![I am Anh. [นิยายวาย, มังงะวาย และอื่นๆ (ยูริ)]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBSVbW0pKqIUujhN2aiJKLZAowMfLBhiNheQpj-VuRpNUtkFG_VPo2Gj23pDdQugUFFLKUsofr-IEtOOs0XakPzSawwLI_zUOU5makA74ZY1R8ga8-9HynWewSM4PCSHc4kQbXvvHWantu/s1600/2.gif)
ว่าด้วยเรื่องการวาดรูปประกอบนิยาย อันที่จริง เราไม่ได้จับดินสอ ยางลบ หรือเห็นหน้าตาของกระดาษปอนด์มานานมาก เน้นว่ามากจริงๆ เพราะไปสนใจอย่างอื่นมากกว่า เราทิ้งความฝันว่าอยากจะเป็นนักวาดภาพประกอบไปนานมากแล้วทั้งที่หัดวาดมาตั้งแต่ป.3 น่าเสียดาย ถ้าวาดมาอย่างต่อเนื่อง คงจะเก่งกว่านี้ ไม่ใช่สิ อาจจะวาดได้ดีกว่านี้ ฮ่าๆๆ
ถามว่า แล้วทำไมถึงกลับมาวาดอีกครั้งทั้งที่ทิ้งดินสอไปนานขนาดนั้น ก็เพราะเราทำนิยายค่ะ หนังสือนิยายทำมือหรือจัดพิมพ์เองนั่นแหละ เพราะนิยายต้องมีหน้าปก ต้องมีภาพประกอบด้านใน มันจึงจะสมบูรณ์เหมือนหรือเทียบเคียงกับที่สำนักพิมพ์ทำ มันจะได้ดูคุ้มค่าสำหรับคนที่ตัดสินใจซื้อไป เพราะมันจะต้องอยู่กับเขาไปจนกว่าเขาจะเบื่อ หรือบางคนชอบสะสม มันจะได้ดูดีอยู่ในชั้นหนังสือของเขา และนั่นเองที่ทำให้เราคิดหยิบดินสอขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเดือนที่แล้วนี้เอง หลังจากเกือบสิบปีที่ไม่ได้แตะมันเลย
เพราะนิยายต้องการรูป ทำให้เราต้องหารูปจากที่ต่างๆ จากเว็บไซด์ที่เขาให้ใช้ได้ฟรี ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องลิขสิทธิ์ภาพ กลัวคนจะมาฟ้องเอาเรื่องละเมิดสิทธิ์ของเขาอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นความหลอน นั่นเองที่ทำให้เราต้องหวนกลับมาเคาะสนิมดินสอยางลบอีกที
เราไม่ได้วาดรูปเก่งอะไรเหมือนคนที่เขาเรียนมาโดยตรงหรือมืออาชีพ แต่กำลังพยายามจะทำตามแบบของเราให้ดีที่สุด ลงทุนไปซื้อดินสอกดมา ยางลบ กระดาษปอนด์ รวมไปถึงปากกาตัดเส้น และเริ่มวาดค่ะ
การวาดของเราจะออกแนวการ์ตูนญี่ปุ่น เพราะส่วนตัวชอบ และการวาดภาพเหมือนคนจริง คงเป็นอะไรที่เกินความสามารถ แนวการ์ตูนญี่ปุ่นจึงเป็นทางเลือกสุดท้าย
ตลกมากค่ะ คือก่อนที่เราจะไปซื้อกระดาษปอนด์กับยางลบมา เรามีดินสอกด อืมก็ Rotring 0.5 ด้ามเก่งเพียงด้ามเดียว แล้วเราก็ไปรื้อหากระดาษที่พอมีในบ้านมาค่ะ เจอกระดาษดับเบิลเอ
