Ikki Tousen Fanfic : Dragons Unrestricted Ch 2[End]

Ikki Tousen: Dragons Unrestricted

Rated: M

Genre : Romance/Adventure

English By: Chou-san or Espada Harribel @ Fanfiction.net

Translated to Thai : Anhy

Kanu and Chou'un- Part 2

- ความคิดของคนคนหนึ่ง -

ณ ออนเซน

ริวบิเข้านอนไปแล้วอย่างรวดเร็ว โชฮิกำลังวุ่นวายอยู่กับการอ่านหนังสือสำหรับการสอบในอีกสองอาทิตย์นับจากนี้ และฉันล่ะ.. ฉันกำลังเพลิดเพลินอยู่กับน้ำร้อนๆที่ชุ่มฉ่ำไปทั้งตัวตามลำพัง ฉันนั่งพิงหลังอยู่กับขอบอ่าง สองแขนวางไว้บนริมขอบอ่างน้ำ ศีรษะเอนไปด้านหลังขณะผ้าชุบน้ำอุ่นวางทาบอยู่บนใบหน้า นี่คงเป็นอะไรดีๆสำหรับโอกาสนี้

จิตใจของฉันล่องลอยไปหาโทชิผมสีเงิน ผู้ที่ติดอยู่ในห้วงความคิดคำนึงของฉัน คิดถึงว่า เธอช่างมั่นอกมั่นใจการเข้าหาฉัน ฉันพบว่า มันช่างยั่วยวนใจที่มีคนบางคนที่สวยงามอย่างน่าอันตรายมาค้นพบความเซ็กซี่ที่มีอยู่น้อยนิดของฉัน นับครั้งไม่ถ้วนที่ริวบิไม่สนใจฉันเลย ไม่แม้กระทั่งในตอนที่ฉันเปลือยกายออกจากการอาบน้ำ เธอแค่ยิ้มและเดินผ่านฉันไป ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองถลึงตาอยู่ใต้ผ้าเช็ดหน้า

แต่โชอุน.. สาวคนนั้นมีสายตามองหาฉัน ไม่ว่าเธอจะลืมตาหรือไม่ก็ตาม เมื่อฉันนึกถึงดวงตาของเธอ มันเข้มข้นและสุดเซ็กซี่ ฉันพบว่าตัวเองไขว่ขาเข้าหากันใต้น้ำร้อน นึกถึงริมฝีปากของเธอบนปากของฉัน มันทำให้ฉันมีปัญหาตรงหว่างขา คิดถึงลิ้นของเธอที่นำทางลิ้นฉันและมือที่บีบกระชับกับก้น ไม่ช้าฉันก็พบว่ามือของฉันเอง แทรกตัวเข้าไปตรงหว่างขาของฉันที่ก่ายทับกันอยู่ เพื่อล้อเล่นกับของสงวนของตัวเอง

พระเจ้า.. แค่คิดถึงว่า ลิ้นของเธอทำอะไรกับตรงจุดนี้ของฉัน มันก็มากพอที่ฉันจะคลั่งตาย ฉันเริ่มหายใจหอบเมื่อปลายนิ้วเล่นกับร่องสวาทของตัวเอง กัดริมฝีปากล่างที่อยู่ใต้ผ้าเช็ดน้ำขณะครางออกมาเบาๆ

“นี่หรือคะ คือเหตุผลว่าทำไม คันอู อุนโจผู้แข็งแรงจึงเพลิดเพลินกับการอาบน้ำ..ตามลำพัง..”

