Side Story [Runaway Bride]
Ch.4 : Princess of the Sun.
Rate : M
By : Anhy
Pairing : Anh/Shizuma X Shizuru
มันไม่น่าเชื่อเลยนะว่า เราจะมากันจนถึงวันนี้ได้ ในที่สุดฉันก็สามารถเรียกชิซึรุเป็นแฟนได้อย่างเต็มปาก มันมาจากเรื่องบังเอิญแท้ๆเลย จะเรียกแบบนั้นได้รึเปล่านะ ว่าฉันบังเอิญไปบอกรักเค้าก่อนเอง มันน่าอายจังนะ พอมาคิดถึงมันในวันนี้ หรือมันเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วที่ฉันควรจะทำกันแน่
ฉันเมา เพราะฉันหึงเค้า ฉันคิดว่าชิซึรุจะมีคนอื่น ทั้งที่เค้าบอกจะอยู่กับฉัน จะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่เค้ากลับอยู่กับคนอื่นในตอนนั้น ตอนที่ฉันกำลังจะไปรับเค้ากลับบ้านพร้อมกัน หลังเลิกเรียน ฉันคิดว่าเค้าจะรอฉันอยู่ แต่ฉันไม่คิดว่าเค้าจะกำลังกอดกับคนอื่นอยู่ คนที่ไม่ใช่ฉัน คนอื่นที่เค้าเป็นคนบอกฉันเองว่า เด็กคนนั้นชอบฉัน แต่ทำไมกัน กลับกลายเป็นเค้าที่ไปยุ่งกับเด็กนั่นซะเอง แล้วมันก็เลยกลายเป็นฉันที่เป็น..หมาหัวเน่า ไม่มีใครเอา
แต่มันก็กลับกลายเป็นเรื่องดีนะ กับการเมาเพราะความงี่เง่าของฉันในตอนนั้น เพราะมันทำให้ฉันสามารถจะพูดอะไรอย่างที่อยากจะพูดได้ โดยไม่ต้องมัวแต่คิดมาก และเพราะมันนั่นเอง ที่ทำให้ฉันได้เห็นความเปลี่ยนไปในตัวของชิซึรุ ถึงฉันจะทำไม่รู้ ไม่ชี้ว่าฉันทำแบบนั้นไป แต่ก็ยังดีใจได้อยู่นะว่า มันทำให้ฉันได้เห็นดวงตาสีแดงเป็นประกายของความสุขที่มากยิ่งขึ้น และเค้าก็ดูร่าเริงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
มันทำให้สาวสวยข้างตัวฉันเปล่งประกายความสดใสขึ้นมากมาย จนฉันหลงใหล และคงไม่อาจจะถอนตัวออกจากเค้าได้อีกต่อไปแล้ว ฉันรักเค้ามากจริงๆ...
และมันก็มีเรื่องไม่น่าเชื่ออีกอย่างสำหรับตัวฉัน.. สำหรับเจ้าสาวที่กลัวฝนอย่างชิซึรุด้วย เพราะว่า...เรากำลังจะแต่งงานกัน..
ฉันแทบจะอดรอไม่ไหวให้ถึงวันนั้นที่ฉันจะได้เข้าหอกับชิซึรุ ถึงทุกวันนี้ที่เราเป็นกันอยู่ก็เหมือนกับว่า เราเป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว แต่ก็นะ..มันไม่เหมือนกัน ไม่เหมือนกันหรอก เพราะต่อไป หลังจากที่เราได้แต่งงานกัน ชิซึรุก็จะต้องเปลี่ยนนามสกุล หรือจะเป็นฉันกันนะที่เปลี่ยน หรือเค้าจะใช้สองนามสกุล ก็ไม่รู้..