และได้ภาพนี้มาค่ะ ยอมรับว่าต้องดูแบบท่าทางมาจากการ์ตูนเรื่องอื่นแล้วมาดัดแปลงเอาให้เข้ากับเรื่องของเรา ในที่นี้เราวาดภาพประกอบนิยายเรื่อง Black Butterfly ตั้งใจวาดตัวเอกของเราทั้งสองคนค่ะ ภาพนี้ไม่ดีเท่าไหร่ จริงๆ มันเป็นภาพที่สามที่เราลองวาดค่ะ สองภาพแรกอย่าไปดูมันเลย ออกสื่อแล้วอาย ฮ่าๆๆ
ภาพนี้นอกจากจะวาดลงในกระดาษถ่ายเอกสารอย่างดับเบิลเอแล้ว เรายังต้องอาศัยกล้องถ่ายรูปจากมือถือถ่ายแล้วเอามาลงคอมนะคะ ไม่มีแสกนเนอร์ จนมาก เหอะๆ ทุกวันนี้ถึงจะวาดลงกระดาษปอนด์แล้ว ก็ยังต้องใช้กล้องถ่ายมาลงคอมอยู่ดีค่ะ พยายามใช้ของที่มีให้เป็นประโยชน์ให้มากที่สุด เอาไว้เก็บเงินได้แล้วค่อยทยอยซื้อของที่อยากได้มา
แต่ถ้าจะถามว่า ทำไมไม่ใช้ปากกาเม้าส์วาดลงในคอมเลย ก็บอกได้อีกค่ะว่า ไม่มี การตัดเส้นด้วยคอมพิวเตอร์ ยังใช้โปรแกรมโฟโต้ช้อป CS2 และใช้เม้าส์หนู ใช้ pen tool ในการตัด ลงสีก็ใช้เครื่องมือที่มีในนั้นค่ะ
จึงได้มาเป็นภาพนี้ในที่สุด
แรกๆ ยังใช้ pen tool ไม่ค่อยเป็นค่ะ เส้นมันเลยดูแข็งๆ ต่อมาก็เป็นแบบนี้ค่ะ
ดูดีขึ้นมานิดนึง ฮ่าๆๆ แต่ลงสียังห่วยค่ะ
ค่ะ ถึงจะได้แค่นี้เราก็สามารถเอาใส่เข้าไปในเล่มได้อยู่ เพราะในเล่มเราจะไม่ใช้ภาพสีค่ะ จะเป็นลายเส้นทั้งหมด และมันก็จะเป็นแบบนี้
ตัวอย่างที่จะเอาลงในหนังสือเป็นครั้งแรกค่ะ (เหมือนวาดโดจินแฮะ อิอิ)
ก็อย่างที่เห็นค่ะ เนื่องจากผลงานเรายังไม่ดีนัก ลงสียังไม่ได้เรื่อง อุปกรณ์ไม่อำนวย ปกนิยายจึงต้องยังอาศัยรูปที่หามาได้จากเว็บไซด์ที่เขาให้ฟรีอยู่ ใครอยากรู้ว่ามีเว็บอะไรบ้าง ถามมาได้นะคะ
อา.. เป็นอันว่า วันนี้เล่าให้ฟังแค่นี้แล้วกันค่ะ ต้องไปจัดการปั่นต้นฉบับต่อแล้ว แล้วจะมาใหม่นะคะ มาเล่าถึงความเปิ่นในการวาดรูปประกอบนิยายในเรื่องต่อไปค่ะ
สุดท้ายก็อยากจะบอกกับคนที่เข้ามาอ่านนะคะว่า อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆค่ะ อย่าคิดว่าเราทำไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ลงมือทำ
It's now or never.
ทำเดี๋ยวนี้หรือไม่ทำตลอดไป แค่นั้นล่ะค่ะ
ขอให้มีความสุขกับทุกวันของคุณนะคะ ^_^
ป.ล. อย่าลืมแวะไปอ่านิยายของเราบ้างนะคะ คลิกที่ชื่อเลยค่ะ anhann
