมือนกัน

พอนึกถึงเรื่องลูกแล้ว ลูกสาวคนใหม่ของแอน ไอจังน่ะ ยิ่งดูก็ยิ่งน่ารัก เค้าทำให้ฉันนึกถึงแอนตอนยังเด็ก เพราะจะว่าไปแล้ว ไอจังเหมือนแอนมากกว่าเซเรน่าเสียอีก ทั้งที่ทั้งสองคนก็หน้าตาไม่ต่างกัน แต่มันก็อาจจะเพราะบุคลิกที่ไอจังดูคล้ายกันกับแอนมากกว่า ใช่สินะ..เจ้าหนูน้อยคนนี้ ช่างแก่นแก้วเสียจริง ดูๆไปเค้าก็ไม่ค่อยจะคล้ายเด็กผู้หญิงเท่าไหร่นัก ไม่เหมือนเซเรน่า นางฟ้าคนนี้ดูเรียบร้อยเป็นผู้หญิงกว่ามากทีเดียว จนทำให้ฉันนึกเล่นๆได้เลยว่า แอนได้ลูกคนใหม่มาเป็นลูกชาย ไม่ใช่ลูกสาว แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธนะว่า ไอจังน่ารักมากจริงๆ พูดถึงเค้าแบบนี้แล้ว ก็คิดถึงเค้าขึ้นมาเลยนะเนี่ย เพราะนี่ก็นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้เจอหน้าหลานรักคนนี้ ตั้งแต่เค้าย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านปะป๊าของเค้า บ้านของแอน แต่นั่นมันก็เป็นบ้านของฉัน ของชิจังด้วยนี่นา..ปราสาทวิโอล่า

ฉันไม่ได้เจอไอจังมาตั้งแต่ที่เค้าย้ายไปอยู่เป็นครอบครัวกับแอนและแม่ของเค้า ที่บ้านหลังนั้น และตอนนี้บ้านเนินเขาที่เป็นของฉันและของอาย ก็ไม่มีใครอยู่อีกแล้ว ฉันเองถึงจะไม่ได้คิดอะไรแล้วในเรื่องของอาย เพราะมันก็นานมากแล้วสำหรับการทำใจ แต่ฉันก็ยังไม่คิดจะกลับมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวรเหมือนเดิม ฉันแค่แวะมาดูแลมันบ้าง ไม่ให้กลายเป็นบ้านร้าง เพราะยังไงซะ มันก็เป็นบ้านแห่งความหลังของฉันกับคนที่ฉันรัก กับอาย.. และอีกอย่าง..หลานรักของฉัน ก็ยังได้มาใช้มันอยู่เหมือนกัน ในเวลาที่เค้าออกมาท่องป่ากับปะป๊าของเค้า ใช่แล้วล่ะ..แอนพาลูกมาเที่ยวป่าบ่อยๆ เพราะเค้าต้องคอยสอนลูกของเค้า มีเรื่องต่างๆมากมายที่ไอจังควรรู้ เมื่อเค้าได้มาอยู่ในฐานะที่เป็นทายาทที่แท้จริงของจอมมารรัตติกาล น่าสงสารไอจังเหมือนกันนะ ที่เค้าเองก็คล้ายจะมีชะตาไม่ต่างกับปะป๊าของเค้ามากเท่าไหร่ ภาระมากมายรอเค้าอยู่ เมื่อถึงเวลานั้น วันที่แอนจะรีไทน์ตัวเค้าเอง เหมือนที่ท่านพ่อทำ แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็อีกนานทีเดียว ไอจังยังมีเวลาเตรียมตัวอีกมาก เพื่อจะเป็นให้ได้อย่างปะป๊าของเค้า

อย่ายอมแพ้นะลูกนะ.. เพราะลูกเป็นความหวังเดียวของปะป๊าของลูก.. รู้รึเปล่า..ไอจัง..