แต่ที่ฉันรู้ ก็คือ..ฉันตื่นเต้นกว่าที่คนอื่นเห็นว่าฉันเป็นเสียอีก และบางที..ฉันอาจจะตื่นเต้นมากกว่าเจ้าสาวในวันนั้นก็ได้ แต่ฉันไม่มีทางให้ใครรู้หรอกว่า ฉันกำลังเป็นอะไร แม้กระทั่งชิซึรุ ที่ดูตื่นเต้นกับการเลือกชุดแต่งงานมากๆ ทั้งที่ฉันคิดว่า เค้าคงน่าจะเคยใส่มันมาหลายครั้งแล้วก่อนหน้านี้
ใช่สิ..เพราะเค้าเข้าพิธีแต่งงานมาแล้วตั้งห้าครั้งนี่นา แต่ในห้าครั้งนั้น ไม่เคยมีครั้งไหนที่เค้าอยู่จนเสร็จพิธีการเลยสักครั้ง
แล้วครั้งนี้ล่ะ ครั้งนี้ที่เค้าจะเข้าพิธีกับฉัน เค้าจะอยู่จนเสร็จพิธีรึเปล่านะ ต้องอยู่สิ ก็เค้ากับฉัน เราบอกรักกันอย่างเป็นทางการแล้วนี่นา และฉันก็ได้รู้แล้วนี่ว่า ทั้งหมดที่ชิซึรุทำมานั้น ที่หนีฉันไปแต่งงานหลายๆครั้งนั่น ก็เพราะเค้าอยากให้ฉันหึงหรือหวง หรือห้ามไม่ให้เค้าไป แต่ฉันเองที่งี่เง่า ไม่เคยจะรู้เรื่องนี้เลย ซื่อบื้อจริงๆเลยนะ ที่ไม่รู้ว่า ผู้หญิงที่ตามฉันมาอยู่ถึงที่ที่ห่างไกลจากบ้านเค้า..คนนี้ รักฉันมากมาย ชิซึรุบอกว่า เค้ารักฉันตั้งแต่แรกที่เห็นหน้าแล้ว
โอ้..มันไม่น่าเชื่อเลยนะว่า เราจะเป็นเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละนะ ผู้หญิง.. ไม่มีใครหรอกมั้ง ที่จะมีอะไรกับคนที่ไม่รักได้แบบนั้น ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิดนะ หรือผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นโรคจิต เค้าก็คงไม่คิดเอาตัวมาให้คนที่เค้าไม่ได้รักเปิดซิงหรอก ทำไมฉันถึงได้โง่นักนะ..ตอนนั้น
แต่ช่างเถอะ.. ตอนนี้ฉันกับเค้าก็เข้าใจกันแล้ว และเราก็กำลังจะแต่งงานกัน ฉันมีความสุขที่สุดเลย จะมีอะไรที่ทำให้ฉันมีความสุขได้มากเท่านี้อีกมั้ยนะ ในโลกใบนี้...
คิดถึงครั้งแรกที่เราเจอกัน ชิซึรุอายุแค่สิบหกเท่านั้นเอง ส่วนฉันก็ประมาณสิบแปด เค้าเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักมาก แก้มใสแต่เป็นสีขาวอมชมพู ดวงตาสีแดงเป็นประกายขี้เล่นเหมือนเด็กเล็กๆ เวลายิ้มเหมือนว่า โลกทั้งใบมันสดใสไปหมด เค้าแตกต่างจากฉันมาก ที่ยิ้มไม่ค่อยเป็น อาจเพราะตอนนั้น ฉันเพิ่งเลิกกับอลิสซ่ามาก็ได้ ฉันถึงไม่มีจิตใจอยากจะยิ้มให้ใคร มันเลยทำให้คนยิ้มยากอย่างฉัน ยิ่งเพิ่มดีกรีความยิ้มยากของตัวเองมากขึ้นไปอีกหลายเท่า ตาฉันที่เศร้าอยู่เป็นปกติแล้ว มันก็ยิ้มเศร้ามากขึ้นกว่าเดิม แต่พอฉันได้รู้จักกับชิซึรุ โลกของฉันสดใสและมีสีสันมากขึ้นจริงๆ เค้าเหมือนพระอาทิตย์ที่ให้ความสว่างและความอบอุ่นกับฉัน ฉันที่ใครๆก็ชอบเรียกว่า..เจ้าชายน้ำแข็ง