ฉันสะดุ้งทันทีกับเสียงนี้ ดึงผ้าปิดหน้าออกและมองหาแหล่งที่มาของเสียง หน้าของฉันร้อนผ่าวจากความร้อนของน้ำที่แช่อยู่และสิ่งอื่นขณะที่ฉันพาตัวเองลงสู่น้ำให้ระดับน้ำอยู่แค่ปลายคาง

“โธ่..คันอู.. ไม่จำเป็นต้องอายขนาดนั้นก็ได้นะคะ”

หันหลังอย่างรวดเร็ว ฉันพบว่าตัวเองจ้องเขม็งไปยังจุดศูนย์กลางของความคิดตัวเอง โชอุนยืนอยู่ในชุดกิโมโนสีม่วง กำลังยิ้มขณะที่ทะเลสาบสีมรกตนั่น มองดูฉันภายใต้เปลือกตาที่เปิดเพียงครึ่ง

“จะเป็นไรมั้ยคะ.. ถ้าฉันจะขอลงด้วยคน..คันอู”

ส่ายศีรษะของตัวเอง ฉันเห็นเธอยิ้มกว้าง จากนั้นเธอก็นำกิโมโนของเธอออกจากตัวและปล่อยมันร่วงลงพื้นไม้ ลมหายใจของฉันติดอยู่ในลำคอเพราะสิ่งที่ฉันเห็น ร่างกายของโชอุนงดงาม สัดส่วนโค้งมนดุจหินอ่อนขณะที่เธอเดินเข้ามาในอ่างน้ำและนั่งตรงหน้าฉัน

สายตาของเราประสานกันและฉันรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดง เธอเปิดเปลือกตาเธอ แค่กับฉัน ...ฉันมองลงตรงมือทั้งสองของตัวเองที่อยู่ใต้น้ำ โชอุนพิงหลังลงกับอ่างและฉันก็ทำตาม ความเงียบเข้าครอบคลุมพื้นที่ ระหว่างที่เราสองคนอยู่ในนาทีอันสงบเงียบอีกครั้ง

“เธอสวยมากจริงๆนะ..โชอุน” ฉันพบว่าตัวเองเอ่ยขึ้นเบาๆ ขณะที่ฉันเงยหน้าขึ้นมองหลังคาที่เปิดอยู่นั่น ตรงที่ไกลๆดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่

“คุณก็เหมือนกันล่ะค่ะ..คันซัง”

ฉันมองกลับมาและเห็นเธอหันหลังให้แล้ว อยู่ในท่าวางศีรษะลงกับแขนทั้งสองของเธอที่วางทาบอยู่กับขอบอ่าง ตอนนั้นเองที่ฉันได้เห็นรอยสักเสือขนาดใหญ่ตรงไหล่ซ้ายของเธอ

“ฉันขอให้มันเป็นอะไรที่แตกต่างกับที่ริวบิไม่เคยสนใจฉัน ฉันคิดว่าความพยายามของฉันในเรื่องนี้ในบางครั้งมันก็ไร้สาระ”

“สาวคนนั้นสวมแว่นและยังมองไม่เห็นคุณอีกหรือคะ บางที..มันคงไม่ใช่ริวบิซังที่ควรจะได้รับความสนใจจากคุณก็ได้นะคะ..คันอู..”

นั่งอยู่ด้านหลังของเธอในเวลานี้ ฉันไล้ปลายนิ้วไปตามรอยสักนั่น มันงดงามมาก ไม่ใหญ่เกินไปสำหรับผู้หญิงที่มีมัน เสือเป็นสัตว์ร้ายเวลาที่มันเดินด้อมๆ มองๆ แต่เมื่อมันมาอยู่ในรูปแบบของหมึกแบบนี้สู่สายตา มันดูสดใสและน่ารัก ราวกับว่าเขาต้องการจะกระโดดออกมาจากผิวหนังของเธอ

“มันใช้เวลานานมั้ย.. มันคงจะเจ็บนะ....”

“คุณรักริวบิซังเหรอ..คันอู”

ฉันกระพริบตาขณะที่ปลายนิ้วของฉันไล้ไปตามรอยหมึกเหล่านั้น คำถามนี้เผาผลาญจิตใจ เหมือนมาเปิดประตูสู่กะโหลกของฉันที่ฉันปิดมันมาหลายเดือนแล้ว หัวของฉันเหมือนว่ามันจะแตกแยกออกจากกัน มันไม่ใช่เพราะว่าฉันมัดผมตัวเองไว้เป็นทรงบัน

“...ฉันเคย..”

