The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.26

The Phantom of the night [Sisters Side Story] Ch.26

Pairing : Anh x Shizuru x Alyssa

Rate : M

Genre : Drama - Romance

By : Anhy

The Dark side of mine. - 9 : Anh’s POV

ฉันรู้ดีว่าตัวเองผิดเต็มประตูที่ทำโทษลูกแบบนั้น แต่ฉันก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เหมือนปีศาจร้ายในตัวฉันได้ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้ว่า..เกิดอะไรขึ้นกับลูกของฉันทั้งสองคน ฉันเพิ่งมาสำนึกในวันนี้เองว่า ท่านพ่อรู้สึกอย่างไร ในนาทีแรกที่ท่านรู้ว่า ฉันกับน้องมีอะไรกัน มันคล้ายเป็นความผิดหวังที่ฉันเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ แต่สำหรับฉัน คงต่างจากท่านพ่อ ก็เพราะว่า..ฉันรู้สึกปวดที่หัวใจแปลกๆในเวลาที่ฉันเห็นไอจังอยู่กับนัทซึรุจัง คงเพราะเด็กสองคนนั่น คล้ายเป็นดั่งภาพซ้อนของฉันกับชิซึรุ..

ฉันส่งไอจังไปอยู่ในที่ที่เป็นบ้านเกิดของเค้า ให้เค้าแยกออกจากน้องให้ได้ ฉันหวังว่ามันอาจจะช่วยได้ ลูกอาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมที่เคยเป็น เป็นเพียงไอจังน้อยที่ไร้เดียงสาของฉัน และนัทซึรุจังก็จะเป็นเพียงแค่น้องที่น่ารักของเค้า เหมือนกับที่ชิซุกิจังเป็น แต่ความคิดนี้ มันเหมือนฉันพยายามจะหลอกตัวเองว่า มันจะเป็นไปได้ ในเมื่อก็รู้อยู่เต็มอกว่า..มันไม่มีทาง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปแล้ว มันไม่มีทางจะกลับมาดีเหมือนเดิม ดั่งสายน้ำที่ไหลไปแล้ว ไม่มีวันจะหวนคืน คงเหมือนกับที่หัวใจฉันยังยืนยันว่า ฉันรักน้องสาวฝาแฝดของตัวเองมากเพียงใด แม้ฉันจะรู้ดีว่า..ไม่ว่าอย่างไร ฉันกับเค้า.. เราก็เป็นได้แค่เส้นขนานกัน..

แต่ฉันก็ยังแอบดีใจนะ ที่เส้นขนานของฉันกับชิซึรุ ยังสามารถทำให้เราสองคนอยู่ร่วมกันได้ แม้ในตอนนี้..ฉันจะเป็นได้แค่พี่ของเค้า..เท่านั้น..

และในตอนนี้ ฉันก็คงจะต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดในการเป็นพ่อคน ฉันคงต้องกลับไปหาลูกสาวคนนั้น ที่ฉันตัดใจส่งเค้าไปไกลหูไกลตา พร้อมกับแม่ของเค้า เพราะฉันได้ข่าวที่ไม่ดีมาจากสายของฉันว่า พวกสัตว์ประหลาดหน้าขนนั่นกำลังวางแผนเดินทางมาแถวๆบ้านหลังนั้นที่ลูกของฉันอยู่ แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ฉันรู้สึกกลัวกับการเดินทางในครั้งนี้ มันไม่ใช่เพราะฉันมองเห็นอันตรายกับทางข้างหน้านั้นหรอกนะ ถึงได้กลัว ที่ฉันกลัวคือการที่ฉันจะต้องเดินทางไปพร้อมชิซึรุต่างหาก ฉันไม่อยากไปไหนมาไหนกับเค้าเพียงลำพัง ฉันกลัวใจตัวเอง