แต่เรื่องดีๆของแอน พี่สาวและอดีตสามีของฉัน มันก็เหมือนจะมาพร้อมกับความเศร้าได้ตลอดเวลา ฉันไม่อยากจะโทษเลยนะว่า แอนเองก็โดนคำสาปเหมือนกับฉัน ที่เมื่อไหร่ที่รู้สึกถึงความสุข ความทุกข์มันก็จะตามมารังควาน และมันก็มามากกว่าที่เรารู้สึกสุขเสียอีก แต่มันก็ยังเป็นเรื่องดีอยู่นะ เมื่อในเวลาที่ทุกข์ทนมากๆ เราก็ยังยิ้มได้ เพราะแค่ความสุขเล็กๆน้อยๆ ที่ผ่านมาในชีวิต แม้บางเหตุการณ์หรือบางอย่าง มันจะไม่ได้มาจากตัวเราตรงๆ แต่แค่ได้เห็นคนที่เรารักและห่วง มีความสุขในแบบของเค้า เราก็อดจะยิ้มไปด้วยไม่ได้

ใช่..แค่เห็นแอนยิ้มแบบนั้นได้ ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ

ตอนนี้..ฉันไม่รู้สึกโกรธอะไรแอนอีกต่อไปแล้ว ฉันเข้าใจเค้า ฉันไม่คิดพาลอะไรกับเค้าทั้งนั้น และมาถึงวันนี้ ฉันก็คิดได้แล้วว่า ทำไมคืนนั้น ฉันยอมให้เค้าทำอะไรแบบนั้น มันเพราะว่า..ลึกๆแล้ว ฉันก็รักแอนเหมือนกัน แต่ความรู้สึกนั้น มันถูกกลบลบไปเพราะความกลัว ฉันกลัวเค้ามากกว่าจะคิดได้ว่า ตัวเองก็รักเค้า และอีกอย่าง.. ฉันก็คิดว่า..ชิจังดูจะเหมาะกับการเป็นที่รักมากกว่าแอน เพราะว่า..ฉันกับแอน เราสองคนมีอะไรไม่ค่อยจะต่างกันเท่าไหร่ ฉันกับเค้าเหมือนเป็นฝาแฝด มากกว่าที่แอนเป็นจริงๆกับชิจัง

พูดถึงชิจัง.. พี่สาวคนนี้ของฉัน ทำเรื่องราวไว้มากมายทีเดียว ฉันอยากจะโกรธเค้าจริงๆ บางครั้งก็อยากจะตีก้น ในความเอาแต่ใจของเค้า เค้าแก่กว่าฉัน เค้าน่าจะทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แต่นี่เค้าทำอะไรตามใจอยู่ได้ตลอดเวลา ดูในแต่ละเรื่องที่เค้าเอามาปรึกษาฉัน ล้วนแต่เป็นเรื่องที่เค้าทำไปแล้ว และในเมื่อเค้าทำไปแล้ว แล้วจะมาปรึกษาทำไม สรุปคือเค้าต้องการให้ฉันช่วยแก้ปัญหาให้ นี่ตกลงว่า..ใครเป็นพี่ และใครเป็นน้องกันนะ เอากับเค้าสิ..พี่สาวฉัน

นับวันฉันยิ่งตามชิจังไม่ทัน เพราะเค้ามีเรื่องใหม่ๆมาให้ต้องช่วยคิดอยู่เสมอ..ตลอดเวลา น่าสงสารนัทสึกิจังเหมือนกันนะ ที่มีคนรักแบบนี้

อ่า..นี่ฉันกล้าว่าสุดที่รักของฉันได้ขนาดนี้เชียวหรือ.. ใช่..ฉันรู้ดี ชิจังไม่ใช่คนดีในเรื่องความรักแบบนี้ เค้าไม่ใช่คนที่รักใครได้คนเดียว และไม่ใช่คนที่จะนอนกับใครคนหนึ่งคนใดได้เพียงคนเดียวซะด้วย พี่สาวคนสวยของฉัน บางครั้งก็น่าจะฆ่าให้ตาย หรือเบาะๆก็ต้องตีให้ก้นลาย เพราะความเจ้าชู้ของเค้านี่แหละ แต่ก็นะ..ไม่มีใครปฏิเสธได้หรอกนะว่า ไม่ว่าชิจังจะร้ายยังไงในเรื่องนี้ เค้าก็ไม่เคยขาดคนที่รักเค้าแม้แต่นาทีเดียว อย่างฉันเป็นต้น จนป่านนี้แล้ว..ฉันก็ยังเลิกรักเค้าไม่ได้ หรือจะเป็นแบบที่คนอื่นๆชอบเรียกว่า “ถึงร้ายก็รัก” ใช่รึเปล่านะ.. ใช่แน่..เพราะแอนก็ยังรักชิจังอยู่เลย ถึงเค้าจะมีภรรยากับลูกของเค้าแล้วก็เถอะ

หรือนี่จะคือพลังอันแรงกล้าของดวงตาสีแดง.. ดวงตาทรงเสน่ห์คู่นั้น..ใช่ไหม..