“แล้วยังไงคะ..”

หลังของเธอยังคงอยู่ตรงหน้าฉันขณะมือของฉันวางอยู่เหนือรอยหมึก ฉันขยับตัวเข้าไปและวางศีรษะลงกับรูปเสือนั่น หลับตา..

“...ฉันอาจจะ.. กำลังมีคนอื่นอยู่ในสายตาแล้วตอนนี้”

“งั้นเองเหรอคะ”

เธอหันกลับมา ตาสีโคบอลต์ของฉันล้อเล่นกับสีมรกตของทะเล ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรงดังก้องไปทั้งสองหูขณะที่โชอุนขยับมือขึ้นวางลงบนต้นคอด้านหลังของฉัน ดึงฉันมาด้านหน้าจนริมฝีปากของเราสองคนบรรจบกัน รสจูบช่างแสนหวาน และรสชาติดี หน้าอกของเราสองคนเสียดสีกัน ลูกเชอรี่ถูกไถกันไปมา ฉันครางกับสัมผัสนี้เหมือนกับที่เธอเป็น ฉันขยับตัวขึ้นคร่อมเอวบางของเธอ...

แคร็ก !

“คันซัง ฉันฝันร้าย ! อาจารย์โชฮิมัดฉันและจักกะจี้เท้าสองข้าง คันซัง ? เอ๋ ? โกเมนนาไซ..คันซัง !”

หันหลังกลับในทันใด และทันทีที่ฉันปกปิดตัวเองด้วยสัญชาตญาณ รู้สึกได้อีกครั้งว่า นักรบผมสีเงินที่กอดฉันเมื่อครู่หายไปอีกแล้ว เหมือนอากาศที่บางเบา และฉันก็ทำได้แค่แอบซ่อนตัวเองขณะที่ริวบิไม่มีทางเห็นโชอุน ทำได้ยังไงกันนะ เธอหายไปได้เร็วเหลือเชื่อ

มองขึ้นมา ฉันเห็นริวบิปิดตาเธอ ฉันยืนขึ้นและหยิบผ้าขนหนูมาห่อหุ้มตัวเอง

“มานี่ริวบิ.. กลับห้องของเธอเถอะ”

-ที่ห้องของคันอู-

สองครั้งแล้วนะที่ริวบิขัดจังหวะฉัน ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นแบบเด็กผู้ชายกับเสื้อยืดตอนพาตัวเองขึ้นเตียง

ฉันจะมีโอกาสได้นอนกับโทชิผู้ลึกลับนั้นสักครั้งไหมนะ ?

มองไปยังมุมห้อง ดาบในตำนานที่ดูคุ้นตาวางอยู่บนโต๊ะของฉัน และฉันก็ได้รับคำตอบของคำถามนั้นของตัวเองเมื่อรู้สึกว่าที่นอนจมลงเพราะน้ำหนักตัวของอีกคนที่นั่งลงข้างตัวฉัน ริมฝีปากที่โหยหากำลังเล็มไล้ไปตามลำคอฉัน ฉันอ้างปากค้างเมื่อมือของโชอุนสัมผัสกับหน้าอกฉันด้านในเสื้อ เธอล้อเล่นกับลูกเชอรี่ด้วยปลายนิ้วขณะที่ฉันเอ่ยชื่อเธอเหมือนคนหายใจไม่ทัน

“...โชอุน..”