ฉันไม่เคยชอบฉายานี้ที่มีคนตั้งให้ หนึ่งเพราะ..ฉันเป็นผู้หญิง จะเป็นเจ้าชายได้ยังไง และสองคือ..ฉันไม่ได้เยือกเย็นขนาดนั้นสักหน่อย ถ้าพวกเค้ารู้จักตัวจริงของฉัน แต่ที่พวกเค้าเรียกฉันแบบนั้น ฉันเข้าใจและไม่โกรธหรอก ฉันไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงเท่าไหร่ เพราะความสูงของตัวเอง ฉันเหมือนคุณพ่อที่ท่านสูง 190 cm. ส่วนฉัน 188 cm. ฉันสูงน้อยกว่าคุณพ่อแค่ 2 cm. แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว ก็นับได้ว่าสูงมากเกินไป สูงจนเว่อร์ ขนาดอลิสซ่าเองที่เป็นคนอังกฤษ เป็นฝรั่งแท้ๆ ไม่ใช่ลูกครึ่ง ก็ยังสูงน้อยกว่าฉัน เค้าสูงแค่ 185 cm. เท่านั้นเอง แต่นั่นก็นับว่า เค้าสูงเกินกว่าที่ฉันจะเห็นเค้าน่ารักแล้วล่ะ ใช่สิ..เพราะอลิสซ่ากับฉัน ถ้าไม่บอก ใครจะรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน เค้ากับฉัน เหมือนเป็นฝาแฝดกันมากกว่า น่าตลกจังนะ แฟนฉันตอนนั้น หน้าเหมือนฉันอย่างกับคนเดียวกัน ฉันเลยเหมือนพวกนาซิสซัส ที่หลงรูปตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วล่ะ เพราะแฟนคนปัจจุบันและเจ้าสาวในอนาคตของฉัน เป็น..เจ้าหญิงแห่งไฟ
ใช่สิ..ไม่งั้นเค้าจะละลายน้ำแข็งอย่างฉันได้ยังไงกันล่ะ
น้ำแข็งที่ฉันมีไว้เพื่อปกป้องตัวเอง ไม่ให้เจ็บอีก น้ำแข็งที่อลิสซ่ายัดเยียดให้ฉัน ไม่ใช่สินะ ฉันเองต่างหากที่สร้างมันขึ้นมา อลิสซ่าก็แค่แสงแห่งดวงจันทร์ที่เยือกเย็นกับฉันมากกว่าดวงอาทิตย์อย่างชิซึรุ แน่นอน..สำหรับฉัน แค่แสงไฟส่องทางคงยังไม่พอ ฉันต้องการความอบอุ่นให้กับหัวใจที่เหน็บหนาวของตัวเอง และฉันจึงต้องการ..ผู้หญิงคนนี้
ดวงอาทิตย์ของฉัน..ชิซึรุ..
เค้าเข้ามาละลายน้ำแข็งในใจฉัน ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นหน้าเค้า รอยยิ้มหวานๆกับดวงตาเป็นประกายสีแดงน่ารักนั่น ทำให้ฉันแทบเพ้อ ฉันไม่เคยคิดเลยว่า ฉันจะหลงรักผู้หญิงคนไหนได้ ตั้งแต่แรกเห็นแบบนี้ กับอลิสซ่า ฉันเป็นเพื่อนกับเค้ามาก่อน แล้วมันก็พัฒนามาเป็นอย่างอื่น แต่กับชิซึรุ ฉันไม่ได้คิดอยากเป็นเพื่อนเค้า ฉันอยากเป็นมากกว่านั้น และฉันก็ได้มันมา อย่างที่ไม่ได้พยายามอะไร แต่ก็ไม่ได้ถือว่าฉันโชคดีอะไรหรอกนะ เพราะในความโชคดีของฉันในเรื่องนี้ ที่ฉันได้เค้ามาง่ายๆ เวลาที่ฉันจะได้อยู่กับเค้าอย่างจริงจัง มันยากมากกว่าอะไรทั้งหมด เพราะอะไร.. พวกคุณคงจะรู้กันดี.. เพราะฉันมันงี่เง่าไงล่ะ