เรื่องยุ่งๆที่ชิจังทำไปในครั้งนี้ ฉันไม่มีปัญญาจะช่วยเค้าแก้ไขได้เลย แม้แต่จะให้คำปรึกษาก็ยังไม่กล้า เพราะว่า..มันเกี่ยวกับแอน อีกแล้วสินะ สองฝาแฝดคู่นี้ เรื่องของพวกเค้าไม่มีทางจะจบลงได้ง่ายๆจริงๆ แต่ทำไมกันนะ พวกเค้าถึงไม่เลือกจะหยุดปัญหาเหล่านี้ด้วยวิธีง่ายๆ เพราะมันก็แค่ เค้าสองคนเลือกยุติความสัมพันธ์กับสาวชาวมนุษย์ และไปอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว หรือพวกเค้ากลัวอะไร หรือจะเป็นเพราะเรื่องนั้น เรื่องที่ว่าเลือดของชิจังเป็นพิษสำหรับแอน

น่าประหลาดนะกับเรื่องนี้ ทั้งที่พวกเค้าเป็นฝาแฝดกัน แล้วทำไมพวกเค้าถึงต่อต้านกันได้ และชิจังก็ยังไม่สามารถมีลูกกับแอนได้อีกด้วย แม้เค้าจะมีเพศสัมพันธ์กันมาจนนับครั้งไม่ได้แล้วแบบนั้น และในเกือบทุกครั้งที่เค้าสองคนมีอะไรกัน มันก็เป็นคืนวันเพ็ญ มันเป็นคืนแห่งการสืบเชื้อสายของจอมมารแห่งรัตติกาล

จะว่าไปแล้ว มันอาจจะเป็นข้อยกเว้นสำหรับคนครอบครัวเดียวกัน ที่ไม่สามารถให้กำเนิดเชื้อสายของพวกเราเองได้ มันก็ไม่น่าจะใช่ เพราะฉันก็มีลูกกับเค้ามาแล้ว ไม่มีทางที่เรื่องการเป็นพี่น้องกันจะมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือชิจังจะเป็นหมัน คงไม่ล่ะมั้ง.. เค้ายังมีลูกกับนัทสึกิจังได้เลยนี่นา.. แต่เอ๊ะ..มันไม่ได้ใช้อะไรจากตัวเค้านอกจากดีเอ็นเอนี่นา ที่เอามาผสมกับไข่แล้วมาเป็นเด็กหลอดแก้วนั่น ช่างมันล่ะกันกับเรื่องนี้ ดีเท่าไหร่ที่ชิจังไม่ท้องกับแอนจริงๆ เพราะนัทสึกิก็คงจะต้องเสียใจมากกว่านี้แน่ น่าแปลกนะ มนุษย์ตัวน้อยคนนี้ รักพี่ฉันมากเหลือเกิน ทนได้ขนาดนี้ ทำไมกัน..

แล้วพี่ล่ะ..ชิจัง ทำไมใจร้ายนักนะ..พี่สาว ฉันไม่เข้าใจ..

และนี่แหละคือเรื่องยุ่งๆที่ฉันพูดถึง เรื่องลูกของชิจัง พี่สาวของฉัน พี่คนรอง เค้าจัดการให้แฟนสาวของเค้าได้ตั้งท้องตามความต้องการของเธอ นัทสึกิจังผู้น่าสงสาร เธอก็แค่อยากจะมีลูกกับคนที่ตัวเองรัก แต่พี่ของฉันสิ เค้าร้ายกาจ เค้าเห็นแก่ตัว ฉันไม่กลัวเลยที่จะว่าเค้าแบบนี้ เพราะครั้งนี้เค้าทำเกินไป เค้าให้คนที่รักเค้า ต้องอุ้มท้องลูกของเค้ากับคนอื่นที่เค้ารักอีกคน

ใช่..ชิจังให้นัทสึกิจัง เป็นแม่อุ้มบุญให้กับลูกของเค้ากับแอน ฟังไม่ผิดหรอก เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะว่า..ชิจังอยากมีลูกกับแอนจริงๆ และถึงเค้าจะท้องเองไม่ได้ แต่เค้าก็ทำมันได้อีกนั่นแหละ เค้าก็ยังสามารถมีลูกกับแอนได้ โดยใช้วิธีนี้..ฝากให้นัทสึกิท้องให้เค้า เค้าทำให้เธอท้องลูกแฝดด้วยการผสมเทียม และมันก็ได้ผลมาว่า ลูกสาวแฝดคนแรกที่เกิดขึ้นมาใหม่นี้ เป็นลูกเค้ากับแอน มันยืนยันได้ด้วยตาสีเขียวน้ำทะเล เป็นสีตาที่เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่มีใครในตระกูลของเรามีเหมือนแอน แล้วเค้าจะเป็นลูกใคร