เธอทำตามทางของเธอบริเวณหว่างขาของฉัน จูบฉันและฉันโอบรอบคอเธอดึงเธอเข้ามาใกล้ กอดเธอไว้แน่น ในไม่ช้าเสื้อผ้าของเราก็ไม่มีอยู่บนร่างกาย เราสัมผัสเนื้อตัวเปล่าเปลือยของกันและกันในความมืด ความร้อนรุ่มที่เข้าครอบคลุมจิตใจฉัน ส่งผลให้ฉันขยับสะโพกขึ้นหาเธอขณะกอดเธอแน่น

“คุณคิดว่า..ริวบิซังจะส่งเสียงขึ้นมาอีกครั้งมั้ยคะ..คันอู”

“โอ้พระเจ้า..! ฉันหวังว่าจะไม่นะ ฉันไม่คิดว่าฉันจะทนกับอะไรแบบนี้ได้อีกแล้ว”

โชอุนเลื่อนตัวเธอต่ำลง นำลูกเชอรี่บนหน้าอกข้างหนึ่งของฉันเข้าสู่ปาก ฉันฝังเท้าตัวเองลงกับที่นอน จับศีรษะของเธอมั่นอยู่ตรงนั้นเหมือนฉันต้องการร้องบอกอะไรกับเธอ ฉันรู้สึกว่าเธอกัดมันและดูดมันอยู่ในปาก และร่างกายส่วนล่างของฉันก็เริ่มเปียกชื้นมากขึ้นในนาทีนี้ จากนั้นเธอก็ทำแบบนี้กับหน้าอกอีกข้างของฉัน มือข้างที่ว่างอยู่ไล้ตามขาฉันและในที่สุดปลายนิ้วเธอก็แทรกตัวลงตรงร่องเนินสวาทของฉัน ล้อเล่นกับมัน

การกระทำนี้ ทำให้สมองของฉันปั่นป่วน สะโพกของฉันขยับขึ้นเป็นจังหวะตามที่อีกฝ่ายส่งมาให้ ลมหายใจติดขัดระหว่างที่บทบรรเลงเพลงรักของเราดำเนินต่อไปเข้าขั้นที่สอง โชอุนพาตัวเธอลงไปด้านล่างร่างกายของฉันอีก เธอเลียและดูดตรงจุดอ่อนไหวที่สุดของตัวฉัน ฉันขยำเส้นผมสีเงินของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ กางขาให้กว้างมากขึ้น ครางต่ำๆในลำคอและคว้ามือข้างที่ว่างของเธอขึ้นมา เริ่มดูดปลายนิ้วของเธอ

โทชิผมสีเงินครางอยู่กับของสงวนของฉัน ด้านล่าง แรงสั่นสะเทือนนั่นทำให้สะโพกของฉันขยับขึ้นและลงอย่างหนักหน่วงเหมือนเสียงหัวใจของตัวเอง มันดังก้องไปยังสองหู หน้าอกของฉันเขย่าขณะที่เธอปล่อยมือจากปากของฉันและเริ่มทรมานลูกเชอรี่บนหน้าอกฉัน ฉันคว้าหมอนมาทาบกับหน้าตัวเอง ร้องครวญครางเหมือนเพลงรักของเรามาถึงช่วงคอรัส

โชอุนสะลัดหมอนออกจากหน้าฉันและจูบฉันอย่างเร่าร้อน ลิ้นของเธอควานหาทางเข้า ฉันรู้สึกถึงรสชาติตัวเองจากลิ้นเธอขณะที่ฉันครางออกมาระหว่างการจูบ ละออกจากจูบอย่างนุ่มนวล เธอเลื่อนตัวลงผ่านร่างกายที่ชุ่มเหงื่อของฉัน ภายในเวลาไม่กี่นาที ท่อนฮุคของเพลงก็ดังขึ้น เมื่อลิ้นของเธอล้วงลึกลงเข้าไปในร่องสวาทของฉัน

คล้องแขนตัวเองไว้กับใบหน้าของเธอ ฉันหอบและร้องออกมา ท่ามกลางการถูกกระทำของลิ้นที่เชี่ยวชาญของเธอ มันทำหน้าที่เหมือนกำลังร่ายเวทย์มนต์ฉบับใหม่กับร่างกายที่สั่นสะท้านของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จุดนั้นเข้ามาแล้ว มันไม่มีทางหวนคืน และมันก็สำเร็จ ฉันร้องออกมาดังๆ จากนั้นฉันก็ดึงเธอขึ้นมาจากพื้นที่หว่างขาของตัวเองและจูบเธออย่างรีบร้อน ฉันผ่อนลมหายใจออกมากับริมฝีปากของเธอขณะที่เธอยิ้ม

“..ตาฉันบ้างนะ..”