และนี่จึงทำให้ฉันไม่ปฏิเสธที่จะพาลูกสาวอีกคนไปด้วย แม้มันจะค่อนข้างผิดกับจุดประสงค์ที่ฉันตั้งใจไว้ว่า จะทำให้พวกเค้าสองคนแยกกัน ใช่..ฉันยอมรับเลยว่า ฉันสับสนในตัวเอง และคลับคล้ายจะประสาทกลับอีกครั้งแล้วในตอนนี้ จนเหมือนคนไม่ค่อยรู้ตัวว่า ตัวเองควรจะทำหรือไม่ทำอะไร แต่ในเรื่องนี้ฉันก็ยังดีใจอยู่ได้บ้างว่า การตัดสินใจพานัทซึรุจังมาด้วย ทำให้ฉันได้เห็นรอยยิ้มของผู้หญิงทั้งสองคนที่ฉันรักในเวลาเดียวกัน หนึ่งคือนัทซึรุจัง ที่เหมือนจะพอใจที่อยู่ใกล้ฉันบนหลังม้าตัวเดียวกัน และอีกหนึ่งคือชิซึรุ ที่ฉันไม่แน่ใจนักว่า เค้ายิ้มออกมาแบบนั้น เพราะอะไร แต่ถ้าให้เดาก็คงพอจะคิดได้ว่า เค้าดีใจที่ได้เห็นลูกคนนี้ ที่เค้าตั้งใจให้เป็นสัญลักษณ์ของความรักของฉันกับเค้า ได้มาอยู่ในอ้อมแขนของคนที่ถูกต้องอย่างฉัน ชิซึรุคงอยากจะเห็นอะไรแบบนี้มานานมากแล้ว เค้าอยากให้ฉันยอมรับว่า นัทซึรุจังก็คือ ลูกสาวของฉันกับ..เค้า..

แม้เราจะไม่สามารถมีลูกด้วยกันจริงๆได้ด้วยการที่ฉันสร้างเค้าด้วยตัวเอง แต่ฉันก็ไม่เคยปฏิเสธนะว่า นัทซึรุจังคือลูกของฉัน เพียงแต่ที่ฉันไม่พยายามจะแสดงอะไรออกไปมากนักกับเค้า ก็เพราะว่า..ฉันเกรงใจนัทสึกิ ซึ่งในที่นี้.. หล่อนก็คล้ายจะเป็นเพียง..แม่อุ้มบุญให้กับฉันและชิซึรุ ได้มีลูกด้วยกันสมใจ ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงที่น่าสงสารอย่างนั้นต้องเสียใจไปมากกว่าที่เป็นอยู่ ถึงแม้ว่า ฉันอยากจะอยู่กับลูกเหมือนกันก็ตาม

อืม..แต่ตอนนี้.. ฉันก็ได้มีเวลาแบบนั้นกับลูกสาวคนนี้บ้างแล้ว.. ฉันดีใจนะ และก็แอบหวังว่า..มันคงทำให้ลูกรู้สึกได้ว่า อ้อมกอดของฉันก็มีไว้ให้เค้าเหมือนกัน ไม่ใช่มีเพียงสำหรับไอจังคนเดียว

แต่ก็เหมือนว่า เวลาสำหรับความสุขของฉัน มันมีเพียงช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น เมื่อมันหายไปในชั่วพริบตา ซึ่งมันก็เทียบไม่ได้เลยกับระยะเวลายาวนานของชีวิตฉันที่อยู่มาสองร้อยกว่าปี เพราะหากจะนับกันเป็นวินาทีแล้วล่ะก็ ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกท้อใจ มันน้อยมากทีเดียวกับความสุขที่แท้จริงที่ฉันได้รับจากการมีชีวิตเป็นอมตะแบบนี้ แม้จะมีฐานะเป็นถึงจ้าวแห่งแวมไพร์แบบนี้ก็เถอะ

และในที่นี้.. พี่คงต้องโทษเธอแล้วนะ..อลิสซ่า..

ใช่..ฉันเจอเค้าจนได้ แม่สาวผมบลอนด์คนนั้น ที่ฉันตามหาเค้ามาเป็นเวลานับร้อยปี แต่ความรู้สึกดีใจที่ฉันได้เจอน้องสาวคนนี้ กลับไม่ได้เกิดขึ้นในใจฉันเลย เพราะอะไร.. เพราะฉันโกรธเค้ามากที่เค้าทำเหมือนไม่ต้องการฉัน มันคล้ายศักดิ์ศรีของฉันมันหายไป เมื่อรู้สึกตัวว่า ถูกปฏิเสธ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ฉันมันคล้ายคนหลงตัวเอง ที่บางครั้งก็คิดว่า ไม่มีใครกล้าปฏิเสธในทุกอย่างที่ฉันหยิบยื่นให้กับเค้า แต่ฉันก็คิดผิด เมื่ออลิสซ่าไม่ต้องการมัน ทั้งที่ฉันต้องการจะรับผิดชอบในเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเค้าในตอนนั้น ซึ่งฉันก็แน่ใจว่า..สิ่งที่ฉันได้ทำลงไปกับเค้าในคืนวันเพ็ญนั่น สามารถทำให้ฉันสร้างเด็กอีกคนหนึ่งมาได้ พร้อมกันกับเค้า แต่เค้ากลับทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ และในตอนนี้ เค้าก็ยืนอยู่ต่อหน้าฉัน ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา

หรือว่า..นับจากวันนั้นมาจนวันนี้ มันจะนานมากเกินไปจนเธอลืมพี่ไปแล้ว.. ใช่สินะ.. เธอคงมีคนอื่นมาแทนพี่แล้ว ใช่มั้ย..อลิสซ่า..