น่าทึ่งดีมั้ยล่ะ พี่สาวฉัน เก่งจริงๆเลย ชิจังเป็นคนเก่งแต่ไม่เคยเป็นคนดี อันนี้..ฉันไม่ปฏิเสธ แล้วทำไมนะ..ถึงมีแต่คนที่รักเค้าอยู่ได้แบบนี้

และหากจะบอกว่า.. การที่สีตาของลูกสาวคนโตของชิจังที่เกิดมาจากท้องของนัทสึกิเหมือนสีตาของแอน เป็นเพราะมาจากยีนส์ที่แฝงตัวไว้ในเชื้อสายของเราทำให้เป็นแบบนี้ มันก็อาจจะน่าเชื่อได้อยู่นะ ถ้าเจ้าหนูน้อยคนนี้ไม่ทำพิรุธให้คนอื่นสังเกตเห็น ทุกคนก็คงจะเชื่อกันแบบนั้นและไม่สงสัยอะไรอีก ต้องโทษใครดีล่ะ โทษแอนใช่มั้ย ที่เค้ากลายเป็นคนที่นัทซึรุจังเดินเข้าไปหาคนแรก ในวันที่เค้าเดินได้ เรื่องนี้ฉันไม่ได้เห็นกับตาหรอกนะ ฉันยังไม่ได้กลับไปอยู่บ้านตอนนั้น ชิจังเป็นคนเล่าให้ฉันฟัง แต่แค่ฟังเค้าเล่า ฉันก็สงสารนัทสึกิจังจนแทบจะร้องไห้แล้ว

เห็นรึเปล่า.. เชื่อแล้วหรือยังว่า..การมาอยู่ในครอบครัวของเรา เป็นการพาตัวของเค้ามาอยู่ภายใต้คำสาปนี้ของตระกูลเรา น่าสังเวชใจยิ่งนัก

และก็เหมือนจะยังไม่พอกับเรื่องวุ่นในรั้วปราสาทวิโอล่า เมื่อวันหนึ่งแอนลุกขึ้นมาทำโทษไอจัง เพราะแค่เรื่องที่เค้ามีแฟน.. ใช่แล้วล่ะ..ไอจังตอนนี้เป็นสาวแล้ว ในเวลาไม่กี่ปีหลังจากการเป็นเด็กของเค้า เค้าโตเร็วเหมือนพวกเรา ซึ่งมันเป็นเรื่องน่ายินดี ที่เวลานี้เค้าเหมือนแอนอย่างกับคนเดียวกัน เค้าเก่งเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ใช่แค่นั้น ไม่ใช่แค่ที่ไอจังเหมือนแอนที่หน้าตา สีผมหรือบุคลิก แต่ก็มาเหมือนในเรื่องรสนิยมของเค้าอีก นี่แหละที่ทำให้แอนลุกขึ้นมาเป็นเดือดเป็นร้อนและสติแตกอีกครั้ง เพราะไอจังรักกันกับนัทซึรุจัง และเพราะพวกเค้าสองคนเป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน

แต่ฉันกลับไม่เห็นเหตุผลเลย ที่แอนลุกขึ้นมาทำโทษลูกแบบนี้ เค้าตีลูกสาวสุดที่รักของเค้าเพียงคนเดียว โดยไม่แตะต้องนัทซึรุจัง ชิจังเล่าว่า..แอนเหมือนเป็นบ้าไปเลยตอนนั้น เค้าบีบแก้วไวน์แตกคามือ ตอนที่เค้ารู้เรื่องลูกของเค้า เท่านั้นยังไม่พอ เค้ายังใช้มือข้างที่เจ็บนั่น ที่พลังแวมไพร์ยังรักษาได้ไม่หายดี ไปตบหน้าไอจังจนปากแตก เค้าซ้อมลูกตัวเอง และเพิ่มรอยฉีกให้แผลตัวเอง แต่ฉันก็เข้าใจนะ หัวใจเค้าเจ็บมากกว่าร่างกาย เค้าตีลูกคนโปรดของเค้า