พลิกตัวเปลี่ยนตำแหน่งกัน ฉันรีบพาตัวเองลงเพื่อจัดการธุระและห่อริมฝีปากตัวเองกับลูกเชอรี่บนหน้าอกเธอ เธอครางและร้องออกมาอย่างเซ็กซี่ จากนั้นฉันก็ทำกับหน้าอกของเธออีกข้างเหมือนกัน ตรงจุดที่มันกำลังต้องการ ฉันมองขึ้นหาเธอ ดวงตาสีมรกตมองฉันอยู่ขณะที่สองมือเธอวางอยู่กับบ่าสองข้างของฉัน บอกให้ฉันเลื่อนลงต่ำ เธอดูปรารถนาต้องการมากมายและช่างเปราะบาง ระหว่างที่ฉันทำตามที่เธอต้องการ รสชาติของเธอเป็นเอกลักษณ์เมื่อฉันเล็มเลียและดูดของสงวนของเธอ ล้อเล่นกับจุดนั้นด้วยลิ้นของฉัน

“คะ..คันอู.. ใช่.. แบบนั้น..”

ได้ยินเสียงเธอเรียกชื่อฉัน ทำให้ร่างกายฉันรู้สึกเสียวซ่านขณะที่ฉันวางต้นขาทั้งสองอยู่อีกด้านของศีรษะเธอ สัญชาตญาณของเธอทำให้เธอดึงใบหน้าขึ้นหาของสงวนของฉันและรับประทานฉันเหมือนกับฉันเป็นอาหารมื้อสุดท้าย การเคลื่อนไหวของฉันสะดุด มันหมดเรี่ยวแรงกะทันหัน การกระทำของเธอทำให้ฉันเสียสมดุล ฉันขยับต้นขาเนียนนุ่มของเธอออกจากกัน และกลับมาทำงานต่อ จัดการเธอด้วยลิ้น ฉันเลียนิ้วตัวเองและแทรกมันลงในตัวเธอ..สองนิ้ว

“โอ้มายก้อด คันอู !”

ฉันกัดจุดนั้นของเธอขณะที่นิ้วทั้งสองจัดการมันอย่างค่อยเป็นค่อยไป ครางเบาๆเมื่อเธอทำกับฉันเหมือนกัน ฉันพาตัวเองออกจากนิ้วเธอขณะที่ฟันของฉันแทะเล็มร่องสวาทนั่น จุดไคลแมกซ์กำลังก่อตัวขึ้นขณะที่กลิ่นของเซ็กซ์ครอบคลุมไปทั่วห้องนอนฉันและเหงื่อไหลรินออกมาจากร่างกายของพวกเรา ฉันรู้สึกว่านิ้วของเธอเคลื่อนไหวเร็วขึ้นขณะที่เธอเลียมันเร็วๆ ฉันกัดปากล่างตัวเองและขยับสะโพกรุนแรงเข้าหานิ้วเธอ

ลมหายใจของเราสองคนออกมาเหมือนคนหายใจไม่คล่อง สมองของฉันพร่าเบลอขณะที่ร่างกายแข็ง ฉันถึงจุดนั้นด้วยนิ้วเนียนๆของโชอุนที่ทำให้บทเพลงรักนี้สิ้นสุด ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองตกลงมาจากที่สูง ฉันบังคับนิ้วที่สามเข้าไปในช่องคลอดที่ฟิตของเธอขณะที่ฝังฟันลงกับต้นขาข้างหนึ่งนั่น ครางออกมาน้อยๆเมื่อช่องคลอดของเธอบีบรัดนิ้วของฉัน หลังนาทีนั้นที่เธอก็ถึงจุดหมายด้วยนิ้วของฉันและอารมณ์ของเธอ

นาทีต่อมา...