แล้วฉันจะมานั่งเป็นบ้า คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเป็นร้อยกว่าปีนั่นเพื่ออะไรอีก ในเมื่อตอนนี้ฉันมีเรื่องให้คิดอีกตั้งมากมาย และถึงแม้ฉันจะไม่สามารถจะมั่นใจได้ว่า ในคืนนั้นกับอลิสซ่า ฉันมีลูกกับเค้ามั้ย ฉันก็ถามอะไรเค้าไม่ได้อีกแล้ว เพราะที่นี่.. ตรงนี้..ฉันมีทั้งลูกสองคน และแม่ของเค้าอยู่ด้วย มันช่วยไม่ได้เลยที่ฉันจะทำได้แค่ทำหน้าตาโมโหใส่อลิสซ่าเพียงเท่านั้น ใครคนอื่นคงจะคิดว่า ฉันไม่ถูกกับอลิสซ่ามาตั้งแต่เด็ก เพราะเหมือนฉันกับน้องเล็กคนนี้จะค่อนข้างห่างเหินกัน แต่มันก็ดีแล้วล่ะ ที่ใครๆจะคิดแบบนั้น ฉันยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ โดยเฉพาะ..ชิซึรุ..

อา....แล้วทำไมกันนะ ฉันถึงจะต้องสนใจด้วยว่า ชิซึรุไม่ควรจะรู้เรื่องนี้ ในเมื่อฉันกับเค้า เราก็ไม่มีอะไรกันแบบนั้นอีกแล้ว เราเป็นแค่พี่น้องกัน นั่นก็ควรจะเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันด้วยใช่มั้ย ไม่เกี่ยวกับชิซึรุเลย แต่ถึงจะคิดได้แบบนั้น ฉันก็ไม่กล้าพอ ไม่กล้าที่จะเข้าไปพูดถามกับอลิสซ่าตามตรงในเรื่องที่ฉันสงสัย และนี่จึงเป็นอีกครั้งที่ฉันปล่อยให้แม่สาวผมบลอนด์คนนี้ หลุดรอดมือของฉันไปได้ และต่อหน้าต่อตาด้วย มันทำให้ฉันรู้สึกหมั่นไส้หน้าสวยๆของผู้หญิงตาสีฟ้าคนนี้จริงๆ เพราะเค้าดูสนิทกับชิซึรุมากเกินไป ไหนจะดูมีความสุขที่ได้อยู่ข้างๆเค้าเสียอีก

โอ้..นี่ตกลงว่า.. ฉันเป็นอะไรไป.. ฉันกำลังหวงใครอยู่กันแน่.. ชิซึรุหรืออลิสซ่า.. แต่ที่ฉันควรจะสนใจมากกว่า..น่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้สินะ แม่ของไอจัง.. อา....ไมจัง... ฉันขอโทษนะ.. ฉันกำลังปวดหัวมากทีเดียว.. ฉันไม่รู้เลยว่าควรจะทำตัวยังไง..

แต่ยังดีหน่อยที่ว่า.. อาการปวดหัวเพราะเรื่องบ้าๆในสมองของฉัน ได้ถูกทำให้เบาบางลงไป เมื่อได้เห็นหน้าไอจัง หัวใจของฉันคลายความหมกหมุ่นลงไปมาก เพราะลูกสาวคนนี้ มันอาจจะดูไม่ดีเลยที่ฉันทำเหมือนสนใจไอจังมากกว่าใคร แต่จะให้ฉันทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อลูกเพียงคนเดียวที่ฉันรู้ตัวว่า ฉันมีเค้ามาด้วยตัวเองนั่นก็คือ เด็กคนนี้.. แต่ก็อย่าเข้าใจผิดว่า ฉันไม่ได้รักลูกคนอื่นนะ เพียงแต่..กับคนอื่น อาจทำไม่ได้เหมือนที่ไอจังทำ คงเพราะการได้เห็นหน้าเค้า ทำให้ฉันได้เห็นตัวเองในตอนเด็กล่ะมั้ง

อยากจะกลับไปเป็นเด็กเหลือเกินในเวลานี้.. เผื่อว่า..ปัญหาในสมองของฉันมันจะน้อยลง หรือว่า..มันอาจจะไม่มีเลยก็ได้..