ความอบอุ่นของชิซึรุ ที่สามารถละลายน้ำแข็งในใจฉันได้ทั้งหมด ไม่ใช่แค่เพียงแต่ร่างกายของเค้าเท่านั้น แต่มันมาจากหัวใจ ฉันรับรู้มันได้ในเวลาที่เราแค่กอดกันธรรมดา ถ้าฉันไม่คิดมากเกินไปและไม่มั่นใจตัวเองมากขนาดนั้น ฉันน่าจะสังเกตมันได้ตั้งนานแล้ว ว่าเค้ารักฉันมากขนาดไหน ยิ่งในเวลาที่เสียงหวานๆของเค้าเรียกชื่อฉัน หัวใจฉันมันรู้สึกถึงความอบอุ่น อย่างที่ฉันไม่เคยรู้สึกถึงมันมาก่อนเลย และร่างกายของชิซึรุก็ให้ความอบอุ่นกับฉันมาก อุ่นจนฉันร้อนเร่าได้ตลอดเวลา และอยากจะสัมผัสร่างกายอันงดงามของเค้าอยู่เสมอ แต่เค้ากลับบอกกับฉันว่า เค้าเองก็หลงใหลในตัวฉันแบบนี้ไม่แพ้กัน มันคงจะเป็นความที่เรารักษาสมดุลให้แก่กันล่ะมั้ง เพราะเค้าชอบที่สามารถทำให้ฉันยิ้มได้ ชอบแกล้งฉันให้หน้าแดง ตลอดเวลา ฉันหลุดอาการและควบคุมตัวเองได้ยากเมื่ออยู่ใกล้ชิซึรุ
โอ้..นี่ฉันจะชมเจ้าสาวของตัวเองมากเกินไปไหม จะมีคนหมั่นไส้ฉันไหมนะ แต่ก็นะ..ก็มันเรื่องจริงนี่นา.. ชิซึรุน่ารักจริงๆนี่ เจ้าหญิงของฉัน
แต่ตอนนี้ เจ้าสาวของฉัน ไม่ค่อยจะสนใจฉันเท่าไหร่เลย มันทำให้ฉันน้อยใจ แต่ฉันจะน้อยใจไปทำไมกันนะ เพราะที่เค้าสนใจฉันน้อยลง มันเพราะว่า ชิซึรุกำลังวุ่นวายกับงานในวันนั้นต่างหาก เค้ากำลังวุ่นเรื่องการจัดเตรียมสิ่งของและสถานที่ในวันนั้น เพราะว่า งานแต่งงานของเราที่มีกำหนดไว้อีกสองปีข้างหน้า รอให้ชิซึรุเรียนจบน่ะ มีอันต้องเลื่อนเข้ามาเป็นไม่อีกกี่เดือนนี้ แต่อันที่จริงฉันก็เตรียมการเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่ที่ฉันสัญญากับชิซึรุไว้ว่าจะแต่งงานด้วยในตอนนั้นแล้ว มันเลยไม่ใช่เรื่องฉุกละหุกอะไรในตอนที่คุณพ่อของเค้ามาบอกให้ฉันรีบแต่งงาน และท่านยืนยันให้ชิซึรุเปลี่ยนนามสกุลมาใช้นามสกุลฉันด้วย
ฉันไม่รู้จริงๆว่า ท่านกำลังคิดอะไร ถึงได้ยืนยันในเรื่องนี้ ที่ไม่ว่ายังไงชิซึรุก็ต้องเปลี่ยนนามสกุล แต่มันก็ดีกับฉัน ฉันอยากให้เค้าได้ใช้นามสกุลฉันมากกว่า เผื่อวันข้างหน้า เราจะมีลูกด้วยกัน ลูกจะได้ใช้นามสกุลฉัน
อา...นี่ฉันกำลังเพ้อเจ้ออะไรอยู่นะ ฉันจะมีลูกกับชิซึรุได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเราสองคนเป็นผู้หญิง แต่เรื่องนี้..อลิสซ่าช่วยได้เหมือนเคย.. ฉันรู้ว่าเค้าทำได้เรื่องนี้.. แฟนเก่าของฉัน.. รายนี้ที่เป็นบ้านเป็นสถาบันวิจัย และไม่ต้องสงสัยเลยว่า อลิสซ่าต้องสั่งทำวิจัยเรื่องนี้แน่ เพราะอะไรน่ะเหรอ.. เพราะเมื่อก่อน.. เค้าอยากจะมีกับฉันเหมือนกัน และคงจะมีได้ด้วย ถ้าเราไม่เลิกกันเสียก่อน แต่ยังไงซะ ตอนนี้อลิสซ่ากับฉัน ก็เป็นแค่เพื่อนกันแล้ว ไม่มีอารมณ์แบบนั้นระหว่างเราอีก และฉันก็มีแต่ชิซึรุเท่านั้นในหัวใจ
และตอนนี้.. เจ้าสาวของฉันก็คือ..ชิซึรุคนเดียวเท่านั้น..