ฉันรู้..แอนรักไอจังมาก มากที่สุด มากกว่าใครๆ และมากกว่านัทซึรุจังที่เค้ามารู้ในตอนหลังว่า เด็กคนนี้ก็เป็นลูกของเค้า แอนรักไอจังมาก มากจนคนอื่นสังเกตได้ชัด จนบางครั้งทำให้ฉันแอบอิจฉาไอจังที่เค้าถูกรักมากแบบนี้ ผิดกับลูกสาวตัวเอง แต่ก็โทษแอนไม่ได้หรอกนะ ที่เค้าจะรักไอจังมากแบบนี้ เพราะเค้ารู้แค่เพียงว่า เค้ามีลูกคนเดียวตอนนั้น เค้าไม่รู้เรื่องเซเรน่า เรื่องนัทซึรุจังก็เหมือนกัน เพราะเค้าไม่ได้เป็นคนทำให้เกิดลูกคนนี้ตามหลักธรรมชาติ มันเป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่า เค้าย่อมผูกพันกับนัทซึรุจังน้อยกว่าไอจัง ที่เป็นลูกที่เกิดจากตัวเค้าจริงๆ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เป็นเชื้อสายที่แท้จริงของจอมมารรัตติกาล มันจึงไม่น่าแปลกใจที่แอนจะรักไอจังมากกว่าลูกคนอื่น แอนไม่ผิดที่เค้าจะรู้สึกแบบนั้น คนเรามีการลำเอียงกันได้ มันเป็นเรื่องธรรมดา ไอจังเองก็เหมือนกัน หลานไม่ได้คาดหวังจะเป็นที่รักอยู่คนเดียว ไอจังเป็นเด็กดี ฉันเชื่ออย่างนั้น และความผิดของเค้าในครั้งนี้ที่ในสายตาฉัน เค้าไม่ได้ผิดเลย กับเรื่องที่เค้าถูกปะป๊าที่เค้ารักมากและรักเค้ามาก ตีและซ้อมอย่างหนักนั่น มันก็ไม่ใช่ความผิดอะไรเลยจริงๆ สำหรับเราที่เป็นแวมไพร์ เราสืบเชื้อสายด้วยการแต่งงานกันเองมาตลอดอยู่แล้ว แต่ฉันก็เข้าใจนะว่าทำไม ไอจังถึงถูกทำโทษ เพราะแอนคงจะโกรธที่ว่า เรื่องนี้มันซ้ำกับเรื่องที่เค้าทำมาในอดีตนั่นแหละ

โธ่..แอน.. ไอจังไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยนะ ทำไมพี่ไม่แยกแยะมันบ้าง.. ฉันสงสารหลานเหลือเกิน..

และฉันก็ไปหาเค้าจนได้ ฉันคิดแล้วว่า ฉันพร้อมแล้วที่จะเจอแอน ฉันอยากจะไปดูให้เห็นกับตาว่า เค้าเป็นยังไง ทำไมเค้าใจร้ายกับลูกที่เค้ารักมากได้แบบนี้ เพราะหากเค้าจะทำโทษไอจังและจับลูกสองคนแยกจากกันเหมือนที่ท่านพ่อเคยทำกับเค้าและชิจัง มันก็ไม่ถูก ลูกเค้าทั้งสองคน ไม่ได้ทำอะไรผิด เด็กมันรักกัน เค้าจะไปห้ามไปฝืนมันทำไม ชิจังเองก็ไม่เคยจะดูหนักใจกับเรื่องนี้มากเท่าที่แอนเป็น เพราะเค้าเข้าใจมัน ไม่เหมือนแอนที่พยายามปฏิเสธ

แต่ฉันก็อยากจะรู้นักว่า.. แอนจะทนทำร้ายหัวใจของเค้าไปได้นานสักเท่าไหร่กัน.. ไอจังน่ะเป็นหัวใจของแอนนะในตอนนี้.. ฉันไม่ได้พูดผิดหรอก..

เพราะที่สุดแล้ว..สำหรับโลกใบนี้ที่แอนอยู่ โลกที่เป็นความมืดดำในใจเค้าตลอดมา

แสงสว่างเพียงแสงเดียวที่จะนำทางเค้าไปทางในที่ถูกต้องได้ในเวลานี้..

ก็คือ..ลูกคนนี้ คนเดียวเท่านั้น.. ใช่มั้ย..แอน

ส่วนฉัน.. ลำแสงที่มีความหมายเช่นนั้น.. จะอยู่ตรงไหน อยู่กับใครกันนะ..

หรือว่า..สำหรับฉัน..แค่นางจากดวงจันทร์จะยังไม่พอ..

แต่แม่ก็ไม่ได้โทษว่านี่เป็นความผิดของลูกหรอกนะ.. แม่ผิดเอง..

To be continue…