หรือมันอาจจะไม่ใช่ก็ได้.. เพราะในตอนนี้ก็เหมือนว่า ไอจังจะมีปัญหาบ้างแล้ว เพราะน้องสาวขี้หึงของเค้าเอง แค่เพียงเพราะเค้าไปช่วยเด็กผู้หญิงหลงป่าและความจำเสื่อม แล้วอนุญาตให้พักด้วยกัน ฉันอยากจะขำนะที่เห็นนัทซึรุจังหึงไอจังแบบนี้ เพราะมันเหมือนฉันเห็นชิซึรุหึงฉัน แต่นี่ก็ทำให้ฉันหัวเราะไม่ออกเหมือนกัน เมื่อรู้สึกตัวว่า..ฉันเห็นภาพของความผิดของตัวเองอีกครั้งแล้ว ฉันคล้ายจะประสาทแตกอีกครั้ง เพราะมัน..

และคงเพราะว่า..ฉันต้องทะเลาะกับเมียตัวจริงของตัวเองด้วย ฉันถึงหยุดการระเบิดของความโมโหในใจของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป.. ใช่สิ..เพราะเรื่องที่ทะเลาะกัน มันก็แค่เพราะว่า..ฉันพานัทซึรุจังนั่งบนหลังมาด้วยเท่านั้น หล่อนทำเหมือนฉันทำอะไรผิดมากมายนัก แค่แสดงความรักเล็กๆน้อยๆกับลูกสาวของฉันอีกคน หรือว่า..ไมจังจะหึงฉันขึ้นมา.. แต่หล่อนก็น่าจะรู้นะว่า..ฉันเป็นยังไง..

ฉันน่ะ..เป็นปีศาจนะ ใครกล้าขัดใจบ้างล่ะ..

แล้วด้านมืดของฉันมันก็ออกมาจนได้ เมื่อฉันฟิวส์ขาด ทั้งที่ฉันพยายามยั้งมันไว้ ด้วยการหาเรื่องอื่นทำ เพื่อบรรเทาอาการโมโหของตัวเอง แต่ก็กลับกลายเป็นว่า ฉันพาตัวเองกลับไปหาจุดเก่าที่ฉันพยายามจะหนีมันมา ความรู้สึกเดิมๆเกิดขึ้นเมื่อฉันเห็นหน้าชิซึรุในคืนนี้ และเพราะที่เค้าแสดงอาการขัดใจฉันแบบนี้ เค้าไม่ยอมให้ฉันออกไปทำงานที่ฉันควรจะทำ ซึ่งมันเป็นงานที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ ในบ้านเนินเขาที่เป็นของสาวผมบลอนด์นั่น ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห..

แล้วก็เป็นชิซึรุที่รับอารมณ์ทุกอย่างไปจากฉัน ความโมโหทำให้ฉันอ่อนแอและแพ้พ่ายให้กับจอมมารรัตติกาลที่เป็นปีศาจในตัวของฉันเอง หรือจะเรียกได้ว่า มันเป็นด้านมืดของฉัน คือตัวตนในส่วนหนึ่งของฉันเอง

เพราะเป็นคืนวันเพ็ญ ฉันจึงไม่สามารถปฏิเสธด้านมืดนี้ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จอมมารรัตติกาลแข็งแกร่งกว่าฉันทุกทีไป และมันก็ทำให้ สิ่งที่ฉันพยายามเลือกที่จะไม่ทำ กลับกลายมาเป็นต้องทำ ฉันทำร้ายทุกคน แม้กระทั่งคนที่ฉันรักมากมายคนนี้ ฉันทำให้น้องสาวที่ฉันรักมากที่สุด ต้องร้องไห้

แต่ในอาการเสียใจที่ชิซึรุเป็น.. ฉันยังเห็นความสุขในอิริยาบถของเค้า ในเวลาเรากลายมาเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง ในคืนนี้...