แต่ก่อนที่เราจะได้แต่งงานกันจริงๆ ฉันขอเข้าหอกับว่าที่เจ้าสาวก่อนได้มั้ย.. คิดถึงเค้าเหลือเกิน.. คิดถึงเหรอ.. จะคิดถึงทำไมกันนะ เราอยู่ด้วยกันทุกวันและทุกคืนแท้ๆ แต่ก็นะ..ฉันรักเค้านี่นา รักมาก จนอยากจะบอกรักเค้าด้วยวิธีถนัดของฉันแบบนี้ ทำให้เค้ามีความสุขกับเรื่องตามปกติของเราสองคน ทำให้เค้าใช้เสียงหวานๆของเค้า เรียกชื่อฉันอีกสักครั้งในคืนนี้
สนใจฉันสิ..ชิซึรุ กอดฉันหน่อย ให้ความอบอุ่นกับฉัน ทั้งตัวและหัวใจ.. อย่างที่เธอเคยทำ..
ฉันรักเธอมากนะ..สุดที่รัก
เจ้าหญิงของฉัน แสงอาทิตย์ของฉัน.. เจ้าสาวของฉัน..
วันนี้..ฉันอยากจะพูดคำนี้ซ้ำๆ ซ้ำๆให้เธอได้ฟัง..
ฉันรักเธอ...
To be Continue…
1 ความคิดเห็น:
ในที่สุดคนชอบคิดมากก็ลงเอยกับแฟนได้ซะทีอ่ะนะ อิอิ.. ที่จริงพวกเธอน่าจะลงเอยกันมาตั้งนานแล้วล่ะ เพราะต่างคนต่างใจตรงกัน แต่ดันมีความคิดสวนทางกันไปซะนี่ กว่าเรื่องมันจะแฮปปี้ก็เล่นเอาคนอ่านลุ้นตัวโก่งเลยนะขอบอก ฮ่าๆๆๆๆ..
แต่ก็ดีแล้วที่วันนั้นแอนเมา ก็เลยทำให้ละเมอเอาคำที่ควรจะพูดมาตั้งนานออกมาซะที ความเมามันก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย เพราะคนเมามักจะทำทุกอย่างออกมาจากจิตใต้สำนักของตัวเอง มันก็เลยทำให้ชิซุรุดีใจมากที่ได้ยินแบบนี้ เพราะแอนรักชิจังมากๆๆๆๆ นี่เอง.. อิอิ..
จะแต่งงานกันแล้วเนาะ งานแต่งคราวนี้จะลบประวัติศาสตร์ของการหนีแต่งงานของชิจังทิ้งไปเลยล่ะ เพราะไม่มีวันที่ชิจังจะหนีไปอีก ใจของชิจังผูกติดกับแอนแน่นจนยากที่จะแกะแล้วล่ะ.. จากนี้ขอให้มีความสุขมากๆนะ รักษาและถนอมเวลาที่อยู่ด้วยกันให้ดีที่สุด.. รักและเข้าใจกันให้มากๆ ยินดีด้วยแอนจัง ชิจัง.. ^^
ขอบคุณค่าไรเตอร์.. นาทีนี้แอนจังเห่อมากอ่ะ น่ารักดี ฮ่าๆๆๆ.. แต่งงานกันซะที ลุ้นแทบแย่แน่ะ.. อิอิ.. แล้วมาต่ออีกนะคะ ข้าพเจ้าเป็นกำลังใจให้เสมอค่า
แสดงความคิดเห็น