หาพลังของตัวเองกลับคืนมาได้ หลังจากที่คิดว่ามันจะหายไปตลอดกาล ฉันทิ้งตัวเองลงกับหมอน และรู้แล้วว่าโชอุนหายไป ฉันถอนหายใจด้วยความผิดหวัง

“อย่างน้อย.. เธอก็ทำมันสำเร็จสินะ พาฉันลงเตียง...”

“ฉันยังอยู่ตรงนี้นะคะ..คุณรู้มั้ย”

ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ฉันเห็นโทชิผู้ลึกลับนั่งอยู่กับหน้าต่าง เธอลุกขึ้นและเดินมาขึ้นเตียง ผลักฉันลงนอนและวางตัวเธอแนบตัวฉัน ฉันหลับตาลงขณะถูกเธอกอดและจูบที่หน้าผาก เพลิดเพลินไปกับความนุ่มนวลที่ร่างกายอันเปล่าเปลือยของเราสัมผัสกันและกัน

“ทำไมเราไม่อยู่แบบนี้..ที่นี่.. เหมือนกับที่ไม่มีอะไรมาทำให้ไขว่เขว ไม่มีอีกแล้วการต่อสู้..”

“เพราะว่าเคียวโชต้องการให้ผู้นำของเราเสียชีวิต และระหว่างที่โรงเรียนพวกนั้นอยู่รอบๆเรา คอยส่งคนมาทำงานสกปรกของโซวโซว หน้าที่ของผู้พิกษ์ของไซโตะก็ยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งมันถึงจุดสิ้นสุด”

“...ฉันรู้เรื่องนั้นหมดแล้ว..”

“แล้วทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะคะ..”

“...ฉันชอบอยู่กับนาทีแบบนี้และอะไรที่เราทำเมื่อกี้มากกว่า.. ฉันแค่ไม่อยากให้มันจบ.. ก็เท่านั้น..โชอุน..”

โชอุนเงียบไปและฉันรู้สึกว่าตัวเองอาจจะงอแงมากเกินไปก็ได้ ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นไปได้แบบนี้ หรือฉันได้พบแล้วว่าตัวเองต้องการโทชิผมสีเงินมากที่สุดกันแน่ ฉันมักจะรู้ว่าได้เสมอว่าเธอเป็นนักสู้ผู้ล้ำลึก เธอสวมชุดที่แตกต่างกับไซโตะคนอื่นๆ

โชอุนมักเก็บตัวเองและไม่เคยร่วมวงสนทนากับใคร การต่อสู้ของเธอมักจะจบลงโดยที่เธอไม่มีเหงื่อออกมาเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเธอสักหยด ฉันพบว่าตัวเองซุกเข้าไปในอกของเธอมากขึ้นขณะฉันหลับตาลงและนึกถึงความรู้สึกต่างๆที่ผ่านมากับนักรบสาวคนนี้ที่หล่อนได้ทำมันเสร็จสิ้นสมบูรณ์

“ไม่มีใครบอกนี่คะว่า..มันเป็นแค่ความสัมพันธ์แค่เพียงข้ามคืน...”

“เธอหมายความว่า.....”

“คันอูคะ.. เราสามารถทำแบบนี้เมื่อไหร่ก็ได้ ที่ไหนก็ได้ ทุกตำแหน่งและบ่อยเท่าไหร่ก็ได้อย่างที่คุณต้องการ ไม่มีคนของโซวโซวคนไหนที่เข้ามาแทรกตัวฉันและทำให้คุณได้พบกับความพึงใจมากมายที่มนุษย์จะมีให้ได้แบบนี้.....”