ใช่..เพราะฉันกำลังบอกรักเค้าด้วยวิธีถนัดของฉัน แม้ฉันจะรู้ดีว่า.. เราสองคนจะต้องเจ็บปวดกับมันต่อไปก็ตาม แต่ฉันก็ไม่สามารถจะห้ามการกระทำของตัวเองได้ โดยเฉพาะกับในคืนแบบนี้ ที่จอมมารมีอำนาจเหนือตัวฉัน และเค้าก็เหมือนบอกกับฉันว่า ฉันต้องการชิซึรุมากกว่าใครๆ ใช่สินะ..เพราะฉันคิดถึงกลิ่นกายที่หอมอย่างน่าประหลาดของแวมไพร์ตาสีแดงคนนี้มากเหลือเกิน คิดถึงความอบอุ่นในตอนที่ฉันได้เข้าไปอยู่ในร่างกายของเค้า ด้วยสิ่งนี้ที่มันจะมีขึ้นมาในทุกคืนวันเพ็ญ ฉันเพิ่งเห็นประโยชน์ของมัน ที่มีมากกว่าการสร้างลูกให้ฉัน ก็คราวนี้.. เพราะมัน..ฉันจึงรู้สึกถึงความพิเศษของผู้หญิงเบื้องล่างตัวของฉัน แม้ว่า..เราจะไม่มีเตียงและที่นอนอันนุ่มนวล เพื่อให้ความสะดวกกับการพลอดรักกันแบบนี้ แต่เรื่องนี้สำหรับฉันกับเค้า มันไม่สำคัญ..

เพราะแม้ชิซึรุจะดูเจ็บมากกับการถูกอวัยวะนั้นล่วงล้ำไปในตัวของเค้า เพราะเค้าห่างมันมานานก็ตาม แต่อาการที่เค้าแสดงออกมา มันบอกให้ฉันได้รู้ว่า เค้าชอบมัน เล็บของเค้าเกือบสิบนิ้วจิกลงไปตามบ่าและหลังของฉัน ในขณะที่เค้าเกร็งตัว เพื่อตอบสนองกับอารมณ์เร่าร้อนในตัวของเค้าเอง และที่ฉันสังเกตได้อีกอย่าง ก็คือ..ส่วนนั้นของชิซึรุกับอวัยวะของฉัน มันรับเข้ากันได้อย่างพอดี หากจะคิดเข้าข้างตัวเองไป ฉันจะต้องคิดว่า เราเกิดมาเพื่อกันและกัน

เกิดมาเพื่อมีกันและกัน.. รักกันตลอดไป..

แต่นั่น..คงจะเป็นแค่ความคิดของคนสติแตกเพียงเท่านั้น ที่คิดเข้าข้างตัวเองได้ตลอดเวลา ใช่..ฉันมันบ้า.. ที่ทำแบบนี้อีกครั้ง ฉันกลืนน้ำลายตัวเอง ทั้งที่พูดสัญญาเอาไว้แล้วว่า เราจะไม่ทำแบบนี้กันอีก แต่การได้ยินเสียงชิซึรุร้องเรียกชื่อฉันในเวลาที่เค้ามีอารมณ์แบบนี้ มันทำให้ฉันยิ่งอยากจะแตะต้องเนื้อตัวของเค้าเพิ่มมากขึ้น มันหยุดไม่อยู่ เพราะแค่ต้องการได้ยินเสียงหวานสะท้านหัวใจที่พร่ำเพรียกเรียกชื่อฉัน อ้อนวอนขอให้ฉันบำเรอความรักให้ไป ซึ่งมันก็สมใจฉันเสียที ที่ได้ยินชิซึรุร้องเรียกชื่อฉันดังๆ ในครั้งที่เค้าถึงจุดนั้นของเค้า มันวิเศษมากกับความอบอุ่นนี้ที่ได้จากการที่เราสองคนเชื่อมโยงหากันในแบบนี้ หัวใจของฉันคล้ายจะถูกเติมเต็ม ฉันมีความสุขจนยิ้มออกมาได้ทั้งที่เหงื่อตกและเหนื่อย เมื่อยไปทั้งตัว และยังเจ็บที่คอจากคมเขี้ยวของแวมไพร์ซึ่งกำลังกอดก่ายฉันอยู่ตนนี้..ชิซึรุ..

ฉันรู้ดี..มันไม่ถูกที่ทำแบบนี้ลงไป.. แต่จะให้ฉันได้ยังไง.. ในเมื่อฉัน........

พี่รักเธอนะ.. รักเธอที่สุด.. ความรักของพี่สำหรับเธอแล้ว.. มันหยุดไว้ไม่ได้อีกต่อไป ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม..

ซึ่งสำหรับในตอนนี้ ฉันก็ได้รู้แล้วว่า..ฉันไม่อาจจะชนะปีศาจในตัวฉันได้ เมื่ออยู่ใกล้เค้าคนนี้...

บอกพี่หน่อยได้มั้ย.. พี่ควรจะทำอะไร.. เราถึงจะไม่ต้องทำแบบนี้กันอีก..

หรือจะให้พี่เลิกรักเธอ...สุดที่รัก...

To be Continue…