ปากของฉันแห้งทันที ยิ้มกว้างเหมือนโดนัทขณะที่ดวงตามังกรของโทชิจ้องมาในดวงตาฉัน โทชิแค่ยิ้มลงมาหาฉัน จูบฉันเบาๆขณะที่ดวงตาของเธอดูลึกลับกว่าที่ฉันเห็นมันครั้งแรก

“คุณทำอะไรกับฉันมากพอที่จะจับตัวฉันไว้ได้..คันอูผู้เกรียงไกร ฉันยินดีที่จะรับเกียรติที่จะมีร่างกายคุณในอ้อมแขน นานเท่าที่คุณมีฉัน..”

ฉันได้แต่ยิ้มกับตัวเองและเงยขึ้นจูบเธอเบาๆขณะที่พลิกตัวขึ้นและพาเธอลง เพื่อขึ้นคร่อมเอวเธอ ระหว่างที่ฉันนั่งอยู่แบบนั้น ฉันรู้สึกเหมือนมีรอยยิ้มตรงมุมปากตัวเอง ท่าทางสับสนในดวงตาอันน่ารักของเธอทำให้ฉันยิ้มมากขึ้นขณะที่ฉันพูดเบาใกล้ๆริมฝีปากเธอ

“มาเล่นกันอีกครั้งนะ”

และเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของคันโตะ โชอุนมีท่าทางหวาดกลัวที่สุดในชีวิต ตาเบิกค้างเหมือนกระต่ายถูกจับที่ใบหู บางทีเธออาจจะกลัวมากกับอะไรที่เธอเป็นคนปลดปล่อยมันออกมา มันไม่ใช่มังกร โอ้..ไม่หรอก.. มันเป็นความกระหายที่ไม่รู้จักอิ่มของฉัน ฉันไม่คิดว่าจะมีใครได้เห็นอะไรแบบนี้ ที่ฉันกำลังหัวเราะคิกคักกับการแสดงออกถึงความกลัวของเธอ

“เร็วไปรึเปล่าคะ..คันอู..”

ยิ้มอย่างพึงใจเกิดขึ้นที่ริมฝีปากอันเซ็กซี่ของโทชิขณะที่เธอไล้ปลายนิ้วไปตามหน้าท้องของฉัน ฉันกัดริมฝีปากล่างตัวเองและพยักหน้ารับ

“เธอเริ่มมันนะ.. และเธอก็ต้องเป็นคนจบมัน..”

“โอ้..แต่มันก็เป็นอะไรที่ดีที่สุดนี่คะ..คันอู”

-ด้านนอกห้องนอนของคันอู-

“นั่นเสียงโชอุนรึเปล่าน่ะ.!”

“ชี่...อาจารย์โชฮิ พวกเค้าอาจจะกำลัง....”

และก่อนที่ริวบิจะจบคำพูด ปฏิกิริยาของโชฮิก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอดึงริวบิและดึงตัวเธอมาแนบอกขณะนับมือขึ้นมาปิดปากหล่อน

เวลาต่อมาก่อนที่ทั้งสองจะได้ทำอะไรอีก แค่เพียงมองผ่านเลนส์แว่นของริวบิ ก็เห็นดาบในตำนานแทรกตัวผ่านประตูห้องนอนของคันอูออกมา โชฮิกับริวบิจ้องมัน เพ่งตาไปยังดาบขณะที่มันค่อยๆแทรกตัวกลับเข้าไปในห้องของคันอู เหมือนว่ามันเป็นคำเตือนกับครั้งหน้าว่า มันอาจะเฉาะเข้ากับเนื้อแทนประตู

ทั้งสองกลืนน้ำลายและรีบร้อนพาตัวเองออกไปจากที่นั่น ตัดสินใจอย่างแน่วแน่เลยว่า จะไม่มีสืบข่าวอะไรกับสองผู้พิทักษ์ของไซโตะอีกต่อไป...

End.